Rhoslyn’in baygın halde bulunmasının ardından üç gün geçmesine rağmen hala gözlerini açmamıştı. Doktorlar dükün baskısı altında ne kadar muayene ederlerse etsinler sonuç hep aynıydı.
’’ Düşesin fiziksel hiçbir sorunu yok... sadece uyanmasını beklememiz gerekiyor.’’
Ethan ofisinde otururken elindeki belgeleri masaya fırlatıp sandalyesine yaslandı. Rholsyn’i gün içerisinde aralıklarla ziyaret ediyor ve vücudunun en ufak hareketini kaçırmamak için geceleri onu gözünü kırpmadan izliyordu .Yine de üç gün boyunca değişen hiçbir şey olmamıştı.
Ne yapacağını bilemez halde dururken Elliot odadaki sessizliği bozdu.
’’Majesteleri, düşesin ailesine haber vermemiz gerekmez mi?’’
’’Neyden bahsediyorsun?’’ Ethan’ın tıslayan sesini duyunca Elliot rahatsızca kıpırdandı.
’’Madam annesiyle belli aralıklarla mektuplaşıyordu , düşesin uyanmadığını varsayarsak ilerisi için daha büyük bir sorun olabilir.’’
Ethan küfür savurduktan sonra önündeki kağıt karmaşasını kenara çekip temiz bir kağıt çıkarttı.
Kullanmaya alışık olduğu zarif cümleler yerine kısa bir şeyler karalayıp kağıdı zarfa yerleştirdi.
Elliot elindeki zarfı sessizce Lindsay dükalığına göndermek üzere odadan ayrılırken Ethan hissettiği gerginlikle baş başa kaldı.
*.·:·.✧.·:·.*
Trista Lindsay önündeki fincana kısaca baktı.
Dumanı üstünde tüten çay ona çocukluğundaki bir hikayeyi hatırlattı. Hüzünlü bir gülümsemeyle karşısındaki adama bakıp konuşmaya başladı.
’’ Küçükken annem bana çocuklara verilen isimlerin , onların kaderini belirlediğine dair bir inanışın olduğundan bahsederdi.’’
’’...’’
’’ Ne komiktir ki bu inanışa sıkıca bağlı olan annem kendi kızına üzüntü anlamına gelen Trista adını vermişti. ’’
Ethan ellerini birleştirmiş halde ona bakıyordu.
Trista fincana uzanıp konuşmaya devam etti.
’’Bu hikaye ne zaman anlatılsa çocukken gülüp, bunun gerçek olmadığını düşünürdüm. Sonra büyüdüm. ’’
’’ Ailelerimizin önceden anlaşmış olması sebebiyle dükle evlendim. ’’
’’...’’
’’ Tercih hakkım yoktu. (derin nefes alır) Ama yine de onu sevdim. O zamanlar bir korkum yoktu... çünkü... annemde tıpkı benim evlendiğim gibi evlenmiş ve babamla birbirlerini sevmişlerdi.’’
’’...’’
’’ Ben tıpkı onlar gibi olacağımızı düşündüm. ’’
Cümlesini bitirdikten sonra Ethan’ın gözlerinin içine baktı. Kocaman bir gülümsemeyle
’’Ama o beni hiç sevmedi. Çünkü başka bir kadına aşıktı.
Korkaktı o kadını tercih ederse tüm gücünü kaybedeceğini bildiği için ikimizin de hayatını mahvetti.’’
’’Madam -
’’Sonra kızım oldu ve ben o hikayeye inanmıyor olsam da hayatımda bulamadığım huzuru ve güzelliği temsilen kızımın ismini Rhoslyn koydum.
Ve sen o huzuru bozdun.’’
Ethan duyduğu son sözle başını hareket ettirip, gözlerini kadına çevirdi.
Trista ona olan nefretini gizlemeden konuşmaya devam etti.
’’ Kızımdan boşan. Senin yanında daha fazla kalmasına müsaade edemem.’’
’’Boşanma..’’ Ethan’ın mırıldanması Tristanı hiç etkilememiş olacak ki konuşmaya devam etti.
’’Dükle bu konu -’’
’’Hayır.’’
’’ Ne?’’
’’Boşanma olmayacak madam. Hem sizde artık gitseniz iyi olur.’’ Ethan daha fazla şey duymak istemiyormuş gibi ayağa kalktı.
’’Dük!’’
Ethan kapıyı açtığında kenarda bekleyen şövalyeye doğru dönüp konuştu.
’’Madamı yolcu et.’’
Şövalyenin hareket etmesini beklemeden hızla oradan uzaklaştı.
*.·:·.✧.·:·.*
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
