Kreşin müdürün aniden ortaya çıkmasıyla şövalyelerle birlikte kuleye gittim.
Merak ediyordum.
Şimdiye kadar benimle hiç tanışmamış gibi hareket ediyordun, neden şimdi birden beni yanına aldın?
Bu yüzden şövalyeye nedeni sordum.
“Son kez olduğu için annenin neye benzediğini görmelisin.”
Şövalye öyle cevap verdi, bu benim için gösterdikleri nezaketi belli ediyordu. Sonuncusu muhtemelen annemin ölümünden bahsediyordu.
Çok rahat görünüyorlardı.
“Bu benim için mi, yoksa annem için mi?” Hayır, bu bir düşünce değil.
Bizim için belki bir düşünce değil ama bu bir kaşık dolusu çıplak suçluluklarını toplamak için bir eylem olabilir.
‘Beni önemsiyormuş gibi davranmak’
Kimse beni önemsemez
‘Ben artık onun yüzünü bile hatırlayamıyorum’
Ben küçükken annem her gün eski kocası için ağlıyor ve ağlıyordu. Beni görmek istemesi için hiçbir sebep yoktu.
Hala annemin yakında ölecek olması garip hissettiriyordu. Babam benden hiçbir şey beklemedi ama annem hala…
Ben küçükken aç olduğum için ağlardım, o bana sarılıp beni beslerdi. Garip bir şekilde annemin kollarındayken onun sıcaklığı açlığımı ve üzüntümü unutturacak kadar yeterliydi.
‘Bu son kez bu yüzden hadi onu gözlerimle göreyim eğer onu özlersem bu anı düşünebilirim’
Ama böyle bir söz vermeye gerek yoktu. Yatakta yatan kadın benim hatıralarımdaki kadından çok farklıydı bu yüzden şokla ağzım açıldı.
Bu sıska kız bakışlarıyla yakın olan ölümünü bekliyordu. Puslu anılarımda bile zayıf görünüyordu, ama o kadar da zayıf değildi.
Herkese hasta gibi gözüküyordu ve ölecekmiş gibi. Nefes alış verişi bile çatlaktı.
‘’Dü….kkkk..’’
Zor nefes alıp verirken bile sevdiği adamı bekliyordu.
Onu görmek kalbimi uyuşmuş hissettirdi ve gözyaşlarım gözlerimin üzerinde yuvarlandı. Yıllar boyunca bana verilmiş yaralar ve küfürlü sözler bu anlarda yankılanıyordu.
Bu son ama annemin hala benimle ilgilendiğini düşünmüyorum. Garip bir şekilde başım ağrımaya başladı.
‘’Ben…onu görmek…istiyorum…’’
Bir bakış benim tarafımdan geldi. Beni getiren şövalyeyle gözlerim buluştuğunda o benim bakışlarımdan kaçmak içim kafasını başka bir yöne çevirdi.
Görünüyor ki gözleri hala onu reddeden eski kocasını arıyordu. Dükü arayamadıkları için onlar beni aramışlardı.
Evet, bizim için diyerek numara yapıyorlardı.
Onun dükü, onun dükü, onun dükü.
Onun aşkı, onun aşkı, onun aşkı.
‘Her neyse bu kişi zaten bizi unutup bizden sonra mutlu bir şekilde yaşıyor. Neden bunu bilmiyorsun?’
Ya da bilip ama onun gitmesine izin vermek mi istemiyorsun?
Annemden nefret ettim ama diğer yandan onu anlayabiliyordum. Sonuna kadar beni görmek istemeyen kişinin üzücü hissi şu anda çok anlaşılabilirdi.
Son dakikaya kadar benden uzağa bakan ona dikkatlice yaklaştım. Ve dikkatlice kuru, sert eline elimi koydu.
Bir iskelet kadar ince olmasına rağmen, yetişkin kadının eli ve genç elim arasındaki fark oldukça büyüktü.
‘... ..’
Bu son kez olacak.
Annemin ellerini tutmak istedim bu yüzden küçük elimi onun elini kavramasına uğraştım ve parmaklarını tuttum. Sıcaklığım, buz gibi soğuk olan annemin eline eklendi ve bakışları yavaşça bana doğru ilerledi.
‘’Adım Daphne.’’
‘’…’’
‘’Kimse bana bir isim vermedi bu yüzden ben kendime verdim. Güzel değil mi?’’
‘’…’’
Annemin gözleri gözlerime dikildi.
Diğerlerinden duyduğuma göre benim altın sarısı gözüm tıpkı babamın gözüne benziyordu. Beni görecek ve eski kocanı hatırlayacak ve onu tekrar özleyeceksin.
Ama mutlu bir şekilde gülümseyip kafamda yanan duygularımı tuttum. En sonunda, sana bir gülümseme göndermek istedim.
‘’Seni anlıyorum anne. Sen dükün eşi olmak istedin benim annem değil. Bu yüzden unutmayacağım…’’
‘’…’’
‘’Artık acı çekme, güzelce uyu’’
Artık gelmeyecek olan babamı bekleme. Lütfen şimdi rahat hisset.
‘’D----.’’
Sesin tonu sanki bir şey söylemek üzereymiş gibi küçüktü. Ama başka bir şey söylenemezdi. Sanki çıkmayan sese kızmış gibi, annesi daha renkli sesler çıkardı ve gözyaşı döktü. (Bence büyük ihtimalle Daphne diyecekti….)
Dayanılmaz gözyaşları kuru yüzünü izledi.
Annem gözyaşlarını tutmaya çalışıyormuş gibi gözlerini sıkıca kapattı.
Uzun süre bekledim ama artık gözlerini açmadı.
Arkamda sessizce duran şövalye annemin yüzünü beyaz bir bezle kapladı.
‘’Görüşürüz anne’’
Bu onu son selamlamamdı.
İyi okumalar….
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
