-65-

'Oh hayır.'

Dubbled sırf aile oldukları için birbirini seven bir aile değildi.

Ataları, çocuklarını bir güç aracı olarak gördü ve dükün babası bile on kadar erkek çocuğunu katletti ve sadece ikisini bıraktı.

Söylediklerim muhtemelen Javelin için bir anlam ifade etmiyor.

'Oh hayır. Sadece iyi geçinmeye çalışıyordum ama onu daha da kızdırdım.'

Umutsuz bir bahane uydurdum.

"Şey, seni daha fazla üzmeyeceğim. Gerçekten sessiz kalacağım. Sessiz olup, sana görünmeyeceğim. Seni rahatsız etmemek için dikkatlice yürüyeceğim. Yani beni affedebilir misin…?”

Çaresiz bir yüzle ona baktığımda Javelin'in gözleri çarpıktı.

"Sen..."

“….?”

"….içeri gir."

Javelin yanımdan geçti.

O tamamen gittikten sonra derin bir nefes aldım.

Leah suçlu bir bakışla mırıldandı,

"Küçük hanım benim yüzünden...''

'Hayır, Lea yüzünden değil.'

Çaresiz bir bakışla kollarımı açtım. Her zamanki gibi, Lea bana sarıldı.

Boom, boom, boom, boom!

Yöneticiler salondan hızla geçtiler.

"Ekselansları, İmparatoriçe bayıldı!"

Yüksek bir çığlık duyduğumda, Lea'nın omzunu sıkıca tuttum.

'Başladı.'

***

Adolf durumu kontrol etmek için saraya koştu. Kraliyet doktoru ona bakıyordu ve imparatoriçe uyandığına dair hiçbir belirti göstermedi.

"Bu ne?"

Ne diye sorduğunda, doktor ne diyeceğini bilmiyordu.

"Hiçbir fikrimiz yok. Bir hafta öncesine göre normalden daha sağlıklıydı. Eskiden şikayet ettiği acılar geçmişti. Çok yürüdü ve harika bir ten rengine sahipti, peki bu neden birdenbire oldu…”

"Zehir olabilir."

"Testlerde böyle bir şey yoktu."

Kraliyet doktoru, Dul İmparatoriçe'nin hizmetçisine sordu.

“Yanlış bir yemek mi yedi?”

"Bu doğru olamaz! Majestelerinin bir zehir tadıcısı var, eğer bir sorun olursa tadıcı da çökerdi."

İmparatoriçenin ayrıca belirli bir alerjisi yoktu.

“Son zamanlarda olağandışı bir şey fark ettin mi?”

“Gençliğin ilacını almaktan başka…”

“Gençliğin ilacı. Piyasada sattıkları ilacı mı kastediyorsun?!"

Doktor inledi ve bayılan imparatoriçeye baktı. Yaşlandığı halde neden bu kadar olgunlaşmamış?

Hekimden onay almayan ilaç saraya getirilemezdi.

Zehir olarak kullanılabildiği için kesinlikle yasaktı.

"Ama başka kimsenin başına gelmedi."

Hizmetçi Adolf'a baktı.

"Piyasadaki ilaç değil, rahip onları benzer etkiyle kendi hazırladı."

Onun sözleriyle insanlar Adolf'a baktı.

Onun da kafası çok karışıktı.

'Neler oluyor?'

Umudun tepesinden imalat yöntemini çalmış ve aynısını yapmış olmalı. Ama neden sadece imparatoriçe?

Bu durumda, imparatoriçenin bayılması tamamen onun suçuydu, ancak rahibin tarifi çaldığını söyleyemezdi.

Merkez kiliseyi yöneten rahibin hırsızlık yaptığını öğrenirlerse derhal atılacaktır.

'Umudun zirvesindeki insanları suçlamam gerekiyor.'

Adolf, umudun zirvesinde hemen bir çalışanla temasa geçti.

***

Üç yıldır umudun zirvesinde çalışan bir çalışan olan Martin dilini şaklattı.

Para için o kadar açgözlüydü ki rahibin teklifini kabul etti. Ama bunun onu bu kadar rahatsız edeceğini bilmiyordu.

"İlacı aldıktan sonra gerçekten hasta olan kimse yok mu?"

“Evet, insanlar bu nedenle bizi hiç ziyaret etmediler.”

"O zaman sorun çıkar."

Rahip ilaç şişesini verdi. Oradaki stoklara bu tozu karıştır dedi.

Tozu ilaca karıştırmak o kadar da zor değildi.

Bir muhafız üyesi olan Martin, devriye yolunu ve muhafızların vardiya saatlerini herkesten daha iyi biliyordu ve hatta çalışanların ne zaman ayrılacağını bile biliyordu.

İnsanların yokluğundan yararlandı ve depoya geldi.

Karanlıkta duvara toslayarak gençlik ilacının stokunu buldu.

Son beş yılda, umudun zirvesi çok büyüdü.

Depoda çok fazla eşya vardı ve içerisi karanlıktı.

Elinin tersiyle terini silerken çuvalı yırtıp açtı.

"Ne arıyorsun?"

“Başka ne… ilacın… uh!”

Loş ışıklı depoya birden ışık geldi.

Bir kız çuvalın üzerinde otururken gülümsüyordu.

"Aydınlık ilacı mı?"

"Ne, ne, ne! Sen kimsin?!

Korkmuş, mücadele ediyor ve elini sallıyordu.

Başını çevirdiğinde, başkan yardımcısı Seria ve onun yardımcısı Curtis vardı.

"Burada ne yapıyorsun?"

Martin'in yüzü bu soruyla bembeyaz oldu. "B, bu..." diye haykırdı.

"Ba,bana sahip tarafından bir şey aramam söylendi."

"Sahibi nereden tanıyorsun?"

Başkan yardımcısı durumu kavramaya çalıştığında kaçması gerekiyordu.

Küçük kız usulca yürüdü ve ellerini sırtında tutarak vücudunun üst kısmını kaldırdı.

"Nasıl bir bahane bu?"

"….ne?"

"Ben ne zaman böyle bir emir verdim?"

Martin çocuğun sözlerine güldü.

“Küçük bir kız nasıl sahip olabilir… hık!”

Seria onu boynundan yakaladı. Ona bakan Seria, boynunu bir böcek gibi bükmek üzereydi.

"Şşş - sahip konuşmana izin vermedi."

“…..!”

Olamaz!

Umudun zirvesi sadece beş yılda büyüdü.

Spinel'i tekelleştirdi ve işi kontrol etti.

Sahibinin 10 yaşından küçük bir kız olması mantıklı mıydı?

Ancak, tepedeki üstler bile çocuğa karşı çok kibardı.

"Bırak gitsin."

Çocuk yavaşça yanına geldi.

“Çalışanlara oldukça iyi davrandığımı düşünüyordum.”

Kızın sözleri Martin'in boğazını kuruttu.

Çocuğun küçük eli Martin'in omzuna dokundu.

"Ha? Sen ne düşünüyorsun."

"Ben…"

Çocuk korkmuş ve doğru dürüst cevap veremeyen Martin'e doğru omuz silkti.

"Pekala, bu kadar yeter."

"…Pardon?"

"Seni affetmek istemiyorum."

Bir an için çocuğun elinin arkasının parladığını hissetti ve vücudunun her yerinde bir yanma hissi oluştu.

Çocuğun eli kıpkırmızı parlıyordu ve vücudu sanki bir ateş topu yutmuş gibi yanıyordu.

"Aghhh-!"

Elektrik çarpmış gibi titreyen Martin, “Ku, kurtar beni!” dedi. Çığlık atıp yere düştü.

Yüzü ifadesiz olan çocuk gitti.

Curtis, alnı daralmış şekilde çocuğun sırtına bakan Seria'ya bakarken yutkundu.

Çocuk böyle bir adama bunu yapmak için çok güçlü olmalı.

Güçlü sahibin 10 yaşından küçük görünen bir çocuk olacağı kimin aklına gelirdi.

“Harika büyüdü!”

Seria dedi.

Birkaç yıl sonra tanıştığı LeBlaine, Dubbled'in gerçek bir genç hanımı olmuştu.

***



Boy aynasının önünde dururken üç şapka, iki atkı, eldiven ve çeşitli aksesuarlar taktı.

"Ah, bence bu da sana yakışır."

Üzerime bir sürü şey koyan Seria, kucağında bir sürü şey daha getirdi.

"Bu yeterli. Buna ihtiyacım yok."

"Her şeyde iyi görünüyorsun."

Seria'nın bana verdiklerini katladım ve bir kutuya koyar gibi koydum.

Bu malların hepsi para kazanmak için değerli stoklar.

"Martin'le zaten ilgilendin mi?"

"Evet."

"Tamam, o zaman geri döneceğim."

"Biraz daha kal. İlk kez zirvedesin. Sana gösterecek çok şeyim var," dedi Seria gözleri parlayarak.

"Kendini Curtis'e göstermekte sorun yok mu?"

Sözlerine kafa salladım.

"Seria'nın güvendiği kişi o. O zaman ben de ona güveniyorum.”

"Hoş bir şey söylüyorsun. Şimdi, istediğin şey."

Seria'nın bana verdiği kağıt zarfı aldım. İçeriği kontrol ettim ve başımla onayladım.

-Bölüm Sonu-