[Asakura-san, sakıncası yoksa, önce Hafif Roman köşesine bir göz atmayı düşünüyorum?]
「Evet, evet… Sorun değil」
「O zaman, hafif roman köşesi şurada, hadi gidelim!」
 
[color=#ff0000]Neden Andou-kun ile okuldan sonra bu büyük kitapçıya birlikte geliyorum? Belki yine rüya görüyorum! Hayır, bu gerçek hissettirmese bile, bu gerçek……ah! 『Buluşma』[size=3]dedikleri bu mu !? Kyaa! Henüz çıkmadığım bir çocukla randevuya çıkmak! Mümkün değil, bunun hakkında çok derin düşünürsem yüzüm kıpkırmızı olacak ve Andou-kun’a doğru dürüst bakamayacağım.. (Asakura)[/size][/color]
 
[color=#0000ff]Asakura-san morali bozuk gibi görünüyor. Beklendiği gibi, portre çizimi olayı yüzünden hala kızgın mı? Pekala, sanırım yardım edilemez…… çünkü ondan sonra, öfkeli Asakura-san『Andou-kun seni aptal!』[size=3]derken savurgan yakışıklı bir adam olarak çizdiği portreyle kafama sert bir şekilde vurdu … …Eh, benim gibi yalnız biriyle kitapçıya gelmek bile istemeyebilir. Ama bu『Buluşma』gibi bir şey değil , sadece benim çizim olayı için özür dileme şeklim— (Andou)[/size][/color]
 
~Bir süre önce~
 
「Üzgünüm Asakura-san!」
「Sorun değil……Sana portreyle vurduğum için kusurlu olan benim……ve yüzüm Gremlin’e benziyor olmalı.」
 
[color=#0000ff][size=3]Kesinlikle o zamanlar Asakura-san, Gremlin’e benziyordu ……Ama bunu böyle bırakırsam, Asakura-san’ın ruh hali daha iyi olmayacak ve ben de okuldaki diğer çocuklar tarafından öldürülmüş olabilirim. (Andou)[/size][/color]
 
“Ah evet! Asakura-san genellikle hafif romanlar okuyor, değil mi?]
「……eh, bunu biliyor musun?」
“Ah evet. Üzgünüm…… dürüst olmak gerekirse, mola sırasında seni sık sık 『Narou』」’da roman okurken görüyorum.
 
[color=#0000ff][size=3]Ve Asakura-san’ı eve giderken sık sık gittiğim kitapçıya bu şekilde davet ettim ama sonuçta bu kötü bir fikir miydi? (Andou)[/size][/color]
 
「…………」
「…………」
 
[color=#ff0000]Bu doğru. Şimdi hatırlıyorum! Sanırım, Andou-kun『Hangi romandan hoşlandığını söyle……, başlığı ne olursa olsun, sana [size=3]hediye etmek için bir tane alacağım』 dedi veya Shenlong’dan gelmiş gibi görünen bir cümle ve ya benim onun benimle konuşmasının verdiği mutluluk ya da onun hafif romanları sevdiğimi bilmesinin verdiği utancım, heyecanımdan garip bir yanıt verdim…… ya da gerçekten, Andou-kun’un hafif romanları sevdiğimin farkında olduğunu fark ettiğimde, içimde aklım kendiliğinden bağırdı『Yani Narou okuduğumu fark etti!』tüm gücümle. Ne? Bu, şimdiye kadar benim hafif romanları sevdiğimin farkında olduğu anlamına gelmiyor, okuldaki bu en güzel kızın da onunla benzer bir hobisi olduğu gerçeğini tamamen görmezden geliyordu. Bunda ne var! Tanrım, bu zalimliğin de ötesinde! (Asakura)[/size][/color]
 
[color=#0000ff][size=3]Yine de. Şu anda Asakura-san ile birlikteyim, bu yüzden hayal kırıklığı yaratan bir güzelliği olsa bile hala okulun bir numaralı güzeli bu yüzden…… okul hiyerarşisinin en altındaki yalnız bir kız değil... Tamam, ona yarına kadar Hafif Roman hediye edeceğim, sonra onunla bir daha temasa geçmeyeceğinden emin olacağım! Aksi takdirde, bakire yalnız benliğim sonunda garip bir yanlış anlaşılmaya sebep olacak! (Andou)[/size][/color]
 
「Asakura-san, hangi hafif romanı istiyorsun?」
「Ah, ah doğru! Hangisini almam gerektiğini merak ediyorum~」
 
[color=#0000ff][size=3]Peki! Bu alışverişi atlatırsam yarından itibaren sıradan bir sınıf arkadaşı olmaya geri dönebilirim! (Andou)[/size][/color]
 
[color=#ff0000][size=3]B-bu fırsatla, yarından itibaren Andou-kun ile daha fazla konuşabilirsem iyi olur……fufu (Asakura)[/size][/color]