(Uyarı: Bu bölümde sizi rahatsız edebilecek bazı olaylar var ama arka planını ya da nedenini öğrenmek istiyorsanız 82. bölüme geçip 2. bölümü okuduktan sonra belki de bozulmadan 87 ya da 88. bölüme kadar okuyabilirsiniz. sana~ )
*esniyor*
Orta yaşlı, işsiz bir adam uykusundan yeni uyandı.
Duvarda asılı olan ve üzerinde birçok çatlak bulunan saate baktı.
’Tik Tok Tik Tok’
Ses net bir şekilde duyulabiliyordu çünkü yankılanıyordu, bu da odanın tamamen boş olduğunu gösteriyordu.
Adam yüzünde açıkça görülen üzüntüyle “Saat 12 oldu mu?” diye iç çekti.
Sanki uyanmak istemiyormuş gibi görünüyordu ama sonunda uyanmak zorunda kaldı.
“Hadi biraz temiz hava alalım.” Bunu söyledikten hemen sonra kapıyı açarak dışarı fırladı.
Üzerinden esen ılık bir rüzgar, sinir bozucu sabahını biraz daha rahatsız etti.
“Uhhh… Bu sıcaktan nefret ediyorum!”
Garip bir zevki var gibi görünüyordu. Sıcak ve sıcak şeylerden hoşlanmazdı ve her zaman daha serin şeyler tüketirdi.
Hemen sözde küçük balkonunun kapısını kapattı ve yüzünü soğuk suyla yıkadığı tuvalete doğru koştu.
“Vay be, bu iyi.” Su onu tatmin edecek kadar soğuktu.
Hemen yüzünü sildi ve yiyecek bir şeyler bulmak için boş mutfağa doğru gitti.
“Uhhh, burada bir şey bulacağımı sanmıyorum…”
Geriye sadece birkaç hamamböceği ve uzun zaman önce çürümüş ve kötü koku yayan ölü fareler kalmıştı.
Aniden takılıp düştüğünde hemen tekrar uyumak için yatağına doğru koştu.
“Ah! Çok acıttı!”
Onu şaşırtan şeye baktı ve onun eski moda cep telefonu olduğunu gördü.
Ralli mi takıldı yoksa telefon yüzünden mi kaydı? Neyse, bunun önemi yoktu. Aslında önemli olan düştüğü şeyin telefonu olmasıydı.
Dikkatlice baktı ama ekranının çatladığını gördü. Takılmak yerine kaydığını fark etti.
Çalışıp çalışmadığını görmek için telefonu eline aldı.
“Tanrıya şükür! Sadece bir çatlak! Hala çalışıyor ve gayet iyi…” ve işte o anda telefon aniden kapandı.
“Ahhh! Ne oldu!?”
Hemen cihazı açmaya çalıştı ancak ağırlığı nedeniyle ekranının tahrip olduğunu fark etti.
“Lanet olsun, şansım daha kötü olamaz!”, bunu dedikten hemen sonra 6 ay önce kredi çektiği bankadan bir telefon aldı.
Zaten düzgün bir banka değildi, banka kuranlar tefeci denilen haydutlardı, bu da büyük olasılıkla sahte bir bankaydı.
Ekran bozuk olduğu için isim ve numarayı göremediği için aramayı cevapladı.
Daha sonra banka halkı tarafından olabilecek en korkunç şekilde hakarete uğradı ve birçok aşağılayıcı söz dinlemek zorunda kaldı.
Paranın tamamını 1 ay içinde iade etmesini, aksi takdirde hakkında tutuklama kararı çıkaracaklarını söylediler. Şimdilik kabul etti ve aramayı anında kesti.
“Ah, bugün öleceğim o zaman parayı iade edecek zamanım bile olacak mı?”
Bir şey söyleyecek gücü kalmamıştı ve susmayı tercih etti. Cüzdanına baktı ve uzun süredir biriktirdiği 500 yenlik bir madeni para ve biraz daha bozuk paranın olduğunu gördü.
Hemen erişte, dondurma ve sigara almak için dükkâna koştu; onlarsız bir gün bile yaşayamazdı.
Hava oldukça sıcaktı ve muhtemelen bu yüzden dondurma almayı düşünüyordu ama asıl sebep bu değildi.
Aslında bunun nedeni soğuk şeyleri daha çok sevmesiydi. Aldığı hazır erişteler bile sıcak su yerine soğuk buzlu suyla yenirdi!
Güneşin altında olmayı sevmediği için hemen koştu ve olabildiğince çabuk geri döndü.
Çok acıkmıştı, bu yüzden hemen erişteleri çıkardı ve içine soğuk su ve dondurma karıştırılarak yedi ki bu şimdiye kadar denediği en tuhaf kombinasyondu.
Yemeğini on dakika içinde bitirdikten sonra hemen sigara içmeye başladı. Yatağına geri döndü ve nerede yanlış yaptığını düşünerek hayatı hakkında düşünmeye başladı.
“Haha, yani ölümüm halka açıklanmadı mı?”
“…”
“Şirket iflas etti ve krediyi amcam aldı. Peki neden ben ödeyeyim ki?”
“Sırf şirketin halefi olduğum için mi?”
“…”
“Eğer ailemin sözünü dinleseydim ve iyi ders çalışsaydım bu durumda olmazdım.”
“Ha…”
“Ama onları dinledim.”
“Hayır, o tamamen farklı bir konu. Yaptığım eylemin arkasında daha fazla düşünseydim…”
Gerçekten de kendisinden daha çok suçladığı şey kaderdi. Arkadaşları yüzünden şımartıldığı liseye gelene kadar sıra dışı bir öğrenciydi. Gerçekten öyle mi yaptı şimdi? Ya da belki bu sadece bir söylentiydi.
Ailesi onun ulusal birinci olmasını bekliyordu ancak o tamamen başarısız oldu ki bu da onların beklentilerinin tam tersiydi.
“Keşke… huzur içinde ölebilseydim…”
“Ya da belki de huzurlu bir ölümü hak etmiyorum…”
Artık tek dileği ölmekti ve hayatı boyunca çok huzur içinde olduğundan hiç huzur yaşamamıştı.
Zorbalığa maruz kaldı ve istemediği pek çok şeyi yapmaya zorlandı ve bu, temelde zihnini mahvetti ve bu da onun daha 16 yaşındayken kendi ailesini öldürmesine yol açtı – mahkemenin yayınladığı açıklama buydu.
İdam cezasına çarptırıldı ancak uğruna çok çalışmak zorunda olduğu bir kız kardeşi olduğunu görünce cezası indirildi ve ceza olarak sadece 10 yıl hapis cezası verildi.
Ancak bu onu daha da şımarttı, çünkü diğer suçluların arasına karıştı ve sonunda hapisten çıktığında kendisine değer veren biricik kız kardeşini öldürdü. – ve bu onların sonucuydu.
Tekrar tutuklandı ve hemen idam cezasına çarptırıldı ancak kendisine bir ay süre tanıyan son arzusunu yerine getirmelerini istedi.
Normalde kimse böyle bir şeyi dinlemezdi çünkü o dönemde kaçılabilirdi ama muhtemelen babasının arkadaşının Adli davalarda üst düzey yetkililerden biri olması nedeniyle kabul ettiler.
Peki bir insan arkadaşını öldüren birine neden yardım etsin ki? – Bu, mahkemenin de kafasını karıştıran bir gizemdi, ama belki de o yolsuz kişiler ona yardım edilme nedenini biliyorlardı. Tabi ki hiçbir şey yapmadılar ve sustular çünkü birçok denemeden sonra bile ceza verildi.
Hükümet bunu kabul etti ve onu bir ay boyunca gözetim altında tuttu ve kendisine ait bir ev verildi.
Ve bugün verilen uzatılmış sürenin son günüydü.
“Haha, o piçler tarafından öldürüleceğime kendi başıma ölürsem daha iyi…”
Aldığı yiyecekler arasında yiyeceklere karıştırıp yediği fare zehiri de vardı. Üstelik uykusu sırasında daha az acı çekmesi ve ölmesi için uyku hapları da karıştırıldı.
Normalde mahkûma zehir verilmezdi, çünkü onları gözetleyen gözetmenler olurdu. Ama bunu bilmelerine rağmen buna izin verdiler çünkü eğer daha önce kendini öldürürse bu sadece kendi dertlerini azaltırdı!
Ne yazık ki bütün hayatı gözünün önünden geçerken uyuyamadı.
“Nerede hata yaptım?” diye sormaya devam ettiği tek soruydu.
Peki ailesini öldürmesinin bir nedeni var mıydı? Yoksa bunu sırf hoşuna gittiği için mi yaptı? Ne olursa olsun onun katil olduğu gerçeği değişmedi ve kesin olan bir şey var ki, suçlar Tanrı’dan saklanamaz.
Doğa böyle bir piçi zaten affetmezdi. Ancak en azından fark etti.
Ama bunu düşünmek için artık çok geçti ve sonunda sadece küçük bir dilek sorarak uykuya dalmıştı: “Eğer yeniden doğsaydım… En güçlü olmak ve iyi bir hayat yaşamak istiyorum… herhangi bir şeye bağlı kalmak istiyorum…”
Ve bunlar onun son sözleriydi ve sonrasında uykuya daldı ve bir daha uyanamayacaktı… yani bu dünyada!
Ama soru hala cevapsızdı; gidip anne ve babasını öldüren gerçekten o muydu, yoksa sadece suçlanmış mıydı? Onları başka biri mi öldürdü ve o da olay yerindeydi, yoksa onları öldüren takım arkadaşı mıydı?
Her ne olursa olsun, kesin olan bir şey vardı ki, şimdi başka bir yere, çok uzaklara gidiyordu, muhtemelen Tanrı’nın ondan yapmasını istediği yarım kalan bir işi olduğundan ya da belki de bir ceza alması gerektiğinden.

En son bölümleri fenrirscans.com da okuyun.