Adam ağaca yaslandı. Gökyüzüne baktı. Hilal ve yıldız tüm ihtişamıyla gökyüzünde duruyordu. Ormanı aydınlatan sadece bu iki şey vardı.

‘Aptal seni! Aptal Eren! Bak durumuna. ÖLÜYORSUN ve yanında olan kimse yok. Neden? Çünkü ben aptalım, salağım, geri zekalıyım. Bana değer veren, beni seven ve benim de sevdiğim insanlara zarar verdim. Güvenlerini kullandım. Sırf para denen o lanet şey yüzünden. O arsayı kendi üzerime yapmasaydım ölürdüm sanki?! Yaptım da ne oldu! Şu an ölmüyorum sanki… Ağğh…’

“Öhö öhöö…”

Adamın ağzından kan fışkırdı. Kafasını döndürüp hilale dikkatle baktı.

‘Ahh… çoğunluğu karanlıkta… yakın zamanda ay ilk dördün evresindeydi sanırım. Yani şu an yeni ay evresine doğru gidiyor.’

“Ahaha”

‘Ay’ın şu anki durumu bana çok benziyor. Sadece bir kısmı aydınlık o da full karanlığa karışacak bir sonraki  etapta.  O ufak aydınlık kısım da kaybolacak. Aynı benim küçükkenki masumiyetim gibi… Ahii hep çocukluğumdaki gibi kalsaydım keşke. O zamanlar kardeşlerimle ne güzel anlaşırdım. Ta ki onların haklarını yiyene kadar. 3’üne de kötülük ettim. Sırf para hırsım yüzünden. Büyük çocuğum da benim gibi açgözlü oldu. Ona bu şekilde örnek oldum… çok kötü bir örnek… hem de çoooooook kötü bir örnek. Neyse ki küçük, annesine benzemiş. O iyi yetişti.’

“BEN BİR DANGALAĞIM!”

Etrafta dolanan yavru bir kedi irkildi. Koşarak ağaçların ardına gitti.

‘Kedi bile beni sevmedi.’

“Ahahaha.. öğö öhö..”

Adam deli gibi kan kusmaya başladı.

“Öhö öhö”

‘Ahahahaha ölüyorum ahaha… hiçbir iyi şeye yaramadan ölüyorum ahaha daha kimseden özür bile dilemedim… ahaha … acıyor hem de çok acıyor’

Adam kan kusmaya devam ederken ağladı. Kaçırdığı hatalarını düzeltme fırsatlarına ağladı. İyi bir adam olmadığına ağladı.

‘Ah acıyor hık.. neden etraf kararıyor? Hık…’

Adam yere doğru yığıldı. Gözleri yarı açık kalmıştı.

En sonunda adam kabinde çalan şarkıyı söyleyemedi…