Binlerce küçük iblis yanardağın ağzından içeri aktı. Bu sahne biraz şok ediciydi, ancak Roy daha önce dibe yakın gelen küçük iblislerin en dibe kadar gitmediğini fark etti. Bunun yerine, yanardağın iç duvarında bir şey arıyorlardı.

Pençelerini kullanarak, yanardağın iç duvarını yoklamaya çalıştılar. Roy ne yaptıklarını merak ederken, küçük bir iblis şaşkınlıkla çığlık attı ve sonra onun vurduğu yeri umutsuzca kazmaya başladı.

En önemlisi, diğer küçük şeytanlar yardım etmek için koştular!

Bu çok garip bir sahneydi. Roy, küçük şeytanların birbirleriyle işbirliği yaptığını ilk kez görüyordu!

Bu küçük şeytanların kara bir delik kazması uzun sürmedi. Delik belirdiği anda, küçük şeytanlar tezahürat edip içeri doluştular!

Birden fazla delik vardı. Küçük iblisler yanardağın iç duvarında her yere delikler açıyorlardı ve yakındaki iblisler birlikte içeri giriyorlardı.

Roy sonunda bu iblislerin açtığı deliklerin yanardağın iç duvarındaki ince ve zayıf noktalar olduğunu fark etti!

Aslında bu yanardağda her boyutta sayısız mağara vardı, ancak yanardağ her patladığında, yükselen magma onları dolduruyordu. Patlamanın basıncı çok güçlü değildi, bu yüzden her patlamadan sonra dolarken, biraz kazdıktan sonra tekrar ortaya çıkıyorlardı.

Mağaraları kazma davranışı milyonlarca yıldır iblis genlerine işlenmişti.

Roy bunu anladıktan sonra başka bir şey düşünmedi. Arkasından bir grup iblisi takip ederek bir çukur kazdı ve bir mağaraya sığındı.

Binlerce küçük iblis, yuvalarına dönen karıncalar gibi düzenli bir şekilde mağaralara kayboldu. Mağaralara doluştuktan kısa bir süre sonra patlayıcı bir ses geldi. Sıcak magma, kayaların alt katmanından fırladı ve göğe fırladı... 

Roy büyük bir dikkatle küçük iblisleri takip etti ve ışıksız mağaraya doğru yürüdü. Elbette, bu karanlık ortamda diğer küçük iblislerin sinsice saldırılarına karşı dikkatli olmak zorundaydı. Garip olan şey, bu küçük iblislerin saldırganlığının yumurtadan çıktıkları yerden ayrıldıktan sonra büyük ölçüde azalmış olmasıydı. Diğerlerine saldırmayı düşünmeden hızla mağaraya koştular.

Volkan patladığında, arkada kazdıkları deliğe çok fazla magma aktı ve deliği tekrar tıkadı. Ancak, küçük iblislerin hiçbiri magmadan zarar görmedi. Roy, magma akmayı bıraktığında küçük iblislerin duracağını düşündü, ancak öndekiler hiç durmadı.

Roy’un ilerlemeye devam edebilmesinin tek nedeni arkasındaki küçük şeytanın onu iterek ve hırlayarak, durduğunda onu hızlandırması ve yolunu kesmesiydi.

Roy mağaranın bu kadar uzun olmasını beklemiyordu. Sanki yanardağdan çok uzaklara gelmişler gibi hissediyordu.

Ve Roy’un hissine göre mağara, yerin derinliklerine doğru çaprazlama bir şekilde ilerliyordu.

Bu, yer kabuğuna doğru hareket ettikleri anlamına geliyordu...

Roy çok endişeliydi. Bu küçük şeytanların nereye gittiğini bilmiyordu ama bir önsezisi vardı.

Acaba gittikleri yer gerçekten şeytanların yaşadığı yer mi?!

Bilinmeyen bir süre sonra, garip duygusal tezahürat anında önden geriye doğru gitti. Tezahüratı duyan arkadaki küçük şeytanlar heyecanlandı ve aceleyle ilerlediler. Roy onların hareketlerinden etkilendi ve o da ileri doğru hızlandı.

Beklendiği gibi önden parlak bir ışık belirdi. Mağarada bu kadar uzun süre yürüdükten sonra Roy’un gözleri karanlığa alışmıştı, bu sayede gördüğü ışık gözlerini kamaştırdı.

Ama aslında önceden gelen ışık hiç de güçlü değildi. Soluk kırmızıydı ve bir sıcak hava sıcaklıklarıyla birlikte, durmadan yerlerdeydi...

Sonunda Roy çıkışa ulaştı. Ulaştığı yer mağaranın devasa ağzıydı ve bu onu gerçekten küçük gösteriyordu. Ancak Roy şu anda rahat bir nefes alırken vakit ayıramadı. Bunun yerine, önünde açılan sahneye sürprizla bakıldı.

Loş ışıklı bir alanın olduğu devasa bir yeraltı alanı olduğu ortaya çıktı. Zemin kavrulmuş siyah topraktı, orman kıvrılmış siyahtı ve lavdan oluşan büyük bir nehir yavaşça akıyordu. Nehri hareket ettiren momentum mağara duvarlarından gelen düzinelerce magma şelalesinden geliyordu. Yeşil duman ve kıvılcımlarla birlikte büyük bir yükseklikten akıyorlardı, yeraltı dünyasının hava akımını karıştırıyor ve havayı sıcak hale getiriyorlardı. Sıcak rüzgarlar yerden siyah isi yukarı doğru yuvarlayarak havanın oldukça kirli olmasına neden oluyordu.

Ayrıca, birkaç yüksek ve alçak olan, ancak çoğunun aynı renk ve tonda olduğu bir dağ sırası da mevcuttu. Bunun siyah ve kırmızı bir dünya olduğu söylenebilirdi.

Küller siyahtı, alevlerin kızıllığı ise kırmızıydı...

Roy’un şu anki bakış açısından, bu yeraltı dünyasının yalnızca küçük bir bölümünü gözlemleyebiliyordu. Uzakta, Roy’un ne kadar büyük olduğunu hayal bile edemeyeceği bir ufuk vardı. Roy’un anlayışına göre, bu yeraltı dünyası deniz tabanının altında, kabuk ile manto arasında oluşan bir boşluk olmalıydı. Burada, gökyüzü sertleşmiş kaya tarafından desteklenen bir kubbeydi ve yer, çekirdek tarafından ısıtılıyordu, bu yüzden sıcak görünüyordu.

Roy, bu cehennem benzeri dünyada nasıl yaşaması gerektiğini düşünerek içten içe bir üzüntü hissetti. Ancak, iblis bedeninin derisi buradaki kavurucu havayı hissettiğinde, bedeni gerçekten sevinçten zıpladı ve ona bu dünyaya girme isteği verdi. Düşünceleri ve bedeni arasındaki karşıtlık, aynı anda hem gülmek hem de ağlamak istemesine neden oldu.

Roy’un arkasındaki küçük şeytanlar çoktan heyecanla mağaranın kaya duvarı boyunca aşağı inmişlerdi. Roy bir süre boş boş orada durduktan sonra sonunda iç çekti ve onları takip etti.

Kanatlı olanlar çoktan uçup gitmişti. Yumurtadan çıkma alanından gelen yüz binlerce küçük iblis mağaralardan karıncalar gibi dökülüp bu yeraltı dünyasına dağıldılar, ama bu sahne yetersiz geldi...

Bu dünyaya gelen ilk iblis grubu değillerdi ve sonuncusu da olmayacaktı. Bu dünyada kaç tane iblis yaşıyor? Ve kaç tane yetişkin iblis vardı?

Mağaranın duvarından aşağı tırmanan Roy’un bilmediği şey, cehennemin sonsuz uçurumu olan İblis Dünyası’nın yalnızca en üst seviyesini sıyırıp geçtiğiydi...