George, sessizliğimi yardım etmeyi reddetmek olarak yorumladıktan sonra aniden sesini yükseltti. "Ne isterseniz, size vereceğim! Durumumda bana yardım ederseniz, size bir hediye vereceğim, Leydi Nelson!" Ne tür bir hediye? Bu, doğuştan cimri bir insan olan ve kimseye bir şey vermeye istekli olmayan George için beklenmedik bir durumdu. "Lady Nelson'ın bildiği gibi, evimiz yüzyıllardır mücevher işinde. Size özel bir hediye vereceğim Leydim. Ne düşünüyorsunuz?" "...... Bana vereceğin şey nedir?" İlk başta ilgilenmek gibi bir niyetim yoktu, ama şimdi bu noktaya geldiğime göre, istemsizce dikkatimi çekti. Ancak, tiksinmeme rağmen, George bir kez daha bana yaklaştı, masanın üzerinde geniş bir sırıtışla öne doğru eğildi. Oh, Tanrı aşkına! Bana yaklaşma, seni böcek! İkinci kez aceleyle geri çekildim, ama sonra konuştuğunda durdum. "Mavi elması duymuş muydun?" Mavi elmas mı dedin? Ah, o şey önceki hayatımda bana çok kötü bir anı bıraktı. Tabii ki, bunun sebebi sensin. Şimdi de bunu bana hediye olarak mı vereceksin? Hah! Yüzümde korkunç bir bakışla, eski anılarım aklıma geldi. Onunla evlendikten yaklaşık üç yıl sonra olmuştu. O zamanlar, Kont'un işlerinde bir sorun yoktu, bu yüzden yaşam tarzımızda herhangi bir zorluk yoktu. Aramızdaki evlilik kolaylık içindi. Soyluların arasında oldukça yaygındı bu tarz evlilikler. Buna rağmen, birkaç ay boyunca uyumlu bir ilişkimiz vardı, ama sonra 2-3 yıl sonra her şey yokuş aşağı gitti. İlk kez başka bir kadınla tanıştığı zamandı. Olaylar doğum günümde başladı. Doğum günüm için hediye olarak ne istediğimi sordu, bu yüzden mavi bir elmas kolye hakkında ipucu verdim. Her yıl, ona isteyecek bir şeyim olmadığını söyledim, ama o yıl, bir mücevher istememin nedeni Daisy'nin beni ikna etmesiydi. Daisy, kocamın mücevher işi yaptığını, bu yüzden mücevher istememin oldukça doğal olduğunu söyledi. Bu nedenle, doğum günüm yaklaşırken, bunu istemek benim için cesaret gerektiren bir şeydi. Ve bana gerçekten mavi bir kolye verdi. İşe yaramaz bir istek isteyip istemediğimi merak ediyordum, ama hediyeyi aldığım anda gözyaşlarına boğuldum. O zaman aramızdaki mesafeden kurtulmam ve gelecekte daha iyisini yapmam gerektiğini düşündüm. Ama anlaşıldığı üzere, bana verdiği şey sahteydi. Sanki bu beni üzmek çin yeterli değilmiş gibi, metresi benimkiyle aynı tasarıma sahip mavi bir elmas kolye takıyordu. "Ah, bu nedir? Kontes Page ve Barones Thompson'ın kolyeleri aynı görünüyor." "Sence renk biraz farklı değil mi? Kontes Page, gerçek bir mavi bir elmas mı takıyordu?" Bayanların kolyemi o metresle karşılaştırdığını duyunca utançtan kızardım. Malikaneye döndükten sonra bir süre ağladım. Mavi elmas kolyeyi karısına harcamak istemiyordu ama yine de onunla hiçbir ilgisi olmayan bana vermek istiyordu ... Şimdi, fark ediyordum ki o bu kadar cimri bir insan değildi. Sadece karısına karşı böyle davranıyordu. Nasıl bir insansın sen? George yüz ifadelerimdeki olumsuz değişiklikleri bile fark etmedi ve beni cezbetmeye çalışmaya devam etti. "Eğer Leydi Moore ile anlaşmama yardım edersen, sana onu hediye olarak veririm." Bana neredeyse umutsuzca bakarken, sanırım Daisy ile gerçekten iyi anlaşmak istiyordu. George mücevher işinden çok para kazansa bile, büyük olasılıkla, iki ev arasındaki son karar hala Moore'lara aitti. Şu anda, onun yanında olmam için benimle konuşuyordu. Ama sonunda Daisy nişanı bozarsa, hiçbir şey yapamazdı. Geçmişteki anılarıma göre, Daisy yakında onunla olan nişanını bozacaktı. George, ince bir buzun üzerinde yürüdüğünü hissetmiş ve bir şekilde beni -Daisy'nin en iyi arkadaşını- tarafına çekmeye çalışmak istiyordu. Hiç sormadığım bir kolye teklif edildiğinde aklıma bir karar geldi. Sonunda Daisy ve George arasında kimin tarafında olacağına karar verdim. George'un tarafını seçtim. "Tamam, sana yardım edeceğim, Lord Page. Daisy ona kendini adayan Kontu severse bu onun için çok iyi olacaktır." "Teşekkürler, Leydi Nelson! Yakında sana bir kolye göndereceğim!" Sadece yardım edeceğimi söyledim, ama George neşeyle başını salladı, sanki her şeyin hızlı bir şekilde çözülmesini bekliyormuş gibi. Bir hafta sonra, George malikaneme mavi bir elmas kolye ve kısa bir yardım mektubu gönderdi. Ve yanında başka bir mektup vardı. Bu, Beland Krallığı'nın diğer tek Dükü olan Dük Grint'in kardeşi Leydi Grint'in balo davetiydi. "Grint Hanedanı mı?" Davetiyeyi Gümüş tepsiden aldım. Aklıma gelmişken, sanırım yılın bu zamanında Grint Evi'nden bir davet vardı. Ama Logan neden davetiye göndermiyor? Leydi Grint ile aynı anda göndermemiş miydi? Nancy büyülenmiş bir halde yanıma geldi. Şaşkınlıkla ciyaklamadan önce gözleri tam olarak elimdeki kolyeye sabitlendi. "Aman Tanrım! O kolyeyi nasıl aldınız Bayan?" "Bu? Hediye olarak aldım." Elimde tutarken ilgisizce baktım. "Hediye mi? Kimden?" Diye sordu Nancy gözlerinde bir parıltıyla. "Son zamanlarda biriyle bir anlaşma yaptım." Aslında rüşvetti. Bunu düşünür düşünmez, acı bir şekilde güldüm. Kafası karışan Nancy hayal kırıklığına uğramış bir bakış attı ve kolyeyle ilgili önceki heyecanı gitti. "Bayan takas mı yaptı?" "Evet, böyle bir şey... bana gerçekten düşündüğümden daha iyi bir şey verdi." Her ne kadar ona belirsiz bir şekilde cevap versem de, Nancy cevabıma hiç dikkat etmedi, parlak bir parıltı yayan mavi elmasa dikkatini vermişti. Nancy hayranlıkla mırıldandı. "Sadece bir tırnak boyutunda ama nasıl bu kadar parlak parlayabilir? Bayan, lütfen deneyin. Size yardım edeceğim." "Pekala." Nancy'nin yardımıyla, makyaj aynasının önünde kolyeyi taktım. Mücevher fasulye büyüklüğünde olmasına rağmen, yine de o cimri George'dan aldığım bir şeydi. Nancy de arkamdaki aynaya huşu ile baktı. Aramızda heyecanlanan tek kişi oydu, sanki onu kendi takıyormuş gibiydi. "Üzerinizde harika görünüyor, Bayan! Ne kadar da güzel!" Aynadan Nancy'ye baktım. Saçlarını örgülerle ören Nancy, 17 yaşında bir kızdı. Dürüst bir kız olarak adlandırılmaya layıktı ve tamamen masumdu. Nancy, başkentteki Nelson malikanesine geldiğimden beri hizmetçim ve o zamandan beri benim yanımdaydı. Salondan döndükten ve kolyeye olanlardan dolayı kederlendikten sonra, Nancy benimle birlikte yüksek sesle ağladı, sanki onu da çok endişelendiriyordu. "Bayan, eğer diğer soylularla buluşup o kolyeyi takarsanız, eminim ilgi odağı olacaksınız!" Gerçekten öyle mi olurdu? Bu konuda ne kadar düşünürsem düşüneyim, bu imkansız olurdu. Leydi Grint tarafından düzenlenen salonda, doğal olarak o ve Daisy de olacak, çünkü Daisy kesinlikle gelecektir.
Her iki bayan da Krallık'taki en güzel kadınlardan ikisi iken, ben nasıl ön plana çıkacaktım? Ufak bir kolye takmanın beni topluluğun güzelliği yapacağını düşünmüyorum bile. Bu arada...... davet edildik, o yüzden gitmeliyiz, değil mi? O zamanlar toplantıda tek yaptığım oturan bir heykel olmaktı. Daisy'nin yanında sessizce oturuyordum, sanki ağzımda örümcek ağları varmış gibi, bazen cevap vermemi bekliyorsa ona cevap veriyordum. Çok hoş bir anı değildi. Ancak, Daisy'nin Markizate'de söylediklerini düşündükten sonra katılmaya karar verdim. "Sienna, ben senin tek arkadaşınım ... bunu bana yapabileceğini düşünüyor musun ?" Şimdi bile, tek arkadaşım hala Daisy...sadece görünürde öyleydi fakat önemli değil. Daha sonra Daisy bana şantaj yapmaya cesaret etti. Düşündükçe, daha da saçma geliyordu. Arkadaşlar arasında söylenecek bir şey değildi. Bu tür kelimeleri dinlerken umutsuzca güvenebileceğim birine ihtiyacım var. Daisy gibi uygun bağlantılar için kullanan birine değil gerçek bir dosta... Gerçek bir arkadaşa... "Yeni arkadaşlar edinmek güzel olurdu." Diye mırıldandım. Baloya gidip yeni ilişkiler kurmaya karar verdim. Eskisinden farklı bir hayat yaşamak istedim.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
