"Yapmak istediğin mesleğin ne olduğunu sorabilir miyim? Ne olduğunu bilirsem belki sana daha fazla yardımcı olabilirim." Yüzündeki ciddi ifadenin biraz yumuşadığını farkediyorum. "Aslında" diyor "evde bir kedim var." diye söze başlıyor. Ben konuşmanın nereye gideceğini merak ediyorum.
"Onunla vakit geçirmeyi çok seviyorum. Ben ders çalışırken kucağımda uyumasını, tüylerini okşamayı, onunla oyunlar oynamayı çok seviyorum. Ve onunla oynarken farkettim ki sadece kedileri değil tüm hayvanları seviyorum ve onlarla ilgilenmek istiyorum. Yani kısacası tıp okuyup hasta insanlarla ilgilenmektense veterinerlik okuyup hayvanlarla ilgilenmeyi tercih ediyorum."
"Çok güzel" diyorum. Normal bir tepki verdiğim için şaşırıyor. Gülmemi falan bekliyordu herhalde. Yine her zamanki tavsiyelerimi veriyorum. Hedefinden vazgeçmemesini söylüyorum. "Annen sorarsa net bir dille veterinerlik okumak istediğini söylemelisin." "Ama daha önce hiç anneme karşı gelmedim."
"Bu karşı gelmek değil, bu kendi fikrini söylemek. Sana karşı çıksa bile vazgeçme. Annen senin de bir hayatının olduğunu, senin de bir şeylere karar vermeye hakkın olduğunu anlamalı."
Bu sözümden etkilenmiş gibi bana bakıyor. "Gerçekten bu hayatta benim de karar verme hakkım var mı?" "Elbette var. Konu sevdiğimiz insanlar bile olsa bazen görmezden gelmeyi öğrenmelisin. Bazı şeyleri duymazlıktan gelmeyi öğrenmelisin. Bu dünyada herkesi memnun edemezsin."
Benim bu sözlerimden sonra pek konuşmuyor. Düşüncelere dalıyor ve ona verdiğim tel tokayı çantasına koyuyor. O gidince İlmek; "Ne kadar etkileyici bir konuşmaydı. Bu gidişle benim hiç bir şey yapmama gerek kalmayacak." "Öyle miydi gerçekten, normal konuştum aslında. Ayrıca annesi düşüncelerini sen olmadan değiştireceğini pek sanmıyorum." "Çabucak halledeyim o zaman" dedi bana gülümseyip pencereye doğru giderken.
Sonra bir şey unutmuş gibi durdu ve "Şu yeni gelen öğretmene dikkat et olur mu? Bir şey olursa hemen beni çağır." dedi. "Tamam. Merak etme." dedim. İlmek yanıma kadar geldi. "Nedense o adam beni görebiliyor gibi hissettim." Bunu söylerken iki parmağıyla yanağımı okşadı. Bir anda bu kadar yakın davranması yüreğimi hoplattı.
Heyecanlandığımı belli etmemeye çalışarak. "Bana da öyle geldi, sanki seni görüyor gibiydi." "Ama bu imkansız. Benim kendimi göstermek istediğim kişiler dışında kimse beni göremez." "Ama ben görüyorum seni." "Ben istediğim için görüyorsun." "...!!!"
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
