Özel Kısa Hikayeler - 4: Mayolu Kızlar ve Daha Fazlası.
Shiroya Sahili’ndeki soyunma kabininde, Lemon Yakishio mayosunun kayışlarını bağlayıp aynanın önünde hızla bir dönüş yaptı.
Turuncu bikininin kenarlarından gözüken soluk teni, güneşle bronzlaşmış derisiyle keskin bir tezat oluşturuyor ve bu biraz utanç verici hissettiriyordu.
“Hey Yana-chan, giyinmeyi bitirdin mi? Hadi artık gidelim!“
“Bekle Lemon-chan. …Tamam, ben hazırım.“
Aynada kendini son bir kez kontrol eden Yanami, omuz kayışını parmağıyla hafifçe çekerek onaylarcasına başını salladı.
“Geçen yılki mayoma sığamayacağımdan korkmuştum ama görünüşe göre sorun yok.“
“Ben de eski bir mayo giyiyorum zaten, yani endişelenme—“
Yanami’nin mayosu çiçek desenli bir bikiniydi: sade ama biraz fazla açık bir tasarıma sahipti.
Geçen yılın mayosu olsa da, son bir yılda yaşadığı fiziksel gelişim iyice belirginleşmişti. Kumaş ona yetişmekte zorlanıyor, sınırlarını açıkça gösteriyordu.
Lemon, istemsizce gözlerini Yanami’nin göğüslerine dikmiş bir şekile bakakaldı.
“Yana-chan... Gerçekten sana tam oturduğuna emin misin?“
“Ha? Lemon-chan, bir sorun mu var? Fazla mı açık oldu?“
Panikle Yanami, bikinisinin altını yukarı çekiştirerek düzeltmeye çalıştı. Endişesi yüzünden okunuyordu.
“Ah, yok, her yer kapalı. Kesinlikle kapalı.“
Neyse ki “teknik olarak“ örtülüydü, yani sorun yoktu. Yakishio başını onaylarcasına sallayınca, Yanami rahat bir nefes alıp elini göğsüne koydu.
“İyi o zaman. Hey, Komari-chan ne alemde? Hâlâ soyunuyor mu?“
“Hâlâ kabinin içinde. Hey, orada iyi misin Komari? Bayılıp düşmedin ya?“
Yakishio, hiç çekinmeden kapı kolunu sertçe salladı.
Tam o sırada yandaki soyunma kabininin kapısı açıldı ve Edebiyat Kulübü başkan yardımcısı Koto Tsukinoki ortaya çıktı.
“Siz ikiniz her zamanki gibi neşelisiniz. Hazır mısınız?“
Onu gören Yanami ile Yakishio, hayranlıkla iç çekmekten kendini alamadı.
Koto’nun mayosu sade siyah bir tek parçaydı. Fazla açık değildi ama göğüs kısmını saran dantel detaylar, ona çarpıcı bir zarafet katıyordu. Yanami başını hafifçe yana eğip Koto’nun olgun siluetine gözlerini kısarak baktı:
“Vay be, demek R18’in gücü bu...“
“Bir dakika, Tsukinoki-senpai +18 mi? Ona bakmam yasak mı?“
İki kōhai’sinin bakışlarına aldırmayan Koto, saçlarını zarifçe geri attı.
“İstediğiniz kadar bakabilirsiniz. Sadece kapağına bakmak şartıyla, R18 bile olsa kuralları çiğnemiş sayılmazsınız.“
İki kouhai hevesle başlarını salladı, etkilenmiş görünüyorlardı. Koto kararlı bir şekilde ellerini çırptı.
“Tamam, Komari-chan’ı bana bırakın. Siz ikiniz önce sahile gidin.“
Elinde bir anda şişirilmiş bir plaj topu beliren Yakishio’nun gözleri parladı.
“Teşekkürler, senpai! Hadi gidelim Yanami-chan!“
“Tamam! Senpai, biz gidiyoruz!“
Bu sözlerle iki kız coşkulu adımlarla uzaklaştı. Onları izleyen Koto, arkasını döndü ve soyunma kabininin kapısını usulca tıklattı.
“Artık gittiler, Komari. Çekinmene gerek yok.“
Kapı yavaşça gıcırdadı ve Komari ürkekçe dışarı baktı.
“A-ama… okul mayosu… b-biraz utandırıcı…“
“İşte bu yüzden harika! Cesur mayolar utandırıcı tabii. Ama okul mayoları bile birazcık utandırıcı olabiliyor! İşte o utangaçlık ve çekicilik arasındaki hassas denge, bir genç kızın kalbini en parlak hale getiren şey!“
“S-Senpai… bu b-biraz… i-iğrenç gibi…“
Komari’nin dürüst sözleri Koto’nun yüzündeki ifadeyi dondurdu. Birden ciddileşti.
Koto sessizce başını salladı, Komari’nin elini tuttu ve sahile doğru adım attı.
“Yani… birazcık iğrenç miydim…“
“E-evet… b-biraz… aslında, şey, epey iğrenç…“
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
