8.Bölüm: Acı Bir Son

"İyi yapabilirim."

Tehditkar bir alevdi. Çocuk iki eline doğru üflediğinde alev hemen büyüdü.

Yo... Ejderha nefesi...

O manzara cadıyı iliklerine kadar ürpertti.

Ateşi umarsızca yakan çocuk gururla dedi ki;

"Senin hayal kırıklığına uğramana izin vermem!"

"Peki, ne yapacaksın...?"

"Onun yüzünden başın belada değil mi?"

Evet. Zor olacak. Ama.... sebebini bilmediğim bir rahatsızlık hissediyorum.

Ejderha oğlan yüzsüz bir şekilde gözlerini kocaman açarak bağırdı.

"Onu öldüreceğim!"

Eleonora az önce ne duyduğunu algılayamazken ağzı açık kaldı.

Az önce ne dedi?

"Onu öldüreceksin? O adamı?"

"Evet, zor olacağını düşünmüyorum."

"Bir insanı öldürmek zor olmaz." diyen küçük çocuğa dik dik baktı ve çocuğun yüzünde açıkça belli olan öldürme isteği olan ifadeyi gördü.

"Sen... az önce o adamın kollarından gelmedin mi?"

"O beni annemin hayır, efendimin evine götürmeyi teklif etti!"

Küçük ejderha yanlışlıkla anne dedi ve hemen tersini söyledi. Eleonora onun tatlılığına karşı iç çekerek ona baktı.

Evet. Unuttum. Ne kadar tatlı ve insan gibi görünürse görünsün onun bedeni bir ejderha. Diğer insanlardan tamamen farklı bir şekilde düşünüyor.

Çocuk Eleonora cevap vermediğinde tedirgin gözüktü, yuvarlak ve nazik olan gözleri titriyordu.

"Şey... beni tekrardan atacak mısın...?"

"...Hayır. Seni atmayacağım."

Şu anda bir yere gönderemem. Bu kadar tehlikeli bir şey söylemiş olan bir çocuğu neden göndereyim? Ya gerçek bir kaza yaratırsa?

Aniden Eleonora bir şey hatırladı.

Orijinal hikayede, ejderha sadece ana karakter Lenia'ya olan saplantısı sayesinde öldürülebilirdi. Romanın sonunda ana karaktere olan bağlılığı normal değildi.

Romanın sonunda başarılı bir şekilde kötüyü, Eleonora'yı öldürmüş olan Lenia, sonunda kalbini ana erkek kataktere, Leonard'a verdi.

Ancak ejderha Lenia'yı kaçırıyor ve dünyayı arkasında bırakıyor.

Kısacası sahibesiyle beraber kaçıyor.

Lenia'ya ondan sonra ne oldu? Kimse bilmiyor. Belki de ana karakterin kendisi bile bilmiyor. Artı, romanda erkek başrolün hayatından geriye hiçbir şey gösterilmiyor.

Beş kitabın sonunda tatlı bir romantizm olduğunu düşündüm ama aslında sahibesi ve sadık hayvanı, aslında bölüm sonu canavarı ve sürpriz attı.

Bu ters köşe son şaşırtıcıydı. Romantik bir romanın sonunun ayrılık olması, saçmalık! Ana karakterler arasında bir romantizm bekleyen bir okuyucu olarak hayal kırıklığıydı.

Ve tüm hikaye böyle kısa bir kitabın içine sıkıştırılmıştı. Sonu, yazarın artık yazmak istemediğinden başka açıklaması olamayacak bir şekildeydi.

Ama ana karakterin nasıl bir son aldığından bana ne. Lenia ellerini bana süremeden bu beden ejderha tarafından yakılacak. O piç Leonard kendi kendine veda edebilir.

Bu düşünce Eleonora'nın tüylerini ürpertti.

Transta kaybolaraktan ejderha oğlan endişeli gözlerle korkunç bir ifadede baktı ve sordu.

"Efendi, hasta mısın?"

"......."

"O insan adam!"

"Hayır!"

Senin yüzünden, seni piç!

Onun aniden çıkan yüksek sesinden korkan çocuk yatağın altına saklandı. Cadı küçük omuzlarını tuttu ve onu uyardı.

"İnsanları öldüremezsin. Bu bir şaka değil. Tamam mı? Özellikle, beni öldürme."

"Neden efendimi öldüreyim?"

"Neden beni öldüresin, değil mi?"

"......?"

Çocuk anlamamış gibi baktı. Eleonora çocuğu dik tuttu ve defalarca vurguladı.

"Dinle! Canlıları dikkatsizce öldürme. Yolun kenarındaki vahşi bir çiçek bile olsa."

"Öldürme!"

Çocuk cadının neden bu kadar sert söylediğini anlayamadı, sadece cadıyı taklit etti. Şükür ki, o* aşılama tarzı eğitim sisteminin bir ürünüydü, bir insanın çok eski moda düşünme fikri.

(Çn: bizim kız)

Başka bir deyişle 'Anlamıyorsan, ezberle!'

"Sebepsizce başkalarını incitemezsin, yalan söyleyemezsin, çalamazsın. Bu tür şeyleri sadece..."

Eleonora bir an düşündü.

"Ben izin verdiğimde yapabilirsin. Tamam mı?"