The Villain’s Little Sponsor - Türkçe Çevrimiçi Oku

Bir anda tüm odayı derin bir sessizlik kapladı.
Wessler, Daphne'ye şok olmuş bir yüzle baktı.
“…Yabani meyveyi mi yedin?”
"Evet."
"Ne zaman yedin? İmparatorluk sarayında seni aç bırakacaklarını sanmıyorum…”
hop.
Şövalyenin komutanı aniden ağzını kapattı.
Daphne'nin fiziksel durumuna bakarak bu açık bir cevaptı.
"İmparatorluk sarayında yemedim."
Daphne, Wessler'in sert ifadesini görmek eğlenceliymiş gibi güldü.
“Genellikle kreşteyken yedim.”
'Yönetmen çok iyi olduğu için her zaman bütçenin yetersiz kaldığı çocuk odası.'
Kişi sayısı çok fazla olmasına rağmen terkedilmiş çocuğu tanımıyormuş gibi davranamazlardı.
Bu nedenle çocuklara verilen yemekler yetersizdi.
Yani çalışamayan küçük çocukların yaptığı ilk şey şu oldu.
"Bunu getirdim. Şuna bak. Bu iyi."
Terkedilmişler arasında en kolay görüneni ağzıma attım ve gördüm.
“Tohumları çıkarıp kurutabileceğini nereden bildin?”
“En eski üyeler bana söyledi. Sadece çiğ yerseniz mideniz ölecekmiş gibi ağrıyor ama kurutursanız tolere edilebilir hale geliyor.”
"Hasta olduğundan değil, ama katlanılabilir mi?"
"Evet. Alıştıkça daha da güzelleşiyor.”
Daphne parlak bir şekilde gülümsedi ve odaya sessizlik çöktü.
“Neden herkes yabani meyvenin yenebileceğini bilmiyordu?”
Kurutulmuş yağlı meyveye bakan Selma sordu.
“Başkent yemekle dolu.”
Sıcak hava sayesinde her zaman iyi bir hasat olmuştur, bu nedenle başkent ve çevresinde yiyecek sıkıntısı yaşanmamıştır.
Bu nedenle, zehir nedeniyle atılan meyvelere kimse dikkat etmedi.
Bizim gibiler hariç.
"Pekala, bu arada."
Wessler kekeleyerek soru sormaya devam etti.
"Bu meyvenin bu tedavisi olmayan hastalığa ilaç olabileceğini nereden bildiğini sorabilir miyim?"
Ne kadar çok soru sorulursa, şövalyenin sorusu o kadar kibarlaşıyordu.
"Şans eseri."
Defne başını salladı.
Saçının ucundaki kurdele sallandı.
“Kreşte onunla aynı hastalıktan muzdarip bir çocuk vardı. Ama bunu yedikten sonra çok daha iyi oldu.”
Bu bir yalandı.
'Aslında, orijinalinde gördüm.'
Bu, Flora'nın kahramanının başarısıydı.
Aniden ortaya çıkan ve Alan'a yakınlaşan Flora, meyveyi bir kötü adamla takdim etti.
Sağlığına iyi geldiği yalanıyla, kötü adam onu aldığından emin oldu.
Kötü adamın sözlerine inanan Flora, meyveyi hastalıktan muzdarip bir kadının kocasına verdi.
Ama Tanrı Flora'nın tarafındaydı.
"Tesadüfen, adam Dük ile aynı hastalıktan muzdaripti."
Flora sayesinde hastalığı iyileşen koca çok sevindi ve Flora'nın işine yardım edeceğine söz verdi.
Buna ek olarak, Flora'nın hastalığın tek tedavisini keşfetme konusundaki popülaritesi bir anda arttı.
Ve yalan söyleyerek Flora'yı incitmeye çalışan kötü adam cezalandırıldı.
'Vay canına.'
Orijinal çalışmayı düşündüğümde, hüsrana uğradım.
Defne hafifçe içini çekti.
Wessler'ın yüzü karardı.
Kolayca bozulamayan sessizlik odanın derinliklerine doldu.
“…”
"Bir şey yap!"
"Ben ne yaparım?"
Şövalyelerin gözleri etrafta dolandı.
Kahverengi saçlı şövalye Wessler'in ayağına vurdu.
"Yaralanmadı mı? Wessler acı dolu geçmişine mi girdi?"
"Annesinden Jane'i kaybettiği için zaten üzgün."
"Sözlerin çok ağırdı. Bunu açıkça sormasan bile sana karşı dürüst olacağını düşünüyorum…”
"Merhaba! Kontrol etmelisin! Bu arada, Jane kim?"
dokunun dokunun dokunun.
Şövalyeler, Daphne'nin göremediği yerde birbirlerine mırıldanırken yandan birbirlerini tekmelemeye başladılar.
“Lider gelmeden önce Selma iyice inceledi...”
"Bir dakika bekle!"
Bir şövalyenin sessiz çığlığıyla herkes bir anda durdu.
Birbirlerinin baldırlarını tekmelemek için duruşları durdukça sertleşti.
Düşmemelerine rağmen garip bir duruştu.
"Majesteleri ağlıyor mu?"
“…!!”
Daphne, dengelerini zar zor korudukları ve gözlerini çevirdikleri için başını eğiyordu.
~lütfen sadece pinkmuffintl'de okuyun~
Vücudunun o kadar çok titrediğini görünce…
'Gerçekten ağlıyor mu?'
"Hasta mısın?"'
"Gürültülü olmayı bırak! O tam karşında!"
"Açım."
Kükremeyi küçük bir ses susturdu.
Başını biraz mahcup bir şekilde kaldıran Daphne, şövalyelere bakıyordu.
"Kibarca olmadığını biliyorum ama artık yiyebilir miyiz?"
'Çünkü çok açım...'
Bunu söyleyen Daphne'nin kıpkırmızı bir yüzü vardı.
~*~
"Çünkü hiçbir şey yiyemiyorsun."
Daphne büyük bir yemek masasının ortasına oturdu ve gözlerini kırpıştırdı.
Dün uzun bir yolculuğun yorgunluğundan yemek yiyemedi.
Dükün hastalığı nedeniyle kahvaltı da atlandı.
Ayrıca, kargaşa geçtikten sonra öğle yemeğini geç ve akşam yemeğini erken yeme zamanı gelmişti.
'Geçmişte bir iki öğün atlamak midemi o kadar etkilemiyordu ki ses çıkarırdım.'
Belki midesi yine guruldar.
Daphne tüm gücüyle karnını tuttu.
"Umarım önceki hayatım kadar uzayabilirim."
Belki de hala genç olduğum için, bu yüzden iyi bir dayanıklılığım vardı.
Ancak, pili bitiyormuş gibi ani uyuşukluk ve açlığın üstesinden gelmek zordu.
'İmparatorluk sarayında bile sık sık aniden uykuya dalarım.'
"İç çekmek…"
Defne gözlerini kıstı.
Diğer tüm durumları kontrol edebiliyordu ama vücudunu kontrol edemiyordu.
"Burası tehlikeli olabilir."
Daha önce nasıl olursa olsun, burası gibi tehlikeli bir yerde aniden uyuyakalırsa başı belaya girecekti.
"Ama dayanıklılığım iyileştiğinden, kronik ağrı kayboldu."
Gelen baş ağrısı dağıldığında, gerçekten yaşayacakmış gibi hissetti.
Daphne bir taahhütte bulunurken yiyecekler çıkmaya başladı.
Üzerinde kocaman bir ızgara et olan bir tabak vardı.
Otlu yumuşak buğulanmış balıklı bir tabak daha.
Yanında bol peynirli yeşil graten geldi.
Bertrand'da çok sayıda nadir sebze içeren salatalar da masada bir yer tutuyordu.
Etler ince bir şekilde karıştırılıp kızartıldıktan sonra ayrı soslu bir tabağa geçildi.
İyi sindirmek için yumurtaların karıştırılmasıyla yapılan bir yemek…
"Ha?"
Daphne'nin gözleri yuvarlaklaştı.
Masanın üçte birinden fazlası zaten doldurulmuş olmasına rağmen, daha fazla tabak içeren tepsi hala geliyordu.
İlk tabaktan çok fazla olduğunu düşündü.
En fazla basit bir sandviç düşünen Daphne, yeni bir tabak koyan bir hizmetçiyi çağırmak için elini kaldırdı.
"Affedersiniz."
"Bir sorun mu var majesteleri?"
"Yalnız yemek yediğimi sanıyordum. Başka kim geliyor?"
Tapınak Şövalyeleri olsun, tüm hizmetkarlar olsun, hatta bir parti olsa bile, ya da başka bir şey…
Bu nedenlerden biri olmasaydı, bu kadar yemek sunulmazdı.
Hizmetçi güzel bir kahkaha attı.
“Bütün yemekler sadece Prenses için yapılır. Ah! Tatlılar daha sonra gelecek.”
Fazlası var?
"Bütün bunları yiyemem."
Daphne'nin gözbebekleri titredi.
Üç kez yaşadı, ama sadece birkaç gün yemek yemekten doydu.
Alan'ın örnek olması gerektiğine dair sözleri yüzünden her zaman küçük porsiyonlarda yerdi.
Daphne aceleyle balkabağı çorbası kasesini önüne çekti.
"Sadece bu çorbayı ve sandviçi yiyeceğim. Kalanı-"
"Majesteleri Prenses."
Tam onları alacakken Daphne'nin önünde biri durdu.
'Merhaba.'
Korkunç görünümlü bir adamdı. Yırtık gözleri keskindi ve tombul vücudu ve kolları sıvanmış kolları yaralarla doluydu.
Eğer giydiği aşçı üniforması olmasaydı, kesinlikle yanlış anlaşılabilecek bir insandı.
"Benim adım Bree, Bertrand Kalesi'nin şefi."
Sesi bile çok alçaktı ve bir şekilde ürkütücüydü.
Defne tükürüğünü yuttu.
Ancak, aşağıdaki sözler onun gerginliğini azalttı.
"Majesteleri, bu bizim minnettarlığımız ve özürümüzdür."
"…Özür?"
"Çünkü dükü kurtardın. Ve bir kez daha, Majesteleri Prenses'ten şüphelendiğimiz için özür dileriz."
Belli değil miydi?
'Ben bir prensesim.'
Kael'in ayak bileklerini tutmak için imparator tarafından gönderilen hareketli prangalar.
'Böyle özür dileyecek...'
Defne gözlerini kırpıştırdı.
"Wessler yarın görüşürüz."
'Burada ne demeliyim? Ne yapmalıyım? tamam diyebilir miyim?
"Ama bu değerli bir yiyecek."
Defne garip bir şekilde konuştu.
“Bertrand'da sebzelerin pahalı olduğunu biliyorum. Meyve de."
Buna değdi? Sormak üzereydi.
İlk önce Bree konuştu.
"Evet bu doğru. Gıda özellikle bölgemizde çok değerlidir.”
Bree başını salladı.
"Ama insanlar kadar değerli değil."
“…”
"Bence biraz daha iyi yemelisin. Bertrand'ın soğuğunun üstesinden gelmek için."
Bunu söyledikten sonra Bree lezzetli kokan çorbayı Daphne'nin önüne koydu.
Daphne bir an çorbaya baktı ve sonra başını salladı.
"Tamam ben yiyeyim."
Kaşığı kaldırarak çorbadan bir yudum aldı.
Sıcaktı
Aç karnına sıcak çorba girdiğinde yaşayacakmış gibi hissetti.
Lezzetli.
Gerçekten lezzetli.
Dışarıdan zaten lezzetli görünse de, Bertrand'daki ilk düzgün yemeği beklediğinden çok daha lezzetli çıktı.
Ve o gece, gece yarısını geçti.
"İyi iş, efendim."
Kael kaleye döndü.
9. BÖLÜM SONU

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;