En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Matt ve Isla belirlenen yere koştular.

Bu araştırma için dört grup belirlendi; diğer iki grup diğer salonlardan geliyordu ve Matt’s Hall gruplarından daha büyüktü.

Her biri köylerin farklı bir bölümünü araştırmak için gönderildi, ancak ortak bir noktaları vardı: birbirlerine yakınlıkları.

İlk köyde…

Matt her yerde kansız çok sayıda ceset buldu.

“Şüphelendiğim gibi… Yiyip bitiren hayvanlar.” dedi Matt, bu vampirlerin üzerindeki yaraları fark ederek.

Bazıları kısmen yenildi, bazılarında ise yalnızca uzuvlar kaldı.

Isla bunu görmekten hoşlanmadı ve biraz korktu.

Her ne kadar yiyip bitiren canavarların geride bıraktıkları pislikleri okumuş olsa da buna şahsen tanık olmak, sadece okumaktan çok daha zordu.

Yine de tüm köyü araştırırken soğukkanlılığını korudu.

Yaklaşık 300-400 kişilik bu köyde hayatta kalan yoktu; bu onların kaşlarını çatmasına neden oldu ve kısa süre sonra bir sonraki kasabaya gittiler.

“Tsk, hayatta kalan yok ve bunlar yakın zamanda yaralandı.” Matt dedi.

Bu köylerde araştırılacak pek bir şey yoktu, bu yüzden Matt canavarların izlerini aramaya başladı ve kısa sürede onları buldu.

“Hadi bu taraftan gidelim.” Bu canavarların bıraktığı izleri takip ederken şunları söyledi.

’Dağlara ve ormanlara doğru gidiyorlar…’ Yürürken düşündü ama tam o sırada durdu ve Isla’nın önünde dururken geri sıçradı.

“Dikkatli ol, yakınlarda birkaç tane var.” Matt dedi ve Isla hemen uzun kılıcını çekti.

“Emin misin?” diye sordu ama Matt’in ona cevap vermesine gerek yoktu; sözleri ağzından çıktığında duyuları, kısa süre sonra kendilerini gösteren canavarların varlığını hissetti.

Sayıları çok değildi ve güçlü de değillerdi ama eğer yakınlarsa… Belki yakınlarda yutucular vardı.

“Dikkatli olun, onları hızla öldürelim.” Dedi ve çok geçmeden tek vuruştan sonra ölen bu hayvanlara çarpmaya başladılar.

Ancak birkaç dakika boyunca ölü kalmalarına rağmen kimse onlarla yüzleşmeye çıkmadı.

“Ne kadar tuhaf…” dedi Matt.

“Neler oluyor?” Isla bu canavarlardan bazılarını gördükten sonra ona ulaştığında merakla sordu.

Matt bunu bir anlığına düşündü ama sonra başını salladı ve ona sadece onların izini sürmek için yolu takip edeceklerini söyledi.

Birkaç dakika sonra…

Matt durdu ve Isla’nın yürümesini engelledi.

“…Bunlar zayıf değil.” Dedi ve Isla, civardaki gücü hissettiğinde ne demek istediğini anladı.

Çok geçmeden, yüzlerinde kötü niyetli gülümsemelerle etraflarını saran dört yutucu belirdi.

’Onların gücü benimkinden yüksek olmamalı.’ Matt düşündü ve bundan korkmuş görünen Isla’ya baktı.

Buna şaşırdı, özellikle de kadının biraz titrediğini fark etti, ancak nasıl çabuk sakinleşeceğini biliyordu.

’Travma mı?’ Matt düşündü ama dikkatini bundan uzaklaştırdı.

“Ben bu 3’üyle savaşacağım; geri kalanıyla ilgileneceğim. Kendinizi aşırı maruz bırakmayın; bu adamların bir sürü numarası var.” Matt dedi ve kılıcını elinde sıkıca tutarak hafifçe başını salladı.

Matt bunu söyledikten sonra ayağını yere vurdu ve onlardan birine atılarak çenesine vurdu.

Darbe güçlüydü ve yiyicinin birkaç ağaca çarpmasına ve bu sırada onları yok etmesine neden oldu.

Yok edici bu vampirin gücüne şaşırmıştı ama yüzü ağrıyor olmasına rağmen gülümsedi.

“Öldür onu, patronun istediği bu!” diye bağırdı ve diğer üçü Matt’e doğru koştu.

Isla bu anın avantajını kullanarak Matt’in ona söylediği şeye sert bir darbe indirdi ve kısa süre sonra onunla kavga etti.

Matt, içlerinden birinin yumruğunu güçlü bir şekilde yakalayarak tüm gücüyle karnına sert bir yumruk attı.

Bu yutucunun çarpmanın etkisiyle kan kusması Matt’e önündeki üç kişi arasında en zayıf olanın kim olduğuna dair bir ipucu verdi.

Bu onu gülümsetti ve üçüncünün darbesinden kaçtıktan sonra kimin en güçlü olduğunu da fark etti.

İkincisinin yere tek bir darbeyle neden olduğu patlama, onun 3.000’lik gücünü göstermeye yeterliydi.

’Bu sonuncusu olacak.’ Düşündü ve boyutsal hareket kullandı, hâlâ hava almaya çalışan kişinin arkasına geçti ve ona arkadan güçlü bir darbe indirerek onu bir patlamayla doğrudan yere düşürdü. Onu hızla elbiselerinden yakalayıp geriye doğru çekerek sırtına art arda darbeler indirdi ve bu sırada birkaç kemiği kırıldı.

Diğer iki yutucu Matt’in oldukça tehlikeli olduğunu anladılar ve tereddüt etmeden silahlarını çektiler.

Biri ona yukarıdan saldırmak için atladı, diğeri ise kaçış yolunu kapatmak için aşağıya doğru hareket etti.

Matt buna gülümsedi ve boyutsal hareketi tekrar kullanmaya hazırlandı ama tam o sırada kulaklarına bir kükreme ulaştı…

“HAYIR!” Kükreme arkasından geliyordu ama biraz tuhaftı…

Nedense bunu duyduğunda yüreğinde hafif bir korku yükseldi ve başını çevirmesine neden oldu.

’Olumsuz bir durum yaratma yeteneği mi?’ Matt düşündü.

Yüzünü çevirdiğinde bunu doğrulayabildi ama aynı zamanda Isla’nın o anda aşırı bir korku durumuna düştüğünü ve yutucunun önünde çaresizce yere düşerek çığlık attığını da fark etti.

’Bok!’ Matt düşündü ve hiç tereddüt etmeden küçük kılıcını çekerken boyutsal hareketini hızla Isla’nın önüne geçmek için kullandı.

Ani hareketi önündeki adamı şaşırttı, Matt kılıcını tüm gücüyle kuşatıp tek bir saldırıda onu ikiye böldüğünde tepki gösteremedi.

Yok edici bunu görünce şok oldu; bu adamın bu kadar güçlü olmasını beklemiyordu ama fark etmek için çok geçti.

Bölünmüş bedeni Matt’in gücüyle geriye doğru savruldu. Sağlam bir şekilde Isla’nın önüne geldi ve onu kollarının arasına aldı.

“Isla, sorun ne? İyi misin?” Matt hızlıca sordu ama Isla’nın sürekli titrediğini fark etti.

’Korku onun travmasını yeniden canlandırdı…’ diye düşündü ve içini çekerek, kendisine doğru gelen yutuculardan birinin saldırısından kaçmak için onu yakaladı.

Onlara baktı ve içini çekti, ’Yalnız savaşmak zorunda kalacağım.’ Düşündü.

Yine de bu sefer bir avantajı vardı.

Az önce bir yutucuyu öldürmüştü, bu yüzden hiç tereddüt etmeden oraya gitti ve hızla büyük miktarlarda kanı tüketti.

’Bu kadar çok kanımızı mı tüketiyor?’ yiyiciler düşündü ama ona saldırmaktan çekinmediler, Matt de Isla’yı arkasında bırakırken tam olarak aynısını yaptı.