BABY TYRANT - Türkçe Çevrimiçi Oku

[color=var(--tw-prose-bold)]Bölüm 16: Baba Hwate![/color]
“Acıktı mı acaba?”
Xavier beni kucağına alıp sıkıca sarıldı. Kıvrandım ve mırıldandım.
“Heung…”
“Dün bütün gün ağladın, bugün de kızgınsın. Neden?”
Lalima yanağını kaşıdı, sanki ne yapacağını bilemiyormuş gibi. Karşımdaki iki yetişkinin yüzleri endişeyle doluydu.
‘…Ben şu an ne yapıyorum? Gerçek bir bebek bile değilim,’ diye düşündüm, yüzüm kızararak.
Bazen böyle bebek gibi davrandığımı görünce kendime şaşırıyordum. Utanarak içten bir şekilde özür dilemeye karar verdim.
“Sowwy. I wath wong.” (Üzgünüm. Hatalıydım.)
Birine öfkeyle bağırmak, hem de böyle bir ortamda, hiç olgun bir davranış değildi.
Beni tahta çıkarmak İmparator’un deliliğiydi, onların suçu değildi.
Onlar, amirleri tarafından zor duruma düşen zavallı insanlardı.
Biraz düşünelim…
“Az önce Majesteleri ne dedi?”
“Ah, şey… Sanırım rüya görüyordum ama sen de mi duydun?”
Çaresiz bir şekilde Xavier’in omzuna yüzümü gömdüm. Öfkeliydim ama bunu nereye yönlendireceğimi bilemiyordum.
Ne yapmalıyım?
Bu işi çözmenin en iyi yolunun sorumlu kişiye gitmek olduğuna karar verdim. Xavier’in kıyafetini çektim.
“Ne oldu?” diye sordu.
İmparator’a gitmek istediğimi söylemem gerekiyordu ama “İmparator” kelimesini söyleyemiyordum.
Kendimi beklenmedik bir krizle karşı karşıya buldum. Gözlerimi sımsıkı kapattım ve mırıldandım.
“...Ba.”
“Ba?”
“Oong. Baba.”
Xavier kafasını şaşkın bir ifadeyle eğdi ama Lalima hemen anladı.
“Baba, değil mi? Sanırım Majestelerini kastediyor!”
“Baba… Bence Bob demek istiyor.”
Xavier yanlış anlamaya başlayınca, saçını tutup kafasını salladım.
“Baba!”
“Bak, Bob değil diyor.”
Lalima başını kaldırıp beni kucakladı.
“Majestelerini görmek istiyorsunuz, değil mi? Hadi götüreyim.”
“Henüz yemek yemedi ama?”
“Geri döndüğünde yer.”
Lalima, Xavier’i geride bırakarak doğruca İmparator’un bulunduğu yere yöneldi.
[hr]
Ancak vardığımızda İmparator’un odasında kimse yoktu.
“Majesteleri şu anda yemek salonunda,” dedi bir hizmetli.
“Anladım. Teşekkürler,” dedi Lalima, ardından yüzüme bir şey yapalım mı bakışı attı.
Dişlerimi sıkarak öfkemi yuttum.
Tahta beni oturtacağını söyledin ama sen yemek mi yiyorsun? Affetmeyeceğim.
Lalima’nın elini çektim.
“Wak!”
“Yürümek mi istiyorsunuz?”
“Oong.”
Yürümeyi epeyce pratik ettiğim için artık bir hayli ilerleyebiliyordum. Aslında biraz koşmam bile mümkündü.
Lalima’nın elini tutarak yemek salonuna doğru yürümeye başladım.
[hr]
Sonunda yemek salonuna vardığımızda içeriden yemek kokuları geliyordu.
Tam yemek bitmiş gibi görünüyordu; İmparator, suyunu içiyordu.
Güzel, orada dur ve bekle.
“Baba!” diye bağırarak koşmaya başladım.
İmparator beni kucaklayıp havaya kaldırdı.
“Beni özledin, değil mi kızım?”
Hayır, bekle! Böyle olmamalıydı!
Sinirle yumruk salladım ama canı yanan İmparator değil, benim elimdi.
“Bana böyle koşarak geldiğine inanamıyorum. Çok duygulandım, Mabel…”
“…”
Planım mahvolmuştu. İntikam planım buz gibi dondurma ile altüst olmuştu.
“Webenge…” (İntikam…) diye kederle mırıldandım.
İmparator beni kucağına oturtarak bir hizmetliye emir verdi.
“Dondurma getirin.”
[hr]
Bir süre sonra küçük bir kase çikolatalı dondurma geldi. Kaşığı gördüğüm anda gözlerim parladı.
“Mabel, ah,” dedi İmparator.
O tatlı kaşık ağzıma girerken kendimi aç kalmaktan alıkoyamadım.
Ah… Bu saf mutluluk.
Dondurma kasesi boşaldığında geriye yalnızca bir şey kalmıştı: Planımı unutmanın utancı.
Masaya yumruk vurdum.
“Hwate!”
“Neyi sevmiyorsun?”
“Baba hwate! Baba git!”
İmparator’un yüzünde şok dolu bir ifade belirdi.
[hr]
Esteban, elindeki kaşığı düşürüp olduğu yerde kalakalmıştı.
“Az önce… Ne dedim ben?”
Mabel, gözyaşlarıyla ona bakarken son bir hamleyle uzandı ama…
“Git! Euaang!”
Ve böylece Mabel’in karşı atağı başlamıştı.

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;