Gökyüzü kızıla boyanmıştı.

"Bu......!?"

Atsushi, pencerenin dışındaki sahneye şaşkınlık içinde bağırdı.

Koyu kızıl. Her yerdeydi. Deniz, ada ve hatta ufuktaki Yokohama.

Hemen anladı.

Gökyüzü. Gökyüzü gitmişti. Bir dakika öncesine kadar üzerlerinde gökyüzü olan her yer, şimdi tamamen parlak kırmızı yanan film benzeri bir zarla kaplanmıştı. Gökyüzü gizlenmişti— daha doğrusu, adanın merkezinde olan tüm alan, şimdi tamamen devasa, parlak kırmızı bir kabukla kaplanmıştı.

"Gerçekleşiyor......!" dedi terörist, sesinde saf bir ıstırap tonuyla. "Tabii ki buradaki sahte olmalı! O halde gerçek olanı....."

"Ne? Bu nedir.....!?" Atsushi hâlâ gördüklerine inanamıyordu.

"Bu Kabuk," terörist hızla Atsushi'ye doğru yürüdü. "Yok olmayla ilgili olan kıpkırmızı gökler.........Gidelim, evlat. Eğer ölmek istemiyorsan."

Terörist bileğini tuttu. Bunun üzerine, Atsushi sonunda kendine geldi.

"Sen... sen de kimsin..."

Terörist, tırnaklarını yüzünün derisine batırarak, "Bunun harekete geçmesini durdurmaya geldim," dedi.

Cildi tek parça halinde soyuldu.

"......!"

Yüzü özenle yapılmış bir kılıktı. Yanakları, burnu, kaşlarını kapatan şeyi… ve ardından şapkayı çıkardıktan sonra— sarışın bir bayan ortaya çıktı.

"Adım H.G. Wells. Bu felaketi durdurmaya geldim," dedi kadın uzun saçlarını sallayarak. "Evlat, gelecek için sorumluluk almaya hazır mısın?"