Bölüm 25: Sake *bölümün adını sake olarak çevirmeyi uygun gördüm sonuçta yazar bir japon*
"Ne korkunç bir haber," dedi Gyokuyou yüzü kararmış şekilde. Onun önünde duran Jinshi'nin ilahi yüzü de aynı şekilde sıkıntılıydı.
Sanırım kodamanlardan biri ölmüştü. Maomao da oradaydı, ama sadece oradaydı, o anın duygularının hiçbirini hissetmiyordu. Soğuk görünebilirdi ama adını hiç duymadığı ve yüzünü hiç görmediği birine sempati duyacak kadar duygusal değildi. Merhum zaten elli yaşından büyüktü ve ölüm sebebi çok fazla içki içmekti. Ne ekersen onu biçersin; hepsi bu kadardı.
Maomao, yemek tatma görevlerini tamamladıktan sonra bile odadan çıkamadı. Görünüşe göre Jinshi, Honyan'ı bir tür ayak işi için göndermişti ve sonuç olarak Maomao onun yerine kalmak zorunda kaldı. Bir hadım bile bir kraliyet eşiyle yalnız kalamazdı; bir nedimenin de bulunması gerekiyordu. Göze çarpan nokta, Jinshi'nin görevle kölesi Maomao'yu değil, Honyan'ı görevlendirmesiydi.
Bu da bir şeyler planladığı anlamına geliyor, diye düşündü Maomao. Ve o haklıydı.
"Ölüm sebebinin gerçekten çok fazla sake olduğunu mu düşünüyorsun?" diye sordu Jinshi ve sevimli bakışlarını eşe değil, omzunun üzerinden, yani Maomao'ya gönderdi.
İçkiden ölmenin birkaç yolu vardı.
Alkolünden hoşlanan Maomao bile, çok içilirse alkolün zehire dönüştüğünü biliyordu. Kronik içme karaciğer fonksiyon bozukluğuna neden olabilir. Bir seferde çok fazlası olay yerinde ölüme neden olabilir. Bu durumda, ikincisi: yurttaşlar arasında bir partide aşırı miktarda içki. İddiaya göre, kurban bir sürahiden içmişti.
Ana kapının yanındaki nöbetçi kulübesine gelirlerken Maomao, "Bu seni kesinlikle öldürür," dedi küstahça. Rihaku ile tanıştığı yerle aynıydı. Hâlâ en sade mobilyalarla sade bir odaydı ama bugün çay ve atıştırmalıklar sağlanıyor ve soğuğu önlemek için bir mangal yakılıyordu.
Jinshi, "Ama her zamankinin yarısı kadardı," dedi. (Muhtemelen her zamanki kadar sake vardı.) Gaoshun, arka sarayın dışından görünen bir hizmetçi kızdan bir şey aldı. Kız hiçbir şey söylemedi, sadece başını eğdi ve geri çekildi.
Jinshi, "Açıkçası, onun içkiden öldüğüne inanamıyorum," dedi. "Kounen'in yani."
Ölen adamın adı Kounen'di. O, sake testisinden içen muhteşem bir savaşçıydı ve Jinshi ile Gyokuyou'nun dediklerine göre kötü biri de değildi.
Gaoshun, servis yapan kızdan aldığı eşyayı masanın üzerine koydu. Bu bir kabak şişesiydi. Gaoshun ondan küçük bir bardağa döktü.
"Bu ne?" Diye sordu Maomao.
"Partide sunulan sakenin aynısı," diye bilgilendirdi Jinshi. “Mevcut olan diğer testilerden birinden aldık. Kounen'in içtiği devrilmiş ve içindekilerin hepsi dökülmüş."
"Yani sürahinin içinde zehir olup olmadığını asla bilemeyeceğiz." Ne de olsa, onu öldüren gerçek sake değilse, bir sonraki bariz suçlu zehir olacaktı.
"Çok doğru." Jinshi, Maomao'ya bu alkolü incelemesi için getirerek umutlarının ne kadar gerçekçi olmadığını açıkça biliyordu. Bunu zaten yapmış olması -açıkça bu konuyu kapatmak istiyor olması- onu meraklandırdı. Ölen adama bir iyilik borcu mu vardı? Maomao, sadece o aptal tılsımı tekrar açması gerektiğini düşündü. Son zamanlarda Jinshi ona çok daha çocuksu görünmüştü; elinde değildi. Dürüst olmak gerekirse, oflayıp puflaması ve ona etrafta emir vermesi onun için daha kolaydı.
Sakeyi ağzına götürüp hafifçe yudumladı.
Bu ne böyle? Sakenin tadı aynı anda hem tatlı hem de ekşiydi. Sanki tatlı başlamış da sonra biri bir tutam tuz eklemiş gibiydi. Sake pişirmek gibi.
Dikkatle Jinshi'ye bakarak, "Acayip bir tadı var," yorumunu yaptı.
"Evet. Kounen'in kişisel tercihiydi. Tatlıya karşı oldukça düşkündü. Tatlı bir sakeyi severdi ve yanında sadece tatlı atıştırmalıklar alırdı.” Jinshi, ölen kişiyi tarif ederken neredeyse kendinden geçmiş gibiydi. Jinshi'ye göre Kounen'e en iyi tütsülenmiş etler veya lüks kaya tuzu sunulabilirdi, ancak onlara dokunmazdı. “Eskiden, daha lezzetli yiyeceklerden hoşlanırdı ama sonra... Bir gün, birdenbire kendini tamamen tersine çevirdi. Öyle ki, neredeyse tüm yemekleri tamamen tatlı hale geldi.” Jinshi'nin yüzünde gerçekten kendiliğinden bir gülümseme belirdi.
Maomao, "Diyabetle flört ediyor gibi görünüyor," dedi, düşüncesini amansız bir şekilde sunarken.
"Anılarımı tekrar gerçeğe dönüştürme, lütfen" dedi Jinshi kederle.
Maomao, fincanını bitirip kabaktan biraz daha alkol doldururken, Demek tuzlu yiyecekleri seven bir adam birden bunun yerine tatlıları tercih ediyor, diye düşündü. içmeye devam etti. Jinshi ve Gaoshun onu yakından izliyorlardı ama o onları görmezden geldi. Kabağın yarısı boşaldığında nihayet konuştu: "Abur cuburlar bu partide alkolün yanında servis ediliyordu. İşin içinde tuz var mıydı?”
"Evet. Kaya tuzu, ay çöreği ve tütsülenmiş et ikram edildi. Aynısından sana da hazırlatalım mı?”
"Hayır teşekkürler. Hazır olana kadar bu şeyi bitireyim."
Bana atıştırmalık ikram edeceklerse, keşke daha önce yapsalardı. İyi, tuzlu bir et, sakeyi mükemmel bir şekilde tamamlardı.
Jinshi sinirlenerek, "Tam olarak düşündüğüm bu değildi" dedi Maomao kendine biraz daha sake koyarken. Jinshi'nin içmeye devam edeceğine dair açık inançsızlığına aldırış etmedi. Zehri tattığı ara sıra ağız dolusu şeyler dışında sarhoş olma şansı çok nadirdi ve bundan faydalanacaktı.
Maomao, kabağı son damlasına kadar içti. İçinden büyük, ayyaş bir memnuniyet çığlığı atmak geldi ama soyluların varlığını göz önünde bulundurarak bundan kaçınmaya karar verdi.
"Kounen-dono'nun içtiği sürahi sizde mi?"
"Evet, parça pinçik olmasına rağmen."
"Bu iyi. Bir bakayım. Oh, ayrıca... benim için kontrol etmenizi istediğim bir şey daha var," diye bilgilendirdi Maomao.
Ertesi gün Jinshi, Maomao'yu bir kez daha çağırdı. Daha önce olduğu gibi aynı odaya geldiler. Jinshi'nin alışılmış iş yeri, Hizmetçi Kadınların Başhemşiresinin ofisi gibi görünüyordu, ama odası son zamanlarda gelip giden kadınlarla oldukça meşguldü. Diğer iki hizmet bölümünün ofisleri hemen hemen aynıydı. Belki de yaklaşan yıl sonuyla bir ilgisi vardı.
Maomao, talep ettiği soruşturmanın sonuçlarını özetleyen makaleyi incelerken, Biliyordum, diye düşündü. Aynı şekilde kendisine getirilen çanak çömlek parçasına, onu taşımak için kullanılan sargı bezinin üzerinde durduğu yere baktı. Yapışmış beyazımsı taneler vardı. Parçayı aldı ve yaladı.
"Bunu yapmanın güvenli olduğundan emin misin?" Jinshi onu durdurabilecekmiş gibi elini uzattı ama Maomao başını salladı. "Zehirlemek için yeterli değil.”
Sözleri uğursuz geliyordu ama açıkça Jinshi ve Gaoshun'u şaşırtmıştı. Maomao, raporu tutan kağıt ambalajla mangala gitti ve onu yakmaya başladı. Sonra sürahinin parçasını alevin yanında tuttu. Ateşin rengi değişti.
"Tuz mu bu?" diye sordu Jinshi, alevlere bakarak. Belli ki ona bu numarayı son gösterdiğinden dersini almıştı.
"Bu doğru. Görünüşe göre bu sürahide o kadar çok şey vardı ki, sıvı buharlaştıktan sonra bile taneleri kaldı." Maomao'nun tattığı sakede de tuz vardı. Üretim sürecinde eklenen bir şey değil, daha çok atıştırmalık olarak servis edilebilecek türden şeyler - sadece sakeye atılmıştı. Partiye katılanlar genellikle daha lezzetli tatları tercih etselerdi, o zaman çok tatlı olan sake onların beğenisine olmazdı. Herkes bir bardağın kenarına nasıl tuz serpilebileceğini biliyordu, ancak bu şeyi doğrudan sakeye koymak için kişi ya çok sarhoş ya da tam bir mutfak cahili olmalıydı. Bir tutam tuz küçük bir şey ve iyi olabilirdi, ama Kounen'in içtiği sürahi çok miktarda tuz içeriyordu.
Maomao, "Tuz, insanın hayatta kalması için gereklidir, ancak çok fazlası zehirlidir" dedi. Bu açıdan sake gibiydi: Bir anda çok fazla içmek ölümcül olabilirdi. Kounen'in içtiği sake ve içinde çözünen tuz miktarını düşündüğünde, bu olası bir ölüm nedeni gibi görünüyordu.
Jinshi, "Ama bu hiç mantıklı değil," dedi. "Kimse bu kadar tuzlu bir şey içtiklerini fark edemezdi."
"En az bir kişinin yapabileceğine inanıyorum." Maomao raporu onlara yöneltti. Kounen'in kişisel alışkanlıklarının ayrıntılarını içeriyordu. "Jinshi-sama siz bana, Kounen-dono'nun bir gün kendiliğinden tuzlu yiyecekleri tercih etmekten tatlıları tercih etmeye geçtiğini söylediniz, değil mi?"
"Evet. Sanırım tuzlu tat almayı bırakmış olabilir.”
Bu adam Kounen yetenekli, çalışkan ve kendini işine adamış bir bürokrattı. Sabırlılığın sınırındaki kendine hakimiyeti, biraz yüzeysel rapordan bile belliydi. Karısının ve çocuğunun birkaç yıl önce bir vebada ölmesinden sonra, işi için yaşadığı söyleniyordu. Sake ve tatlı ikramlar onun tek zevkiydi.
“İnsanın tat alma duyusunu elinden alabilen bazı hastalıklar vardır. Diyetteki dengesizliklerden veya bazen stresten kaynaklandığı söyleniyor.”
Bir kişi ne kadar dürüst olursa, ruhu o kadar bastırılabilirdi. Ve bu durumun yarattığı yük hastalığa yol açabilir.
"Elbette. O halde sakeye tuzu kim koydu?”
Maomao başını salladı. "Bunu çözmek benim işim değil."
Diğer sürahilerin de tuzlanmış olduğu ve Kounen'in çok ciddi biri olduğu gerçeğiyle donanmış olarak, Jinshi'nin gerisini halledebileceğinden şüpheleniyordu. Çalışkan bir işçiyi herkes sevmezdi. Sarhoşken ona küçük bir şaka yapmaya karar verebilirler. Ve şakalarını fark etmediğini gördüklerinde, o anlayana kadar şakaya eğilmeye karar verebilirler. Bazen alkol hakim olur, tabiri caizse - ama failler böyle bir sonucu hiç bekler miydi?
Maomao, yapabileceği halde, her şeyi açıklamakta yetersiz kaldı. Birinin acımasızca cezalandırılmasına sebep olmak istemezdi. Jinshi'ye verdiği tüm ipuçlarına rağmen, sanki ona kendisi doğrudan söylemiş gibiydi.
Jinshi, daha sonra odadan ayrılan Gaoshun'a bir şeyler söyledi. Jinshi bir süre arkasından baktı. Maomao dikkatlice baktı ve kemerine bir obsidiyen takılmış küçük, püsküllü bir süs taktığını fark etti.
Bu bir yas amblemi mi? Ve onu bu kadar göze çarpmayan hale getirmesi kasıtlı mıydı?
"Özür dilerim. Yardımın için minnettarım," dedi Jinshi, aşkın gülümsemesini ona çevirerek.
"Hiç de bile." Maomao, Jinshi ile Kounen arasındaki bağlantının ne olduğunu şiddetle merak ediyordu, ancak kendisini gözetlemekten alıkoydu. Uygunsuz bir şey olduğu ortaya çıkarsa, sorduğuma pişman olabilirim. Ne de olsa, kimin kiminle ve ne şekilde akraba olduğu hiçbir zaman kesin olarak bilinemezdi. Bunun yerine, daha az yüklü bir soru denedi. "Gerçekten bu kadar seçkin bir insan mıydı?"
"Aslında. Ben küçükken bir zamanlar bana karşı oldukça iyiydi.”
Jinshi ayrıntı vermedi ama gözlerini kapattı. Uzak geçmişi düşünüyor gibiydi ve bu onu sıradan bir genç adam gibi gösteriyordu. Bu, Maomao'nun olağanüstü güzel yüzünden nadiren gördüğü bir etkiydi.
Sanırım en sonunda o da bir insan, ha. Jinshi'nin doğaüstü güzelliğinden ötürü onun da herkes gibi bir kadından doğduğunu unutmak çok kolaydı; bazen onun bin yıllık bir şeftali ruhu olduğuna inanmak daha kolay olabilirdi. Son zamanlarda Maomao, Jinshi hakkında ne hissedeceği konusunda daha da kararsız hale geliyordu.
Birkaç dakika sessizce durduktan sonra, Jinshi bir şeyler hatırlamış gibiydi; masanın altına uzandı ve bir nesne çıkardı.
"Kabak mı o?" diye sordu Maomao.
Oldukça büyük bir kabak bulmuştu. İçindeki her neyse ondan bir çalkantı sesi duyabiliyordu.
“Mmm. Ama dünkü şeyler değil," dedi. Sonra kabağı Maomao'ya verdi. "Minnettarlığımın göstergesi olarak kabul et."
Tıpayı çıkardı ve alkollü içkilerin zengin aromasını yakaladı. Vayyy!
"Gizlice içmeye çalış."
Maomao alışılmadık bir ciddiyetle, "Çok teşekkür ederim" dedi.
Bu adam, istediği zaman nasıl düşünceli olunacağını biliyordu.
Kısa bir süre sonra Maomao, tatlı suratla karşı karşıya kaldı. Refleks olarak ona baktı. Evet, hala aynı hadımdı.
Jinshi, "Şu anda minnettar olmuş yüzünü göremiyorum" dedi.
“Öyle mi, efendim? Pekala, belki de ifadem hakkında daha az, şimdi yapmanız gereken işler hakkında daha çok endişelenmelisiniz." Nedense Jinshi'de bir titreme gördüğünü sandı. Yani haklıydı: gelip Maomao'yla konuşmak için işinden kaçmıştı.
Çok fazla zaman boş vakte sahip olmak pek bir şey değil ama işi bilerek aksatmak, ha?
"Belki de görevler çok fazla birikmeden gidip ilgilenmelisiniz." Maomao, kendisinin neredeyse hiç iş yapmadığı gerçeğini kolaylıkla görmezden geldi.
Jinshi gözlerini kırpıştırdı ve bir an için acı çekmiş gibi göründü ama sonra aklına bir fikir geldi. Yüzüne pis, yaramaz bir sırıtış yayıldı. “Ah, oldukça gayretle çalışıyorum” dedi.
"Ne şekilde, efendim?"
Jinshi düşünceli bir şekilde çenesini okşadı. "Masamın karşısına çıkan yasal önerilerden biri, gençlerin kendilerini içkiye kaptırmamaları için sake içmeye bir yaş sınırı getirilmesini yani..."
Maomao ağzı açık bir şekilde ona baktı.
“...Yirmi bir yaşından önce içkinin yasak kılınmasını öneriyordu.” Gülümsemesi daha da kötüleşti.
"Jinshi-sama, böyle bir yasa çıkarmamanız için size yalvarıyorum."
Maomao'nun yüzündeki ıstırabı gözlemlerken, "Korkarım bu yalnız bana bağlı değil," dedi, çiçek açan bir bitki gibi gülümseyerek.
Dudağı kıvrıldı. Yapabileceği tek şeyi yaptı ve Jinshi'ye bir böcekmiş gibi baktı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
