Üç gözlü komutan turuncu saçlarını bağlamış , geniş yatağında yatarken kendisini bekleyen macerayı düşünüyordu. Kurduğu hayal bulutları geminin sallantısıyla buharlaştı. “Gene mi böcekler?” Bunlar turuncu saçlı komutanın kontrol odasına giderkenki söylediği sözlerdi. “X-11 gene ne haltlar dönüyor burada?” Geminin sallantısı , odadaki yanıp sönen alarmlar hiçbiri komutanın sakinliğini bozamadı. “Komutan Doran , Dünya ve Venüs’ün kontrol alanlarının ortasında bulunan tarafsız bölgeye girdiğimiz andan itibaren saldırı altında kalmaya başladık. Bir kaç haydut olduğunu düşünüyoruz.”
Ana kumandadaki X-11’in açıklamalarına radar başındaki X-12 ‘ de bir şeyler ekledi. “Efendim, düşmanın peşimizde iki gemisi var gibi görünüyor. Onlardan kurtulmamız uzun sürmez endişelenmeyin.” Doran açıklamaları dinlerken oyalanmamış , eldivenlerini takmış , maskesini eline alıp kapıya doğru yürümeye başlamıştı. “Gereği yok bu böcekleri can sıkıntımı gidermek için kullanıcam. Çıkış kapsülünü hazırlayın.” İki asker komutanın emrine aynı ritimle “Hemen efendim.” Diyerek cevap verdi.
“O adamlara acıyorum X-12. Komutan onlara kim bilir neler yapacak.” X-11 dostunun fikrini sadece bir “Bende.” İle destekledi. İkiside komutanlarının gücünü biliyor , onunla karşılaşmak zorunda olan rakiplerine acıyorlardı. Doran kapsülün yanına gelmişti. Kendi boyundan biraz daha uzun 2.30 metre civarındaki kapsül tek kişilikti. Acil durumlarda kaçmak için yapılmış olsa da Doran için farklı bir işleve sahipti. Savaş alanına havalı giriş. İçeriden gerekli işaret geldiğinde Doran kendini kapsülün içine bıraktı. Kapsül yüksek bir hızla gemi dışına fırlatıldı.
Kapsül acil durumlarda kullanılması amacıyla içine girilen koordinatlardan en yakınına doğru hareketlenmeye programlanmıştı. Doran son sürat hareket eden kapsülün içinden hissettiği doğru zamanda atladı. Klasik siyah beyaz takım elbiseyi biraz kendi tarzınca değiştirmişti. Ceketin tek kolu uzun ve tüm kolunu kaplayan turuncu bir desenle doluydu. Diğer kolu yarısına kadar katlanmıştı. Bileklerine gelen siyah eldivenler, koluna taktığı altın bileklikle uyum yakalamıştı. Havadayken omzundan başlayarak sırtının yarısına inen düz siyah pelerini sallanıyordu. Kapsülden atladığı yer tam da planladığı ve içinden geçirdiği yerdi. Doran , iki devasa düşman gemisinin arasında gülümsemesini saklayan maskesiyle onları selamlıyordu.
***
Apollo yaşadığı duruma bir isim bulamıyordu. Bedenine söz geçirmeyi başaramamış arkasındaki koca bir ekrandan ona seslenen adama bakıyordu. Açık pembe ve araya birazda beyaz sıkıştırılmış uzun düz saçlarını yukarıdan bağlamıştı. Üstüne de pembe ve beyaz tonlarında boynundan ayaklarına uzanan bir elbise giymiş olan adamın yüzünü okumak mümkün değildi. O mavi gözlerin altında kim bilir ne duygular yatıyordu. Apollo adamın kendisiyle konuştuğunu düşünüyor konak derken neyi kasettiğini anlamaya çalışıyordu. Narin ve hoş bir kadın sesi ona yardımcı oldu. “Tabiki Sona, bende seninle konuşmak istiyordum.”
Apollo kadın sesinin nerden geldiğini anlamamıştı ama kadının cümlesinden sonra adamın suratında bir gülümseme oluştu. “Öyleyse takip et beni daha sakin bir yere geçelim.” Sona teklifini söyledikten sonra saraya benzeyen şık tablolar ve aksesuarlarda dolu koridorda yürümeye başladı. Teklife karşılık kadın konuşmamış ama ekran aşağı yukarı hareket etmişti. “Yoksa kadın kafa mı salladı?” Apollo ne olduğunu azda olsa çözdüğünü düşünüyordu. Şuan bu kadın her kimse onun bedenine mi hapsolmuştu? İyide küreyle kadının ilgisi neydi? Hepsi kafasının içini yiyip bitiriyordu ama karşısındaki ekranı izlemenin onu sonuca yaklaştıracağına inanıyordu. O ekranı dikkatlice izlerken belki fark etmemişti ama yansıması belirginleşmiş , bir şekil almıştı. Güzel bir kız.
Yol boyunca kızın baktığı her yeri dikkatle incelemişti. Fakat aptal süslerden başka bir şey olmadığına kanaat getirdi. Koridorun ortasındaki bir kapının önünde durdular. Sona etrafa bakıp bir hizmetciyi yanına çağırdı. Hizmetcinin üstündeki önlükte 1 yazıyordu ve bir çiçek resmedilmişti. Hizmetçiye bir şeyler fısıldadıktan sonra hizmetçi başını sallayarak uzaklaştı. “Artık kimse bizi rahatsız etmeden konuşabiliriz. Önden buyur lütfen.” Kapıyı açmış eliyle içeriyi gösteriyordu. Kız tekrar selamlama yapmıştı. Bu sefer eteğini tuttuğundan kıyafeti biraz gözükmüştü. Kristal maviliğinde parlak ve kaliteli bir kumaştan yapılmış bir elbise olmalıydı. Kapıyı tutan Sona’ya bir kez daha bakarak içeriye girdi. Oda biraz daha sadeydi. Pencere kenarından karşılık iki şık koltuk ve ortasında ufak bir ikram masası vardı. Şirin ve koltuklarla aynı tonlarda iç içe geçen daire desenli yeşil ve mavi ağırlıklı halı odaya tam uyumuştu. Odanın köşesinde bulunan dolapta odayla birleşmiş hiç rahatsız edici durmuyordu.
Kız dolaba çok bakmadan geçip sandalyeye oturdu ve dışarıyı seyretmeye başladı. Dışarıdaki ağaçları Apollo ilk defa görmüştü. Mavi yaprakları etrafta sallanıyor ve ağacın dallarında yer değiştiriyordu. Bu senkronize yaprak gösterisi ağacı gerçekten şık ve bahçeye uygun hale sokuyordu. Bahçenin ortasında bulun çeşmede bir kadın figürü vardı. Bu detaylı heykeldeki sular kadının belini arkaya doğru kırarak öne doğru çıkarttığı göğsünün , elleriyle ortaya aldığı kalp bölgesinden çıkıyordu. Bahçenin geri kalanı güzel çiçeklerle ve yeşilliklerle klasik saray bahçesini andırıyordu. Kız dışarıyı izlerken Sona kapıyı kapatmış ve karşısındaki koltuğa oturmuştu. Kız ona bakıp hiç bir şey demezken gözü Sona’nın arkasındaki takvime gitti. Yıl 1110. Apollo gördüğü şeye tekrar tekrar baktı ve yanılmadığını anladı. Tarih 1110’du. Bulunduğu yıldan 700 yıl öncesi.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
