"Lordunuzun sözleri ailemizin görgü kurallarını oluşturmaya mı yöneliktir, yoksa bunu kız kardeşinize olan sevginiz için mi yapıyorsunuz? "


 
Viscount Sven suskun kaldı

"BEN…. "

Bunu kız kardeşine sevgi göstermek için yapıyor olsaydı, bu tür bir ders vermezdi, bunun yerine kız kardeşinin hangi durumda olduğu konusunda endişelenirdi.

Bununla birlikte, ailenin görgü kurallarını oluşturmaya ve sağlamlaştırmaya çalışıyorsa, o zaman üvey annenin Rubia 'ya davranışı da pek iyi değildi.

Bu sinir bozucu.

Geçmiş hayatımda sigara içme alışkanlığım vardı. Bir sigara aradım ama sigara kullanmadıktan sonra kaşlarımı çattım.

"Durum ne olursa olsun, eylemleriniz doğru değildi. Annenden dileğim dile. "

Kollarımı çaprazladım.

Ne dediğimi anlamadı. Ah, bu çok sinir bozucuydu.

Sven 'e karşı gelecektim ama çok geçmeden vaz geçmeye karar verdim.

Orijinal Rubia değildim, bu yüzden bu acımasız ailenin aile işleriyle uğraşmaktan çok yorulmuştum.

"Özür dilerim. "

"…… Ne? "

Özür dilerim, o yüzden sakin ol ve rahatla. Bu arada, elmaları çok sevdiğin için, çıkarken çok fazla elma yemeyi unutma. "
[Ç / N :: Korece 'de ' özür dilerim 'kelimesi ' 'için de kullanılıyor.Rubia özür dilemedi, sadece ' özür dilerim 'dedi ki bu aynı zamanda ' 'elma da geliyor. ]

Odayı bir anlık soğuk bir sessizlik doldurdu.

Ancak sessizlik, annem sanki sarsıcı bir nöbet geçirecekmiş gibi titreyene kadar sadece kısa bir süre sürdü.

"Sen, sen ...! Gerçekten sen ...! "

"Elmaları sevmez misin? Onlardan hoşlandığını sanıyordum. Onlardan hoşlanmıyorsanız, yemeyin. "

Üvey annem sözlerime daha fazla kızdı. Öfkesi yüzünden bir patlamanın dışında görünüyordu.

Tabii ki istediğim buydu.

Aynı anda, Sven sanki üvey annemi durduracakmış gibi çıktı.

Rubia, annenle nasıl böyle konuşursun?

Soğuk ve keskin bir bakışla bana baktı.

Gözlerime boş bir bakışla cevap verdim.

"Söylediklerimde yanlış bir şey mi var? Elmalar sağlığınız için iyidir. Günde bir tane yerseniz, büyük bir hastalığa yakalanma olasılığınız azalır. Artık bir hastalık geçirdiğime göre sağlık dünyanın en önemli şey fark ettim. "

"You are…!"

Beni azarlamak üzere olan Sven, sanki kafasına bir şey fırlatılmış gibi aniden ağzını kapattı.

Sven 'in beni azarlaması için heyecanlanan üvey annem, kısa süre sonra yüzünde tuhaf bir ifade gördü.

"... Bence şimdi geri dönmen en iyisi anne. "

"Sven? "

Üvey annem inançsızlığını gösteren bir surat yaptı.

Ama Sven katıydı ve nazikçe başını salladı.

Üvey annemin istifa etmekten başka seçeneği yoktu. Ama üvey annemin gücü, Luxen dukkalığının varisiyle karşılaştırılamazdı.
Üvey annem parlayarak odadan çıktı.

Artık yalnız olan ben, çok etkilenmiş bir ifade yaptı.

Sanırım o kadar aptal değil.

Sven 'in bu durum sadece basit bir oyun olmadığını, davranışlarının bir alay konusu olduğunu anladığından emindim.

Hastalığından yeni uyanmış ve ölümle sınırlanmış başka bir aile üyesini azarlamak için bir aile üyesini getirme eylemleriyle alay ediyordu.

'Her neyse, şimdi uyuyorum. '

Yatağıma düştüm. Sonra hemen uyuyakaldım.

* * *

Mutlu bir rüya gördüm.

Geçmişim.

Sevdiklerimle vakit geçirirken 53. hayatımla ilgili bir rüyaydı.

O zamanlar küçük bir kızdım ve pırıl pırıl gülümsüyordum. Onları sevdim ve onlar da beni sevdiler. Rüyamda mutlu görünüyordum.

"……. "

Ama sonra uyandım ve uyurken midemde tuttuğum yastık terle sırılsıklam oldu.

İçimi çektim ve "Lou, şu suyu bana ver " dedim.

Oda sessizdi.

Farkına varmadan konuştum ve çok geçmeden şok oldu. Artık "Lou " yoktu. Onu aramak benim eski alışkanlığımdı.

Zaten 53. kez ve hala buna alışkın değilim.

Acıyla gülümsedim.

Hiç alışamadığım bir şeydi.

Onun reenkarnasyondan sonra önceki yaşamdan kalıcı bir kayıp.

Bir reenkarne olmanın lanetini ilk aldığımda, ilk birkaç seferden sonra reenkarnasyonlara alışacağımı düşündüm.

Ama yanılmışım. Alışabileceğim bir şey değildi.

Ruh halim düşmeye hemen önce 'Bir şeyler şeyler düşündüm.

Bu tür yemek yemek yemek en iyisiydi.

Hizmetçilerden bana yiyecek getirmelerini emredecektim, ama çok geçmeden etrafımda benim için kişisel olarak çalışan hizmetçilerin olmadığını anladım. Hepsi üvey annemin davranışlarından kaynaklanıyordu.

Benim için çalışan bir hizmetçi vardı ama şu anda benim yerimi sonra cezalandırılıyordu.

Bu yüzden, bir kaç kıyafet giyip mutfağa kendim gitmekten başka çarem yoktu.

"Öyleyse, bugün ... "

Bu gerçekten doğru mu?

Yemek zamanı çoktan geçmişti, bu yüzden ailemden hiçbiri burada değildi. Sadece bu sarayda işe alındığında işçiler gevezelik ediyordu.

Ama içeri girdiğim an, ağızları bir çırpıda kapandığı için gözleri bana döndü.

Aniden yemek odasının atmosferi sakinleşti ve sessizliğe büründü.

Cehalet, nefret, tiksinti.

Birkaç bakışta karışık sempati dokunuşları vardı ama bakış bu üç duyguyla doluydu.

Kendimi önemsemedim ve sesimi yükselttim.

"Bana yiyecek bir akşam yemeği. Orta az pişmiş biftek. Ah, eğer biraz şarap, biraz istiyorum.

"……. "

Gözlerinde şaşkınlık vardı.

Rubia 'nın böyle bir talepte buluşlarına geldi.

Tanıdıkları Rubia, onun zaman omuzlarını eğen ve düzgün konuşamayan çekingen küçük bir prensesdi.

"Orada ne için duruyorsunuz? Yemek servis edin. "

"Majesteleri, yemek zamanı çoktan bittiğinden şu anda yemek yok."

Temsilci mutfak hizmetçisi ağzını açtı.

Üvey annem Margaret tarafından iyilik için tutulan, bana tepeden bakan bakışları oldukça alaycı ve uygunsuz görünüyordu.

"Yemek yok mu dedin?"

"Evet majesteleri."

"O zaman şimdi biraz yap."

"Ne?"

“Eğer hiç yiyeceğin yoksa hemen yap. Bununla ilgili bir problemin mi var?"

Mutfak hizmetçisi derin bir nefes almadan önce sözlerim üzerine bir an için ağzını kapattı.

"Hah, ne kadar can sıkıcı."

Nefesinin altında mırıldandı ama hepsini duydum. Muhtemelen kasıtlıydı, hakareti duyabildiğimden emin olmak için.

"Her neyse, tamam. Bir süre bekleyin lütfen."

Bu sadece bir hizmetçinin bir bayana göstermesi gereken bir tutum değildi, ama orijinal Rubia'ya bu şekilde davranılıyordu.

Bu sarayda kimse ona düzgün davranmadı. Kralın, varisin ve üvey annenin Rubia'ya nasıl davrandığını gören aşağılık olanlar, Rubia'ya da kötü davranmaya başladılar.

Sadece yemek yiyeceğim.

Tekrar yorgun hissetmeye başlarken yemek için bekledim.

Kısa süre sonra temsili mutfak hizmetçisi bir tepsiyle göründü. Tepsiye küçük bir kase koydu.

Atmak!

Hizmetçi neredeyse tepsiyi fırlatıp kaseyi önüme fırlattı.

Gülünç davranışlarına kısa bir kahkaha atarak gülümsedim. Dudaklarının bir ucunu kaldırıp sırıtıyordu.

“Geriye kalan tek şey buydu. Afiyet olsun."

Tepsinin üzerinde, kasenin sadece yarısını dolduran soğuk yulaf ezmesi vardı.

"Ve lütfen bir sonraki öğün vaktinde geldiğinizden emin olun. Hanımefendinin tembelliğine her zaman ayak uyduramıyoruz. "

Bunu duyduktan sonra kalkarken iç çektim.

Bununla başa çıkamayacak kadar tembel olduğum için mümkünse geçmesine izin verecektim ama buna tepki veremedim. Çizgiyi çoktan aşmış olmasına rağmen, şimdi çok fazla yoldan geçmişti.

"Konuşmanı bitirdin mi?"
 
Ayağa kalkıp ona baktığımda, orta yaşlı temsilci hizmetçi hafifçe irkildi.

Ancak, her zamanki çekingen Rubia'yı hatırladıktan sonra burnunu kaldırarak devam etti.

"Evet. Lütfen bir dahaki sefere daha düşünceli olun. "

Hane halkının otoritesinin dengesini kaybettiği bu durumu nasıl çözeceğimi düşündüm.

Çok sayıda yol vardı. Ancak hepsi zahmetliydi, bu yüzden en basit ve en hızlı yolu seçtim.

Çok kolay bir yol vardı.

Ve bu, gücünüzü ve rütbenizi sergilemekti.

Tokat! [Ç / N: Ellerine sağlık bacım.]

Elim, hizmetçinin yanağına doğru nişan alırken havayı kesti.

"Onay! "

Temsilci hizmetçi çığlık attı ve düştü.

Çevresindeki diğer hizmetçiler çığlık attı ve beklenmedik felaket nedeniyle soldu.

Acı ve şoktan dikkati dağılan hizmetçiye aşağıya baktım.

"Ayağa kalk. "

“……!”

Temsilci hizmetçi, şişmeye elleriyle yanağını kapattı. Bana zehirli bir bakışla baktı.

Onun bakışlarına bakış konuştum.

"Henüz yeterince cezayı almamış gibisin. Ya da belki Büyük Luxen Dükü boyutu bir şaka gibi görünüyor. "

“……!”

"Lüksün Büyük Dükü " kelimeleri hizmetçiyi ürküttü ve yerinde dondu.

Bir iç çekerek geri yuttum. Bu durumu daha önce defalarca yaşadım. O kadar çok kez, ona kızmaya başladım.

 
"Luxen Büyük Dükünün ilk prensesiyim. Bu muamele, Luxen Büyük Dükü Kralı Majesteleri ile dalga geçmenizle aynı. Hepinizin ayıracak 5 'ten fazla canınız var gibi görünüyor, değil mi? "

Hizmetçiler soldu.

Söylediklerimde yanlış bir şey içindi.

Üvey annemin gücü ne kadar takip ederse etsin, hizmetçi statüsüyle bir prensese hakaret girişiminde bulundu. Adil olmak gerekirse, ölüm için kaçınılmaz bir cezaydı.

Temsilci hizmetçi yanağındaki acıyı unutarak, "Bayana asla saygısızlık etmedik ... " dedi.

"Gerçekten mi? "

Başımı eğdim ve doğruca gözlerinin içine baktım. Parlak kırmızı gözlerime bakan hizmetçi, yılanın önünde ücret gibi kaskatı kesildi.

"Yani? "

Temsilci hizmetçi yutkundu. Gözleri panik, şok ve korkuyla doluydu.

Sonunda hizmetçi başını salladı ve indirdi.

"Ben- ben, özür dilerim. "

Özrü duyduktan sonra orada durmaya karar verdim.

Bu anı gerçekleşmesi için onu daha basit bir şekilde uyarmalıydım ama bunu yapmak için çok tembeldim. Buna ek olarak, açtım.

"Bulaşıkları çanlar. "

"… Anladım. "

Hizmetçi o kadar kibar davrandı ki, bir dakika önce benimle alay eden eden bu hizmetçi oldugunu neredeyse unutuyordum.

Mutfak yemek pişirmekle dolup taşıyordu ve çok geçmeden güzel hazırlanmış bazı yemekler servis edilmeye başlandı.

Soğuk mezeler, bir kase karides çorbası, balık yemekleri, orta-az pişmiş biftek, serinletici şerbet ve hatta Dorbo kıtasının Lebien marka şarabı, bazı tatlı keklerle servis edilir.

Vip kişiler için yemekler servis gibiydi.

Bifteği kesmeye her şeyi iyice düşündüm.

'Bu devam edemez. Bir çözüm bulmalıyım. '

Temsili mutfak hizmetçisi azarlandı ve diğer örneklerine, ancak her zaman Prenses Rubia davranan daha fazla insan olacaktı. Düşmanımın tüm saray olduğu bile söylenebilirdi.

Biftek parçasını çiğnerken bu kafamda düzeltmenin sayısız yolunu düşündüm.

'Ne zamandı? Yedinci, dördüncü ve otuz üçüncü miydi? '

Bu tür şeyler ilk kez olmadı.

Geçmiş yaşamlarımda bu durumu farklı şekilde aştım. Başkalarını nezaketle etkilemek, otoritemi sergilemek ya da bir komployla düşmanlarımı yok etmek.

Tüm bu stratejilerin işe yarayacağını düşündüm. Ayrıca, Rubia 'nın üvey annesi… ilgilenmesi zor bir kötü adam gibi görünmüyordu.

Ancak, bir çözüm düşünmeye çalıştıktan sonra, çok geçmeden bu kadar düşünmeyi bırakmaya karar verdim.

'Her neyse. '