‘’ Lucy, seni alçak ! ‘’ rüya olduğunu bilmesine rağmen korkuyla titredi. Zavallı kız , hayatının bu denli değişip, yok olacağını nerden bilebilirdi ki? O, yalnızca sevilip, mutlu olmak istemişti.
İmkansız gibi görünse de gözlerini her gün gördüğü yakışıklı yüzden alamıyordu. Çoğu zaman yetim bir hizmetçi olduğunu , statü farkının aşılamayacağını kendine hatırlatmaya çalışsa da genç efendisinin ona doğru attığı her adımda tüm engeller kayboluyor , yerini toy kalbindeki alevlenmiş olan aşk duygusu alıyordu.
Birbirlerini sevdiğine inanıyordu. Her gece kulağına fısıldanan aşk dolu cümleler, bu inancı pekiştiriyordu. İşte her şey o inançla atılan adımlardan sonra paramparça oldu. Daha önce aşmadığı sınırları o gece aşmış ve ertesi sabah inandığı her şey yok olmuştu.
Birlikte geçirdikleri gecenin sabahında aşık olduğu adamın tavırları bir anda değişmişti. Önceleri ondan sürekli kaçan, sonraları ise onu görmeyen birine dönüşmüştü.
Bu sırada çalışanlar arasında dedikodular hızla yayılmaya başlamıştı.
Geçen günlerin ardından vücudunda hissettiği değişimler , onu korktuğu bir gerçekle karşı karşıya bırakmıştı. Başkalarının da anlamasından korkuyor ve ne yapacağını bilemiyordu.
Yine yoğun iş günlerinin birinde ona çamaşırları yıkamakta eşlik eden kızların konuşmalarını sessizce dinleyip , önündeki yığınla ilgileniyordu.
Aralarından birinin söylediği söz vücudunun donmasına sebep oldu.
‘’Ne? Gerçekten mi?’’
‘’ Evet, genç efendi bu sonbaharda Lady Rebecca ile nişanlanacakmış.’’
Lucy konuşmanın devamını duymadı. Sanki kulakları tıkanmış ve başına dayanılmaz bir ağrı saplanmıştı. Bir ara dengesini kaybeder gibi olduğunda yanında onun gibi çamaşır yıkayan biri kolundan tutmuş , iyi olup olmadığını sormuştu.
Bunu gören diğerleri ise alayla karışık bir şeyler söyleyip , gülmeye başlamışlardı.
Günün geri kalanında ruh gibi etrafta dolanmış, akşamı zor etmişti. Yine de aşık olduğu adamın karşısına çıkmak , ona bariz olan soruyu sormak istiyordu.
Ama bunu yapamadı.
O akşam odası baş hizmetçi ve iki bekçi tarafından basılmış, hakaret ve dayakla odadan çıkarılmıştı .
Genç efendiye kendini sunmaya çalışmakla itham edilip , hırsızlıkla suçlanıyordu. Kendini açıklamaya fırsat verilmeden kapı dışarı edilmişti.
Sahip olduğu iki parça eşyayı bile alamadan…
.·:·.✧.·:·.
‘’Zavallı kız nasıl da dövülmüş.’’
Yatakta uyumakta olan genç kıza baktı. Yüzü gözü şişmiş, üstü başı perişan bir şekilde ormanda bulunmasının üstünden üç gün geçmesine rağmen hala uyanmamıştı.
Odadaki şömineye odun attıktan sonra Odette’ye döndü.
‘’Dadı, Bebeğin durumunu kontrol etmek açısından doktoru çağırmamız daha iyi olur.’’
Yaşlı kadın etrafta çıkabilecek dedikodulardan tedirgindi. Bunun farkında olan Helen onu rahatlatırcasına gülümsedi.
Odadan çıkmadan önce yataktaki genç kıza baktı. Kim bilir hangi aristokratın yalanlarına kanıp , bu duruma düşmüş diye düşündü.
Kapıyı kapatıp birkaç adım atmıştı ki karşısında kahyayı görmek onu şaşırttı.
“Bayan-“
“Ah Bay Hillman, ben de tam size doktor March’a acilen gelmesi için haber vermenizi rica edecektim.”
“Tabi bayan , onun hangi aileden olduğunu bulmamı ister misiniz?”
Yüksek ihtimalle kimsesiz biri diye düşünen Helen gülümseyerek yaşlı adama baktı.
“Şimdilik gerek yok. Doktorun buraya gelmesini sağlayın yeterli.”
“…”
“Ve bir şey daha. Kızın burada olduğunu kimse bilmesin.”
Kahya onaylarcasına başını salladıktan sonra doktora haber vermek için oradan hızla ayrıldı.
.·:·.✧.·:·. Keyifli okumalar!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
