I Won’t Accept Your Regrets - Türkçe Çevrimiçi Oku

Elbiseyi giymem bittiğinde, hizmetçilerin bana verdiği iltifatları dinledim.

Hizmetçiler benimle heyecanlı bir sesle konuştu.

"Çok güzel. Bugünün elbisesi Majesteleri ile çok iyi gidiyor.”

"Evet, gerçekten çok parlak bir şekilde ışıldıyor.”

"İmparatorunuz sizi görürse, Majestelerinin güzelliğine hayran kalacaktır.”

Hizmetçiler benimle heyecanlı bir sesle konuşuyorlardı, belki de beni muhteşem bir şekilde giydirmeyeli uzun zaman oldu.

Böyle bayanları gördüğümde, ağzımda mutlu bir gülümsemeyle güldüm.

“Evet, herkes harika bir iş çıkardı. Dediğiniz gibi, umarım Majesteleri de beğenir.”

"Majesteleri, elbette öyle olacaktır elbise Majesteleri'nden bir hediye. “

Helan bana bunun doğal olduğunu söyledi, ama sadece hafifçe gülümsedim.

"Majestelerini fazla bekletemem, bu yüzden dışarı çıkıyorum.”

Odadan hemen çıktım. İmparatoriçe Sarayı'nın orta basamaklarından aşağı inerken, Raymond'un saray lobisinde durduğunu görebiliyordum.

"Raymond.”

Raymond benim seslenmemle döndü.

Kalbim, İmparatoru simgeleyen altın bir çizgiyle siyah bir lotus elbisesiyle mükemmel bir şekilde giyinmiş olduğunu görünce çarpmaya başladı.

O, abanoz bakışları ile sessizce bana baktı, bana doğru geldi.

Dudaklarını açık gördüğüm anda, gergin bir nefes yuttum.

Acaba bu elbiseyi hatırlıyor mu?

Kalbim bilinmeyen duygularla hızlı bir şekilde çarptığında, beklenti ya da endişe olsun, alçak masum bir ses kulağıma kazıldı.

"İmparatoriçe, parti çoktan başladı, bu yüzden acele etmek güzel olacaktır.”

Sözünün sonunda, bana elini uzattı, sanki hızlı bir şekilde tutmamı söylüyormuş gibiydi.

Kalbimi heyecanlandıran beklenti yere çakıldı.

Raymond'dan fazla bir şey beklemiyordum, ama aptal gibi, neden hala beklentilerim vardı?

Her zamanki gibi geri çevrilmiş olsam bile dikkatsizce gülümserdim, ama bugün daha iyi olmadı.

Onun yüzünden mi, Lize mi? En azından onunla aramda küçük bir bağlantı bulmak istedim.

Her ihtimale karşı ona tekrar baktım, ama karanlık bakışlardan herhangi bir cevap bulamadım.

'Evet, her zamanki gibi küçümseme değil' sadece kalpsiz bir bakışla bana bakıyordu.

Ray, bir kez olsun beni tanımaya çalışmalıydın.

İlk kez, bu tanıdık ilgisizlik bana onun için duygularımın çöktüğünü hissettirdi.

"İmparatoriçe? Ne oldu?”

Hiçbir şey söylemeden eline baktığımda, Raymond beni tekrar çağırdı.

Yavaşça başımı kaldırdım ve onunla yüzleştim.

Sıcak olduğu söylenemeyen gözlerine baktığımda, her zamanki gibi sessizce gülümsedim.

"Hiçbir Şey, Majesteleri. Gitmek zorundayız."

Raymond'ın elini tuttum. Bir an bana baktı, kısa bir süre sonra benimle arabaya yürüdü.

**********************

Shios'tan sonra, Marki'nin konağı karanlık gökyüzünün altında parlak ışıklarla parlıyordu.

(Çev.Notu:Shios bir yer,galiba başkentte bir kasaba)

Lizzena'nın yedi yıl önce ayrılmasından sonra ilk kez bu konak parlak bir şekilde aydınlatılmış gibi görünüyordu.

“Herkes, kalksın.”

Soylular imparatorun emriyle yavaşça yükseldi.

Ve parlak ışıktan daha parlak bir şekilde ışıldayan bir sarışın olan bir kıza ilgi duyuyordu.

Lize Nacios.

Yedi yıl öncesine göre biraz değişmeyen güzel bir figürle, bize bakıyordu.

Hayır, Raymond, tam olarak ona .

O anda Raymond'un bakışları ona döndü, Lize'e. İki kişinin gözleri birbirine yakalandı.

Birbirlerine bakarken ellerimi sıkıca tuttum.

Lize ve Raymond istedikleri için ayrılmadılar, ayrıldılar.

Birbirlerine olan sevgileri derinleştiğinde ve şimdi yedi yıl sonra yeniden bir araya geldiğinde ayrılan birbirleri hakkında nasıl hissediyorlardı?

Hayal etmeye cesaret edemedim.

Raymond'ın ona baktığını göremedim, çünkü aşağıya baktım.

Aydınlatmanın çok sıkıcı olduğu yere baktığımda, soluk masmavi bir elbisenin eteğinin bize yaklaştığını gördüm.

"Majesteleri İmparator, Majesteleri İmparatoriçe. Dönüş partime geldiğiniz için çok teşekkür ederim.”

Lize'nin yumuşak sesi kulaklarıma ulaştı. Başımı yavaşça kaldırdım, önümde ona baktım.

Yüzünde bana doğru bir gülümseme vardı. Geçmişte, Raymond'la olduğu zaman her zaman gösterilen o nazik gülümsemeydi.

Kişiliğim kötü olsaydı, bu kadar rahatsız hissetmezdim.

Ama geçmişte bana hiç kaba davranmadı ve bana baktı ve 7 yıl önce olduğu gibi nazik bir gülümsemeyle gülümsedi.

Onun tercihi olmasına rağmen, ailesi için batıya gitti. Şimdi, nihayet memleketine döndü, ama sevdiği adamın yanında bile duramıyordu.

Nasıl oluyor da hala bana gülümsüyorsun?

Aristokratlar bile Lize'in bana şefkatli bir bakış attığını görüyordu.

Salona girdiğimden beri bunu hissettim.

Birçok aristokratın gözleri bize odaklandı. Ve tamamen, Lize bana bakıyordu.

Belki de şimdi onlar için, şu anda bu ilişkideki kötü adam bendim.

Çünkü İmparatorlukta Raymond ve Lize'in aşkını bilmeyen kimse yoktu.

Eski Veliaht Prens Raymond'u kükreyen bir şekilde çiğnediğinde, Lize onu kucakladı. Terk edilmiş Prensi kurtaran güzel bir melekti.

Raymond ve Lize'nin sevgisi o kadar ünlüydü ki, bir şair kederli aşklarının bir pasajını dramatize ederek bir şarkı söyledi.

Gerçekle yüzleştiğimde, sanki geçmişe geri dönmüşüm gibi, boğazımın sıkıldığını hissettim.

Sonra, Raymond'ın düşük sesinin onunla konuştuğunu duydum.

"Lize, ülkemize sağlıklı dönmenden mutluluk duyuyorum.”

"Evet, teşekkür ederim. Majesteleri.”

“…..”

Şimdi İmparator önce şansını verdi, Ben, İmparatoriçe, ona erdemli sözler söylemek zorunda kaldım.

Yapmalıydım ... ... ama sesim tıkanmış gibiydi, çıkmıyordu.

Tüm gözler üzerimizdeydi, benim üzerimde, boğazımı tıkayan onlar gibi hissettim.

Şu anda sessizlik sürdü ,Lize ve Raymond'un gözleri bana döndü.

Raymond önce dudaklarını açtı.

"İmparatoriçe?”

Dikkatli olmaya ihtiyacım var.

Kaçmak isteyen kalbimi bastırdım ve sonunda dudaklarımı açtım.

“….Evet, Majesteleri.”

“İyi misin?”

Raymond'ın siyah gözlerinde bir sorun olduğunu hissettim.

Ona hafif bir gülümseme çizdim.

"Evet, sorun değil. Ve seni kutluyorum Lizzena, memleketine sağ salim döndüğün için. Umarım tüm geçmişi unutur ve yeni bir hayat yaşarsın.”

Onlara kötü adam gibi görünsem bile, geçmişi değiştiremezdim.

Ve şimdi Raymond'un yanında duran bendim.

Bu yüzden, Raymond'a olan kalbinin hala geçerli olup olmadığını görmekten başka seçeneğim yoktu.

Lize, gözleriyle bana baktı. Ağzını biraz yavaşça açtı, belki de sözlerimin gizli anlamını biliyordu.

"...Hoşgeldin için teşekkür ederim. Majesteleri.”

Lize dışarı çıktı ve bana teşekkür etti, Raymond, derin bir bakışla ona bakıyordu şöyle söyledi,

"Lize, seni gördüğümüze göre İmparatoriçe ve ben geri döneceğiz. Parti salonunda uzun süre kalırsak, partinin ana kişisi bugün değişecektir.”

Ama Raymond ayrılmak istemediği için utanç içinde ona baktı.

Ve yakında kırmızı dudaklarım tekrar açıldı.

"Lize. Geri döndüğünüz için içtenlikle tebrik ediyorum.”

Onun için her zaman sahip olduğum dikkatsizlik uzun bir açıklama değildi.

Samimiyetin düşük yankısı ile ellerimi sıkıca sıktım.

Tutalım. Yakında geri dönebiliriz. Saraya geri dönersen, her şey yoluna girecektir.

Burayı terk etmeyi düşündüm ve sadece beni dolduran üzücü duyguları bastırmak istedim.

"İmparatoriçe, geri dönelim.”

Elimi onun eline koymak için acele ettiğim anda, Lize'nin sesi Raymond'u yakaladı.

Raymond ağzını hemen açmadı. Ağır bir sessizlik içinde ondan uzaklaşmasını istedim.

Raymond'ın elleri hala benimkini tutuyordu. Elini tutmaya devam edersem, buradan benimle gider misin?

Ama bencil beklentilerim yakında bozuldu.

“….Söyle bana.”

Lize, titreyen gözlerime bakarken, Raymond benim elimi tutan elini geri aldı.

Elini tutmaya dayanamadım, ki bu da gidiyordu.

"Majesteleri, aslında İmparatorluğa tek başıma dönmedim.”

Bu ne anlama geliyor…?

Üzüntümü unuttum ve başımı Lize'ye çevirdim.

Lize ve Raymond'a gergin bir yüzle bakıyordum.

Raymond, benim gibi, sanki ne demek istediğini anlamamış gibi düz olan kaşlarını kaldırdı.

"Ne demek istiyorsun?"

"Majesteleri, tanışmanız gereken biri var."

O anda titreyen sesim, içgüdüsel olarak ateşim tüm vücudumda yankılandı.

O anda parti salonunun bir tarafındaki kapı açıldı ve hizmetçi küçük bir çocuğu tutarak salonun ortasına girdi.

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;