Bölüm 124 - İlk Kez Okyanusta

İkisinin de yüzü utançtan kızarırken arkalarını döndüler, ta ki ikisi de gizlice bakana kadar.

Bunu sadece bir kez yaptılar ama aynı anda yaptıkları için gözleri buluştu.

Ve sonra... Güldüler.

"Fufu, buraya kadar geldik, bari biraz eğlenelim."

"Hahaha evet! Okyanusu ilk kez görüyorum!"

"Hn? Öyle mi?"

"Evet. Nemophila'dan hiç ayrılmadım..."

Theo bebekken terk edilmiş ve yaşlı bir çift tarafından büyütülmüş, bu nedenle memleketinden hiç ayrılma fırsatı olmamış.

Günlerini paralı asker loncasında hayatını kazanmak için elinden geleni yaparak geçiriyordu.

Nemophila okyanusa yakın değildi. Sadece küçük bir nehri vardı, bu yüzden Theo ilk kez bu kadar güzel ve geniş bir su kütlesi görüyordu.

"Daha önce hiç okyanus gördün mü Helvi?"

"Evet, sayısız kez."

"Gerçekten mi?"

Helvi on bin yıldan uzun süredir yaşadığı için bu çok doğaldı.

Uzun, çok uzun zaman önce Helvi çağrıldı ve o dünyada yaşayan güçlü canavarları yok etmesi istendi. O da bu dileği yerine getirerek sadece karadaki canavarları değil, su altındaki canavarları da öldürdü.

Ejderhaya benzeyen bir canavar denizlere hükmediyordu. Bu canavar bir sualtı yanardağının içinde gizleniyordu ve bir patlamayla kıtaya salındı ve kargaşaya yol açtı.

İrili ufaklı daha birçok sualtı canavarı vardı.

Aslında, su altında yer üstüne kıyasla daha fazla ve daha güçlü canavarlar olduğu söylenebilir.

Helvi hepsini yok etti.

(Bazen canavarları ortadan kaldırmak için okyanusu yarardım ya da buharlaştırırdım... Ne kadar nostaljik).

Okyanusun en derin kısımlarına bakmak ve canavarları yok etmek için güçlü büyü kullanabiliyordu.

O zamanlar burası cehennem gibi bir manzaraydı ama önlerinde uzanan güzel okyanus, sanki böyle bir şey hiç yaşanmamış gibi hissettiriyordu.

(Zamanın geçişi gerçekten inanılmaz.)

Helvi ufka doğru bakarken düşündü.

"...Çok uzaklara bakıyormuş gibi görünüyorsun. Bir sorun mu var?"

"Hiçbir şey."

"Tamam..."

Theo'nun içinde kötü bir his vardı ve daha fazla araştırmamayı tercih etti.

"Yani okyanusa birçok kez gittiniz..."

"Evet... Ama asla başka biriyle değil."

"...! Anlıyorum...!"

"Bu benim için yepyeni bir deneyim, tıpkı sizin için olduğu gibi."

"Uu... Fark ettin mi?"

"Evet, yüzünün her yerinde yazıyor."

Theo biraz üzgün ve mahcup hissetti çünkü bu onun için bir ilkti.

O zaman biraz utandı ama Helvi bunu anlayıp onu neşelendirmeye çalışınca da mutlu oldu.

(Daha doğrusu, zihnine baktım.)

Bunu sadece yüz ifadesinden fark edemezdi ama zihnine göz atarak ne düşündüğünü anında anlayabilirdi.

(Çok sevimli şeyler düşünüyorsun... Fufu.)

Utancını gülüp geçmeye çalışan Theo'nun zihnini okumaya devam ederken düşündü.

"İlkini alabildiğime sevindim Helvi!"

"Hnn!? Anlıyorum..."

Theo'nun kullandığı imalı ifade Helvi'yi ürküttü.

(Şey... Bu anlamda da doğru.)

Theo'nun sözleri Helvi'nin böyle kamusal bir alanda aklından geçmemesi gereken şeyleri düşünmeye başlamasına neden oldu.

"...Bu 'ilk'in tadını da birlikte çıkaralım."

"Evet! Oraya gitmek için sabırsızlanıyorum!"

Theo suya doğru koştuğunu söyledi, ama...

"Bekle Theo. Güneşten yanmak istemezsin."

"Eh? Güneş yanığı mı?"
"Evet. Güneşe uzun süre maruz kalmak cildinizi yanmış gibi kırmızı yapar."

"Gerçekten mi!? Şimdi düşündüm de, görev yaparken çayırlarda uzun süre dolaştığımda ertesi gün kollarım ve yüzüm kıpkırmızı olurdu."

"Evet, bu kadarı iyi ama cildiniz bu kadar açıkta kalırsa çok daha kötü olur."

"Yani... Okyanusa gidemeyecek miyim?"

Theo, oraya kadar gidip suya dokunmadan eve dönmeyi hayal ettiği için hayal kırıklığına uğramış görünüyordu.

"Yapabilirsin. Luna'nın annesi bana cildi güneşten koruyan bir yağ önerdi. Sadece onunla kendini örtmen gerekiyor."

"Bundan haberim yoktu. Gidebileceğime sevindim."

"Evet. Uzan, senin için yapacağım."

"Eh? Yapabilirim."

"Sırtınızın her yerine ulaşabiliyor musunuz?"

"Ah... Hayır, yapamam."
"Onlar bana izin verir."

Helvi kendisine verilen şişeyi açarken yüzünde bir sırıtış belirdi.