En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Gece geç.

Çevreyi aydınlatan tek ışık ay ışığıydı.

Gece devriye görevini tamamlamanın verdiği memnuniyetle Ketal, konaklama yerine doğru yürüyordu.

Bugün on tane görevi çözmüştü.

Küçük işler bile oldukça tatmin ediciydi.

ve bu şekilde hızlandıkça, onun gerçek bir paralı asker olarak tanınması için gereken süre daha da kısalacaktır.

Çok keyifli bir zamandı.

Ketal ağır ağır odasına doğru yürüdü.

ve sonra onu gördü.

Yolunu kesen yaşlı bir adam.

Yaşlı adam oradaydı, karanlığın içinde yarı gizlenmişti.

Ay ışığının aydınlattığı karanlıktan başka bir şey yoktu.

Böyle zamanlarda ortalıkta dolaşmanın tehlikeli olduğu, üç yaşındaki bir çocuğun bile bildiği bir gerçektir.

Yani şu anda sokakta sadece iki kişi vardı: Bir barbar ve bir ihtiyar.

Ketal söz aldı.

“Bütün gün beni takip eden kişi. Senin işin ne?”

İşte buna ihtiyar adam.

Kılıç Ustası Cain hemen cevap veremedi.

Çok şaşırmıştı.

’Farketti?’

O sadece uzaktan izlemiyordu.

Ketal aura kullanamamasına rağmen güçlü bir auraya sahipti.

Bu yüzden aurasını gizledi.

Duyuları keskin olsa bile aurasını tespit etmek imkânsızdır.

Ancak Ketal’in ses tonu, takip edildiğinin farkında olduğunu açıkça gösteriyordu.

Sessiz ihtiyardan bir cevap gelmeyince Ketal kaşlarını çattı.

“Acaba sen bir haydut musun?”

Ketal gümüş paraları cebine koydu.

Dikkatli bakışlar Cain’i şaşkına çevirdi.

’Bu ihtiyara haydut diyorlar.’

Hatta haydutlar bile Kabil’i görünce sessizce kaçarlardı.

Ama Ketal’in yüzünde ciddi bir ifade vardı.

“Güvenlik iyi gözükmesine rağmen etrafta haydutlar varmış gibi görünüyor.”

“Hayır. Ben…”

Kabil bunu inkar etmeye çalıştı ama ağzını kapalı tuttu.

Kendi kimliğinden bahsetmeye çalışması da muğlaktı.

Kılıç ustası olduğunu söylese bile kimse inanmazdı.

Hele ki karşı taraf bir barbar ise.

Hiçbir özel bilgisi olmadığı için kendini nasıl tanıtacağına karar veremiyordu.

İki kez yalanlama olmadı.

Ketal ikna olmuştu.

Karşısındaki yaşlı adam bir hayduttu.

“O eski bedenle bile haydutluğa başvurmak zorunda mısın? Ekonomi iyi gitmiyor gibi görünüyor. Üzücü.”

Bunu söyleyen Ketal güldü.

Kahkahası Cain’i huzursuz etti.

’…Soyulurken neden güleriz?’

Acaba barbarın kan dökme arzusundan mı kaynaklanıyor, birini öldürmek mi istiyor?

Tabii ki değil.

Haydutluk, herkesin en az bir kere fantezi dünyasında deneyimlediği bir şeydir.

Sadece basit bir keyifti.

“Seni boyunduruk altına alıp götürmem bir başarı sayılır.”

“HAYIR...”

Kabil bir şeyler söylemeye çalıştı ama ağzını kapattı.

Düşündüğümde iyi bir fırsat olabileceğini fark ettim.

O, barbarla ziyafet çekmeye gelmemişti.

Kimliğini ve gücünü bulmak için kendini göstermişti.

Bir haydut sanıldığı için, doğrudan onunla yüzleşmek başka bir yol olabilirdi.

Böyle düşünen Cain kaslarını gerdi.

Kılıç Ustası ile Barbar karşı karşıya gelmişti.

İlk hareket eden Barbar oldu.

Ketal ayağını yere vurdu.

O anda Kabil öyle düşündü.

Ketal’in sureti tekrar belirdiğinde, tam Kabil’in önündeydi.

“Ne!”

Kabil irkildi.

Eğer böyle devam ederse boynunu barbar yakalayacaktı.

Sayısız savaş meydanında kendisini hayatta tutan içgüdülerine göre hareket ediyordu.

Aurayı çağırdı.

vücudunda bulunan gizemli, mucizevi güç harekete geçmişti.

Bir anda tüm vücudunu dolaşarak ona olağanüstü bir algılama gücü verdi.

Kabil ayağını yuvarladı.

Kwon!

Pürüzsüz döşenmiş taş zemin paramparça oldu.

vücudu bir anda geriye doğru sıçradı.

Ketal’in eli havayı yardı.

“Ne?”

Ketal’in yüzünde ilgi okunuyordu.

“Oldukça hızlısın.”

Ketal hayranlık duyuyordu.

ve Kabil tükürüğünü yuttu.

Neredeyse yakalanıyordu.

Refleksleri biraz daha yavaş olsaydı gerçekten yakalanabilirdi.

’Bu inanılmaz.’

Ketal’in tespit alanından rahatlıkla geçmişti.

Kendi başına şaşırtıcıydı ama daha da şok edici olan şuydu:

’Ondan aura akışını hissetmedim.’

O bir kılıç ustası.

Elbette rakibin kullandığı mananın hareketini hissedebilmesi gerekirdi.

Ama barbardan bunu hissetmiyordu.

Mana da hissetmiyordu.

Anlamı açıktı.

’... Saf bir insan bedeniyle bu kadar hızlı mı hareket etti?’

Ketal, bu durum karşısında şaşkınlığını gizleyemeden önce, Cain’e ilgi dolu bir ifadeyle baktı.

“İlginç.”

O da böyle mırıldandı.

Cain bir an için omurgasında bir ürperti hissetti.

’Tam güçle!’

Bu bir test veya benzeri bir şey değil.

Bir sineğin en ufak hareketini bile hissedebiliyor, duyularını keskinleştiriyor.

ve sonra Ketal’in ayağı tekrar hareket etti ve bedeni gözden kayboldu.

Duyularını aşırı derecede genişletti.

Bu kez Ketal’in hareketlerini kaçıramazdı.

Böylece Kabil, kolunun kendisine takıldığını hemen anladı.

’Ne!’

Duyularını genişletti!

Kolunu yakalayacağını biliyordu!

Nasıl tepki vermesin ki!

Ketal’in kolu kırılmıştı zaten.

Sadece yakalanma hissi değildi bu.

(Çevirmen – Gece)

(Düzeltici – Silah)

Sanki kolu bir kayaya sıkışmış gibiydi ve kaya yuvarlandıkça zorla sürükleniyordu.

Bu saçma bir güçtü.

“Öf!”

Cain aceleyle manasını koluna odakladı.

İnsanlığın sınırlarını aşan korkunç bir gücün varlığını hissetti.

Kaçmak için güç kullanmaya çalıştı.

Ama bu imkânsızdı.

İnsan ne kadar uğraşırsa uğraşsın, durdurulamayan bir sel gibi, Kabil’in kolunu tutan el etkilenmedi.

’Ne, ne güç!’

İktidar mücadelesinin kendisi boşunaydı.

Kabil dişlerini gıcırdattı.

Çatırtı!

Bedenindeki mana dünyada kendini göstermeye başladı.

Cain’in tuttuğu kolundan mavi bir ışık yayılıyordu.

Zifiri karanlıkta bile fark edilebilen gizemli bir ışık yayıyordu. Ketal’in göz bebekleri büyüdü.

“Ne?”

Çatırtı!

ve o mavi enerji, kaygan bir yağ gibi, Cain’in elinin Ketal’in elinden çekilmesine neden oldu.

“Nefes al, nefes al.”

Cain derin bir nefes aldı.

Mesafeyi daha da açtı ve duyularını daha da geliştirdi.

Bir süredir eline bakan Ketal başını salladı.

“Bugünlerde haydutların her türlü becerisi var.”

’Ne haydut saçmalığı!’

Cain çığlık atmak istiyordu.

Az önce yaptığı şey mananın tecellisidir.

Bunu vücuduna sardı.

Bu, ancak birinci sınıfın en üst rütbelilerinin erişebileceği bir durumdu.

Bu seviyedeki biri neden eşkıyalık gibi bir şey yapsın ki?

Ama Ketal, haydutların yeteneklerine içtenlikle inanıyordu.

Cain, Ketal’in kendisini kavrayan koluna hayretle baktı.

Refleksif olarak mana gösterdi.

Ortaya çıkan mana sert çeliği bile parçalara ayırıyordu.

Bir insan vücudunun temas anında bu kadar parçalanması normaldi.

Ama Ketal’in kolu gayet iyiydi.

Tek bir çizik bile yoktu.

Bu durum Cain’i daha da şaşkına çevirdi.

’Bu nasıl bir vücut?’

Tezahür eden mana bile buna dayanamadı.

Gülmekten kendini alamadı.

“İlginç ama o kadar etkileyici değil. Sanırım bunu bitirmenin zamanı geldi.”

Ketal böyle ilan etti.

Sözünü tutmaya niyetliydi.

Tekrar vücudunu hareket ettirdi.

Kabil’in bile kavrayamayacağı bir hızla Kabil’in yanına vardı.

Cain refleksif bir hareketle kılıcını kavradı.

Kılıcın bir imtihan olduğu için kullanılmaması gerektiği zihniyeti ortadan kalkmıştı.

Aklında sadece çizmediği takdirde başının derde gireceği düşüncesi vardı.

Ama bu karar çok yavaştı.

Ketal’i görünce hemen kılıcını çekmeliydi.

Güm.

Ketal’in eli hafifçe Phomel’in üzerine bastı.

İşte bu yüzden kılıcı çekmek imkânsız hale geldi.

“Öf!”

Cain bir şekilde direnmeye çalıştı ama Ketal’in eli kafasına yaklaşınca bilincini kaybetti.

“Hmm.”

Ketal, düşen Kabil’i tutuyordu ve sessizce etkilenmişti.

’Fantezi dünyasındaki haydutlar böyle mi oluyor?’

Bu kadar garip yetenekler kullanan sıradan bir haydut.

Gerçekten de bir fantezi.

Eğer bunu başaramazsanız, bu dünyada haydut olarak yaşayamazsınız.

’O şövalyeden daha güçlü görünüyor.’

İşte fantezi dünyasındaki haydut sınıfı!

Ketal memnundu.

Rasyonel açıdan belki tuhaf gelebilir ama fantezideki her şeyi kabul eden bir tavrı vardı.

Ketal, düşen Kabil’i kaldırdı.

Gücünü kontrol etmeyi başarmıştı, bu yüzden onu sadece bayıltmıştı.

“İyi o zaman.”

’Yarın onu uyandırırım.’

Hiç vakit kaybetmeden onu lojmana sürükledi.

ve sonraki gün.

Her zamanki gibi işe gelen muhafız başı gözlerinden şüphe ediyordu.

“...Barbar. Bu ne?”

Ketal kendinden emin bir şekilde elini kaldırdı.

O elinde, ihtiyar bir adamın boynu gevşekçe sallanıyordu.

Yaşlı adam çok utanmış ve mahcup bir ifadeyle başını eğdi.

Gülünç bir görüntüydü ama yaşlı adamın kimliğini bilen muhafız başı olarak buna gülemezdi.

Ne oldu yahu?

Peki Cain neden burada?

Hayır, Rab yakında geleceğini söyledi.

Peki barbar Kılıç Ustası Cain’e saldırdı mı?

HAYIR.

Diğer taraftan?

Kılıç Ustası Cain barbarla ilgilenmeye başladı.

Peki ona saldırdı mı?

Ama sonra kaybetti mi?

Bu durumda barbar Kılıç Ustası Cain’den daha mı güçlüdür?

HAYIR.

Bu olamaz.

Herhalde tedbiri elden bırakmış olmalı.

Sonra ne oldu?

Barbar bize düşman mı olacak?

Bir anda aklından sayısız olasılık geçti.

ve Ketal bu olasılıkları sakin bir şekilde paramparça etti.

“Bir haydut yakaladım.”

“A, haydut?” Fenrir Scans

Hiç beklemediğim bir sözdü.

Ketal sanki doğru duymuş gibi tekrarladı.

“Bir haydut. Onu gardiyana teslim edeceğim. Bu da bir paralı asker başarısı olacak, değil mi?”

Ketal beklenti dolu bir ifadeyle konuştu.

Muhafız başı şaşkın bir ifadeyle ona baktı.