Bir aziz olarak reenkarne olmuş kahramanın dikenli bir yolda yürümesi gereken bir romana girdim.
"Evet, hayır!"
Çiçek yolunda yürümeye karar veren ben, sinir bozucu orijinal aileyi terk ettim ve ilk görüşmemizde babam olarak önyargımı benimsedim.
"Sen benim babam ol!"
Hikayenin son patronu ve kötü adamı!
Ama ÅŸimdi o sadece babam. Fufu.
"Baba, neden senin adın da baba? Çok tatlı."
"Kahvaltıda ne yedin? Güzellik mi?"
Babam için mutlu bir son hayal ederken, sadece bir büyük engel daha var ...
Son patronu öldürecek kahramanın varlığı.
Şimdi sıra bu noktaya geldi, benim önyargımı ve kahramanı ek olarak kurtaralım! Vaktim varsa, belki dünya da! Ancak…
"Kızıma yaklaşırsan seni öldürürüm."
... Babam ölüm bayraklarını yükseltmeye devam ediyor.
"Beni evcilleştirdiğin için sorumluluk almalısın."
Her nasılsa kahraman da benim için takıntılı, sadece neler oluyor…?