Çeviri: Wais
www.valhallamanga.com

The Boundless Necromancer 2. Bölüm

「 Tüm istatistikler, beceriler ve doğuştan gelen yetenekler başlangıç değerlerine sıfırlandı. 」

「 Katılımcının istatistikleri zaten başlangıç değerlerine eşit. 」

「 Sıfırlama işlemi durduruluyor. 」

İlk başta, saydam mesaja boş boş baktım.

Fakat…

「 Öğretici sınavı başlıyor. 」

‘Öğretici Sınavı’ hakkında bir mesaj ortaya çıktı.

Bu mesajı görür görmez vücudumdan sıcaklık yayıldığını hissettim.

“Ne oluyor? Bu da ne?”

‘Sınama Kulesi’ mi? Büyük felaket olayı tekrar mı yaşanıyor?

Şu anki durumla ilgili temel şeylerden yola çıkarak,

Mevcut durumun ne olabileceği ile ilgili tahminler yürüttüm.

Kafamda uçuşup duran düşünceler yüzünden başım ağrımaya başlamıştı.

Ama bu da geçti.

「 Silah temin ediliyor. 」

Ding

Bir mesajın ardından önüme bir kılıç düştü.

Eğitim merkezinde kullandığım tahta kılıcın aksine gerçek bir kılıç.

Yaklaşık 80 santimdi.

“Ne…?”

Tek bir kutu biranın beni bu kadar sarhoş etmesine imkan yok.

Bir oyuncu olarak uyandığımda alkol toleransım artmıştı.

…

“Böyle sarhoş olmamın imkanı yok.”

Hızlıca etrafa baktım ve çevremi analiz ettim.

Artık karlı bir parkta değil, bir çöldeydim.

Hayır, buraya çöl bile diyebilir miyim ki?

Yer kum ile kaplıydı ve tek tük kaktüsler vardı.

İlk bakışta normal gözükse de, ufuk ve gökyüzü aksini söylüyordu.

Geniş ve açıktı ama sahte olduğu belliydi.

Bir zindanda olmam için, geçitten geçmem gerekirdi, yani bu mümkün değil.

Tam da kafam karışmak üzereyken…

「 Kum golemi ortaya çıkıyor. 」

Buuum…!

“Ne oluyor……!”

Zemin ve yerden kumdan sütunlar yükseldi.

Ardından sütunlar bir araya gelerek insansı bir şekil oluşturmaya başladı.

“…”

Kumdan golem en az 6 metre olmalı.

Golem kırmızı gözlerini üzerime diktiğinde kalbim durdu.

Aynı zamanda, başka bir saydam mesaj belirdi.

「 Kum golemine karşı hayatta kal. 」

「 Kalan süre – 9dk 59sn 」

“Roarrr…”

Hayatta kalmamı söyleyen bir sınav.

Ve kafamdaki tüm cevapsız sorular.

Kum golemiyle karşılaşır karşılaşmaz bütün parçalar yerine oturdu sanki.

Denesem bile bilmemezlikden gelemezdim.

“Kahretsin!”

Hızla yerden kılıcı aldım ve koşabildiğim kadar hızlı koştum.

Savaşmak mı?

Aramızdaki cüsse farkını düşündüğümde imkansız geldi.

Bir kum goleminden bir sıyrık almak bile normal bir insanı anında öldürür.

Doğrusu,

Benim gibi düşük seviyeli bir oyuncunun normal bir insandan farkı yok.

“Rooarrrr…!”

Kükremesi vücudumu titretirken tüylerim diken diken oldu.

Daha hızlı koşmak istiyordum ama yapamıyordum.

Her ileri adım attığımda ayaklarım kuma batıyordu.

“Ahhh Siktir!”

Çöl beni bırakmıyordu.

Aynı zamanda, sesi gitgide bana yaklaşıyordu.

Koşabilsem beni bekleyen tek şey gökyüzüne uzanan duvarlardı.

Ya yakalanarak ya da bu alanın sonuna ulaşarak ölecektim.

Bu yerden kaçmak mümkün olmayabilir.

Tek umudum, göz ucuyla bakabildiğim kalan süreydi…

「 Kalan süre – 9dk 12sn 」

9 dakika daha koşmaya devam etmem mümkün değil.

İstatistiklerim biraz daha yüksek olsaydı bir şansım olabilirdi ama…

“Süre bitene kadar kaçmaya devam edemem…!”

Bir kılıç verir vermez ne istediklerini anlamalıydım.

Kaçarken öl ya da arkanı dön ve savaş.

Koşarken goleme dönüp baktım.

“Ben bunu nasıl yenebilirim ki?”

Ama başka şansım yoktu.

Bu kılıçla goleme hasar veremem.

Ama…

“Savaşmak zorundayım.”

Eğer kaçmak çözüm değilse, başka bir yolu olmalı.

Kum golemleri hakkında sahip olduğum olası tüm bilgileri aklıma geldi.

7 yıllık eğitimden kazandığım bir şey varsa o da tecrübeli avcılara denk bilgimdir.

Bu durumda yapabileceğim bir şeyler olması gerek.

Golem gibi canavarlar, çekirdekleri kırıldığında hareket etmeyi bırakırlar.

Ve kum golemleri gibi düşük seviyeli canavarlar, çekirdeklerini vücutlarının içinde bile saklayamazlar.

Çekirdeklerini vücutlarının dış tabakasında tuttukları için E Seviye canavarlar olarak değerlendirilirler.

Vücudundan çıkan kırmızı bir çekirdek görebiliyordum.

Ama ona bu kadar yaklaşabileceğime dair kendime güvenim yoktu.

Yaklaşabilsem bile, bu kılıcın o çekirdeğe ne kadar hasar vereceğini bilmiyordum.

Hayır, bu kılıcın ona çizik bile atabileceğinden emin değilim.

Yine de.

‘Denemek zorundayım…!’

Arkama dönüp baktığımda, golem benden yaklaşık 15 metre uzakta gibi görünüyordu.

Golemde kaçıp ve saldırılarından kaçabilir miydim?

Hayır, böyle düşünemem.

Daha fazla düşünmek durumu değiştirmez.

‘Bundan kaçınmam gerekiyor!’

Kararımı verdikten sonra goleme doğru koştum.

15 metre… 10 metre… 5 metre…

Yaklaştıkça, aramızdaki fiziksel farkı daha güçlü hissedebiliyordum.

Devasa E Seviye canavarın bir bakışıyla kalbim daralmaya başladı.

Kusacak gibi oldum ama koşmaya devam ettim.
Daha önce karşılaştığım tek canavar, avcı sınavındaki küçük bir goblindi.

Şimdi başarısız olmak gibi bir seçeneğim yoktu.

Dibine doğru yaklaşırken gözlerimi golemden ayırmadım.

Kumdan sert yumruğu bana doğru hızla geliyordu.

Beni anında paramparça edecek kadar güçlü bir saldırı.

Gözümü ondan kaçınmadım ve önüne atladım.

Devasa yumruğu yüzümün önüne geldiğinde, hemen altına kaydım ve zar zor atlatmayı başardım.

Gümm!

Çarpmanın güçlü patlamasının ardından her yere kum saçıldı.

Muazzam boyutundan dolayı, her hareketi arasında büyük gecikme vardı.

Bunu fark ettiğimde çoktan koşmaya başlamıştım.

Vücudum, düşünme hızımdan hızlı hareket etmişti.

Yaşamak istiyorsam bu kılıcı golemin çekirdeğine saplamalıydım.

Golem son saldırısından sonra duruşunu düzenlemek için çabalarken çekirdeğe hızlı bir şekilde yaklaştım.

Çatt~!

Kılıcımın ucu, golemin çekirdeğine temas ederken çınladı.

Elbette.

Bir golemin çekirdeği böyle bir darbe ile kırılmaz.

Çat…!

Çekirdekte hafif bir çatlak oluştu…

“Argghhh~!”

Ve golem ikinci saldırısını yapmaya başlamıştı.

Bunu görür görmez, tepki vermeye vakit bulamadan fırlamıştım.

Aaaaa!

Gelen saldırı yüzümün yanından kıl payı geçti.

Tamamen şans.

Bunu tarif edebilecek başka bir kelime yok.

Bacağımdaki tüm deriyi kazıyan kuma rağmen durmadım.

Lütfen… Lütfen bu sefer kırıl!

Kılıcın çekirdeğe çarptığı anda—

ÇATT!

「 Kum goleminin çekirdeği yok edildi. 」

Golemin kırmızı gözlerindeki ışık sönerken sistem mesajı görüşümü engelledi.

Gözleri karardıkça, golemin vücudu bir kum yığınına dönüştü.

Ahhh…!

「 Kalan süre – 7dk 8sn 」

「 Öğretici sınavı bitti. 」

Mesajı görür görmez yere çöktüm.

Kum, derimin içine girerken bacaklarım yandı ve ellerimin titremesini durduramadım.

Ciğerlerim parçalanacakmış gibi hissediyordum ve bacağım kanamaya devam ediyordu.

Ama nedense daha önce hiç hissetmediğim bir adrenalin patlaması yaşadım.

7 yıldır tatmadığım zaferi tatmıştım.

Gerçekten ne olduğunu ancak doğru düzgün nefes alabildikten sonra anlayabildim.

“……! ben bir kum golemini mi öldürdüm?”

F Seviye bir canavarı öldürmeyi aklından bile geçiremeyen ben…

Hayatım tehlikedeyken E Seviye bir canavarı öldürmeyi başardım.

Ancak olan bitene dönüp bakınca tekrar moralim bozuldu.

‘…Zar zor hayatta kalmayı başardım.’

Eğer bu başka bir E Seviye canavar olsaydı 3 dakika içinde ölürdüm.

Kum golemleri yavaş ve net bir zayıflığa sahip.

Benim yerime başka bir oyuncu olsaydı, onun için kolay bir eğitim olabilirdi.

Ama bunlar önemli değil.

“Hayatta kaldım.”

Önemli olan bu.

Tam rahatlamak üzereyken…

“Tebrikler. Sınama Kulesinin 1. katını geçtiniz. 」

“…?”

Ardından mesaj devam etti.

「 Ödül olarak, doğuştan gelen yeteneğinizin kilidi açılacak. 」

「 Ödül olarak ‘1000 puan’ aldınız. 」

「 Bonus ödül olarak, ‘Hızlı Yenilenme (E+)’ becerisini kazandınız 」

「 Bonus ödül olarak ‘500 puan’ kazandınız. 」

“…”

Bu yere ilk geldiğimde gördüğüm mesajı nihayet hatırladım.

“Demişti ki…”

「 Sınavı geçme ödülü – Doğuştan gelen yeteneğin kilidini açılır. 」

O sırada net bir şekilde anlayamadım, ama kesinlikle bir ödül vardı.

Ve bu bir…

“Doğuştan gelen yetenek…”

Bırakın ekstra bir beceriyi, son 7 yılda kilidini açmayı hayal bile edemediğim bir şeydi.

‘7 yıl antrenmandan sonra istatistiklerimi bile yükseltemedim…’

Şimdi kuleye ilk girdiğimde olduğundan daha şaşkınım.

Ardından gelen birkaç mesaj az önce olanları doğrular gibiydi.

「 Doğuştan gelen yeteneğin kilidi açıldı. 」

「 Doğuştan gelen yetenek ‘Ölü Çağıran (F)’ oyuncuya verildi. 」

Hayatımda ilk kez bir canavara karşı kazandım ve 7 yıllık eğitimim gözümün önünden geçti.

Kelimelerle tarif edemediğim hisler yaşıyordum ama bu uzun sürmedi.

Sanki sevinmem için bana zaman tanımak istemiyormuş gibiydi…

「 Lütfen bekleme odasına gidiniz. 」

Bir zamanlar golemin cesedinin durduğu yerde mavi bir portal belirdi.

Sanırım bunu kullanarak ‘bekleme odasına’ gitmem gerekiyordu.

Bu tek başına pek çok şeyi açıklıyordu.

“Bu gerçekten bir öğretici mi…?”

Zindanlar tamamlandıktan sonra yok olur, ancak ‘Sınama Kulesi’ için durum böyle değildi.

Artık gerçekleri daha fazla inkar edemezdim.

Az önce deneyimlediğim şey bir eğitimdi. Bu kulede olacaklara hazırlık.

Yani, böyle sınavlardan tekrar tekrar geçmem gerekecek.

“……”

Ne düşüneceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu, ama bu da çok uzun sürmedi.

Nefes nefese, bağırarak ayağa kalktım.

Kahretsin, felaket derecede acıyor.

Vücudumda tek bir yaralanmamış yer yoktu.

Kum golemininden kaçınmak için çok fazla kumda yuvarlanmış olmalıyım.

Hâlâ yaşadığımı düşünürsek şikayet etmemeliyim.

Eskiden golem olan kum yığınının yanından geçmek üzereyken…

Ha…?

“Bu şeyde ne?”

Bir anlığına acımı unutturacak kadar şok ediciydi.

Golemin cesedinden kara bir sis yayıldı.

Tereddüt ediyordum ama bir sebepten dolayı elimi uzattım.

Sonra…

「 Doğuştan gelen ‘Ölü Çağıran (F)’ yeteneği etkinleşiyor 」

「 Kum goleminin ruhunu özümsemek ister misiniz? 」

「 E/H 」

“…?”

Yine, daha önce hiç görmediğim bir mesaj önümde belirdi.

– Bölüm Sonu –