Öğrenciler ellerinde tepsiyle oradan buraya koşuyordu.
Öğle arası veren masachika iki arkadaşıyla kafeteryaya gelmişti. Girişteki menüye bakarken, ne sipariş edeceğini düşünüyordu.
“Ah, burada yeni bir noodle menüsü var”
Masachika’nın gözleri, daha yeni bir mapo* etiketi yapıştırılmış mapo ramenin* üzerindeydi
*Mapo: Bir tofu türü *Mapo ramen: mapo ile yapılan bir ramen türü
Ramen ve tofunun kombinasyonu, eşsiz bir ramen ve baharat sevdalısı olan Masachika için mükemmel bir eşleşmeydi.
“Mapo ramen? Üstünde bir Çin yemeği olan bir Çin yemeği, huh”
Bunu söyleyen ve eğlenerek gülen kişi Maruyama Takeshi'ydi. O bir erkekti, Masachika'dan biraz daha kısaydı ve kısa kesilmiş saçları vardı. Masachika’nın ortaokuldan beri arkadaşıydı.
“Takeshi, doğrusu ramen bir Çin yemeği değil, biliyor muydun?”
“Eh, Öyle mi?”
“Evet, öncelikle ‘ramen’ ismi Japonya’dan geliyor”
Bu tür çeşitli bilgileri sunan kişi Kiyomiya Hikaru'ydu. Takeshi gibi ortaokuldan beri Masachika'nın arkadaşıydı.
Hafif, açık kahverengi, ince ve androjen saçları vardı. Yakışıklı bir genç adamdı.
Okuldaki en yakışıklı beş erkekten biriydi ve kafeteryaya giren kızlar ona tutkulu bakışlar atıp duruyorlardı.
“İkiniz karar verdiniz mi?”
“Evet”
“Evet”
Üçü de birbirlerine kafa salladılar. kafeteryaya girdiler ve bir masa seçip onu güvenceye almak için boş bir koltuğa bir mendil koydular. Her biri yiyeceklerini almaya gitti.
Her biri yemeğini aldı ve yemeye başlamak için yerlerine döndüler. Doğal olarak, en çok dikkat çeken Masachika'nın aldığı mapo ramen oldu.
“Vhoah..! Göründüğünden daha kırmızıymış"
“bu ramen fazla baharatlı değil mi?”
“hmm, o kadar da değil? Aksine, güzel olmasına rağmen yeterince baharat yok”
Takeshi ve Hikaru, Masachika'nın karşısında oturuyorlarkenki ifadeleri
Masachika'nın mapo ramenin havalı bir şekildei höpürdettiğini gördüklerinde ilgili kişi olan, Masachika'ya huşu içinde baktılar.
“Fuun, tadına bakmak için küçük bir yudum alabilir miyim”
“Ah, bende”
“sanırım evet”
“teşekkürler... Ha, sade baharatlı değil mi!?”
“Uuuh, bu sonradan gelen... Uu”
Merakla ikisi de yemek çubuklarını uzattı ve yemekten bir ısırık aldı.
Ama anında kaşlarını çattı ve ellerini fincanlarına uzattılar.
Masachika, onları uyarmak istercesine. Elini uzattı
“Hey, buhar gözlerini yakmıyorsa baharatlı bir şey diyemezsin, değil mi?”
“garip bir standart”
“gerçekten öyle”
“İlk olarak, gerçekten baharatlı ramenleri ağzıma bile alamam çünkü dudaklarımı acıtıyor.”
“Bu, 'baharatlı' diye yazdığınız ve 'zor' diye okuduğu şey, değil mi?”
"Yani, ağzına acıtmalı...”
“Tabii ki mideni çok acıtacak, değil mi?”
“Mideni bulandıracak şeyler yeme tamam mı”
Takeshi karşılık verdiğinde kantinin girişi gürültülü oldu.
Masachika ve diğerleri refleks olarak gözlerini o yöne çevirdiler ve
Üç kız o sırada kantine girmişti
"Ah, öğrenci konseyi üyeleri. Başkan ve başkan yardımcısı da burada... Burada değil, ha. Genede siz üçünüzü beraber görmek nadirdir, ha”
Üçünü gören Takeshi, hayranlık dolu bir ses çıkardı. Ve daha sonra benzer reaksiyonlar kantinin çeşitli yerlerinden gelmeye başladı. yanından geçen çocuklar heyecanlandı ve kızlar onlara hayranlıkla baktılar.
İlk bakışta bu bir idol gibi görünüyordu ama, aslında, bu üç kız, oradaki çoğu idolden çok daha iyi görünüyordu.
“Gerçekten onlar çok güzeller, değil mi. Onlar Kujou-sanlar değil mi”
Hikaru Alisa'ya içtenlikle bakarak bunu söylemişti. Alisa gümüşi saçlarıyla, önündeki kızdan biraz daha kısaydı.
Bu doğru Alisa'nın önündeki kız ikinci sınıflardan konsey sekreteri idi ve onun adı Mariya Mikhailovna Kujou idi. Onun takma adı Masha idi ve kardeşlerin en büyüğü idi.
Ç.n: İşte biz buna kayyum atama diyoruz
Her neyse, büyük kardeşden gelen renk ve atmosfer diğerlerine göre biraz farklıydı.
Alisa'ya gelince, yarı saydam beyaz bir teni vardı ve Mariya'nın teni gerçekten beyazdı ama en iyi ihtimalle çok beyaz bir Japon'un derecesindeydi.
Omuz hizasındaki açık kahverengi dalgalı saçları. Nazik görünen hafif sarkık gözleri de açık kahverengiydi. Yüzü de Alisa'nın aksine çok daha Japon görünümlü çocuksu bir yüzdü.
İnce ve buna orantılı uzun boylu, olgun görünümlü Alisa'nın ablanının hangisi olduğunu ilk bakışta anlamak zor. Bununla birlikte, boyundan aşağısı bir ablanın saygınlığını kesinlikle gösteriyordu.
Spesifik olmak gerekirse, göğsü büyüktü. Poposu da büyüktü. Alisa'nın da Japon benzeri pek çok yapısı vardı ama kadınlık açısından Mariya bunun ötesindeydi.
Şehvetli vücudu, nazik görünümü ve yumuşak atmosferinin birleşimi; bir lise ikinci sınıf öğrencisi için inanılması güç bir annelik niteliğini yayıyordu.
Bazı öğrenciler arasında okulun Madonna'sı olarak anılıyordu.
“Kujou-senpai harika değil mi. onu tanımak istiyorum”
"Ama Kujou-senpai'nin bir erkek arkadaşı olduğunu duydum, biliyor muydun"
“Bu doğru değil mi! Lanet olsun, kim lan bu şanslı çocuk!"
Tembel bir ifade sergileyen Takeshi, Hikaru'nun sözleriyle yüzünü buruşturdu, neredeyse dişlerini gıcırdattı. Bunu duyan Masachika şaşkın bir ifadeyle baktı.
"Eh? Bunu kim söyledi... Takeshi'nin bile bilmediği bir söylentiyi aynı nereden duydun?"
"Neden 'Ben Bile' dediğini merak ediyorum ama... Tek bildiğim, onun bir Rus gibi göründüğü."
“Fuuun”
“Uzun mesafeli bir ilişki mi, merak ediyorum? Yine de, Kujou-senpai'nin Rusya ve Japonya arasında gidip geldiği hakkında konuşmalar duydum.
Hikaru'nun dediği gibi, babalarının işi nedeniyle Kujou kardeşler Japonya ve Rusya arasında gidip geliyorlardı. Alisa, hayatının ilk beş yılını Rusya'da geçirdi ve ilkokul birinci sınıfta Japonya'ya taşındı.
Daha sonra ilkokul dördüncü sınıfında tekrar Rusya'ya döndü ve ortaokulun üçüncü yılında Japonya'ya geri döndü.
"Başka bir deyişle, uzak mesafe ilişkisi bir yılı aşkın süredir devam ediyor... sanırım hiç şansım yok, ha"
"Şey, şimdiye kadar ona itirafta bulunan tüm erkekler erkek arkadaşı yüzünden geri çevrilmiş gibi görünüyor..."
"Eğer durum buysa, sanırım Takeshi için de imkansız."
"Kapa çeneni! Prenses Alya ile yakınsın diye kendini kaptırma, tamam mı!?”
Masachika'yı acımasızca iterken, Takeshi yüksek sesle bağırdı.
"Nnn~ Yakın olsak bile, sahip olduğum tek şey öfke, biliyorsun"
"Yine de, kayıtsız kalmaktan iyidir. Prenses Alya aslında kimseyle konuşmuyor. Biriyle konuşsa bile, bu sadece iş gibi şeyler, boş gevezelik ya da başka bir şey yok”
"Bu konuda, şey, bir yıldan fazla bir süredir yan yana oturuyoruz..."
"Ama ne olduğunu biliyorsun. Öncelikle Prenses Alya'ya lakabıyla hitap etmeyen bir tek sen değil misin..."
“Tahminimce...”
"Kuuh~ Çok kıskandım. Prensesin ona takma adıyla hitap etmemene izin verdiğine inanamıyorum."
"Eğer düşündüğün buysa neden iddialı bir şekilde saldırmıyorsun. Yani, sen onun sınıf arkadaşısın"
Masachika bunu söylediğinde Takeshi acı acı gülümsedi ve elini yüzünün önünde salladı.
"Pekala, imkansız değil. Ama genede çok mükemmel bir süper kadın, ona yaklaşmak zor"
"Yine de sinsi fotoğraf çekme tamam mı"
"Eh, genellikle, o kadar güzel olduğunda fotoğrafının çekilmesini istersin, değil mi?"
Masachika sitemli bir bakış attığında, Takeshi bunu kişisel algılamamış gibi görünüyordu.
Doğru, Takeshi, sabah Alisa'nın sinsi fotoğraflarını çektiği için telefonlarına el konulan üç adamdan biriydi. Daha doğrusu asıl suçlu oydu.
"Gerçekten, o gerçekten ağrılı gözler için bir manzara, değil mi? Ona sonsuza kadar bakabilirim. Garnitür olarak o suratla beş kase beyaz pirinç yiyebilirim. Set olarak Kujou-senpai'm varsa, on kase için iyiyim”
“Takeshi, bu sadece korkunç derecede iğrenç”
“Evet, bu beklenenden daha iğrenç”
Tahmin edilebileceği gibi, iki yakın arkadaş, Takeshi'nin Alisa'ya ve diğerlerine bakarken gösterdiği özensiz ifadeye şaşırmıştı. Ancak Takeshi, sanki garip olanlar onlarmış gibi bir yüzle ikisine baktı.
"Ne var, siz de öyle düşünüyorsunuz değil mi? Başka hiçbir yerde bu kadar güzel bir kız görmediniz mi"
"Pekala, onun güzel olduğunu kabul ediyorum ama... sen biraz fazla fanatiksin. Alya'nın görünüşü bir yana, onunla konuşmak beklenmedik bir şekilde hoş, biliyor musun? …birden fazla şekilde”
“Ne neşeli bir insan, ha…. Kujou-san'a böyle hitap edebilmek için Masachika çok şanslısın değil mi?”
“Bu ne demek Hikaru? Bana kibirli olduğumu mu söylüyorsun?"
“Öyle demek istemiyorum… Her gün bu kadar uyarıldıktan rağmen böyle bir şey söyleyebilmenden gerçekten etkilendim.”
Aaah… “
Masachika, bakışlarını yana çevirirken Hikaru'nun sözlerine belli belirsiz başını salladı.
Masachika'nın onu ne kadar azarlasa da umursamamasının nedeni, sadece Alisa'nın söylediklerinin doğru olması değil, bundan daha fazlası, bazen Rusça olarak sızdırdığı kelimelerin çok tatlı olmasıydı.
İlk olarak, eğer Alisa birinden gerçekten hoşlanmadıysa, onlara hiç dikkat etmezdi, onları görmezden gelirdi.Sizi görmezden gelmediği sürece, belki Alisa bile insanlarla konuşmaktan zevk alıyordur.
Ama o zaman, yine de, böyle gizli durumları kimseye ifşa etmeye niyeti yoktu.
“Şimdilik onunla normal bir şekilde konuşmaya ne dersin? Beklenmedik bir şekilde bir sohbete devam edebilirsin, anlıyor musun?”
“Öyle demiş olsan bile… Geçen sene ne olduğunu hazırladıktan sonra, hayır teşekkürler”
Masachika, Takeshi'nin sözlerine katılarak başını salladı.Geçen yıl, bir kuyruklu yıldız gibi birdenbire güzel ve yeni bir öğrenci ortaya çıkmıştı.
İlk başta, Alisa tüm okulun ilgi odağıydı.
Her şeyden önce, Seirei Eğitim Enstitüsü'ndeki bir yatay geçiş öğrencisinin kendisi gerçekten olağandışıydı.Nedeni basitti. Çünkü yatay geçiş yapan bir öğrenci için giriş sınavının zorluk derecesi çok yüksekti.
Normal şartlar altında bile, Japonya'da girilmesi en zor okullardan biridir ve nakil öğrenci için giriş sınavı birkaç seviye daha zor olarak ayarlanmıştır.Okuldaki öğrenciler arasında bile sadece %10'luk bir seviyededir. öğrenci geçer nota ulaşabilir.
Sadece yatay giriş sınavını geçmekle kalmadı, hatta ilk yarıyıl sınavında yılındakiler arasında da birinci oldu. Ve bir de görünüşü var. Dikkat çekmemesi mümkün değil.
Ancak kız olsun erkek olsun birçok kişi onunla iletişim kurmaya çalıştı.Alisa her sınır çizgisini çizen bir tavır sergiledi ve kimseyle yakınlaşmaya çalışmadı.
Ve bir şekilde Alisa, Soğuk Prenses olarak anılmaya başlamıştı.
“Beklendiği gibi, eğer birini hedef alacak olsaydım... Suou-san olurdu sanırım.”
dedi Takeshi, sıradaki kızlardan birine bakarak.
Uzun, parlak beline kadar siyah saçları vardı ve küçük yapısına rağmen vücudu orantılıydı ve kadınlığını tam anlamıyla ortaya koyuyordu.İlk bakışta Alisa ya da Mariya kadar parlak değil.
Ancak görünüşü çok bakımlıydı, sevimliliğinde bir parça zarafet vardı.Kızın düzgün duruşundan ve zarif davranışlarından uzaktan bile iyi yetiştirildiği görülüyordu.
Öğrenci konseyinde halkla ilişkilerde birinci sınıftı ve adı Suou Yuki'ydi, kökeni eski bir soylu aile olan ve nesiller boyu diplomat rolünü üstlenen Suou hanesinin en büyük kızıydı. O gerçek bir genç bayandı.
Yüksek sosyal becerileri ve sofistike davranışları nedeniyle öğrenciler tarafından Asil Prenses, Alisa ise öğrenciler tarafından Soğuk Prenses olarak anılırken, eğitim öğretim yılının en büyük iki güzelinin adını aldılar.
“Ama, Hâlâ ulaşılması zor olduğu gerçeğini değiştirmiyor ama, onunla şansın prenses Alya'dan daha olası.”
Takeshi kendi kendine başını salladığında, Hikaru şüpheli bir bakışla başını eğdi.
“Merak ediyorum... şansın var mı? Onun, Suou-san'ın, erkeklerden Kujou-san'dan daha fazla itirafı geri çevirdiğini duydum, biliyor musun?”
“Ahh… Sanırım haklısın. Acaba aşkla ilgilenmiyor mu? Veya belki de tıpkı genç bir hanımın yapacağı gibi bir nişanlısı mı var? Masachika, neler olduğunu biliyor musun?”
“Neden bunu bana soruyorsun”
“Senden başkasına sormamın sebebi senin Çocukluk ・ Arkadaşın olması, unuttun mu?”
Masachika kıskanç gözlerle her heceyi vurgulayan Takeshi'ye iç çekti.
“Bildiğim kadarıyla nişanlısı yok, aşka ilgisi var mı bilmiyorum.”
“o zaman git ve aşk ile ilgilenip ilgilenmediğini sor!”
“İstemiyorum”
“Neden olmasın! Lütfen benim için sor. Arkadaşız, değil mi?”
“Gerçek arkadaşlar, birbirlerini bir istek istemek için kalkan olarak kullanmaz.”
“Ah, Masachika'ya katılıyorum”
“Guhaa!
Takeshi önden ve yandan gelen çapraz ateşe tutulduğunda, Masachika nedense sipariş alanının yönüne baktı.
O sırada öğrenci konseyinin üç üyesi de ellerinde yiyecekleriyle yer aramaya başlamışlardı, anlaşılan üçünün oturacakları bir yer yoktu.
Ama sonra, kafeteryanın bir köşesinde bir el havaya kalktı, Mariya diğer ikisiyle bir şey tartıştı, sonra o yöne doğru yürüdüler.
Belki de ikinci yıldan bir arkadaşı tarafından davet edilmişti.
Ve sonra kalan ikisi çevreye baktı... Ve Yuki'nin gözleri Masachika'nın gözleri buluştu.
Gözleri Masachika'nın yüzünü tanıdı ve hızla yana kaydı.Orada, masanın sonunda tam olarak iki kişilik boş yer vardı.
(Ah, buraya gelme)
Masachika'nın önsezisi olur olmaz, Yuki, Alisa'ya seslendi ve doğruca Masachika'nın yönüne doğru yürüdü. Kısa bir süre sonra Takeshi de bunu fark etti ve aceleyle duruşunu düzeltti.
[img]https://imgur.com/ZFLcZ5a.webp[/img]
“Masachika-kun. Buraya oturabilir miyiz?”
Yuki bunu söylediği anda arkasından onu takip eden Alisa'nın alnında bir kırışıklık oluşmuştu. Ancak Masachika dahil üç kişininde gözleri Yuki'ye odaklandığından kimse yüz ifadesindeki değişikliği fark etmemişti.
“Evet, yani siz üçümüz içinden uygunsa çocuklar?
“Ah, O-ooh”
“Evet, tabikide”
“Çok teşekkür ederiz”
Yüzünde güzel bir gülümsemeyle üçüne teşekkür ettikten sonra. Yuki masanın etrafında dolaştıktan sonra Masachika'nın yanına oturdu. sonra, Alisa'da Takeshi'nin yanına, Masachika'nın tam önüne çapraz bir şekilde oturdu.
“Aah, beklendiği gibi Masachika-kun her zamanki gibi aynı şeyi aldın, değil mi?”
Tam olarak söylediği gibi, Yuki'nin tepsisinde Masachika ile aynı bir kase mapo ramen vardı.
Genç bayan Yuki ve çok ucuz ama lezzetli görünen bir yemek gerçekten bir hiç uyumlu değil di..
“Suou-san bile... Bu tür yiyecekleri yiyebiliyorsun, değil mi?”
Yuki cebinden bir saç bandı çıkardı ve bunu biraz gergin bir şekilde söyleyen Takeshi'ye acı acı gülümserken saçını kulağının arkasında bağladı.
“Bu kadar mütevazi olmana gerek yok birbirimizi tanımıyoruz ve aynı sınıfız”
“Hayır, şey... Evet”
“Ayrıca ben de ramen yiyorum biliyor musun evde ramen yemem ama izin günlerimde sık sık ramen yemeye giderim”
“He- hee~ bu beklenmedik bir şey değil mi”
Bir bayan modeli gibi muamele gören Yuki, halk benzeri bir yorum yaptı. Takeshi ve Hikaru gerçekten şaşırmış görünüyorlardı. Yuki'nin küçük alaylı gülümsemesi, bu ikisinin tepkisine derinleşirken, kibarca “Hadi yiyelim” dedi ve zarif bir şekilde yemeğini yemeye başladı. Yanındaki Masachika, Takeshi ile göz teması kurdu.
『Çok gerginsin 』
『Kapa çeneni, beni seninle aynı kefeye koyma』
『Onu tanımak istiyorsun, değil mi?Neden bu kadar gerginsin?』
『Üzgünüm, beklediğim gibi o benim ulaşabileceğimim ötesinde』
『Çok hızlı pes ettin!』
Masachika ve Takeshi gözleriyle sohbet ederken, Yuki rameninin tadına baktıktan sonra derin bir nefes aldı.
“Çok lezzetli değil mi, biraz daha baharatlı olabilirdi bence”
“Biliyorum, doğru, biraz daha biber yağı eklemem gerekiyor.”
“Burada tuz ve soya sosumuz olmasına rağmen biber yağı yok değil mi, belki bir sonraki öğrenci konseyi gündeminde düşünebiliriz.”
“Hey, kamu ve özel işlerini karıştırıyorsun“
Yuki, Masachika'nın cevabına "Bu sadece bir şaka" diyerek kıkırdadı.
İki kişinin arkadaşça sohbetinde, A setini yiyen Alisa'nın alnında ikinci bir kırışıklık belirdi, Masachika ve diğerleri daha önce olduğu gibi bunu fark etmediler.
Bunun üzerine alnı gittikçe kırışırken, Alisa gözlerini kapadı ve ifadesini düzeltti ve rahat bir sesle sordu.
“ikinizin yakın olup olmadığını merak ediyorum?”
Alisa'nın sorusuna Yuki yüzünü öne eğdi ve hoş bir şekilde gülümseyerek cevap verdi.
“Biz çocukluk arkadaşıyız”
“Çocukluk arkadaşı... “
“Evet, anaokulundan beri aynı okuldayız ama ne yazık ki daha önce hiç aynı sınıfta olmadık ama”
“Anlıyorum”
Alisa hem ikna olmuş hem de ikna olmamış gibi gerçekten isteksizce başını salladı. Bu sefer Masachika bir soru sordu.
“Siz ikiniz böyle mi geçiniyorsunuz?”
Bu soruyu cevaplayan Yuki oldu.Cevap bulmakta zorlanan Alisa başını eğerek hafif bir gülümsemeyle Alisa'ya döndü.
“İyi geçinmeye çalışıyoruz sanırım?En azından Alisa-san ile arkadaş olmak isterim ama”
Yuki'nin doğrudan sözleri üzerine Alisa'nın gözleri fal taşı gibi açıldı ve sanki başı biraz dertteymiş gibi etrafta gezindi.
"...Benimle arkadaş olmanın zevkli olacağını sanmıyorum”
Yuki birkaç kez gözlerini kırptı, sonra başka tarafa bakarken söylenen garip reddetmeye tekrar gülümsedi.
“Başka bir deyişle, Alisa-san benimle arkadaş olmayı umursamıyor, değil mi?”
“Ah…. Sanırım öyle?”
“O zaman arkadaş olalım!Aynı öğrenci konseyindeyiz ve sonuçta aynı birinci sınıftayız.Aah, doğru! Sakıncası yoksa, sana Alya-san dememin sakıncası var mı? senpai ve Masachika-kun sana böyle mi hitap ediyorsun ve ben de sana hitap etmenin güzel bir yolu olduğunu düşünüyordum”
“E-Evet. Bence, bana sıkıntı olmaz”
“Fufuu, sevindim. Bir kez daha seninle iyi geçinmek için sabırsızlanıyorum, Alya-san. Ve lütfen bana Yuki de.”
“Evet... Aynı şekilde, Yuki-san”
Alisa, iki elini bir arada tutarken nefis bir şekilde gülümseyen Yuki'ye şaşırtıcı bir şekilde irkildi.
“Arkadaşlığınızı derinleştirmek sorun değil ama hemen yemezseniz ramen hamurlaşacak, bilirsiniz.”
“Aaah! Doğru!”
Masachika'nın uyarısından sonra, Yuki aceleyle yemeğini yemeye devam etti.Alisa buna biraz şaşkın bir ifadeyle baktı, ama Masachika'nın ona baktığını fark ettiğinde biraz garip ve somurtkan görünüyordu.
“Her halükarda Kuze-kun, benim hakkımda genellikle... Yuki-san'a ne söylersin?”
“Eeh~? Eh, özel bir şey değil… Mesela, her zaman bir şeye sinirlenirsin.”
“Bir insan hakkında asabiymiş gibi konuşmayın, ne ekersen onu biçersin, değil mi?”
Alisa açık açık söylerken kaşının ucunu kaldırdı.Masachika kafasını geri çekti ve "Hehee, kesinlikle haklısın" dedi. Ve Yuki kıkırdadı.
“Utanmana gerek yok, Masachika-kun”
“Ha?”
“Alya-san. Masachika-kun her zaman Alya-san'a inanılmaz sıkı çalışmasından dolayı saygı duyduğunu söyler, biliyor musun?”
“Eh….?”
“Ha, hiç saygı duyduğumu söylediğimi hatırlamıyorum”
“Ama Masachika-kun, çalışkan insanlara koşulsuz saygı duymuyor musun?”
“...”
Yuki sanki her şeyi görmüş gibi deyince Masachika beceriksizce gözlerini kaçırdı. Ve sonra, göz teması yoluyla, önünde oturan Takeshi'ye ve yanındaki Hikaru'ya "Sizde bir şey söyleyin" dedi. birbirlerine hafifçe başlarını salladılar ve ellerindeki tepsileriyle durdular.
“Peki o zaman, yemek yemeyi bitirdik, yani”
“Biz geri dönelim”
İkisinin yumuşak ihanetine, Masachika göz teması kurarak itiraz etti.
『Heey!』
『Şey, bir şekilde biraz fazla ışıltılı, bu benim için çok fazla』
『Bu kızlarla araç o kadarda iyi değil』
Masachika'nın itirazı boşuna çıktı ve ikisi çabucak göz temasını keserek kafeteryadan aceleyle çıktılar.Masachika onların sitem dolu gözlerle ayrıldığını görünce Alisa'nın Rusçası kulağına geldi.
【Bu da ne, tanrım】
Başını çevirdiğinde Alisa somurtuyordu.Buna rağmen yüzünde biraz mutlu, tarif edilemez bir ifade vardı. Masachika'ya baktı...
Ramen çorbasının son damlasını midesine atmış olan Masachika, nedense onun vücuduna baktı, sonra Alisa gözlerini kaldırıp tekrar Masachika'ya baktı ve Rusça mırıldandı.
【Bana bakmasana, aptal】
Alisa yüzünü gittikçe daha fazla aşağı çevirirken, yemeğine daldı, Masachika utandı.
(Anlıyorum, saygı duyuyorum denilince utandı değil mi?)
Ama yine de bakmayı kesmedi, bunun sebebi Rusça anlamaması ya da duyarsız olması değil ama burada kasten “Eh? Ne dedin?” diyerek kesin ölüm bayrağını çekerdi.
Ardından havada garip bir şey hissetse de ne olduğunu anlamamış görünen Yuki, Masachika'ya bir konu açtı.
“Masachika-kun, lütfen öğrenci konseyine katılmayı düşünür müsün?”
Yuki'nin sözlerine doğru Masachika, "Yine, ha" dedi ve hemen ardından bıkkın bir ifade takındı ve Alisa'nın yemek çubukları hareket etmeyi bıraktı.
“Sana kaç kere söyledim katılmaya hiç niyetim yok ayrıca geçen gün yeni üye getirdiğini söylemedin mi?”
“getirdim ama... Beklendiği gibi, kalması uzun sürmedi”
Ç.n: bu bizim ekip değil mi ya
Yeni öğrenci konseyi Haziran başında kurulacak, yani yaklaşık bir ay daha var.
Bu okulda öğrenci konseyi biraz özeldi, öğrenci konseyi başkanı ve başkan yardımcısının ikili olarak göreve geldiği, diğer görevlilerin başkan ve başkan yardımcısı tarafından atandığı bu okulda, görevli sayısı değişiyordu. Buna ek olarak sekreter Mariya, muhasebeci Alisa ve halkla ilişkiler yetkilisi Yuki Toplamda sadece beş kişi var ve şu anda genel işlerden sorumlu kimse yok.
“Erkeklerin aşka kafayı fazla taktığını ve hiçbir şey yapamayacaklarını söylemedin mi şimdide bir erkek getiriyorsun? Yaklaşık üç kişi katılıyor dedin ama hepsi çıkışmı yaptı?”
Ç.n: Bunlar hiç yoktan çıkacaklarını söylemişler bizde o da olmuyor
“Herkes yaptı... Yeteneklerimiz yeterli değil dediler...”
“Aah….”
Masachika, doğru bir şekilde durumu tahmin etti..
İlk etapta şu anki öğrenci konseyinin kadınları birçok yönden çok şaşırtıcıydı.Başkan yardımcısı ve sekreter Mariya ikinci yılın en güzel iki kadınıydı. Alisa ve Yuki ilk yılın en güzel iki kızıydı.
Hepsinin aynı cinsiyetten olmalarının sebebi kendilerini rahat hissedebilmeleri içindi aynı zamanda birinci sınıf olan Alisa okul yılının en yetenekli kızıydı ve açıkçası Yuki eskiden ortaokulda öğrenci konseyi başkanıydı.
Görünüş ve gerçek çalışma arasındaki fark size sürekli olarak anlatılsaydı, sıradan bir kızın kalbi dayanamazdı.
Erkeklern ise. Çoğunun bir sebebi vardı güzel bir kıza yaklaşmak. İşlerini başkasına vermek için, ama kadın ekibinin yüksek pratik becerileri tarafından bu kırıldı.
“Bir açıdan, Masachika-kun'un pratik becerilerde bir sorunu olmamalı, benimle ve Alya-san'la da iyi anlaşıyorsun, bence öyle.”
“Eeh?…”
Alisa'nın gözleri Yuki'nin sözleriyle şaşkınlıkla büyüdü. Alisa'nın bakışlarını fark eden Masachika hoşnutsuzlukla yüzünü buruşturdu.
“Öğrenci konseyinde miydin Kuze-kun?”
“İki yıl önce, ortaokulun öğrenci konseyinde ben başkandım ve Masachika-kun başkan yardımcısıydı”
“Böylece... “
“bu uzun zaman önceydi, artık olmak istemiyorum”
Masachika, Yuki'ye tamamen reddedilmiş bir bakışla elini sallayarak biraz sorunlu gülümseme gönderdi.
Sonra kafasını, Masachika'ya şaşkınlıkla bakan Alisa'ya doğru çevirdi.
“Alisa-san bunu şaşırtıcı bulabilir ama Masachika-kun bu şekilde görünse de, o gerektiğinde bir şeyler yapan türden bir adam, bilirsin... Genelde böyle bir his verir.”
“'Bu tür bir his' ile ne demek istiyorsun? Hey, ne demek istiyorsun?”
“Fufuu, kim bilir? Nasıl bir his, merak ediyorum?”
Yuki'nin sözlerini duyan Alisa somurtkan bir bakış attı ve sonra biraz tatmin olmamış, yüz yüze gerçekten dostane bir konuşma yaparak onlara baktı.
【ben de biliyorum o kadar】
Mırıldandığı Rusça sözler ikisine de ulaşmıyordu.
◇
Ç.n: bende bunun ne olduğunu bilmiyorum ileriki bölümlerde de bundan görmüştüm ama anlamını bilmiyorum
“Peki o zaman, ben öğrenci konseyi odasına gideceğim.”
“Bu yüzden okuldan sonra tekrar görüşürüz”
“Evet, sonra görüşürüz”
“Görüşürüz”
“Lütfen öğrenci konseyine katılmayı düşün, tamam mı?”
“Kalmayacağım demiştim”
“Fufu”
“Hey, biliyorum biliyorum' suratına ne oldu?”
“Hiç iyi o zaman”
Kantinden ayrıldıktan kısa bir süre sonra Yuki ile ayrıldılar. Yuki güzel bir selam verip gitti. Ve Masachika ona özensizce el salladı.
Orada, Alisa'nın soğuk sesi onu deldi. Her zamankinden %20 daha soğuktu.
“Siz ikiniz çok yakınsınız, değil mi?”
“Şaşırdın mı?”
“Evet, kız bir arkadaşın var sadece bu bir şaşılacak bir durum!”
Masachika, bunu sert bir tonda söyleyen Alisa'ya doğru bir kaşını kaldırdı.
“Eh? Buna mı şaşırdın?” “Ne”
“Yani, demek istediğim...”
Sonra Alisa'nın yüzüne "neyden bahsediyorsun?" der gibi bir bakışla işaret etti.
“kız arkadaş”
“….”
Sanki doğal bir şeymiş gibi söylenen sözlere karşı, Alisa düz bir yüzle yavaşça gözlerini kırptı ve başını hafifçe çevirdi.
“Biz... Arkadaş mıyız?”
“Eh? Yanlış mıyım?”
“….”
Bu soru kendisine derin bir şaşkınlıkla sorulduğunda, Alisa bir an sustu ve aniden arkasını döndü. Sırtını Masachika'ya çevirerek, sanki bir şeyi geri tutuyormuş gibi düz bir sesle cevap verdi.
“Bu doğru, biz arkadaşız”
Bunu söyledikten sonra Yuki'nin gittiği yöne doğru yürümeye başladı.
“Hee~y, nereye gidiyorsun~?”
“Öğrenci konseyi odasında yapacak işlerim olduğunu hatırladım... Beni takip etme”
Alisa Masachika'yı, arkasına bile bakmadan reddederken, uzaklaştı.
“Ne oldu~... Ah doğru, kaçan adamlara vida takmam gerekiyor.”
Geride kalan Masachika kendi kendine uğursuz bir şeyler mırıldandı ve tek başına sınıfına geri döndü.
Aynı gün öğleden sonra. Bazı öğrenciler arasında Prenses Alya'nın mırıldanarak koridorda yürüdüğüne dair bir söylenti vardı ama iyi ya da kötü bu söylenti Masachika'nın kulağına hiç ulaşmamıştı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
