4.Bölüm: Arşidük Kyle Romani (1)

“Vardınız.” 

At binicisinin sesi Arşidük’ün malikanesinin soğuk bir yer olduğu izlenimi verdi. Ancak, görkemli ve ihtişamlı göründü.

Sonunda malikaneye vardığımda benimle tanışmaya gelen birkaç insan vardı. Temiz görünüşlü yaşlı bir adam önlerinde durdu. Gözlerimiz buluşunca eğilip kibarca selamladı beni.

“Tanıştığımıza memnun oldum, ben Jean, buranın baş kahyası. Varlığınız bizi onurlandırdı.”

“Ben de tanıştığımıza memnun oldum, Jean.” (Riddel)

Kahya Jean, Arşidük'ün yakın bir asistanıydı. Atalarının ardından bu yere hizmet ediyor ve geçindiriyor gibi görünüyordu. Onun iyi bir adam olduğunu bildiğim için ona gülümsedim. 

“Uzun yolculuktan dolayı aç mısınız?” (Jean)

“Hayır, iyiyim.” (Riddell)

“Anlıyorum. O zaman yorgun olmalısınız, banyonuzu hazırlayacağız ve daha sonra sizi gelin odasına götüreceğiz.” (Jean)

Sözlerinin ardından yaklaşık on hizmetçi bana yardımcı olmak için onun emirlerini takip etti.

İmparator’un kanunu oldukça eşsizdi. Evli çiftler, evliliklerinin ikinci ya da üçüncü ayında ilk gecelerini yaşarlardı. Bu yüzden birbirinin yüzünü bilmeden evlenen birçok insan vardı. Bir şekilde bir etkinlikte hayat arkadaşlarıyla tanışırlarsa ya da birbirlerinin portrelerini görebilirlerse şanslı sayılırlardı. 

Benim durumumda özel bir kural vardı, bu yüzden ben istisnaydım.

Hizmetçilerin yardımıyla banyo yaptım ve hemen elbisemi kırmızı gelin geceliğiyle değiştirdim. Jean beni gelin odasına yönlendirdi. Bitmek bilmeyen koridorda yürürken Jean geniş kapılı bir odanın önünde durdu. Sonunda gelin odasına varmış gibiydik. Jean birkaç kere kapıya tıklattı. 

“Efendim, hanımefendi geldi. Kapıyı açacağım.” 

Tepki olmamasına rağmen çekinmeden kapıyı açtı. Kapı eski ve ağır gözüküyordu ama Jean hiç ses çıkarmadan kolayca açtı, görünüşüne karşın iyi bakılmış gibiydi.

“İçeri girin, hanımefendi.”

Jean kapıyı işaret etti ve içeri girmemi teklif etti. Odaya girince hafiften gerildim. Bu Kyle ile ilk kez tanışmayı beklememdi.

****

Hafifçe kırmızıyla renklendirilmiş büyüleyici bir odaydı.

Önümde oturan adamı görünce gerildim, o Arşidük Kyle Romani'ydi. Siyah kristal gibi görünen koyu saçları ve gizemli havasıyla öyle yakışıklı görünüyordu ki ondan gözlerini ayırmak zordu. Ancak bu, benim ondan gözlerimi ayıramamamın nedeni değildi. Beni rahatsız eden başka bir şey vardı. 

Bu kişi... duyguları yok gibi hissettiriyordu.

Ona usulca baktım, onun duygusuz bir yüzü vardı. Gözleri içlerinde bir şey gizliymiş gibiydi.

Korkmadan, eteğimi kabartarak ona selam verdim.

“Adım Riddel Spencer, Spencer ailesinin ikici kızı. Sizinle tanıştığımıza memnun oldum.”

“Selamlamaya gerek yok. Bu evlilik sadece bir iş.” Bir makina gibi cevapladı.

Kelimelerine karşılık vermedim. Neden böyle davrandığını bildiğimden beri alınmadım ve onun soğuk kalpli biri olduğunu düşünmedim. Sessizliğimin anlamını anladı ya da anlamadı, konuşmaya devam etti ve direkt konuya girdi.

“Bildiğin gibi 6 ay içerisinde öleceğim. O zamana kadar benimle ilgilenmene bile gerek yok. Ben ölünce mirasını alacaksın.” (Kyle)

Laneti, 6 ay içerisinde ölecek olmasıydı.

Kuzeyin Arşidük'ü Kyle Romani, Don Laneti ile lanetliydi. İki yıl önce Kyle savaşta Mavi Ejderha'yı yenmişti. Ancak ejderhanın kara büyüsü onu yavaşça donduran bir lanetin altında bırakmıştı. Sadece fiziksel vücudu donmuyordu, o günden sonra insani duygularını da kaybetmeye ve ejderhanın duygularını özümsemeye başlamıştı.

Günler geçtikçe başka biriymiş gibi daha saldırganlaşmıştı. Sürekli kızgınlıkla doluydu ve yanına yaklaşan herkesi öldürme arzusundaydı. İnsanlar ondan gitgide korkmaya başlamıştı, hatta bazıları onun delirdiğini düşünüyordu.

Kalbindeki yerine getirilmemiş birçok arzu yüzünden acı çekiyordu ama sonunda lanetten ölüyordu. Öldüğü gün, birkaç yıl önce Mavi Ejderha'nın öldüğü günle aynıydı.

Nazik yüzüne baktım. Kayıtsız tavrı beni bir miktar kederlendirdi. Bu umutsuz hali silkip atmak için kibarca gülümsedim.

“Arşidük, lütfen bunu aklınızda tutunuz. Sizinle hemen ölmenizi istediğim için evlenmedim.” (Riddel)