Kuzular kusura bakmayın baya sınavlar felan çokça yoğundum. Tez yazmaya başlamadan güncele geliriz diye düşünüyorum. Umarım aksilik olmaz. 

. 
. 
. 





Dük Mayhard da aynı görünüyordu ve bir süre sonra sonunda konuştu.

"Elbette."

"Ben giriyorum o zaman."

Yelena hızla ofise girdi.

Dük Mayhard'a yaklaşırken, zahmetsizce bir misafir sandalyesi aldı ve üzerine oturdu.

"Bu ne?"

"Hım..." Yelena konuşmadan önce bir süre tereddüt etti. "Bana elini verir misin?"

"… Elim?"

"Evet. Elin.”

Yelena, Dük Mayhard'ın hiçbir belge tutmayan diğer elini işaret etti.


Dük Mayhard onun niyetini tahmin edemedi ve istendiği gibi elini ona uzattı.

Yelena tıpkı Abbie'ye yaptığı gibi onun elini tuttu.

"Hiçbir şey hissetmiyorum."

Daha doğrusu bir şeyler hissetmişti.

Dük Mayhard'ın eli biraz ilginçti.

Elinin arkasındaki deri oldukça yumuşaktı ve avucunun her tarafı nasırlarla dolu oldukça pürüzlüydü.

Ah, kılıç kullanıyor.

Yelena, kocasının bir grup şövalyeyi yönettiğini, daha yetişkinliğe erişmeden önce dağlarda canavarlarla savaştığını hatırladı.

Bunun da ötesinde, Yelena bir ay önce onun tarafından görmezden gelindiğini yanlış anladığında Dük Mayhard iblislerle savaşmaktan yeni dönmüştü.

Ne kadar hayranlık verici.

'Daha kılıç kullandığını görmedim...'

Yelena'nın onunla harika görüneceğinden hiç şüphesi yoktu çünkü kocası ideal bir kılıç ustası vücuduna sahipti.

Geniş omuzları, uzun uzuvları ve gergin kasları ile çoğu ortalama erkekten bir baş uzundu…

"Karım."

Oh!!... 

Yelena gerçeğe döndü.

"N-ne?"

"Ellerimde bir sorun mu var?"

Yelena daha sonra kendi hayal gücüne dalmışken koluna masaj yaptığını fark etti.

“…”

Şaşıran Yelena, elini bıraktı ve beceriksizce ofise bakarak yanıtladı, “… İlginç.”

“…”

"Ah, şey. Senin elin benimkinden daha büyük ve daha kalın. Bu yüzden, 'Dokunmak tuhaf mı… ilginç geliyor mu?' diye düşündüm.”

Her nasılsa, cümlesi bir soruya dönüşmüştü.

Yelena bir kez daha Dük Mayhard'ın ellerini tutmadan önce beceriksizce etrafına baktı.

Ardından avucunu onunkinin üzerine koydu.

"Bak, fark çok büyük. Senin elin bu kadar büyük ve benimki bu kadar küçük."




Yelena, devam edebilmesine şaşırmıştı.

'Bu doğru.'

Eli nispeten büyüktü.

Elinin bu kadar küçük göründüğü pek fazla karşılaşma olmamıştı.

Sadece daha küçük bir fiziksel çerçevesi vardı, ama elleri ve ayakları o kadar küçük değildi.

"Anlıyorum."

Dük Mayhard basit bir yanıt verdiğinde Yelena elini bıraktı.

Bu bir illüzyon muydu?

Avuç içlerinin birleştiği yer gıdıklandı.

"Tamam, senden bir ricam var. Çok zor değil."

"Peki."

"Buradan tutar mısın?"

Yelena kolunu uzattı.

Dük Mayhard tereddüt etti. "… Tutmak zorunda mıyım?"

"Garip bir niyetim yok. Günün bu saatinde burada böyle bir şey yapmayacağım.” Yelena daha sonra aceleyle kendini savunmaya devam etti. "Benim nedenlerim var. Sana sonra anlatırım."

“…”

"Acele et. " Yelena bunu söylerken birden tatmin olmadı.

Yelena ona sebeplerini söyleme zahmetine girmedi. Sonuçta, neden ona her küçük ayrıntıyı açıklama ihtiyacı duysun ki?

"Hayır, nedenini söyleyemem. Hmph. Her neyse, kolumdan tut."

Bu kibar istek kısa sürede bir emre dönüştü.

Yelena, Dük Mayhard'ın hareket etmeye hiç niyeti olmadığını fark edince kozunu çıkardı.

"Hala hatırlıyorsun değil mi? Ne istersem yapacaksın-”

"Peki."

Ancak o zaman Dük Mayhard Yelena'nın elini tuttu.

Yapmış olsa da onun yerine dokunduğunu söylemek daha doğruydu.

Yelena, Dük Mayhard'ın kendi ellerine sarılı olan ellerine baktı.

Elinin büyüklüğüyle, onun ince kolunun tamamını kolayca kavrayabiliyordu.


Yelena aniden onun kolunu tutsa nasıl olacağını merak etti.

"En azından böyle bir şey imkansız olmazdı."

Aradaki farkı birden hissedebiliyordu.

Yelena tuhaf ve dikkatli bir şekilde, "Biraz daha sıkar mısın," diye sordu.

“…”

"Biraz daha mı sıkı?"

Dük Mayhard tutuşunun gücünü artırdı.

Ancak hissettiği bu güç o kadar önemsizdi ki dikkat etmese kaçırabilirdi.

Buradan daha fazla güç uygulamasını isteseydi bir şeyler değişir miydi?

Yelena bir kez daha konuşmadan önce bir süre sessizliğini korudu.



"' diye düşündüm.”

Her nasılsa, cümlesi bir soruya dönüşmüştü.

Yelena bir kez daha Dük Mayhard'ın ellerini tutmadan önce beceriksizce etrafına baktı.

Ardından avucunu onunkinin üzerine koydu.

"Bak, fark çok büyük. Senin elin bu kadar büyük ve benimki bu kadar küçük."




Yelena, devam edebilmesine şaşırmıştı.

'Bu doğru.'

Eli nispeten büyüktü.

Elinin bu kadar küçük göründüğü pek fazla karşılaşma olmamıştı.

Sadece daha küçük bir fiziksel çerçevesi vardı, ama elleri ve ayakları o kadar küçük değildi.

"Anlıyorum."

Dük Mayhard basit bir yanıt verdiğinde Yelena elini bıraktı.

Bu bir illüzyon muydu?

Avuç içlerinin birleştiği yer gıdıklandı.

"Tamam, senden bir ricam var. Çok zor değil."

"Peki."

"Burada tutar mısın?"

Yelena kolunu uzattı.

Dük Mayhard tereddüt etti. "… Bağışlamak?"

"Garip bir niyetim yok. Günün bu saatinde burada böyle bir şey yapmayacağım.” Yelena daha sonra aceleyle kendini savunmaya devam etti. "Benim nedenlerim var. Sana sonra anlatırım."

“…”

"Acele etmek." Yelena bunu söylerken birden tatmin olmadı.

Yelena ona sebeplerini söyleme zahmetine girmedi. Sonuçta, neden ona her küçük ayrıntıyı açıklama ihtiyacı duysun ki?

"Hayır, nedenini söyleyemem. Hmph. Her neyse, kolumdan tut."

Bu kibar istek kısa sürede bir emre dönüştü.

Yelena, Dük Mayhard'ın hareket etmeye hiç niyeti olmadığını fark edince kozunu çıkardı.

"Hala hatırlıyorsun değil mi? Ne istersem yapacaksın-”

"Peki."

Ancak o zaman Dük Mayhard Yelena'nın elini tuttu.

Yapmış olsa da onun yerine dokunduğunu söylemek daha doğruydu.

Yelena, Dük Mayhard'ın kendi ellerine sarılı olan ellerine baktı.

Elinin büyüklüğüyle, onun ince kolunun tamamını kolayca kavrayabiliyordu.




Yelena aniden onun kolunu tutsa nasıl olacağını merak etti.

"En azından böyle bir şey imkansız olmazdı."

Aradaki farkı birden hissedebiliyordu.

Yelena tuhaf ve dikkatli bir şekilde, "Biraz daha alçak," diye sordu.

“…”


"Biraz daha mı sıkı?"

Dük Mayhard tutuşunun gücünü artırdı.

Ancak hissettiği bu güç o kadar önemsizdi ki dikkat etmese kaçırabilirdi.

Buradan daha fazla güç uygulamasını isteseydi bir şeyler değişir miydi?

Yelena bir kez daha konuşmadan önce bir süre sessizliğini korudu..