İçgüdüsel olarak tuhaf bir şeyler hissetmiş olabilir. Yeo Ryung tuhaf bir gülümsemeyle karşılık verdi. Gülümsemesine baktım ve sessiz kaldım. Gerçekten bilmiyor musun? cidden mi? Yüce İsa!
Oh… alnıma dokundum. Evet, onları gerçek olarak kabul etmeye karar versem ve son üç yıldır arkadaşım olsalar da bunun bir web romanı olduğu gerçeği hala değişmedi.
Onun dışında, okuldaki herkes Cennetin Dört Kralı'nın kim olduğunu biliyordu. O çocuklar hep birlikte yemek yediği, aynı odada nefes aldığı ve son birkaç yıldır birlikte karaokeye gittiği çocuklar olsa bile.
Elim alnımı kaplarken gözlerimi sıkıca kapattım.
Sular hâlâ belli bir mesafeden dalgalanıyordu. Parlak beyaz gökyüzünde siyah bir grup halinde birkaç kuş uçuyordu. Balıkçı teknesi, yüksek motor sesleriyle suyu yararken, denizin yüzeyinde alçaktan uçan kuşlar kanat çırpmasıyla yükseldiler. Hareketsiz durdum ve düşüncelerimi toparladım.
Tamam, genel olarak, bu durumda arkadaşın rolü nedir? Basit.
‘Aman Tanrım, sevgili Cennetten Dört Kralımızı tanımıyor musun? Nasıl yapabildin? Onlar Eun Jiho, Yoo Chun Young, Kwon Eun Hyung ve Woo Jooin. Bu dördü çok yakışıklı…> _
Kafamda tekrar repliklerin üzerinden geçtim ve Ban Yeo Ryung'un masum yüzüne baktım. Bazen, gerçekten, onun ‘masum ve saf’ yüzünü ‘alaycı’ olarak görüyorum.
Bir süre sonra tamamen düşüncülerimi toparladım ve bir gülümsemeyle "Dört piç" dedim.
Onları aynı anda ‘dört piç’ olarak aşağılarken, Ban Yeo Ryung’un yanıtını bekledim. Bir görüş kalitesi eğitimine ihtiyacı var. Bu dört piç, Ban Yeo Ryung için " Cennetin Dört Kralı" unvanına sahip olmaya uygun değildi.
Ban Yeo Ryung güldü ve kısa süre sonra beklendiği gibi cevapladı, “Ah, onlar! bardak noodle almaya gittiler. "
"Ne? Neden burada bardak noodle yiyelim? "
“Jooin deniz meltemi altında bir bardak noodle yemek istiyor? Bilirsin, Everest Dağı'nın ortasında bir kampta titrerken bardak noodle yemek gibi. "
Suskun kaldım. Şey, titreyen soğuğa karşı bardak noodle yemenin tadı en iyisiydi. Bu doğru. Yine de diğerleri onu nasıl engellemez?
Her neyse, ne zaman ortadan kayboldular? Daha sonra, yolun sonunda kaybolmuş gibi göründükleri yerde küçük marketi görünce bir şey fark ettim.
Bir dakika, burada Ban Yeo Ryun ile yalnız mıyım?
Kahretsin. Gözlerimi sıkıca kapattım ve sayıları geri saydım. Beş, dört, üç ...
"selam bayanlar. Bu ne güzellik?"
Ortaya çıktılar. Biliyordum, gerçekten biliyordum.
Onları umutsuz bir ifadeyle gördüm.
Geniş omuzları olan uzun bir adamdı. Saç modeli alnının tamamını açığa çıkarıyordu. Tüm saçlarını geriye doğru yatırmak için jöle kullanılması onun için harikalar yaratmış gibiydi. Çekici alnı ve iyi tonlanmış burnu, düzgün bir çocuk olduğu izlenimini verdi.
Evet, bu romanda figüranlar dahil hiç kimse 'sıradan görünmüyordu.' İçimi çektim ve dalgın bir şekilde yanımda duran Ban Yeo Ryung'u nazikçe çektim. Görünüşe göre, hitap ettikleri güzelliğin kendisi olduğunu anlamamıştı- [color=#7030a0]Web Roman Yasası. Madde 4, Kadın Karakter, Güzel Olduğunu Bilmiyor.[/color]
Hiçbir şey duymamış gibi davrandım ve yavaşça Ban Yeo Ryung'un elini çektim. Yüzümde ‘Majesteleri, denizi iki saatten fazla bir süredir gördük ve Tabiat Ana'nın toprağı tarafından emildik, öyleyse neden geri dönmeye başlamıyoruz?’ İfadesi vardı.
Ban Yeo Ryung'un etrafında olabilmek için oyunculuk yeteneğine sahip olmak şarttı. Acil bir doğa çağrısı varmış gibi davranmalı ya da nefessiz kalan bir hasta gibi davranmalıydım. Bazen onu kötü adamlardan koruyacak havalı bir erkek kardeşmişim gibi davranıyorum. Ban Yeo Ryung'a sürekli asılan haydutlar vardı ve her seferinde, bu harika oyunculuk becerilerini göstererek onları kovdum.
Bunları genellikle olaylar olmadan birkaç saniye önce hazırlardım. Ancak bu sefer durumun çok geç farkına vardım.
Haydut sıkkın yüzümü dikkate almadan bize seslendi.
"Hey, biraz sohbet etmek istemez misin?"
"…"
“Donnie, onu tanıyor musun?” Ban Yeo Ryung bana fısıldadı.
Gözlerimi sıkıca kapattım ve kendi kendime söylendim, 'benimle dalga mı geçiyorsun? Bu kadar uzaktaki bir deniz kıyısı, benim evimden hızlı trenle iki saat sürüyor! ‘
Ancak, çok uzun süre sessiz kalırsam, Ban Yeo Ryung sonunda onlarla savaşmaya çalışacaktır. Böyle bir şeyin ne kadar tehlikeli olacağını biliyorum.
Ban Yeo Ryung, tıpkı web romanlarındaki diğer kadın kahramanlar gibi, aklındaki her şeyi söyleme ve başını belaya sokma eğilimindedir.
Teslimiyetin bir işareti olarak ellerim havada yavaşça döndüm.
Sonra "Oh, um ..." dedim
"seni ilgilendirmez!"
"Başkalarına eşlik ediyoruz."
Sakince konuştum. Önümde kocaman bir adam ve ona eşlik eden okul üniformalı bir grup çocuk duruyordu, hepsi de beladan başka bir şey aramayan çocuklara benziyordu.
Toplamda altı kişiydiler. Hepsinin saçları başkalarının dikkatini çeken kahverengiye ya da altın rengine boyanmıştı, ama bana göre çok gülünçlerdi. Cennetin Dört Kralı ile karşılaştırıldığında, vasattılar. Özellikle Eun Jiho'yu düşünürken. Şaşırtıcı gümüş rengi saçları vardı.
Tepkim beklenmedik bir şekilde ilgisiz olduğu için, adam biraz bozulmuş görünüyordu. Ancak gülümsemesini korudu ve yanımdaki kişiyi işaret etti. Küçük hareketinin arkasındaki anlamı arkamı dönmeden anlayabiliyordum. Ban Yeo Ryung'un kıpırdamadan durduğu yer burasıydı.
"Sen değil. Bizimle kim gelirse, seçtiğimiz kişi tarafından değiştirilebilir. Ve oradaki kızı seçiyoruz. Hey, bizimle takılmak ister misin? "
"…"
Ban Yeo Ryung yine dudaklarını kapattı. Uzun kirpikleri simsiyah gözlerine düştü ve daha derin bir anlam oluşturdu. Farkında olmadığı bir şey vardı ve o, bu şekilde ağzını kapalı tuttuğunda yüzünün ne kadar muhteşem göründüğüydü.
Bir an sonra bana baktı ve "Donnie, gidelim" dedi.
Tepkisi adamın yüzünü kızarttı. Kızgın göründüğünden değil. Hayatında hiç duymadığı tatlı sesle aklını yitirmiş gibiydi.
Aceleyle ellerini tuttum. Geri dönmeye çalışırken sesleri yine kulağıma geldi.
"Hey, orada dur."
Yüce İsa. Somurtkan bir ifadeyle tekrar geri döndüm. Market bizden o kadar da uzak değildi. Çocukların mesafesi bize yardım etmeleri için yeterliydi. Burada kalıp biraz huzur içinde vakit geçirmek daha iyi olurdu. Dört çocuğun bardak noodle alması ne kadar sürer?
Bir an düşündüm ve aklımda Woo Jooin belirdi. Daha önce hangi bardak noodleı alacağını seçmek için en az 10 dakika harcamamış mıydı?
Ne yapmalıyım? Kaçmalı mıyım? Yapacağımız bir sonraki hareket tarzını düşündüğümde, saçı geriye taranmış adam bana doğru yaklaştı. Bana baktı ve acı bir gülümsemesi vardı.
Sonra kahkahayı patlattı. Oh, yüzüne baktıktan sonra ne söyleyeceğini biliyordum.
Bir an sonra arkadaşlarına döndü ve güldü.
Tanrım, o Hyang Dani! Hyang Dani! Ne uyum ama! Haha! "
"Hyang Dani kim?"
Sanki Kore halk masalı Chunhyangjeon'u bilmeyen biri varmış gibi tiz bir ses çıktı. Neden olmasın, çocuk kitap okumaktan çok uzak görünüyordu. Ona baktığımda öndeki adam aptal çocuğa bağırdı.
"Kanka! Sen okumadın mı? Bu şimdiye kadarki en erotik Kore halk masalı! pfff! "
"Tanrım, seni piç, klasiği bilmenin nedeni bu mu?"
Sonra hepsi gürültülü bir şekilde güldü. Yünlü ceketin altında saklayarak telefonla bir mesaj yazdım. Çocuklar acele edin. Hemen geri gelin. Mesajı arkam dönük yazarken, ne yaptığımı anladılar.
Tekrar baktım. Adam bana çarpık bir yüzle bakıyordu.
"Hey, neden bu kadar rahat görünüyorsun?"
"Affedersin?"
"Hey, burada toplam yedi kişiyiz. Kendinizi bu kadar rahat hissettirecek kaç arkadaşınız var, ha? "
"…"
Yanıt vermeden dudaklarımı sıkıca ısırdım.
Sonra tekrar kıkırdadı ve sordu, “Oh, hepiniz kız mısınız? Umarım hepsi onun gibi görünüyordur. Hey, bu kızın altından yapılmış bir adı var mı? Neden elde etmesi bu kadar zor? "
“O kıza dokunma!”
Cevabım beni şaşırttı. Adam bana kızgın bakarken geri çekildim.
Ellerini Ban Yeo Ryung'a uzatmasını engellemeye çalışmamın nedeni, onun her an patlayabilecek bir saatli bomba olmasıydı. Eğer karışırsa işler öngörülemez hale gelecektir.
Ona iyi niyetimden söyledim ama beni korkutmak için geri döndü.
Gözleri Ban Yeo Ryung'dan uzak durmalı.
Ona baktım ve sordum, "Um ... pardon."
"Ne?"
"Adın ne?"
Bakışlarını bir kez daha bana çevirdi ve homurdandı. OMG, fark etti mi? Zaman öldürmeyi bırak derken boğazımı tutup beni döver miydi? Kalbim tek başına bu düşünceden büzülmek üzereydi.
Rahatlamıştım çünkü kadın kahraman Ban Yeo Ryung asla incinmeyecekti. Her zaman onu kurtaran dört adam olurdu. Onun güvenliğini düşündüğüm için başka bir komplonun daha olduğunu da hesaba katmıştım.
Kadın kahramanın en iyi arkadaşı.
Ana karakter korunaklıydı, ama hiç süslü erkek arkadaşı olmayan en iyi arkadaşı büyük olasılıkla korkunç bir şekilde dövülürdü ...
Kadın kahraman, hastane yatağındaki arkadaşına baktıktan sonra daha güçlü olmaya karar verirdi. Yani ana karakterin arkadaşının yaralaması, onu bir intikam hanımı olarak gelişmeye teşvik eder. Bu durum o tür romanlara ait olabilir.
Tanrım, farkına bile varmadan yüzümün solduğunu hissettim. Hayal kırıklığıyla adamın gözlerine baktım. Kendinden emin bir şekilde güldü ve alçak bir sesle konuştu. “Eun Kyum.”
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
