Yukarı Çık




3   Önceki Bölüm  Sonraki Bölüm   5 

           
Ertesi gün uşak alanın finansal durumunu rapor etti ve belgeleri ona verdi. Bu sırada yanında yemek yiyen Caville’nin aklı bulutlardaydı.
 
Caville’nin yemek çiğneme sesi oda boyunca algılanıyordu ve Elody defteri gözden geçirirken gözleri karardı.
 
Elody evin finansal durumunun ne kadar korkunç olduğunu görünce şok oldu.
 
Genç hanımın tatsız görünümünü gören Norman terlemeye başladı.
 
‘’Çünkü eski dük vergileri çok yükseltti…’’
 
Elody, Norman’ın kaçamaklı sözlerine iç çekti. Durum iyi değildi, eski dük kendi zevki için önemli miktarda para harcadı. Harcamaları karşılamak için vergi oranını büyük ölçüde artırdı ve bu nedenle konut sakinlerinin sayısı çok azaldı.
 
Dük bencil ve düşüncesizdi. Fakirlere birazcık bile dikkat etmemişti.
 
‘’Bu oranda gelecek yıl daha fazla vergi almak zorundayız’’ diyerek endişeli bir şekilde göründü.
 
‘’Tamam, teşekkür ederim. Eğer daha fazla sorum olursa sana soracağım.’’
 
‘’Anladım’’
 
Elody’nin sözleriyle Norman başını eğerek dışarıya çıkmak için izin istedi. Elody’nin ciddi ifadesi uşağın kalbi umutla şişti. Bir nedenden dolayı her şey genç leydinin gözetiminde iyi gidiyor gibi gözüküyordu.
 
‘Endişelerden arınmış olmak güzel…’
 
Dük arazinin sorumluluğunu üstlendiğinde uşak çok endişeliydi. Eski dük  ve eşi birer alkolikti. Arazinin işini yönetmekle hiçbir ilgileri yoktu. Düşünceleri sadece bağımlılıklarını söndürme yollarıyla doluydu.
 
Bu koşullar altında Elody’nin yaşına göre olgun olması bir nimet olmuştu. Sadece bütçe problemlerini çözmeye yardımcı olmakta kalmaktı, Elody genç lorda normal hayata uyum sağlayabilmesi için yardım etti. Norman bir kez daha dükün genç eşini mükemmel seçtiği için içinden teşekkürler etti.
 
Caville malikaneye taşındığında ağlar ve kendini odaya kilitkerdi. Bugünlerde o yetişkinlerin arasında daha rahat. Doğrusu uşak genç dükün zaman zaman gülümsemesini görebilir.
 
Elody'nin soğukkanlılığını koruma şekli Norman’ın umudunu tutuşturdu. Olgun yüz ifadesi endişeli zihnini sakinleştirdi. Başka kızlardan farkı olmayan küçük kız ona ihtiyacı olan güvenceyi verdi. Elody gerçekten insanları rahat ettirmek için alışılmadık bir ustalığa sahipti. İnsanlar çabucak ona ısındı. Elody’nin gelişinden endişe duyan kalenin hizmetçileri bile ona duvarlarını rahatlatmış gibiydi.
 
Sıcak mevcudiyetinin yanı sıra Elody, karşılaştığı her hizmetçiyi bir reveransla selamlardı
 
‘İşte bu yüzden çalışanlar onu seviyor’
 
Norman mendilini çıkardı ve gözlerini sildi. Yaşlandıkça en ufak şeyler için bile gözyaşı döker olmuştu. Cernoir evinin mülkiyetinin bir kez daha yükseleceğine karşı inancı vardı.
 
‘Evet. Her şey iyiye gidiyor….Kesinlikle!’
 
Beklenmedik bir şekilde, önsezi gerçekleşti.
 
‘’Ne? Gizli altın mı?’’
 
Birkaç gün sonra Norman Elody’e boş bir bakışla baktı.
 
"Evet! Beni takip etmek istersen, seni kasaya götüreceğim. ”
 
Elody, dükün gizli kasasını bulduğunu söyleyerek Norman'ın onu takip etmesini istedi. Açık ağzı ile Norman, kasanın yönüne doğru yürüyen Elody'yi izledi.
***
Elody kasayı bulmak için çok çaba harcamıştı. Sadece gizli kasayı aramak için tüm işlerini bile bir kenara bıraktı.
 
‘Nerede olabilir? Eski Elody onu nasıl buldu?’
 
Elody romandaki ayrıntılı bilgi olmadan bulmakta zorlandı.
 
Altın kasa eski dükün babası ya da Caville’nin büyükbabası tarafından bırakıldı. Oda, yalnızca Caville’in büyükbabası için yapılan kullanılmayan bir çalışma odasının altına gizlendi. Çalışma odasının ortasında toz dağlarıyla kaplı bir masa vardı. İlk bakışta, normal bir masa gibi görünebilir. Ama bu masanın altında gizli servete açılan bir kapı yatıyor.
 
‘Buldum! Ama… Bu kilitli. Anahtarı nerede?’
 
Kasa sıkıca kilitliydi. Elody anahtarın yeri hakkında hiçbir ipucu bulamadı. Bu yüzden anahtarı bulmak yerine, kapıyı açmak için bir demir çubuk kullandı. Norman’ın yardımlarıyla tahta kapağı açmada aşama kaydetti. Sonra kapak bir güm sesi ile açıldı.
 
‘Wow….’
 
Kasa muhteşemdi. Binlerce altın külçe, altın para ve mücevher içeriyordu. Sadece manzarası herkesi büyülüyordu.
 
Tabii ki, insanların hayatlarının geri kalanını rahatça yaşaması yeterli değildi, ancak gelecek yıl için geçimlerini garanti etmek yeterliydi.
 
Altın kulelerinin arasında üste bir mektup yerleştirilmişti. Caville’nin dedesi tarafından eski düke yazılmıştı. Muhtemelen öldükten sonra oğlunun bulacağını umut etti.
 
‘’Ah,……Buna inanamıyorum’’
 
Norman mektubu okurken ağladı. Daha minnettar olamazdı.
 
Bu sırada Elody düşünmeye başladı.
 
‘Şu anda, Cernoir Hanesi'nin itibarı en kötü durumda. Bu yüzden Cernoir hanesinin itibarını yükseltmeliyim. Toplumu, Cernoir Hanedanı'nın uğraşılacak biri olmadığını düşündürmek için etkilemem gerekecek. Olumlu söylentiler yaratmak için bu parayı akıllıca harcamak zorunda kalacağım. ‘
 
İlk önce bu parayı Caville için harcamalıyım.
 
‘’Norman bu parayı kullanabilir miyim?’’
 
‘’Elbette, dükün mülkiyeti doğal olarak dük ve düşese aittir.’’
 
‘’O zaman lütfen mülkiyeti daha fazla şövalye ile güçlendir.”
 
‘’Pardon?’’
 
“Abartılı olmak istemiyorum ama yapmak istediğim bir şey var.”
 
“… İstediğiniz gibi, efendim.”
 
Norman ağlamayı kesip Elody’e bakıp başını salladı.
 
‘Bu kişi güvenilir ama çok saf değil mi?’
Norman sadakat ve onurla dolu bir adamdı. Ona güvenmek benim için mantıklıydı. Ama ne kadar inandırıcı olduğunu görmek biraz tuhaf. Norman şövalyeleri güçlendirme kararımı bile sorgulamadı.
 
‘Neden benim hakkımda bu kadar yüksek düşünüyor? Hepsini mahvetmemden endişelenmiyor mu?’
 
Elody, paranın bir kısmını askeri güç için kullanmayı amaçlıyordu. Eski dükün birçok şövalyesi vardı, ama öldüğünden beri şövalyeler uygun bir eğitim almamıştı. Caville'e savaşta yardım etmek için Elody'nin seçkin askerlere ihtiyacı vardı. Bu nedenle şövalyelerin güçlendirilmesi bir zorunluluktu.
 
‘Bu şekilde Caville ve şövalyeler daha güvende olacak’
 
Elbette, emrinin arkasında başka bir neden daha vardı. Eski dük sorumsuz bir adamdı ve toprakla hiçbir ilgisi yoktu. Yine de, hala bir düktü. Bu arada ise mevcut dük küçük bir çocuktan başka bir şey değildi. Bu nedenle, evin diğer soylular tarafından aşağılanabilmesi kaçınılmazdır. Şövalyeleri güçlendirmek evi diğer asillerin planlarından koruyabilirdi. Bunun yanında Elody şövalyeleri yönetecek harika birisi bulmuştu.
 
"Şövalyelerin komutanı olmamı mı istiyorsun?"
 
Brien Vedos bu ifade ile şaşkına dönmüştü.
 
“Evet, şövalyelerin komutanı olarak Caville olgunlaşana kadar sorumluluğu üstleneceksin.
 
‘’….En yüksek saygı ile efendim. Benim küçük çocuğa öğretmek için bile yeterli zamanım yok. Ben bütün bir şövalye ordusunu eğitmeye yeteneğim ya da zamanım olmadığını düşünüyorum.’’
 
‘’Meşgul olduğunu söylüyorsun ama ben senin bir çocuğa ya da bir eşe sahip olduğunu hatırlamıyorum?’’
 
Brien duraksayıp şaşkınlıkla Elody’e baktı.
 
İlk kez yalan söylediği ortaya çıktığı için şaşkına döndü.
 
‘’Bir sevgilin bile yok’’
 
‘’…’’
 
Elody’nin sesi aklı başında geliyormuş gibi olabilirdi ama onun her cümlesi suçlu vicdanını bıçaklıyordu.
 
Brien sonra Elody'ye sıkıntılı bir bakışla baktı.
 
“Sör Vedos, alçakgönüllülükle isteğimi değerlendirmenizi rica ediyorum. En azından Caville için. ”
 
“Ancak şövalyeleri korumak için para miktarı… ..”
 
‘’Merak etme, ben hallettim. Sen sadece şövalyeleri aramalı ve eğitimlerine başlamalısın. Seçmeye başlamadan önce çıraklarınızı güçlendirmenizi istiyorum.’’
 
‘’…Anlaşıldı’’
 
Elody rahatlayarak gülümsedi.
 
‘Buna doğru kişiyi doğru yere atamak denir. '
 
Sör Vedos’u işe almayı başardıktan sonra kendine mazeret gösterdi ve kaleye geri döndü.
 
Onun da bir görevi vardı.
 
“Prenses ve prens kurabiye evinde mutlu bir şekilde yaşadılar.”
 
Tam olarak, çay zamanında Caville'e bir kitap okumak Elody’nin göreviydi.
 
Eğer Brien bunu görseydi hareketlerini işe yaramaz görürdü. Ancak Elody, okuma ve hikaye anlatımının çocuklar için gerekli olduğunu biliyordu. Beyin gelişimini destekler, hayal gücüne yol açar, dili öğretir ve çok daha fazlasını yapar. Caville’in geleceği için hikaye anlatımı önemliydi.
 
Caville şimdi yedi yaşındaydı, ama yine de Elody'ye çok bağımlıydı. Elody bütün bir günü Caville ile geçirdi. Onunla bahçede oynadı, topraktan bir şeyler yaptı ve elden atılan kumaşlardan basit oyuncaklar yaptılar.
 
“Eğlenceliydi, değil mi? Bugün başka bir hikaye okumak ister misin? ”
 
Bütün masalları okuduktan sonra Elody kitabı kapattı. Caville'e baktığında gözleri parlıyordu.
 
‘’Bir kurabiye evine sahip olmak ne güzel olurdu değil eşim mi! Neden biz sahip değiliz?’’
 
‘’Ha?’’
 
‘’Biz kendi evimize sahip olabilir miyiz?’’
 
Caville masum bir yüzle soru sordu.
 
‘’Neden bahsediyorsun? Burası senin evin’’
 
‘’Burası?’’
 
‘’Evet. Senin şu an yaşadığın yer. Burası senin evin Caville’’
 
Elody’nin sözleriyle Caville başını yana eğdi.
 
‘’O zaman ben yetimhaneye geri dönmeyeceğim’’
 
‘’Tabiki de hayır. Sen şu an da burada yaşıyorsun. Burası senin evin Caville’’
 
Elody’nin güven verici sözleri Caville’in yüzünü aydınlattı.
 
‘’Burada yaşamayı seviyorum! Ben hayatım boyunca burada eşimle birlikte yaşamak istiyorum!’’
 
‘’….Evet güzel…..’’
 
Elody bunu söylediğinde acı hissetti.
 
Caville’nin gelecekte prensese aşık olacağını bildiğinden bu yardımcı olmazdı.
 
‘’Ben de bir kurabiye evine sahip olmak isterdim!’’
 
Caville’nin çocuksu sözleriyle Elody’nin yüzüne gülümseme geri döndü.
 
‘’Hayır, Caville kurabiye evi…’’
 
‘’…?’’
 
‘’İçinde bir sürü karınca vardır’’
 
‘’….’’
 
‘’Karıncalardan nefret ediyorum…’’
 
Elody’nin sıkılığıyla Caville biraz suratsız görünüyordu. Elody onun çocukluğunu yok ettiği için kendini kötü hissetti.
 
Konakta yaşadığından beri Caville’nin tatlıya bağımlılığı arttı. O Elody’nin ona verdiği tatlılardan hoşlanıyordu. Tabi ki bir şeyleri aşırı yemek asla iyi değildir. Bu nedenle Elody, Caville’nin diyetini sıkı bir şekilde kontrol ediyordu.
 
‘Huh? Bir düşününce’
 
‘’Caville ayağa kalkabilir misin?’’
 
‘’Huh?’’
 
‘’Daha uzun oldun…’’
 
‘O çok hızlı büyüyor… Onunla gurur duyuyorum’
 
Elody, Caville'e bir duvara yaslanmasını söyledi, sonra başının üstünden duvara bir iz çizdi.
 
"Her yıl boyunu buraya kaydedelim."
 
“Büyüdüğünde benden daha uzun olacaksın. ”
 
Caville gözlerini açtı, gözleri şaşkınlıkla büyüdüler.
 
"Gerçekten mi?"
 
"Evet."
 
Orijinal hikayede, Caville çok uzun boylu yakışıklı bir adam olarak tanımlanmıştı. Kendisinin yetişkin versiyonunu hayal etmek Caville’i çok memnun etti.
 

***
 İyi okumalar....
 
 
 
 
 


Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.


3   Önceki Bölüm  Sonraki Bölüm   5 




DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;

  • Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
  • Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
  • İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
  • İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.