The Lowest-Ranked Hero Has Returned - Türkçe Çevrimiçi Oku

Bölüm 8 - Temelin Atılması (4)
"Juliet!"
Ilık öğleden sonra güneşinin altında, uzun zamandır görmediğim arkadaşıma güneş ışığı kadar parlak, neşeli bir gülümsemeyle yaklaştım.
"Özür dilerim, bir an dalmışım, o yüzden beni aradığınızı fark etmedim bile!"
"...Ha?"
"Uzun zaman oldu, dostum! Nasılsın?"
Kafası karışmış gibi görünse de dostça bir tavırla kolumu Juliet’in omzuna attım.
"...Hey."
"Tanıştıktan hemen sonra sorduğum için üzgünüm ama bana 1 milyon altın borç verebilir misiniz? Acilen paraya ihtiyacım var."
"Ne yapıyorsun?"
"Ailen zengin, değil mi? Hadi ama, 1 milyon altın o kadar da çok değil, değil mi?"
Juliet’in yüzü öfkeyle çarpıldı.
"Seni çılgın piç!"
"Whoa."
Juliet hiç tereddüt etmeden, saçma sapan konuşan ’paspas’ı yumrukladı.
Yumruk fazla hazırlık yapılmadan atılmış olsa da, etrafında doğal olarak oluşan sihir Juliet’in oldukça yetenekli olduğunu gösteriyordu.
Ama, şey.
Ne kadar yetenekli olursa olsun, o hala bir çaylak.
"Vay canına, birkaç dolar borç istemek için bu kadar yaygara koparmak."
Zenginlerin daha cimri olduğunu söylerler.
-Smack!
Filtrumumu hedef alan yumruğu hafifçe kavradım ve bileğini biraz kuvvetle büktüm.
"Ahhh!"
Juliet’in dudaklarından acı dolu bir çığlık koptu.
Büyü bileğini kırılmaktan korumuş olsa da, acı oldukça şiddetli olmalıydı.
"Seni... seni piç!"
Juliet belinden mızrağını çekti ve bana saldırdı.
Kutsal işaretten bir ışık halesi fışkırdı ve kılıcın keskin ucunda şiddetle toplandı.
Aura, Felix’le dövüştüğüm zamankinden bile daha güçlüydü.
"Kaybol, serseri."
Berald Dövüş Sanatları. Kılıç Kırma.
-Clang!
Saplanan kılıçtan kaçınmak için bedenimi hafifçe büktüm ve elimi kılıcın yüzeyine indirdim.
Elimde anında yoğunlaştırdığım büyü onu çelikten daha sert hale getirdi.
"Huh...?"
Kılıç bir dal gibi kırıldı.
Juliet şok içinde donup kalmışken bacaklarına bir tekme attım ve onu bir futbol topu gibi yere serdim.
"Arrrghhhhhh!!!"
Juliet kasıklarını tutarak ve acı içinde çığlık atarak yere yığıldı.
"Ahhh!"
"Büyüğüne ne yapıyorsun?!"
"Juliet-senpai!"
Uzakta bir araya toplanmış olan kadın öğrenciler dehşet içinde çığlık attılar.
Onlara döndüm, yüzüme çarpık bir sırıtma yayıldı.
"Arkadaşımla konuşmam gerekiyor... Bir dakikalığına kenara çekilebilir misiniz?"
"Senpai’nin nasıl arkadaşı olabilirsin?"
"Juliet-senpai’den hemen uzaklaş!"
"Hemen bir profesör çağıracağım..."
"Sigh."
Aman Tanrım.
Ne baş belası.
"Ne dediğimi anlamıyor musun?"
Konuşurken bakışlarıma biraz öldürme niyeti kattım.
"Kaybol."
"......!"
"Eek!"
Gürültülü bir şekilde gevezelik eden kadın öğrenciler, yılanın önündeki kurbağalar gibi donup kaldılar.
Yüzleri solgunlaştı ve bacakları acınası bir şekilde titredi.
Hatta bazıları korkudan eteklerini ıslatıyordu.
"Bu da ne...
Sadece birazcık öldürme niyetiyle altlarını ıslatmalarını beklemiyordum ve bir şaşkınlık dalgası hissettim.
’Sadece küçük bir öldürme niyeti için bu biraz aşırı bir tepki değil mi?
Bu kızların gerçekten kahraman öğrenciler olup olmadığını merak etmeye başladım.
Ama, şey... belki de mantıklıydı.
İsim etiketlerine bakılırsa, akademiye yeni girmiş, pratik eğitim almamış ve hatta antrenman deneyimi bile olmayan acemilere benziyorlardı.
Daha önce öldürme niyetiyle nasıl karşılaşmış olabilirler?
Özellikle de binlerce, on binlerce ölümden oluşan türden değil.
"Çocuklarla uğraşmak zordur.
Öldürme niyetimi geri çekerken acı bir gülümseme yaydım.
"Hic... hıçkırık."
"Waaah!"
Öldürme niyetimi geri çektiğim anda, öğrenciler gözyaşlarına boğuldu ve kaçtı.
"Artık baş belaları gittiğine göre."
Hâlâ acı içinde kasıklarını tutmakta olan Juliet’e baktım ve sırıttım.
"Konuşmamızı bitirelim mi, dostum?"
* * *
"Borç para mı istiyorsun?"
Neredeyse patlamak üzere olan acıdan nihayet kurtulan Juliet titreyen bir sesle sordu.
"Evet."
"Ne kadar?"
Daha önce gösterdiği kabadayılık kaybolmuştu ve şimdi yakışıklı yüzüyle uyumsuz ve acınası görünen Juliet gözlerini aşağıya doğru dikti.
"Sana daha önce söylemedim mi?"
"Gerçekten 1 milyon altın mı demek istiyorsun?"
"Şaka yaptığımı mı düşünüyorsun?"
"Saçma sapan konuşmayı kes! Sana nasıl 1 milyon altın borç verebilirim?!"
Juliet sağduyunun çok ötesinde bir miktarda yüksek sesle çığlık attı.
Sırıttım ve sıkılı yumruğumu Juliet’in önünde hafifçe salladım.
Hmmm.
Juliet’in yüzü soldu.
"Özür dilerim! Yanlış yaptım! Bana vurma!"
"Hadi ama, neden arkadaşlar arasında somurtuyorsun? Kim kime vuruyor?"
Kıkırdadım ve havaya kaldırdığım yumruğumu indirdim.
Juliet dudaklarını ısırdı ve yumuşak, mırıltılı bir sesle ağzını açtı.
"...Üzgünüm. Ben olsam bile bir milyon altınım yok."
"Hmm."
Aynen öyle.
Ne kadar zengin bir ailenin çocuğu olursanız olun, bir milyon altın kolay kazanılan bir para değildi.
"Parayı toplayamayabilirsin ama baban farklı, değil mi?"
"...Benden babandan para istememi mi istiyorsun?"
Juliet yüzünde kuşku dolu bir ifadeyle bana baktı.
"Deli misin sen?"
"Baban seni çok önemsiyor, değil mi?"
"Yine de bir milyon altını nasıl isteyeceksin?!"
Juliet başını sallayarak bana böyle saçma şeyler söylemememi tembihledi.
Juliet’e baktım ve geçmiş yaşamımdan bir anıyı hatırladım.
"Juliet Kang.
Uzun zaman sonra bile bu isim kolayca aklıma geldi, sadece bana zorbalık yaptığı için değil.
Juliet’in yanı sıra, yetim ve sürekli mazlum olan bana sık sık sataşan birçok öğrenci daha vardı.
"Aksine, bu adam bana çok fazla zorbalık yapan biri değildi.
Bana zorbalık yaptığında, bu sadece arkasına genç kadın öğrencileri alarak gücünü göstermek içindi.
Yine de isminin kolayca akla gelmesinin bir nedeni vardı.
Çünkü bir zamanlar Juliet Kang ismi tüm okulu sarsmıştı.
"Çok eşsiz bir hobisi vardı.
Bu ’hobinin’ ortaya çıkması yaklaşık bir buçuk yıl sonra olacaktı, ancak muhtemelen bu noktada hala hobi faaliyetlerine devam ediyordu.
Gizlice sakladığı hobisinin ne olduğunu....
"Juliet. Kahraman Saatini göreyim."
"...Ne?"
Juliet’in yüz ifadesi daha öncesine kıyasla olabildiğince solgunlaştı.
Kahraman İzle.
Cumhuriyet’in mühendislik teknolojisi, İmparatorluk’un büyülü simyası ve Kutsal Ulus’un büyülü taş arıtma tekniği temelinde yaratılan üçlü bir işbirliği büyülü cihazı.
Orijinal adı ’Composite Multifunctional Clock’ olan bu saat, sadece mana sahibi kişiler kullanabildiği için Hero Watch olarak adlandırılmıştır.
"Gah, neden birden Kahraman Nöbeti hakkında sorular sormaya başladın?"
Juliet bileğindeki saati sıkıca tutarak şüphe dolu gözlerle bana baktı.
Dürüstlüğün ötesinde saf hissettiren tepkisi beni bilinçsizce güldürdü.
"Neden? İçinde başkalarına göstermemen gereken bir şey mi var?"
"Böyle bir şeyin olmasına imkan yok!"
"Gerçekten mi? O zaman bana gösterebilirsin."
"Ugh...!"
Juliet şaşkın bir ifadeyle tereddütlü bir adım attı.
Arkasını dönüp kaçmaya çalıştığı an.
"Nereye gitmek için bu kadar acele ediyorsun?"
"Aaak!"
"Baak!"
Kaçmaya çalışan Juliet’in kaval kemiğine tekme attım.
Düşerken Hero Watch’u bileğinden çıkardım.
"Geri ver onu!"
"Bekle, seni piç."
Saate büyü kanalize ederek onu etkinleştirmeye çalıştım ve kilit şeklinde bir desen ortaya çıktı.
"Beklendiği gibi, üzerine bir kilit koymuştu.
Muhtemelen Juliet’in kendi büyüsü olmadan açılamayacak bir kilittir.
"Bu tür bir kilidi açmak kolay değildir.
Kıdemli Sophia’dan öğrendiğim bilgiler arasında, büyünün doğasını geçici olarak değiştirmenin bir yolu vardı.
-Diling.
Juliet’in büyüsünü taklit ederek Kahraman Saatinin kilidi açıldı ve bir hologram penceresi belirdi.
İçeriye bakmak için hologram penceresini manipüle ettiğimde, kadın kıyafetleri giymiş, çapkınca poz veren Juliet’in fotoğraflarını gördüm.
"Ah, lanet olsun, gözlerim."
Juliet’in orijinal görünümü fena değildi, bu yüzden çapraz giyinmiş olsa bile, bakamayacağım bir şey değildi.
Yine de, uçuşan etekli kıllı adamın her türlü pozu verdiği resimler gözlerime işkence etmek için yeterliydi.
"Sen, sen... Nasıl...."
"Bir bakalım. Önce fotoğrafları Hero Watch’uma aktaracağım... Tamam."
Juliet’in Hero Watch’unda kayıtlı tüm fotoğrafları aktardıktan sonra, solgun bir ifadeyle titreyen Juliet’e Hero Watch’u uzattım.
"Bir milyon altın bulabilir misin?"
"O fotoğraflarla ne yapmayı planlıyorsun...."
"Cevap ver."
"...Ah, ugh."
Juliet’in gözlerinden yaşlar süzüldü.
Kahraman Saatini bileğine geri taktı ve hıçkırarak gözyaşı döktü.
"Ama... mümkün değil."
"Sana bir hafta veriyorum. Bu süre içinde bana getirin."
"Ugh...."
"Hadi ama, neden sızlanıyorsun? Sadece sormuyorum, ödünç alıyorum, anlıyor musun? Ödünç alıyorum. Hepsini sonra geri vereceğim, seni piç."
"Bir arkadaşa güvenemez misin?"
"Huuueeooeong!"
"Tsk tsk."
Acınacak bir halde gözyaşı döken Juliet’e baktım ve dilimi hafifçe şaklattım.
’Bununla para sorunu çözüldü.
Araştırma fonlarını bu kadar kolay toplayabileceğimi tahmin bile etmemiştim.
"İyi olan iyidir, değil mi?"
"Ugh!"
Tamamen gerindim ve parlayan güneş ışığına baktım.
Para sorunu çözüldüğünde kendimi çok daha hafiflemiş hissettim.
"Düşündüm de, ben biraz açım.
Sabahtan beri koşturup duruyordum; ne olduğunu anlamadan öğle yemeği vakti geçmişti bile.
"Kafeterya... çoktan kapanmış olmalı.
Hâlâ oturmuş ağlayan Juliet’e ayağımla hafifçe vurdum.
"Hey."
"Ah, evet?"
"Sana 500 şilin vereceğim, bakkala git ve iki ekmek ile bir büyük boy süt al."
"...Tüm bunları 500 şilinle satın alamazsınız."
Okul dükkanı ucuz olsa bile, 500 şiline iki ekmek ve bir süt alamazdınız.
Ekmeğin türüne bağlı olarak, muhtemelen en az 3 altın, 500 şilin olacaktır.
"Yani?"
"Şimdi sana daha fazla para vermemi mi istiyorsun?"
"Hayır! Hemen alacağım! Sadece biraz bekle!"
"Ah, bekle."
Hemen arkamı döndüm ve dükkâna doğru koşmak üzere olan Juliet’in omzundan tuttum.
"Ugh... Neden? Daha fazla mı alacaksın?"
"Hayır, daha fazla almayacağım."
Sırıtarak tuttuğum Juliet’in omzuna hafifçe vurdum.
"Para üstü olarak 5 altın bırakın."
"......."
Şimdilik, para konusunda endişelenmeme gerek yok.

Daha fazla bölüm için sitemizi ziyaret edin: Novel Okur

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;