Alice’in içi ürperdi, bacakları farkında olmadan titremeye başladı.
Aklında tek bir sahne dönüp duruyordu: Merlin’in büyü topunu tek bir hamlede etkisiz hale getirdiği an.
Hayatında hiç ustasından daha güçlü birini görmemişti.
Merlin’in varlığına inanmak bile onun için zordu.
“Bu… Bu nasıl olabilir?!”
Başpiskoposun’un yüzü korkuyla gerilmiş, inanamayan bir sesle bağırıyordu:
“Bu, Kilise’nin yüz yıllık bilgeliğinin ürünü! Gücü kutsal seviye tekniklerden bile üstün! Bir insanın bunu savunması mümkün değil! Bunu nasıl yaptın?!”
Merlin hafifçe gülümsedi ve dişlerinin arasından şu sözleri döküldü:
“Sen önceki seferden sağ kalanlardan birisin, değil mi? Baştan söylemiştim…”
Baş parmağıyla kendisini işaret etti ve devam etti: “Ben büyüye bağışıklıyım. Ne kadar güçlü olursa olsun, büyü bana etki etmez. Bana zarar vermek istiyorsanız, en azından kutsal seviyenin üstünde bir savaşçı yollamalısınız.”
Büyüye bağışıklık mı?!
Bu imkânsız!
Büyüye bağışıklığı olan bir insan olamaz!
Eğer doğruysa, büyü biliminin tüm temelleri sarsılır!
Alice’in gözleri faltaşı gibi açıldı.
Böyle bir şeyin mümkün olamayacağını düşündü.
Merlin kesinlikle yalan söylüyor olmalıydı.
“Bu… bu imkânsız!”
Başpiskopos yere çöküp titredi.
Yüzü dehşet içindeydi.
Parmağıyla Merlin’i işaret etti ve sesi çatallaştı:
“Sen… Sen… Sen bir canavarsın! Sen… sen resmen hile yapıyorsun!”
“Hmph!”
Lilith küçümseyen bir ses çıkardı ve soğuk bir ifadeyle konuştu:
“Aptal mahlûklar! Benim ağabeyim bu dünyanın en güçlüsüdür! Onun kudretine şahit olmanız bile sizin için bir şereftir!”
“Hayır… Bu olamaz!”
Başpiskopos gerçeği kabullenmek istemedi.
Saçlarını avuçlarıyla yoldu ve çığlık attı: “Tanrı, böyle bir varlığın yaşamasına nasıl izin verir?! Böyle biri olmamalı!”
Merlin sıkılmış bir ifadeyle iç çekti: “Madem öyle, kilisenizin o ünlü tanrıçasını yollayın da beni bizzat avlasın. Sürekli bu kadar zavallıyı ölüme gönderiyorsunuz, yorulmuyor musunuz?”
“Kes sesini! Bizim inancımızla alay etmeye nasıl cüret edersin?! Bu affedilemez!”
Başkâhin titreyerek ayağa kalktı, gözleri öfkeyle kan çanağına dönmüştü.
Asasını kaldırdı ve bağırdı: “Şövalyeler! Kutsal metinleri okuyun! Büyüyü toplayın!”
On binlerce haçlı askeri, kılıçlarını ve kalkanlarını yere koydu.
Ağır ağır kutsal ilahileri okumaya başladılar.
Kadim, eski dilden gelen ağır kelimeler ve yankılanan ritimler havada süzülmeye başladı.
Herkesin büyü gücü açığa çıkıyordu.
Parlak yıldızlar gibi görünen ışıklar, gökyüzüne uzanan bir galaksiye dönüştü.
Alice hayretle izliyordu.
On bin büyücünün gücünün birleşmesini ilk defa görüyordu.
Öylesine kudretli bir aura yayılmıştı ki, içinde diz çöküp dua etme isteği uyanmıştı.
Beyaz Balina’nın üzerindeki altın ışık halesi, bütün bu büyü gücünü emdi.
Gücünü artırdıkça, altın renk kırmızıya, sonra da morun en derin tonuna döndü.
Yapay savaş makinesi, tüm gücünü açığa çıkarmıştı.
“ROOOAAAARRR!!!!”
Yırtıcı bir kükreme, sanki kudurmuş bir canavar gibi ortalığı titretti.
Alice’in gözleri dehşetle açıldı: “Olamaz… Daha da güçlenebiliyor mu?!”
Bu yapay yaratık, tam kapasiteye ulaştığında ne kadar güçlü olabilirdi?!
Fırtına şiddetlendi, Alice gözlerini kapatmak zorunda kaldı.
Beyaz Balina’nın baskısı, kalp atışlarını hızlandırıyordu.
“Ağabey!”
Lilith endişeli bir sesle Merlin’e seslendi.
Bu seferki saldırı farklıydı.
Bu açıkça çok önceden planlanmış bir operasyondu.
O büyü gücünün boyutu, Lilith’in hayatında duyduğu her şeyden fazlaydı.
Merlin, başını hafifçe yana eğerek gülümsedi: “Sorun değil…”
Sesi sakindi ama gözleri parlıyordu.
“İşte böyle olmalı… Dövüş dediğin ciddiye alınmalı. Galiba biraz heyecanlanmaya başladım.”
“Lucifer, seni alçak!”
Başpiskopos’un yaşlı yüzü öfkeyle buruştu.
Asasını Merlin’e doğrulttu: “İnancımızın gücünü hisset ve kibirinle birlikte yok ol!”
Beyaz Balina, bütün gücünü toplayarak en büyük büyü topunu hazırladı.
Mor renkli ışık dalgası, gökyüzünü bile gölgede bırakıyordu.
Bu gücün baskısı, tüm canlıları yere kapanmaya zorluyordu.
Fırtınalar kükredi.
Yıldırımlar çaktı.
Enerji, Merlin’in üzerine bir ölüm fermanı gibi yöneldi.
Bu iş burada bitti…
Buna karşı koymak mümkün değil.
Alice kılıcını kınına geri soktu ve başını iki yana salladı.
Lilith, ağabeyine inanıyordu ama yine de kaygıyla önlüğünün yakasını buruşturuyordu.
Merlin, siyah katanasını, yani "Vahşi Kâinat" adlı büyülü kılıcını kavradı.
Altın saçları rüzgârda savrulurken alnı tamamen açığa çıktı.
“Birinci İblis Kral Lucifer’in adıyla… Size en büyük onuru bahşediyorum.”
“Sizin inancınızı, ben bizzat yok edeceğim.”
Merlin hafifçe eğildi ve kılıç çekme duruşunu aldı.
Sonra gözlerini kapattı…
◆◆◆ ◆◆- ◆
“Kes!!!”
Kılıç, kınından tek bir hamlede çıktı.
Dev büyü topu bir anda dağıldı.
Şövalyeler, korkunç bir güç dalgasıyla paramparça oldu.
Rüzgâr öyle bir şiddetlendi ki, büyük ağaçlar köklerinden sökülüp gökyüzüne savruldu.
Alice çığlık attı ve devasa güç dalgasının içine kapıldı.
“Bu kadar güçlü olmasına imkân yok…”
Başpiskopos, şok içinde dizlerinin üzerine düştü.
Yüzü ifadesizdi..
Daha sonra yüzü et yığınına dönüştü.
Gökyüzündeki Beyaz Balina artık yoktu.
Merlin kılıcını çektiği anda, hayvan kan yağmuruna dönüşmüştü.
Tek bir hamlede, on bin kişilik orduyu yok etmişti.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
