Buna değerdi. İstediğim elbisenin tasarımı yaşlılar tarafından tercih edildi. Bazen, son derece katı ailelerden gelen gençler tarafından sipariş edildi ve giyildi.

Terzi ve Carrie de dahil olmak üzere annem ve babam, seçimim karşısında şok oldular.

Bu tasarımı belirli bir nedenle istemedim.

Sadece rahattı.

Fırfırlı ve kurdeleli tasarımlar sevimli görünüyor ama rahatsızlar. Ziyafet salonları gibi yerlere giyilmesi amaçlanmış olabilir, ancak günlük yaşam için mantıksızdı. Bu bacaklarla dolaşmak zor.

Bu nedenle, kolayca açılan düğmeler ve sıkı kollarla sıkıca oturan bir tasarım seçtim. Kumaş da mükemmeldi çünkü kolay leke bırakmıyordu.

Bu yüzden bugün bu kıyafeti seçtim.

Dadı önce beni durdurmaya çalıştı ama sonunda pes etti.

"Dadının nasıl hissettiğini biliyorum ama…"

Prens ve prensesin katılacağı bir anaokulu. Belki diğer çocuklar yüksek rütbeli soylu ailelerden olacaktır. Bu durumda, düzenli ve rahat bir şeyler giymek en iyisidir.

"Bu kadar hazırlık yeter."

Neyse ki, Jake çok uzun süre beklemedi.

Sanırım bir fincan çayı bitirmesinin zamanı geldi.

Jake'in salonda beklediğini düşünerek masanın üzerindeki karamel poşetleri aldım.

Şimdi, anaokuluna gitme vakti gelmişti.

***

"En sevdiğin kıyafetleri giyiyorsun, değil mi? Sarı bir civciv gibi görünüyorsun, sana yakışıyor. "

Jake bunu salona girer girmez geniş gözlerle söyledi.

İyi bir gözün var. Başımı salladım.

"Sağ ol. Bir düşün Jake, papyonun da sarı. "

Ah, öyle.

Jake elbiseme baktı ve kızardı.

(Ç.N: Yerim ^///^)

Sonra başını eğdi ve bana baktı.

"Ama ne tutuyorsun Mir?"

"Evet, bunlar anaokulunda vereceğim şeyler. Kendi kendime yaptığım karamel. "

Ben cevap verirken Jake boş gözlerle karamelli çantalara baktı. Son cümleyi söylediğimde bana baktı. Ne? O'nun nesi var?

Merak ettim ama yakında cevabı öğrendim.

Jake üzgün bir şekilde dedi.

"Anlıyorum. Mir’in yeni arkadaşları… yani bana göre değil…"

"Hmm? Neden bahsediyorsun? Senin için de var. "

Üzgün hissetmenize şaşmamalı.

En ağır karamel çantasını aldım ve Jake'e verdim.

"Sen benim en iyi arkadaşımsın, seni dışarıda bırakmayacağım. Bu çantadaki en güzel ve en büyük karamel bende. "

"…Teşekkürler Mir!"

Jake'i tekrar mutlu görünce güldüm.

O karamel torba yüzünden daha sonra ne olacağını bilmiyordum.

***

"Buradayız leydi."

Jake ve ben anaokuluna kendi aile arabamızla ayrıldık. Oraya gitmek uzun sürmedi çünkü Imperial Kindergarten'ın basit adı verilen yer başkentin merkezine yakındı. Marki evine çok yakındı. İmparatorluk Ailesi'nin sahip olduğu geniş topraklarda orada ne olacağını merak ediyordum, ama sadece bir anaokuluydu.

'Bu altın topraklarda küçük bir bina mı? Ne gereksiz!'

Arabadan iner inmez aklıma ilk gelen buydu.

Züppe ve kapitalist bir fikirdi ama 21. yüzyılda yaşadığımdan beri benim için kaçınılmaz bir düşünceydi. Gerçekten de Majesteleri kızını çok önemsiyor.

Bu muhteşem bir bina.

Önümdeki binaya bakarak mırıldandım.

Küçük olduğunu söyledim, ancak arazinin büyüklüğüne kıyasla sadece küçüktü.

Sadece altı çocuklu bir anaokulu için çok büyüktü!

Çoğu konağın yarısı büyüklüğündeydi ve tek bir hikaye olsa da iki kattı.

Binanın önünde altın heykelli bir çeşme vardı.

Bölgeyi çevreleyen sığ, insan yapımı bir dere vardı …

'Prenses için büyük bir oyuncak bebek evi gibi.'

Ve sanırım içinde olacak bebeklerden biriyim.

Sakinleşmeyi başardım ve kolumdaki tüylerim diken diken oldu.

"Hoş geldiniz, Genç Efendi Jake Teon. Genç Leydi Emir Saeron. "

Girişi koruyan iki imparatorluk aile şövalyesinden başkası değildi.