Gözlerimi açtığımda zaten sabah olmuştu. Perde aralıklarından sızan güneş ışığı.
Saat, saatin 6:45 olduğunu gösterdi. Bir an kıpırdamadan yattım ve tavana baktım. Sonra oturdum.
Dün gece erken yattığım için ya da uzun zamandır alışkanlık olduğu için bu saatte kendi kendime uyandım.
Yatağımda oturdum ve gelecekte ne yapacağımı düşündüm. Daha fazla güç kazanmak için bir süre Inoaden malikanesinde kalmam gerekiyor.
Önceki yaşamlarımdan edindiğim deneyimlerime dayanarak, burada kalmak, ikinci uyanışa daha hızlı ulaşmama izin verecektir.
O zaman geçmiş yaşamlarımda hiç yapmadığım şeyleri yapmam sorun olmaz.
Düşüncelerimi en son böyle organize ettiğimden bu yana ne kadar zaman geçti? Birdenbire, ayak sesleri kulaklarıma takıldı.
Ah, hizmetçinin beni uyandırma zamanının geldiğini fark etmediğimi düşünerek kayboldum.
BOLKL!
(Ç/N: bu novelin çok değişik sfxleri var.)
"Hanımefendi, uyanın!"
Beklendiği gibi kapıyı açtı ve iznim olmadan içeri girdi.
Soğuk sabah esintisine ek olarak, hizmetçi her sabah beni uyandırmaya gelirdi.
Doğal olarak, bir hizmetçi için eylemleri küstahtı.
Eski bir deyişe göre, insanlar uzanacak bir yer gördüklerinde bacaklarını esnetirler.
Çocukluğumdan beri hizmetkarlara tek kelime bile edemeyen bir çocuk oyuncusuydum.
Dün kendini bana göstermeyen hizmetçiye baktım. Dün bahçede olanlardan sonra bile böyle davranıyor ve dün gece babama karşı nasıl davrandığıma şahit olmama rağmen hiç korkmamış gibi görünüyordu.
Babam beni halefi olarak tanımadı, bu yüzden hizmetkarlar dün gördüklerini bir yanılsama olarak görmezden geldiler.
Yemek odasındaki tuhaf davranışım da hizmetçilerin bana karşı davranışlarını değiştirmeye yetmeyecekti.
"Ah, zaten uyanık mısın?"
Yatakta oturduğumu görünce hizmetçi şaşırdı.
Onun gözünde ben sadece olgunlaşmamış bir leydiyim.
"Zamanımı her gün hiçbir şey yapmadan geçiriyorum, bu yüzden her zaman zorluk çekmeden erken kalkıyorum."
Kendi kendime mırıldandım. Biri dinlese de dinlemese de kendi kendime konuşmak benim için normal bir şeydi.
CHWRRK.
Önümde yürüdü, pencereye doğru yürüdü ve kabaca perdeleri açtı.
Güneş ışığı odaya döküldü. Ancak, beni selamlamadan yüzümün önünde yürümek onun için küstahtı.
Yine de umursamıyor gibiydi.
Hizmetçi homurdanarak perdeleri kapattı ve arkasını döndü.
Hemen ardından yüzüme dönen vücudu bir an için titredi.
Sessizce davranışını gözlemleyerek beni ona bakarken yakaladığında oldu.
"…Sen."
Söz ağzımdan çıkınca hizmetçinin omuzları sarsıldı.
"Çok gürültülüsün. Homurdanmayı bırak ve yüzümü yıkamak için biraz su getir. "
Aynaya bakmadan yüzümün nasıl göründüğünü hayal edebiliyordum.
Birden soğuk ve kayıtsız bir insana dönüştüm.
Yüz ifademin aynı göründüğünden eminim.
Elbette, sekizinci hayatımdan önceki ifadem dünden çok farklı olmalı.
"Benimle mi konuşuyorsun?"
"Burada senden başka kimse var mı?"
Hizmetçi dudaklarını büzdü. Tekrar konuştum.
"Bana iki kez söyletme."
Duygusuz sesimdeki gizli uyarıyı duyunca şaşırdı.
Hizmetçi bende bir sorun olduğunu düşünüyor gibiydi ama yavaşça uzaklaştı.
Ona bu şekilde ilk kez sipariş verdim, bu yüzden biraz utandım.
Eski halim olsaydım, onu rahatsız ettiğim için özür dilerdim.
Odamı terk eden hizmetçi bir süre sonra geri döndü.
Yüzünde tahriş görülebilirdi.
İlk başta benim beklenmedik tavrıma şaşırmış olmalı ve lavaboya şikayet etmeden gitmiş olmalıydı, ama şimdi geç tepki veriyor gibi görünüyor.
"Şimdi yıka. İşte havlu. "
Lavaboyu kabaca önüme koydu.
İçinden bir miktar su çıktı ve geceliğimin eteğini ıslattı.
Hizmetçi havluyu bana fırlattı. Sonra kollarını kavuşturdu ve yanımda durdu.
Bakışlarımı düşürmeden önce ona bir an baktım. Elimi lavaboya batırdığımda buz gibi su parmaklarıma değdi.
Yeni bir şey değildi.
Ben zaten alıştım. Yüzümü soğuk suyla yıkamazsam hiçbir şey değişmez.
Ama şu anda gerçekten yapmak istemiyorum.
CHWAK!
KUDANGDANG!
"Kya!"
Lavaboyu* kaldırdım ve yere attım. (Ç/N: su koyduğu şeyi.)
Bazıları hizmetçinin ayaklarına ve eteğine püskürürken su halıyı ıslattı.
"Bayan, ne yapıyorsunuz ?!"
"May, sen."
Hizmetçinin adı May.
O bana tepeden bakan bir hizmetçi. Her şeyin bu kadar tutarlı olması şaşırtıcı. O, yedi yaşam boyunca beni küçümseyen hizmetçimdi.
"Konakta ne kadar süredir çalışıyorsun?"
Bana bakan gözleri "Deli misin?" Diye soruyor gibiydi.
Ama yüzüm sakin kalınca ifadesi utanç verici oldu.
"Bir iki yıl olacak - bundan iki ay sonra…"
Hizmetçilerim sık sık değiştiriliyor.
Bana hizmet etmek isteyen bir hizmetçi yoktu çünkü herkes Inoaden'deki konumumu biliyordu.
May, bu işte henüz yeniyken bana hizmet etmeye başladı.
"Su sıcaklığını bile doğru ayarlayamamak ciddi bir problem. Sana öğreten hizmetçide bir sorun mu var? Hizmetçinin hizmet etmeye yetkili olduğunu düşündüğü algısında yanlış bir şey mi var? Yoksa astlarına öğretmekte iyi değil mi? Ya da her ikisi de?"
Sözlerime ürkebilir.
"Sırf bir hizmetçi bütün bunları başını utanmadan kaldırarak getirdi."
Sanki içgüdüleri ona tuhaf sözlerime ve eylemlerime karşı dikkatli olmasını söylüyor gibi ağzını kapalı tuttu ve bana şaşkın bir bakış attı.
"Seni kırbaçlayıp hemen bu malikaneden kovsaydım, kim senin tarafını tutardı?"
Ona pratik bir soru sordum.
Beklenmedik sorum karşısında May'in gözleri fal taşı gibi açıldı.
Sözlerimin anlamı onu şaşırtmış olmalı.
"Bu konakta bir yıldan daha az bir süredir çalışıyorsanız, çalışmak için başka bir yer ararken bir tavsiye mektubu alamazsınız. Üstelik, hoş olmayan işler nedeniyle kovulan bir hizmetçiyi kabul edecek çok sayıda hane de yok. "
"Ha-hanımefendi."
İşten çıkarıldığını ima ettiğimi duyduğunda tedirgin bir sesle beni arayabilir.
"Ama güzelce dışarı çıkmana izin verirsem ve başka bir iş bulacak kadar sağlıklı olursan bu olmaz."
Geri çekildi.
Mümkün olan en kötü yöntemle herhangi birini her zaman kovabilecek durumdayım.
Inoaden'de görmezden gelinse bile, istersem bir hizmetçiyi çıkarmak benim için zor olmayacak.
Şu anda onu dövüp tek bir kuruş olmadan onu kovarsam kimse beni durduramaz.
"Şu anda blöf yaptığımı düşünüyor olabilirsin."
Tabii bundan sonra Diego veya Ricardo'dan bir azarlama gelebilir, ancak bir hizmetçiyi kurtarmak için hiçbir şey yapmazlar.
"Bunların sadece sizi tehdit eden kelimeler olduğunu ve gerçekte bunu yapamayacağımı düşünebilirsiniz."
Sessizce konuşmaya devam ettiğimde sanki onun ne düşündüğünü biliyormuşum gibi titredi.
"Şimdiye kadar, senin için gülünç derecede kolay bir efendi oldum ve bunu hak ettim."
Neden olmasın?
Hangimizin gerçek efendi ve hizmetçi olduğunu söylemek zor olmalı. May'in hizmetçi ve ben usta olduğum söylense, birinin bunu kabul etmesi zor olurdu.
Doğrudan gözlerinin içine bakarak May'i sessizce uyardım.
"Ama şimdi, düne kadar olduğum kişi olmadığımı bilmelisin."
May tam olarak ne demek istediğimi bilmiyor.
Geçen yedi kez değiştiğimi bilmesine imkan yok.
Dün sabaha kadar benden tamamen farklı biri olmam iyi oldu.
"Şimdi, kalbim ne zaman isterse seni kızarıklık dilin ve ellerin için cezalandırabilecek efendinim."
Sakin bir ses tonuyla konuştum ama sözlerim gerçeği içeriyordu.
May'in gözleri sanki biri onlara üflenmiş gibi sallandı.
Aslında, önceki hayatımda birkaç kibirli hizmetkârı uyarmıştım.
"Bugün seni zaten iki kez affettim."
Ama kalbimi bu kadar önemsiz konulara odaklamak istemememin en büyük nedeni, istemiyor olmamdı.
Hizmetçiler bana ne kadar fakir davransalar da, onlar benim için bir tehdit değillerdi ve hayatımı iyi ya da kötü bir şekilde fark edilir şekilde değiştirmediler.
Ancak, yerlerini bilmeyen hizmetkarları dizginlemenin zarar vermeyeceğini biliyorum.
Üçüncü bir şans olmayacak.
Uzun süre benimle olacak biri olmadığı için bu kadar uyarı yeterli.
"Öyleyse bu sefer düzgün yap."
Halının üzerine serilmiş leğene bakarak sipariş verdim.
——————————— Bu bölüm biraz rahatlattı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
