Bölüm 1103: Zalim İmparator’un Kökeninde Evrensel Tohum Çiçek Açıyor! I


Apokrif, sahte bir şey anlamına geliyordu.


Gerçekliği şüpheli olan ama aynı zamanda doğru olarak görülen bir şey!


Şu anda, Evrensel İmparator Balçık’ın figürü sahte bir Antik Çağ yolunu açmıştı, ancak yine de ona bağlı bir Antik Çağ vardı.


THRUM!


Noah, Karanlık Evrende Mavi Balçığı ellerinde tutarken, ana gövdesi ve klonları uyum sağladı, gözleri gökyüzüne fırlayan Mavi bir ışık sütununun güzel parıltısını takip etti, bu sütunun uçları iki canlı Evreni aydınlatıyordu!


Evrenlerden birisinin Galaksileri %80 olarak Dao Galaksilerine dönüşmüştü ve Muhteşem Evren olmasına çok az kalmıştı, diğer Evren ise birden fazla Hegemonyanın kurban edilmesiyle yeni inşa edilmişti.


Her ikisi de büyülü bir ışıkla parlıyordu ve ilk ortaya çıktığında Noah’ı bile boğulmuş hissettiren, şok edici bir otoriteyi beraberinde getiriyorlardı!


Ardından, Mavi balçık onların düşüncelerini hissederken, Mavi ışık sütunu hızla kayboldu ve Noah ve Evrensel Çekirdek’teki diğer pek çok kişinin hissettiği baskı azaldı.


Özgürleştirilmiş Evrende, her biri iki parlak Evreni aydınlatan üç sütun, çevrede boğucu bir his yayarken kaldı, ancak herhangi bir şey meydana gelmeden önce... belirli bir Hegemonya, vücudu korkunç bir mor ve benzersiz yeşil-beyaz ışıkla parlarken, Yıkım Denizinde gırtlaktan bir çığlık attı!


Bu Chronos’un figürüydü ve Apokrif Antik Çağ’ın bu görkemli gelişinin ortasında, hem Reenkarnasyon hem de Chronos’un özü etrafında dolanırken, aynı derecede parlak bir şekilde parlamaya çalıştı!


Chronos’un eşsiz karışımı ve neredeyse her zaman pasif olarak kullanılan bir Kozmik Dao’nun özü, oluşan Yıkım Denizi’nin içine nüfuz etti ve aslında eşsiz bir eylem gerçekleştirirken, henüz parçalanmamış olan Özgürleştirilmiş Evren’in kıvrımlarına yayıldı!


OOOOOH


Kökeni’nin sınırlarını zorluyor gibi görünen Chronos’un körükleri yankılanmaya devam etti, Reenkarnasyon ve Chronos’un özlerinin karışımı her kim geçerse geçsin aslında şok edici bir şey meydana geliyordu.


Evrenin neredeyse parçalanmış dokusu, sanki parçalanmadan önceki haline geri dönüyormuş gibi, gerçekten de geri çekiliyor gibi görünüyordu!


...!


Reenkarnasyonu benzersiz bir şekilde kavrayan ve Chronos’un özünü ilk öğrenen bu varlık, Yıkım Denizi’nin yırtıklarını gerçekten de kapatabilir, bunu mümkün kılmak için kendini tüketirken, etraflarındaki tüm alanı daha önceki durumuna geri getiriyordu.


THRUM!


Kısa bir süre içinde, Chronos’un Kozmik Dao’sunu tamamen kavramaya en yakın olan bu varlık büyük bir güç gösterisi yaparken, yırtıklar zamanda geriye doğru sarıldı.


"..."


Geriye kalan 10 Hegemonya hâlâ Kökenlerin sarsıldığını hissederken, korkunç bir Yıkım Denizinde olma hissi tam da şu anda hâlâ mevcutken, alan tamamen sessizdi!


Noah’a ve Mavi Balçık’a yönelen gözlerinde korku ve inançsızlığın izleri vardı, çünkü saçları çılgınca uçuşan, tüm vücudu Reenkarnasyon ve Chronos aurasıyla kaplı Chronos’un tekil figürü Noah’a doğru büyük bir öfke ve inançsızlıkla bakıyordu.


"Bu... Yıkım’dı!"


RUMBLE!


Bu varlık bu sözleri söylerken bile şoktaydı ve söylediklerine kendisi bile inanmıyor gibiydi!


Ancak geçmişte birkaç kez yaşadığı bu duyguyu şu anda yanlış anlayamazdı! Önceki zaman çizelgelerinde, birçok kez İlkel Kozmos’un dışındaki ortamda hayatta kalıp kalamayacağını görmeye çalışmış ve her seferinde başarısızlıkla sonuçlanan ölümler yaşamış ve birçok Yaşam bu şekilde sona ermişti!


Yine de bu yaşamında, daha İlkel Kozmos’tan ayrılmadan önce... bir varlık tarafından tetiklenen aynı duyguyu tekrar hissetti!


Onun sözleri çevredeki Hegemonyaların şaşkınlıkla bakakalmasına neden olurken, Noah’ın gözleri Chronos’a soğuk bir şekilde baktı ve Chronos’un bu varsayımını ne doğruladı ne de yalanladı.


Ardından... Mavi Balçık’a baktı.


Apokrif Antik Çağ... tam olarak neydi?


WAAA!


Onun bu düşünceleri üzerine, 3 Balçığın klonunun gözleri açılarak parlak mavi ışık huzmeleri yaymaya başladı; göklere yükselen Mavi ışık sütunu başının etrafında birleşirken, vücutları nihayet hareket kazandı.


Muhteşem ışık gösterisi sona erdiğinde, Mavi Balçıkların bedenlerinin üzerinde muntazam bir şekilde yüzen iki güzel Evren görülebiliyordu; bu Evrenler diğerlerinin sadece aradığı ama asla ulaşamadığı bir şeyi sunuyordu!


Chronos, bir Paragon’un bir Yıkım Denizi’nin oluşmasına neden olduğu bilgisiyle hâlâ şoktaydı ve dikkati, başka bir Evrenin oluşumunu sağlamış gibi görünen Mavi Balçığa zar zor bakabiliyordu.


Antik Çağ’ın bir imzası!


Ve onunla birlikte... otorite de geldi.


THRUM!


Mavi Balçık’ın sadece tek bir bedeni parlıyor, üzerinde iki hayali evren güzelce dönüyor ve şok edici bir güç hissi yayıyor ve sesi inkar edilemez bir şekilde çıkıyordu.


"Geri dön."


...!


Sadece bir kelime ve az önce Chronos tarafından Zamansal Dönüşüm geçirmiş olan uzay bir kez daha eski haline döndü.


Hatta Hegemonyalar Chronos’un şok edici başarısını kutlayamadan, Mavi Balçık’ın tek bir sözüyle Yıkım Denizi anında eski haline dönmüş ve bu durum sanki bir Anlık gibi görünüyordu!


Mavi Balçık onlara soğuk soğuk bakarken, bir kez daha cehennem koşullarına düştüler, üzerindeki 2 Evren güçle dalgalanırken, hızla dönmeye başladı.


OOOOH!


Chronos bu şok edici durumu görünce gözleri isteksizce parladı, daha önce yaptığını tekrar yapmak istediği için vücudu özle dolmaya başladı!


Reenkarnasyon ve Chronos’un kombinasyonunu kullanarak Yıkım Denizi’ni bir kez daha silmek istedi ama şu anda ne kadar mana yakarsa yaksın... hiçbir şeyin değişmediğini fark etti.


Dao Özü formunda ne kadar mana salarsa salsın, tek bir milimetre alan bile değişmedi, etrafını değiştiremedi!


Bunun nedeni, şu anda böyle bir varlığın bir beceri kullanmasının ardından Antik Çağın Otoritesinin çevrede kalmasıydı.


Sahte Antik Çağ’ın sergileyeceği güç daha düşük olsa da, yine de Antik Çağ’dı!


Ve böyle bir otorite bir Hegemonya tarafından reddedilemezdi!