Zihnimde, bu saatte kimin düşesin ilgisine ihtiyaç duyacağıyla ilgili farklı ihtimallerin üzerinden geçtim. Bir aciliyet dışında bir hizmetçinin bu kadar geç vakitte odaya girmesinin imkanı yoktu.
Sakın söyleme, bu Kyle mı?
Durdum ve kimin girdiğini anlamak için kapıya diktim gözlerimi. Gizemli ziyaretçi cidden Kyle Romani'ydi. Bana baktı ve doğruca kanepeye yöneldi, sanki böyle davranması doğalmış gibi.
Ama bu ilk gecemizdekiyle aynı durum değil mi?
“Bu gece bu odada mı uyuyacaksınız?” sordum.
Soruma cevap vermek yerine Kyle sadece bana baktı. Altın gözleri güzelce alevlendi. Loş ışık mı o anda onların böyle nefes kesici parlamasına sebep oluyordu?
“Dün de buraya geldiniz mi?” Yetersiz yanıtına rağmen devam ettim.
“…”
“Yine o kanepede uyumayacaksınız, değil mi?”
“Doğru.”
Kyle'ın kısa sözü benim ısrarcı sorgulamama zar zor bir cevap sayılabilirdi, ama sıvışmasına izin verdim.
Bir odayı paylaşıyoruz ama birimiz kanepede uyuyacaksa rahatsız hissederim.
Konaktaki ilk gecem boyunca ilk buluşmamızdan ötürü çok bitkindim bu yüzden onunla bu konuyu tartışmamıştım ama bunun ikinci kez olmasına izin veremezdim. Üstelik o kanepede uzun bir zaman boyunca yatmak kaçınılmaz bir şekilde sırt sorunlarına sebep olacaktı ve eğer Kyle beni yataktan kovarsa bir gün orada yatma ihtimalinden kaçınmak istiyordum.
Bu konuda ne yapacağız? Bu problemi nasıl çözeceğim?
Muhtemel çözümleri düşündükten sonra yatağın bir tarafına kaydım ve diğer tarafa doğru işaret ettim.
“Arşidük, o kanepede yatmak yerine neden benimle burada yatmıyorsunuz?”
Kyle kelimelerime rahatsızca baktı. Hava genelde etrafında olduğundan daha da soğuk göründü. Yaydığı ürpertici korkunç havayı görmezden gelirken yatağın diğer tarafını işaret etmeye devam ettim.
“Neyden bahsettiğimi anlamıyor musunuz? Burada benimle yatabilirsiniz.”
“Sonunda deliriyor musun?” Teklifime ters ters baktı.
Tuhaf bir şey yapmasını istemiş değildim, bu yüzden delirmiş olmakla suçlanmamın hiçbir sebebi yoktu. Sadece yanıma uzanmasını önermiştim.
Niçin böyle ciddi bir yüzle bakıyor?
Alçak sesle iç çektim ve onu tekrar ikna etmeye çalıştım.
“Bunda ne yanlış? Neticede evli bir çiftiz.”
“... Çift?”
“Evet. Anlaşmalı veya politik bir evlilik olsa da bu benim sizin karınız olduğum gerçeğini değiştirmiyor. Aynısı sizin için de geçerli.”
“...”
“Adamakıllı dinlenmek istiyorsanız yatakta uyumalısın. Yarınki programınız için iyi bir durumda olmak istersiniz, değil mi?”
Onu ikna etmeye çalışmaya devam ettim. Daha önce bahsettiğime ek olarak onun koltukta uyumamasını istememin başka sebepleri de vardı. Birincisi, benim kaba uyuyuş şeklimi tekrar görmesi benim için rahatsız edici olurdu, koltuk bunun için stratejik bir noktadaydı. Tabii ki öncesinde onu uyandırmakta hatalıydım. İ “Burada daha rahatım.” Sesi tersti ve iş birliği etmiyordu.
Dürüst olmak gerekirse Kyle'ın bu konuda bu kadar ayak diretmesi kafamı bayağı karıştırmıştı. Açıkça yatakta yatmak koltuğa göre daha rahattı. Normal ikna yöntemleri onda işe yarıyor gibi gözükmüyordu, bu yüzden planımı saldırıya çevirmekten başka şansım yoktu.
“Biliyorum orada rahatsınız ama siz koltukta uyuyunca rahatsız hisseden benim. Yani yatakta uyumazsanız, bütün gece mızırdanırım ve yarın yetersiz uykudan dolayı yorgun olurum. Jean fark eder ve bana ne olduğunu sorar.”
“...”
“Jean'ın sorusuna ne cevap vereceğimi düşünüyorsunuz?”
Kyle'ın altın gözleri gelişigüzel beni izliyordu ama uyarım üzerine tehlikeli bir şekilde kısıldı.
Jean'ı kullanmak gerçekten harika bir fikirdi.
Kyle bir saniyeliğine bana sertçe kaşlarını çattı.
“Kıyafetlerimi çıkarmayacağım,” dedi, “ ve senin de kıyafetlerini çıkarmayacağım.”
Ha? Neden Kyle aniden kıyafetlerden bahsediyordu? Hala birlikte ilk gecemizde söylediklerimi mi düşünüyordu? Bazen bu adamın zihninden ne tür düşünceler geçtiğini tahmin edemiyordum ama ona sataşmaya karşı koyamıyordum.
“Endişelenme,” gülümsedim, “bugün kıyafetlerimi çıkarmanı istemeyeceğim çünkü çıkarılacak hiçbir şeyim yok.”
Yalan söylemiyordum. Birkaç gece önce sergilediğim rahibe benzeri elbiseden farklı olarak, bu gece ince rahat pijamalar giydim. Eğer onları çıkartsaydım tamamen çıplak kalırdım.
Ama bunu ona açıklamama gerek yok.
Bir an sözlerimi düşündükten sonra, Kyle ayağa kalkıp bana doğru yürüdü ve sonra kendini yatağın kıyısına, benden olabildiğince uzağa yerleştirdi. Kafamı salladım ve yatağın ortasındaki boş alanı işaret ettim.
“Biraz daha bu tarafa yaklaşın, ya da öyle uyursanız düşeceksiniz.”
“Hayır, o yeri istemiyorum.”
“Yatak birbirimize dokunmamamıza yetecek kadar büyük. Tamam değil mi? Ayrıca ben uyurken çok kıpırdamam, yani bana yaklaşmanızda sorun yok.”
“İstemediğimi söyledim.”
Teklifimi inatla reddederken gözlerini sıkıca kapattı.
Neyse ne, daha fazla umursayamam. Eğer diğer insanlar nasıl uyuduğumuzu görseler benim sana saldırdığımı falan düşünürler.
Hoşnutsuzlukla ona baktım. O an, hedefim bu dünyada basitçe yaşamak olduğunu hatırladım.
Eğer bu hala benim hedefimse bu tehlikeli adama olmam gerekenden daha fazla yaklaşmayı önermezdim.
Bir yanım merak etti, eğer kendi dünyama dönmenin bir yolunu bulsaydım Kyle'ı lanetinden kurtarmaya çalışmaktan vazgeçer miydim?
Onu terk etmem mümkün mü?
Bu soruyu kalbimin derinliklerinden sordum. Bir cevap düşünmem zordu. Böyle kısa bir zamanda onun farklı ve ilgi çekici çokça yanını gördükten sonra oldukça bağlanmıştım. İlaveten, haline gerçekten acımıştım. Her zaman orijinal yazar olan ben için, özenle yarattığım bu karakteri arkada bırakmaya suçluluk duymam normaldi. Buna rağmen biliyordum ki ruhumun derinliklerinde, vicdanım onu bırakamama sebebim değildi.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
