"Sınırlar" Hakkındaki kısa hikaye..

Dün bana gerçekten tokat yemişim hissiyatı verecek bir hikaye anlatıldı. Toparlayabilirsem size de anlatmak istiyorum..
   Vakti zamanında bir adam, bir başka binayla paylaştığı bahçesi olan bir evde yaşar. Bahçeler ortak, binalar ayrı.
   Adam evinde işiyle o kadar meşgul ki, bir kez bile bahçeye dönüp bakmamış, bahçe çer çöpten, ölmüş bitkilerden, tenekeden geçilmiyor.
    Bir gün yan binaya bir kadın taşınıyor, kadının evdeki ve kendi işleri bitince bahçe dikkatini çekiyor, bahçesini düzeltmeye karar veriyor.
    Kadın kendi tarafındaki ölmüş bitkileri topluyor, yenilerini ekiyor, çimler seriyor, birkaç haftaya kendi bahçesi mis gibi oluveriyor.
    Kendi tarafı bittikten sonra, yan tarafın halini görüp burayı böyle bırakmayayım diyor ve adamın tarafını da düzenlemeye başlıyor.
    Aynı kendi bahçesi gibi cennete çeviriyor, mis gibi çiçekler, yemyeşil ağaçlar. Şans eseri bunu camdan gören adam bahçeyi çok beğeniyor.
   Adam bahçeden çok memnun yaşamaya devam ediyor. Birkaç gün kadın yeniden bahçeye çıkıyor, bahçeye farklı şeyler ekmek istiyor.
    Kendi tarafınada adamın tarafınada farklı farklı ağaçlar dikiyor. Adamın tarafına ektiği ağaç şeftali ağacı olunca ipler kopuyor.
    Bu adamın hayatta en nefret ettiği şey şeftaliymiş meğer. Derhal kapısına dayanıyor kadının. Bugüne kadar bir kez bile iletişime geçmediği bu kadına derhal o ağacı ordan sökmesini söylüyor. 
   Kadın üzülüyor, ama sessiz sedasız ağacı oradan söküp atıyor. Madem istemiyor bir daha da ilgilenmem bahçeyle diyip asla onun tarafına ilişmiyor.
   Adamın bahçesi birkaç hafta sonra tekrardan çöplüğe dönüyor. Gelelim ana temaya.
   Bu hikayeyi dinler dinlemez, adamın ne kadar kaba olduğundan bahsettim, insan bir teşekkür eder ya bu ne diye çıkıştım. "Sınırlar" dendi. Bahçede bir çit yada benzeri bişey yoktu. Adam teşekkür edebilirdi, ama rica etmemişti ki.
    Sınırlar. Kimse istemedikçe birinin bahçesine girmeye, ve sırf siz istediniz diye düzenleyip teşekkür beklemeye hakkınız yok. 
Ben insanların hayatına çok burnumu sokan, kimse istemedikçe bir şeyler deneyen ve teşekkür bekleyrn biriydim. Ama haklılar, çünkü istemediler. 
  İnsanların bahçelerinden çıkın arkadaşlar. Çok konuştum özür diliyorum. Son. 
                                                                                   ~Rendeka~