Bölüm 97 - Evlilik Yüzüğü

Daha sonra Helvi ve Theo yemeklerini kendilerine getirilen meyvelerle tamamladılar.

"Harikaydı, değil mi Helvi?"

"Evet, Inessa'nın tavsiye etmesine şaşmamalı."

Helvi, Inessa'nın kendisinden hoşlanmasının bunda büyük bir rol oynadığını bilse de, Inessa'ya daha sonra teşekkür etmeye karar verdiler.

Yine de, bu kadar harika bir restoran olduğu için Inessa'ya teşekkür etmesi gerektiğini düşündü. Sonlara doğru biraz sorun çıkmıştı ama bu onun hatası değildi.

Birbirlerine yemekle ilgili düşüncelerini sunarken siyah çay içtiler, Helvi biraz gergin görünerek konuyu değiştirmeden önce.

"Theo, daha önce gittiğimiz dükkânı hatırlıyor musun?"

"Daha önce mi? Hangisine?"

"Şu... Alyansları aldığımız yer."

"Ah... Evet."

Alyans almak başlı başına utanç verici değildi ama Theo'nun mağazadan çıktıktan sonra ona sürekli sevimli demesini hatırlamak utanç vericiydi.

"Şuraya takalım. Seninkiler burada."

Helvi kendini toparladı ve yüzüklerin bulunduğu kutuyu çıkardı.

Theo'ya yüzükleri göstermek için kutuyu açtı ve Theo'nun gözleri parladı.

"Çok güzeller...! Gerçekten bu kadar pahalı bir şey alabilir miyim?"

"Elbette. Bende de bir tane var, yani eşleşiyoruz."

"Eşleşmek...! Bu harika!"

"Bana elini ver."

"Eh, ah, evet."

"Fufu, Theo'yu hatırla, sol elin dördüncü parmağı."

"Ah, üzgünüm."

Theo düşünmeden sağ elini uzattı, bu yüzden yüzü biraz kızarırken sol elini uzatıverdi.

Helvi onun elini tuttu ve yüzüğü dikkatlice dördüncü parmağa yerleştirdi.

"İşte oldu. Boyutu uygun mu?"

"Evet, mükemmel."

Theo yüzüğü ışığa tuttu ve parlayan mücevherine baktı.

"...Aynı şeyi benim için de yapabilir misin?"

"Ah, evet!"

Theo kutuyu Helvi'den aldı ve yüzüğü çıkardı.

Helvi elini uzattı ve Theo beceriksizce yüzüğü Helvi'nin parmağına taktı.

"Nasıl olmuş?"

"Benimki de mükemmel. Teşekkür ederim."

"Harika! Ah, sol elini uzat da yüzüklerimizi birlikte gösterelim. Işıkta gerçekten çok güzeller!"

Theo sol elini masanın ortasına, Helvi de onun yanına koydu.

Çok pahalı yüzükleri ışığa vurdukça parlıyordu.

"Bu kadar uyumlu olmamız harika."

"Evet, öyle."

"Benimkini asla çıkarmayacağım! Sonsuza dek takacağım!"

"Fufu, ben de aynısını yapacağım."

İkisi de konuşurken masaya yaslandılar ve yüzleri birbirine yakındı ama bu artık onları utandırmaya yetmiyordu.

Sadece birbirlerine baktılar ve mutlu bir şekilde gülümsediler.