En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Matt, diğer ikisinden kaçarken zayıf olana ağır darbeler indirmeye odaklanırken, çarpışan kılıçların sesi duyulabiliyordu.

Yine de vücudunda bazı yaralar görünüyordu.

Ancak en çok saldıran adama kesin bir darbe indirmeyi başarana kadar ısrar etti. Kılıcı göğsünü deldi ve bir anda kalbini yok etti, bu onu gülümsetti ama diğer ikisinin darbesinden kaçınmak için yana atlamak zorunda kaldı.

Ona saldıran kişi, bıçaklanan arkadaşının cesedini hızla Matt’in sahasından dışarı attı.

Bu adamın, diğer ortağının kanının bir kısmını tüketmekten dolayı biraz daha güçlendiğini ve bunun da onu öldürmelerini zorlaştırdığını fark ettiler.

O yüzden bunu yapmaktan çekinmedi ve yapar yapmaz çantasından bir yay çıkardı. Onu hızla kullandı ve Matt’e üç büyü saldırısı başlattı.

’Tsk, yine bu.’ Matt öfkeyle düşündü ve kendisine doğru gelen oklardan kaçınmak için hızla kenara atlamak zorunda kaldı. Yine de bu oklar yörüngelerini değiştirip onu takip etmeye devam ettiler.

Yok edicilerin çok yönlülüğü onun için bir sıkıntıydı ve bu mücadeleyi uzatıyordu.

Oklar onu takip ettiğinde ve bir tanesinin yere düşmesine neden olduğunda Matt hızla uzaklaştı ama diğer ikisi hâlâ onu takip ediyordu ve tam o sırada diğer yutucu ona arkadan saldırdı.

Matt daha sonra sırıttı ve havaya sıçrayarak okların yörüngelerini değiştirmesine neden oldu.

“Heh, bu seni daha hızlı etkileyecek.” dedi altındaki yutucu, ama Matt sadece sırıttı ve yutucunun üzerine düşebilmek için vücut ağırlığını sert bir şekilde arttırdı.

’Ne oluyor be!?’ Yiyip yutan kişi şoktaydı ama düşünecek vakti yoktu.

Çok geçmeden Matt’in yumruğu onu sert bir şekilde yere çarptı, şiddetli bir patlama yarattı ve ardından vücudunun havaya kaldırıldığını hissetti…

Yutucuya çarpan bir sonraki şey, midesine iki okun saplanmasının verdiği acıydı.

Matt o zaman gülümsedi ama sevinmeye vakti olmadı; Birinin ona arkadan saldırdığını fark etti ve hareket etmeye hazırlandı.

Ama çok geçti; Yan tarafına gelen şiddetli bir darbe, yerde yuvarlanırken bir düzine metre boyunca uçmasına neden oldu.

Acı onu yavaşça ayağa kaldırdı, ’Kahretsin, bu piçlerin bir sürü numarası var.’ Acı içinde düşündü ama sonra bir şeyi fark etti ve kalbi tekledi.

’Kahretsin…’ diye düşündü, Isla’dan uzakta dövüldüğünü ve bu adamların kendi yaralanmalarını umursamıyor gibi göründüğünü fark etti.

“Isla, koş!” diye bağırdı ama kadının hareket etmediğini fark etti ve oraya zamanında varmaya çalıştı…

’Kahretsin, çok uzağım…’ diye düşündü ve o iki adamın yüzlerinde şeytani bir gülümsemeyle onun üzerinden atlarken nasıl silahlarını çıkardıklarını gördü…

Isla başının döndüğünü hissetti ama Matt’in vurulduğunu fark ettiğinde kendine döndü ve ne olduğunu fark etti.

“…özür dilerim…” dedi yavaşça. Matt’in onun yüzünden vurulduğunu biliyordu.

Birine karşı koyabilirdi ama neden bunu yapıp Matt’in dört yutucuyla tek başına yüzleşmesine izin vermiyordu?

’…Zayıf ve işe yaramaz olduğum için…’ Kafasında bir sürü kötü düşünce dönerken düşündü.

Yukarıya baktı ve iki yutucunun da hatırladığı uğursuz gülümsemeleri sergilediğini fark etti.

Bu gülümsemeler kalbindeki travmayı yeniden canlandırdı ama gözlerini kapatmadı.

’…Kaçmaya devam edersem… Ne zaman güçlü olacağım?’ düşündü.

Kalbindeki travma gözlerinin kırmızı yaşlarla dolmasına yetiyordu ama bunu düşündüğünde kılıcını sıktı.

’…Doğru… Dövüşebilirim…’ diye düşündü.

Belki sadece kendi kendine konuşuyordu ya da belki geçmişi hatırlıyordu ama iki yutucu ona vurmak üzereyken elini şiddetle kaldırdı ve çığlık attı…

“AHHHHHH!” Neden çığlık attığını anlamasa da en yakınındaki kişiye yumruk atarken çığlık atma ihtiyacı hissetti.

Bu, onun tepki vermesini beklemeyen yutucuları şaşırttı ve saldırısı, en yakındaki yutucunun koluna sert bir şekilde çarptı. Buna rağmen saldırının gücü o kadar güçlüydü ki kemikleri deldi ve yiyiciyi neredeyse ikiye böldü.

Farkında bile değildi çünkü o uğursuz gülümsemeden korkarak başını eğmişti.

Ne olursa olsun öleceğinden emindi.

Bu adamlar ona o kadar yakındı ki; Hayatta kalması bir mucize olurdu…

Bu yüzden bu kadar acı vermesin diye başını eğdi…

Yine de saldırısı yeterliydi.

Matt bu iki piçi aşıncaya kadar boyutsal hareketini birkaç kez kullandı.

Hızlı bir hareketle orayı ve yiyicilerin vücudunu deldi ve diğer tarafta yüksek hızla durdu.

İki yutucunun cesetleri sonunda Matt’in saldırısıyla birkaç parçaya bölündü ve onlar farkına bile varmadan ölmüşlerdi.

Matt geriye baktığında rahat bir nefes aldı ve Isla’nın iyi olduğunu fark etti, ancak yere kan damladığını fark etti ve hızla ona sarıldı.

“Isla, sorun ne!?” diye sordu ve onu ters çevirdi…

Gözleri çok ağladığından değil, kan ağladığı için kırmızıydı.

Gözlerindeki travma belirgindi ve Matt’i oldukça şaşırttı.

Ama Matt’in yanına geldiğini fark ettiğinde daha fazla dayanamadı ve derin bir ağlamaya başladı, ona sımsıkı sarılırken hafifçe titredi…

Ağlaması normal değildi çünkü kan ağlıyordu.

Matt ilk kez birinin kan ağladığını görüyordu, bu yüzden şaşırdı ama daha güvenli bir yere gitmek için hızla ayağa kalktı.

Bir süre sonra Isla ağlamayı bıraktı.

’Kan ağlaması için ne kadar travma geçirmiş olmalı?’ Matt, onun ağlamasından dolayı kanla lekelenen kıyafetlerine bakarken düşündü ve çok geçmeden onu görmek için başını kaldırdı.

“…Üzgünüm. Hiçbir işe yaramıyorum.” Yavaşça söyledi ve özür dilercesine baktı.

Matt ona güvence vermek için gülümsedi: “Travmaların üstesinden gelmek kolay değildir.” O cevapladı.

Ama hiçbir zaman iyi bir danışman olmamıştı, bu yüzden ona sert bir bakış attı.

“Ve kesinlikle hiçbir işe yaramadın. Ama bu, işe yaramadığın anlamına gelmiyor. Gördüğünüz gibi ben iyi bir danışman değilim, ama istersen sana nasıl dövüşüleceğini ve nasıl dövüşüleceğini öğretebilirim. Ünlü suikastçı, sana bildiklerimi öğretebilirim. Belki çoğunu öldürdüğünde travman geçer ve gücün olduğunda onların zararsız olduğunu anlarsın.” O konuştu.

Isla onun bunu söylediğini duyunca şaşırdı.

Onun bu kadar kötü bir danışman olmasını beklemiyordu ama sözleri onu en çok şaşırttı.

Bunlar onu rahatlatacak sözler değildi ama onu kesinlikle ısıtıyor ve iyi hissettiriyordu. Belki onu teselli ettiler. Bu yüzden Matt’in beklenmedik bir hareketiyle onun önünde diz çökmekten çekinmedi.

“Lütfen… Bana nasıl dövüşeceğimi öğret…” dedi yumuşak bir sesle.