Pirinç pişiricisinin hafif bip sesi loş mutfakta yankılandı. Pijamalarını giymiş Anna Yanami esneyerek buzdolabına göz attı.

"Hmm, galiba elimizde sadece yumurta var…"

Sebze çekmecesini açınca solmuş, sararmış bir demet hardal otu ve yarısı kullanılmış bir paket jambon buldu. Dondurucu ise donmuş makarna ve Garigari-kun dondurmalarıyla doluydu. Biraz daha eşeledikten sonra açık bir paket karışık sebze çıkardı.

"Bunlarla ne yapabilirim ki…?"

Yumurta, jambon, karışık sebze ve biraz da sararmış hardal otu.

Bir Garigari-kun dondurmasını ısırırken Yanami, masaya dizdiği malzemelere baktı.

Peki ya yarınki öğle yemeği? Kendisini iyi bir aşçı olarak görmezdi ama bugünkü tepkisi aklına takılmıştı.

"Sanki yemeklerimi beğenmiyormuş gibiydi…"

Aniden bir dürtüyle dolabı açtı. İçeride, hediye paketi yapılmış konserve yiyeceklerden oluşan düzensiz bir yığın vardı. En arkalardan tozlu bir konserve çıkardı.

Etiketinde şöyle yazıyordu: "Imperial Hotel Denetiminde: Gizli Beyaz Sos Tarifi."

Evet, mükemmel. Bu kesinlikle harika bir şey olmalı. Bununla, yemeklerimi kabul etmek zorunda kalacak.

Kendi kendine sırıtarak etiketi dikkatlice okumaya başladı, ancak gözleri son kullanma tarihine takıldı.

Bir dakika, şimdi hangi yıldayız? Bakalım… Reiwa 2019’da başladı, o halde…

Yanami aniden düşüncelerini yarıda kesti ve konservesiyle masaya oturdu.

Uzaktan bir yerlerden, konservenin Napoleon zamanında icat edildiğini ya da yendiğini duyduğunu hatırlıyordu. O kadar eski zamanlardaki insanlar bile yiyebiliyorsa, bir-iki yıl geçmiş son kullanma tarihi sadece bir ayrıntı sayılırdı.

Bu içsel mantığıyla tatmin olmuş bir şekilde, Garigari-kun dondurmasından ön dişleriyle büyük bir ısırık aldı.

(...Ahhh, çok acıdıı!)

Loş mutfakta tek başına kıvranarak ağzını tuttu.

Anna Yanami, 15 yaşında, hassas dişleri olan biri.

Ve böylece, bir yaz gecesi daha sessizce geçti.