Değişim geldiğinde, Varoluş değişimin yanında hareket etmeli ve O’nunla dans etmeliydi!
Noah, şimdi böyle yaşamayı seçmişti.
Akıntıya karşı gelerek ya da O’na boyun eğerek değil. Bu’nun yerine, hareketin ustalıkla buluştuğu o ara yerde olmak zorundaydı. Anlama’nın Yön’ü belirlediği yerde.
Erken Örtülü Kıyı’da esen rüzgâr, Varoluş’um Ciğerler’inden yükselen nefes gibi yumuşak ve genişti. Hareketsiz durdu, rüzgârı hissetti, rüzgârın vahşi Saçlar’ını dalgalandırmasına ve çıplak omuzlarına yerleşmesine izin verdi, Gözler’i Liora’da kaldı.
Liora, O’nun bıraktığı Yer’de Hâlâ diz çökmüş duruyordu, Yüz’ü hızlı değişimin hafif acısıyla buruşmuştu. Kulesi’nin arkasında parıldıyordu - Genç, Güzel, yeni uyanmış Kökeni’nin ağırlığı altında titriyordu. O yaklaşırken konuşmadı, ama gözlerindeki endişe yeterince şey söylüyordu.
“Baban iyi olacak,“ dedi Noah. “O, gördüğüm en takıntılı Varoluşlar’dan Bir’i, sonunda Kaçınılmazlığ’ı Aşma’nın bir Yol’unu bulacaktır. Belki de O’nu ustalıkla kullanmayı bile öğrenir.“
Liora, dikkatle dinlerken, kaşlarını çattı.
“Şanslı’ydın,“ diye ekledi, Çenesi’ni Onlar’ı çevreleyen parıldayan mavi sisin yönüne doğru eğerek. “Çok az Varoluş böyle bir Yer’i görebilir, bırakın içine girebilmeyi, ama sen buradasın. Yararlı olmak istiyorsan, buranın gelişmesine yardım et.“
...!
O, şimdi O’na baktı, emin olamadan. O, O’nun bakışlarını sakin bir şekilde karşıladı.
“Kum’u kullan,“ Dedi, Yer’e işaret ederek, daha doğrudan konuşarak. “O’nu cama dönüştür. Birkaç alet yap. Sonra bu aletleri kullanarak o Kıyılar’da gördüğün Su’yu al ve şuradaki Üç Ağac’ı Sulama.“
O, sanki bu muhteşem Bahçe’ye bakacak bir işçi almış gibi Her Şey’i işaret etmişti.
Ve Bob’un Kız’ı Liora, bir Ân tereddüt ettikten sonra Baş’ını salladı. Bir görev verilmesi, bir yön gösterilmesi O’nu rahatlatmıştı. Kule’si yerleşip, Dokumalar’ının içindeki Canlı Köken Katılaşma’ya başladığında, aşağıya dönüp, Kum’a bakmıştı.
El’ini kaldırdı.
Avuç içinden Beyaz Alevler çırpındı, önce narin, sonra daha parlak, daha sıcak. Kum kolayca pes etmedi. Kum Taneler’i, Erken Zamanlar’ın kalıntıları ile yoğunlaşmış, uykuda olan bir Otorite ile parıldıyordu. Geri itti. Direndi.
Ama Liora ilerlemeye devam etti. Noah O’nu yalnız bıraktı.
Sis’in kenarına, Kıyı’nın o garip, Kalıcı Sis’r dönüştüğü Yer’e doğru döndü. El’ini kaldırdı ve Örtülü Zar’a dokundu. Sis bir Perde gibi yana kaydı, arkasında dar bir Yol oluştu ve Yol’un sonunda... Infınıverse Varoluş Çark’ına açılan manzara vardı.
Ve bu girişte...
Tanıdık bir sıcaklık yayıldı.
Ne gördüğünden emin değilmiş gibi yavaşça yürüdü - Arkasında Altın Işık, önünde Berrak kumlar.
“Şimdi ne buldun...“ Amelia Osmont fısıldadı, Çıplak Ayak’la Kum’a basarak.
Erken Örtülü Kıyı’ya!
Ama Ayak Parmaklar’ı Yüzey’e değdiği anda, Vücud’u titredi. İçinden Işık fışkırdı.
HUUM!
Noah, Ân’ında oradaydı.
Dizler’i bükülüp, vücudu sallanırken, O’nu kollarıyla yakaladı. İçinde uyuyan Varoluş’un Yaşayan Tohum’u, Toprağ’ın kendisine tepki olarak çiçek açtı. Erken Örtülü Kıyı’ya adım attığı Ân’da, O’na canlı bir Köken Ayrıcalığ’ı bahşedildi!
Ve O’nu takip eden diğerleri de öyle olacaktı!
Komut, Gözler’inin önünde belirdi.
>Filizlenen Kıyı’nın Nüfus’u 5 / 25’e yükseldi.>
O, buna gülümsedi ve Annesi’ni Kumlar’ın üzerine oturtup, meditasyon pozisyonuna geçmesine nazikçe yardım etti.
Arkasındaki Sis hâlâ parıldıyordu.
Ve kısa süre sonra, diğerleri de tek tek ortaya çıkmaya başlamıştı.
İlk olarak Adelaide. Buzul gibi Saçlar’ı rüzgârla savrulan Kar gibi dans ediyordu, El’i Noah’ın El’ine kolayca sığdı. Ayağ’ı Kıyı’ya değdiğinde, nefesini tuttu.
Dönüşüm yeniden başladı.
Yaşayan bir Köken Hâl’ine gelme süreci O’nu El’e geçirirken, Vücud’u parıldayan Rezonans dalgalarıyla Alevlen’di. Noah, O’nu sabit tuttu, Amelia’nın yanına indirdi, parmakları sessizce onu sakinleştirmek için bileğini okşadı.
Arkasından Henry geldi.
Sonra Barbatos. Sonra Kraliçeler!
Sonra Büyük Beyonder Kahuhiko ve hatta Gururlu İmparator Penguen, sessiz bir merakla ileri doğru yürüdüler!
Her Bir’i geldikleri Ân’da değişti.
Her Bir’i daha büyük bir Şey’e dönüştü.
Kıyı’ya attıkları her adım, Varoluşlar’ını temelden değiştirdi.
Uzakta Ağaçlar hafifçe sallandı, yapraklar Koyu Zümrüt Reng’inden Parlak Altın ve Kehribar Reng’ine dönüştü.
Kum, Ayaklar’ının altında hafifçe titredi, uzak bir kalbin atışı gibi düzenli bir ritimle.
Kutsal Sular, rüzgâr olmasa bile dışa doğru dalgalandı, Kıyı’ya katılan her yeni Yaşam Formu’na ulaştı.
Erken Örtülü Kıyı Onlar’ı karşıladı.
Ve ortasında duran Noah, sessizce gülümsedi.
Mekanizma artık açıktı. Ne kadar karmaşık Varoluşlar getirirse, Kıyı o kadar hızlı çiçek açacaktı.
...!
Kısa süre sonra Gözler’inin önünde mesajlar çiçek açarken, O hareketsiz durdu. Her Bir’i parlak Yazılar’la Katmanlar Hâl’inde akıyordu, Her Titreyen Çizgi Zihni’nde dalgalanmalar yaratıyordu!
>Tomurcuklanan Kıyı’daki Karmaşık Yaşam Formlar’ının Sayı’sı arttı.>
>Tomurcuklanan Kıyı’yı işgal edebilecek Maksimum Birey Sayısı’na ulaşıldı.>
Arkasına bakmasına gerek yoktu, daha fazlasının dönüştüğünü biliyordu. Kum’u kaplayan Altın Işık yeterliydi. Ağaçlar’a, Wok’a, Kutsal Sular’a kadar ulaşmıştı.
Ve tüm bunları gözlemlerken, başka bir görkemli Uyarı geldi!
>Gerekli bir koşul tetiklendi. Erken Örtülü Kıyı’nın Tomurcuklanan Kıyısı’nı Çiçek Açan Kıyı’ya dönüştürmek için gerekli koşullar artık biliniyor.>
Noah, en saf Hâl’iyle zaferle nefes verdi.
Bir öncekinden sonra gelen Altın Çizgili Komutlar daha ağır geliyordu. Sanki Kelimeler’in Kendiler’i Eğriliğ’inde ağırlık taşıyorlardı!
Erken Örtülü Kıyı’ya ilerlemek için gerekli Koşullar’ı ele alıyorlardı!
>Çiçek Açan Kıyı’ya yükselmek için: 1) Nüfus gereksinimini karşılayın: 25/25. 2) Rafine Erken Yaşam Varoluş Glif’ini taşıyan Erken Yaşam Deniz Canlısı’nı ele geçirin ve yenin. 3) Erken Yaratığ’ın Kayıp Temel Kaydı’ndan sağ çıkın.>
WAA!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
