Çay partileri düzenlemek, eşler için meşru bir işti. Gyokuyou, görünüşe göre her gün düzenlerdi. Bazıları Yeşim Köşkü'nde tutulurken, diğer zamanlarda başka bir eşin evine çağrılırdı.
Maomao, birbirimizin sesi olmak ve siyaset yapmak için mükemmel bir fırsat, diye düşündü. Kendisi çay partilerinden pek haz etmezdi. Sohbet konuları daha çok makyaj ve moda trendleri ile sınırlıydı. Derinlemesine sorularla serpiştirilmiş sıkıcı konuşma: arka sarayın gerçek bir mikro kozmosu. Tüm bunlarla oldukça rahat görünüyorlar... Sanırım onları eş yapan da bu.
Gyokuyou, yine batıdan gelen orta rütbeli bir eşle konuşuyordu. Ortak vatanları, aralarında gerçek bir sohbeti teşvik ediyor gibiydi. Maomao ayrıntıları bilmiyordu ama asıl konu Gyokuyou'nun ailesiyle gelecekteki ilişkileriyle ilgili gibi görünüyordu.
Gyokuyou neşeli ve ilgi çekici bir konuşmacıydı ve birçok eş, ne yaptıklarını anlamadan ona küçük sırlarını anlatırdı. Gyokuyou'nun işlerinden biri de bunları yazmaktı. Eş Gyokuyou'nun evi kavrulmuş bir araziydi - ama aynı zamanda bir ticaret noktasında da oturuyordu ve hem insanları hem de zamanın geçişini okuma yeteneği çok önemliydi. Bir eş olarak kazandıklarına ek olarak, ailesine küçük bilgiler ileterek onlara yardım ediyordu.
Dün gece çok geç kalktı ama hiç yorgun görünmüyor. İmparator, sevgili Gyokuyou'yu üç günde bir, hatta daha sık ziyaret ediyordu. Görünüşte, bir şeylere tutunmaya başlayan ve kendini ayağa kaldıran kızını görmek içindi, ama söylemeye gerek yok, ziyaretlerinde yaptığı tek şey prensese hayran olmak değildi. Maomao, İmparator'un günlük işlerini gece işlerinden daha fazla ihmal etmediğini biliyordu, bu da muazzam enerjiye sahip bir adam olduğunu gösteriyordu. Ülkenin refaha kavuşması açısından bakıldığında takdire şayan bir şeydi.
Çay partisinin sonunda Maomao, İnfa'dan bir yığın çay şekeri aldı. Bazılarını yemeye istekliydi, ama tek başına üstesinden gelemeyeceği kadar çoktu, bu yüzden Shaoran'a her zamanki ziyaretini yaptı. Shaoran'ın hikayeleri her zaman anlaşılır, hatta tamamen tutarlı değildi, ancak son dedikodu mahsulünü mecburen Maomao ile paylaştı. Bugün kendini öldüren hizmetçi kadından, zehirlenmeye teşebbüsten ve nedense Saf Eş hakkında bir şeylerden konuşmuştu.
"İmparatorun 'dört gözde hanımı' hakkında istedikleri kadar konuşabilirler, ama onun yaşlandığı gerçeğini aşmak mümkün değil."
Eş Gyokuyou on dokuz, Rifa yirmi üç ve Rishu sadece on dört yaşındaydı. Ama Saf Eş Aaduo tam otuz beş yaşındaydı ve Majestelerinden bir yaş büyüktü. Hâlâ bir çocuk doğurması mümkün olabilir, ancak arka sarayda işleyen sistem altında, çok geçmeden, bazen "bir yastıktan diğerine kaydırılmak" dedikleri bir süreçte kenara çekilmeyi bekleyebilirdi. Başka bir deyişle, Aaduo ulusun anası olmayı umut edemezdi.
Muhtemel rütbesinin düşürülmesi ve onun yerine kimin yüksek eş rütbesine yükseltilebileceği hakkında konuşmalar çoktan başlamıştı. Bu tür gevezelikler yeni bir şey değildi, ama Aaduo tahta çıkmadan önce İmparator'un eşi olduğundan ve aslında bir zamanlar ona bir erkek çocuk doğurduğu için, konuşma pek ilgi görmemişti.
Ölü bir küçük prensin annesi, diye düşündü Maomao. Majesteleri için başka bir çocuğa hamile kalmazsa, Rifa'nın dört gözle beklemesi gereken kaderin aynısıydı. Ve o gerçekten yalnız değildi: Eş Gyokuyou, İmparatorluk sevgisinde sonsuza kadar gururlu bir yer tutacağını varsayamazdınız.
Çünkü her güzel çiçek zamanla solardı. Arka sarayın çiçekleri meyve vermeliydi, yoksa değersiz olurlardı. Bu mantık şimdiye kadar Maomao'ya ne kadar tanıdık gelse de, ona sarayın aynı zamanda bir hapishane olduğunu hatırlatmaktan asla vazgeçmedi.
Eteğine düşen birkaç ay çöreği kırıntısını silkeledi ve bulutlu gökyüzüne baktı.
Gyokuyou'nun bugünkü çay partisi için partneri biraz sıra dışıydı. Bu, gözde dört hanımdan biri olan Eş Riishu'ydu. Aynı türden eşlerin birbirleri için partiler düzenlemesi alışılmadık bir durumdu; en yüksek rütbeli kadınlara geldiğinde daha da çok.
Riishu'nun çocuksu yüzündeki gerginlik apaçık ortadaydı. Kötü şöhretli çeşnicibaşı da dahil olmak üzere bekleyen dört kadın katılmıştı. Görünüşe göre kadın, Maomao'nun olabileceğinden korktuğu kadar sert bir şekilde cezalandırılmamıştı.
Dışarısı soğuktu, bu yüzden çay partisi içeride yapılıyordu. Bazı hadımlar, oturma odasında bekleyen hanımlar için şezlonglar kurmakla görevlendirildi. Masada sedef kakma vardı ve perde, ayrıntılı işlemelerle yenisiyle değiştirildi. Açık sözlü olmak gerekirse, İmparator'u kabul etmeye bu kadar önem vermiyorlardı - ama bu, akranları için ellerinden gelenin en iyisini yapmak isteyen kadınların yoluydu.
Makyaj da aynı şekilde zevkle uygulandı ve Maomao kısa sürede çillerinden mahrum kaldı. Kızlar gözlerinin kenarlarını kırmızı çizgilerle vurguluyordu. Erkeklerin gösterişli olduğunu düşünebilecekleri bir makyaj seviyesiydi ama bu önemli değildi; burada, iki taraf arasında daha şatafatlı olan galip gelirdi.
Konuşmalarında, Eş Gyokuyou tüm konuşmayı yapıyor gibi görünürken, Rishu uysalca başını salladı. Belki de aralarındaki yaş farkının nedeni buydu. Rishu'nun arkasında, görevlileri leydilerinden çok Yeşim Köşk'ün teçhizatıyla ilgileniyor gibiydiler, bir o yana bir bu yana süs eşyalarına ve mobilyalara göz atıyorlardı. Maomao'nun karşısındaki Eş Rishu'nun arkasında görev bilinciyle duran çeşnicibaşı, eski işkencecisine dikkatle bakıyordu.
Buradaki hikaye nedir? Önce Kristal Köşk'teki kadınlar, şimdi de bu kız. Maomao, insanların ona bir tür canavar gibi davranmayı bırakmasını diledi. O bir sokak köpeği değildi ve ısırmazdı.
Maomao, hazırlıksız, tamamen sıradan nedimelere benziyorlar, diye düşündü. Bir keresinde Gaoshun'a eşlere zorbalık yaptıklarını söylemişti. İddianın doğru olmadığı ortaya çıkarsa biraz tuhaf gelebilirdi ama yanıldığı için de aynı derecede mutlu olurdu.
Yeşim Köşk'ün bekleyen az sayıdaki gururlu hanımıyla karşılaştırıldığında, Rishu'nun kadınları biraz yavaş hareket ediyor gibiydiler ama işlerini yaptılar. En azından onlar gibi: Gyokuyou bugünkü çay partisinin hostesi olduğu için yapacak pek bir işleri yoktu.
Airan seramik bir kavanoz ve sıcak suyla geldi.
“Tatlı şeylere düşkün müsünüz? Bugün hava çok soğuk, bunun rahatlatıcı olabileceğini düşündüm," dedi Gyokuyou.
Rishu, "Tatlıları severim," diye yanıtladı. Bu onu biraz daha rahatlatmış gibiydi.
Kavanozun içinde balda kaynatılmış narenciye kabuğu vardı. Vücudu ısıtır, boğazı yumuşatır ve hatta soğuk algınlığını önlemeye yardımcı olabilir. Maomao kendisi yapmıştı. Gyokuyou bundan hoşlanmışa benziyordu ve son zamanlarda çay partilerinde sık sık servis etmişti.
Hmm? Tatlıları sevdiğini söylemesine rağmen, Eş Rishu aniden bariz bir şekilde rahatsız göründü. Çeşnicibaşı da aynı şekilde, hanımının içki bardağına dökülen şeye itiraz etmek istiyormuş gibi görünüyordu. Bal da mı yiyemezsin? Diye düşündü Maomao.
Etrafta dolaşan diğer nedimelerin hiçbiri bir şey söylemeye hazır görünmüyordu. Sadece Rishu'ya kızgınlıkla baktılar. Üstesinden gel, der gibiydiler. Hâlâ çocukça seçicilik olduğunu düşünüyorlardı.
Maomao biraz iç çekti ve Eş Gyokuyou'nun kulağına fısıldadı. Gözleri hafifçe açıldı ve Airan'ı çağırdı. "Çok üzgünüm ama görünüşe göre bunun biraz daha derinleşmesi gerek. Başka bir şey getirteceğim. Zencefil çayı içer misiniz?”
"Evet. Teşekkür ederim hanımefendi" dedi Rishu, sesi biraz daha iyimser geliyordu. Belli ki çayları değiştirmek doğru bir hareket olmuştu.
Maomao yukarı baktığında, Rishu'nun nedimelerini gördü. Neredeyse hayal kırıklığına uğramış göründüklerini düşündü. Etki sadece bir saniye sürdü ve sonra geçti.
Akşam olduğunda, hadımların en güzeli her zamanki gibi ortaya çıktı. Önde peri benzeri bir gülümseme, arkada Gaoshun. Maomao, son zamanlarda Gaoshun'un alnında eskisinden daha fazla kırışık olduğu hissine kapıldı. Belki de uğraşması gereken yeni sorunları vardı.
Jinshi, "Eş Rishu ile bir çay partisi verdiğinizi duydum," dedi.
"Evet ve çok güzeldi."
Jinshi, sanki arka sarayda işleri bir arada tutmak onun işiymiş gibi, İmparator'un en önde gelen eşlerini düzenli olarak ziyaret ediyordu. O günkü buluşmada olağandışı bir şey sezmiş gibiydi ve bu yüzden kendisini dahil etmek zorunda hissetti. Maomao, herhangi bir şeyin içine çekilmeden önce çıkışını yapmaya çalıştı ama doğal olarak onu durdurdu.
"Beni bırakabilir misiniz acaba?"
"Konuşmamı henüz bitirmedim." Yüce genç adam bakışlarını ona çevirdiğinde, Maomao sadece kendi gözlerini yere indirebildi. Ona ölü bir balıkmış gibi baktığından emindi. Güzel bir balık da değil. Muhtemelen alttan beslenenlerden biri.
"Ah, ne kadar hoş arkadaşlarsınız," dedi Gyokuyou neşeyle gülerek. Biraz fazla neşeyle; ve Maomao kendini, "Leydi Gyokuyou, göz çevresine biraz akupresür kırışıklıkları önlemeye yardımcı olabilir" diye cevaplarken buldu.
Jinshi dışında kimseye kaba davranmamaya dikkat etmesi gerekiyordu. Şey... Sanırım bu da pek iyi bir fikir değil. Maomao daha geçen gün onu çoktan üzmüştü. Bunun gibi çok fazla küçük yanlış adım atarsa, kendini hadımın iyi lütfunun dışında bulabilir ve belki de bundan hemen sonra boğularak ani bir sonla karşılaşabilir.
"Geçen gün kendini öldüren hizmetçi kadının zehirlenme olayının faili olduğunu duydun mu?"
Maomao başını salladı - çünkü Jinshi'nin ses tonundan Gyokuyou'ya değil de ona sorduğu anlaşılıyordu. Eşe gelince, o bu konuşmanın özel olarak yapılmasının daha iyi olacağını sezmiş göründü ve odadan çıktı. Maomao, Jinshi ve Gaoshun yalnız kaldılar.
"Suçlunun gerçekten intihar ettiğine inanıyor musun?"
"Bunu belirlemek bana düşmez." Bir yalanı gerçeğe dönüştürmek güçlülerin ayrıcalığıydı. Kararı kimin verdiğini bilmiyordu ama Jinshi'nin bir şekilde bağlantılı olduğundan şüpheleniyordu.
"Yalnızca hizmetkar bir kadının Erdemli Eş'in yemeğini zehirlemesi için bir nedeni olabilir mi?"
"Korkarım ki bilmiyorum."
Jinshi, insanları manipüle etmek için ustalıkla kullanabileceği baştan çıkarıcı bir bakışla gülümsedi. Ne yazık ki bu Maomao'da işe yaramadı. İstediğini elde etmek için ona kötü gözle bakması gerekmediğini bildiğinden emindi; sadece ona bir emir vermesi gerekiyordu. Reddedemezdi.
"Belki de seni yarından itibaren Garnet Köşkü'ne yardım etmen için gönderebilirim?"
Maomao mümkün olan tek yanıtı verdi: "Nasıl isterseniz."
Bir evin sahibini yansıtmak için geldiğini söylerler. Aynı şekilde, Eş Gyokuyou'nun Yeşim Köşkü ev gibiyken, Rifa'nın Kristal Köşkü zarifti. Ve Aaduo'nun yaşadığı Garnet Köşkü son derece pratikti. Dekorun hiçbir yerinde gereksiz bir şey yoktu; kendisi de bir tür yüce incelik elde eden yabancı süslemelere bariz bir ilgisizlik vardı.
Doğrudan evin hanımının kim olduğuyla konuşuyordu. Ne çiçeksi bir fazlalık, ne bolluk, ne de büyüleyici bir güzellikle övünen vücudundaki her türlü atık sıyrılmıştı. Ancak geriye kalan, sade, tarafsız bir güzellikti.
""Gerçekten otuz beş yaşında mı?""Aaduo resmi bir üniforma giymiş olsaydı, biri onu gelecek vaat eden bir memur sanabilirdi. Burada, sadece kadınlar ve hadımların bulunduğu arka sarayda, pek çok kişinin gözbebeği olmalıydı. Jinshi'ye çok benzeyen bir şekilde çekiciydi - ve sonra yine farklıydı. Maomao, Aaduo'nun ziyafette tam olarak ne giydiğini görmemişti ama şimdi neredeyse binicilik kıyafetlerine benzeyen herhangi bir eteği veya geniş kolları çıkarmıştı.
Maomao, diğer iki hizmetkar kadınla birlikte konutta gezdiriliyordu. Aaduo'nun baş nedimesi Fonmin, evin içinde koştururken akıcı bir anlatım sergileyen, tombul, geveze bir güzellikti.
"Buraya bu kadar kısa sürede getirdiğim için üzgünüm," dedi. İmparator'un gözde dört hanımından birinin baş nedimesi muhtemelen kendisi de vasat olmayan bir kadındı ve Fonmin'in daha önemsiz olan kadınlarla ilişki kurmaya istekli olması sevimliydi.
Tüccar bir ailenin kızı mı acaba, diye düşündü Maomao. O ve diğerleri, her yılın dönüm noktası olan büyük temizlik işine yardım etmeleri için çağrılmışlardı. Garnet Köşkü'nde bunu tek başına yapacak kadar insan yoktu. Yaralı mı? Maomao, Fonmin'in sol kolundaki bandajı görünce merak etti. Maomao'nun sol kolu da aynı şekilde sargılıydı. Yaralarını her gördüklerinde ona endişeyle bakan insanlardan bıkmıştı.
Kadınlar, günü böceklerden korumak için mobilyaları ve parşömenleri havalandırarak geçirirken, fiziksel işi hadımların halletmesine izin verdi. Ve Garnet Köşkü'nde her birinden o kadar çok vardı ki, Eş Gyokuyou'nun evinde olduğundan çok daha fazla. Aaduo'nun arka saraydaki ikametgahında biriktirdiği miktar bu kadardı, eşlerin en uzunu oydu.
Maomao o akşam Yeşim Köşk'e geri dönmedi, ancak Garnet Köşkü'ndeki büyük bir odada nedimelik yapan diğer iki kadınla birlikte uyudu. Gerçekten de soğuktan korunmak için ona hayvan kürkünden bir battaniye verildi.
""Bana tam olarak ne yapacağım söylenmedi."" Maomao, tıpkı Fonmin'in dediği gibi temizliğe odaklandı. Tombul nedime cömertçe onu övdü, bu da işi gevşetmeyi çok daha zorlaştırıyordu. Maomao, Fonmin'in aslında insanları hünerli bir şekilde kullandığından şüphelenmeye başladı.
Fonmin, ev işlerini mutlu bir kalple yapan iyi bir eşten bahsederken insanların aklındaki kadın tipine benziyordu. Eşinin arka sarayda geçirdiği süre boyunca Aaduo ile birlikteydi, yani normal evlilik yaşını çoktan geçmişti ve Maomao bile bunun utanç verici bir şey olduğunu düşünürken buldu kendini. Baş nedime olarak Fonmin'in birçok vasıfsız adamdan daha fazlasını kazanabileceğini biliyordu, ama bir koca bulmanın gerçekten hiç aklına gelip gelmediğini merak etti. Bu çoğu insanın düşündüğü bir şey değil miydi? Maomao, Yeşim Köşkü'ndeki diğer üç hanımın bundan sık sık bahsettiğini biliyordu. Henüz bir süreliğine Eş Gyokuyou'nun yanından ayrılmaya niyetleri yoktu, ama yine de önlerine atılgan bir prensin çıkmasının hayalini kuruyorlardı. Honyan gülümseyerek, "Hayaller bedava, o yüzden doyasıya eğlenin," derdi. Maomao bu sözü garip bir şekilde korkutucu buldu.
Bir süredir ilk kez gerçekten çalışmış gibi hissediyorum, diye düşündü. Sonra tıpkı kedi gibi kıvrıldı ve kısa süre sonra uykuya daldı.
Zehirleme girişiminin arkasındaki beyin gerçekten burada mı? Maomao merak etti. Yeşim Köşkü'ndeki nedimeler son derece çalışkandı ama bu standarda göre bile Maomao, Garnet Köşkü'ndeki kadınların da huysuz olmadığını kabul etmek zorundaydı. Hepsi, Eş Aaduo'ya hayrandı ve onun için ellerinden gelenin en iyisini yapmak istediler.
Bu, herkes için olduğu kadar liderleri Fonmin için de geçerliydi. Durumunun kendisini kısıtlamasına asla izin vermedi; bir toz zerresi görse, bir bez alır ve kendisi silerdi. Üst düzey bir eşin baş nedimesi gibi görünmüyordu. Çalışkan Honyan bile bu tür görevleri diğer kadınlara bırakırdı.
""Keşke Kristal Köşk'teki gururlu tavus kuşları bunu görebilseydi.""
Görünüşe göre Eş Rifa, nedimeler konusunda şanslı değildi. Belki de bu kadar çok olmasının nedeni, her birinin çok az iş yapmasıydı. Mükemmel konuşmacılardı, ama daha fazlası değiller ve sorun da burada yatıyordu. Öte yandan, bu tür sorunları ele almak, üst sıralarda yer almanın zorluklarından biriydi.
Ancak güçlü sadakat kendi sorunlarını da beraberinde getirebilir. Örneğin, birini zehirlenme girişiminde bulunmaya motive edebilir. Bazı üst düzey yetkililer, kendi kızını arka saraya sokmaya çalışıyordu ve bu da en önde gelen dört eşten birinin muhtemelen haklarından mahrum bırakılmasına yol açıyordu. Rütbesi düşürülecek biri varsa, bu Aaduo'ydu - ama ya diğer eşlerden birinin yeri aniden boşalırsa?
Gyokuyou ve Rifa az çok güvendeydiler ama muhtemelen İmparator, Eş Rishu'yu ziyaret etmemişti. Maomao, nedimelerinin onu bu kadar hafife almasının nedenlerinden birinin bu olduğundan şüpheleniyordu. Majesteleri onları bu kadar... cılız sevmiyor. Belki de babasının son derece genç kızları tercih etmesine bir tepkiydi: Mevcut hükümdar ancak bir kadının kemiklerinde yeterince et varsa tatmin oluyordu. Ziyaret ettiği her eş, en azından Gyokuyou ve Rifa, belli bir şehvete sahipti. *ben onu bunu bilmem Aaduo-sama best nokta*
Bu nedenle Rishu, eş olarak görevini henüz yerine getirememişti. Belki de bu kadar genç biri için bu iyi bir şeydi. Teknik olarak evlenebilecek yaştaydı, evet, ama on dört yaşında bir hamilelik, doğumda vücuduna ciddi bir yük bindirebilirdi. Verdigris Evi'nde bile kızlar çıraklıktan on beş yaşına kadar mezun olmuyordu. Ve o zamana kadar müşteri almıyorlardı. Nihayetinde onları daha uzun süre dayanan daha iyi fahişeler yapıyordu.
Maomao, eski İmparatorun tercihleri hakkında çok fazla düşünmemeyi seçti. Şu anki İmparator ve annesinin yaşlarını içeren küçük bir matematik yapılırsa, çok rahatsız edici bir sayıya ulaşılıyordu.
Her halükarda, eğer birisi dört hanımdan birini ortadan kaldırmak isterse, Eş Rishu mantıklı bir seçim olurdu.
Maomao, üzerinde bir dizi küçük kavanoz bulunan bir mutfak rafını düzenlerken düşüncelerinin dağılmasına izin verdi. Tatlı bir koku burnunu gıdıkladı. Kavanozlardan birini alan Maomao, onunla mutfağı temizleyen bir nedimeye “Bunlarla ne yapmalıyız?” dedi. Bir gün önce Maomao'ya eşlik eden iki hizmetçi kız, sırasıyla banyoyu ve oturma odasını temizliyorlardı.
"Rafın tozunu alın ve sonra eski yerlerine geri koyun.”
"Bunların hepsi bal mı?"
“Mmhmm. Leydi Fonmin'in ailesi arıcılıkla uğraşıyor."
"Ah."
Bal lüks bir besindi. Bir kişi bırakın bütün bir rafı dolu bir çeşit bile olsa şanslı sayılırdı - ama bu her şeyi açıklıyordu. Maomao birkaç kavanoza baktı ve farklı renklerde ballar gördü: kehribar, koyu kırmızı ve hatta kahverengi. Farklı çiçeklerden geliyorlardı ve farklı tatları vardı. Bir düşününce, önceki gece aydınlatma için kullandıkları mumların hoş bir kokusu olduğunu düşünmüştü. Balmumu olmalılar.
Hmm... Bir şey ona dırdır etti, balla ilgili bir şey. Konu daha yeni açılmıştı, emindi.
"Orada işin bitince ikinci kat korkuluğunun tozunu alır mısın? Biz temizlerken hep gözden kaçıyor.”
"Elbette." Maomao balı yerine koydu ve paçavrasıyla ikinci kata çıktı. Bal. Tatlı... Parmaklığın her bir direğinin tozunu dikkatlice alırken, kelimeyi zihninde evirip çevirerek, neyi temsil ettiğini hatırlamaya çalıştı.
İkinci kattan dışarıyı net bir şekilde görebiliyordu. Ağaçların gölgeleri arasında bazı figürler de dahil. Saklandıklarını düşünüyorlardı, ama belli ki Garnet Köşkü'nü gözlemliyorlardı.
Bu Eş Rishu mu? Genç eş, yalnızca bir görevliyle oradaydı, çeşnicibaşı. Bunların hiçbiri Maomao için mantıklı değildi. Hafızası çay partisine ve Rishu'nun bala karşı açıklanamaz nefretine gitti.
""Bal...""
Düşüncenin gitmesine izin veremezdi.
Maomao, Garnet Köşkü'nde olup bitenler hakkında Jinshi'ye rapor vermek için Yeşim Köşkü'nün kabul alanını tahsis etti.
"Bütün bunlar...Hiçbir fikrim yok demek." Bilmediği şeyi de bilmiyordu. Maomao kendini hafife almayı reddediyordu ama aynı şekilde yeteneklerini de abartmıyordu. Muhteşem hadıma karşı açık sözlüydü. Garnet Köşkü'nde üç gün geçirdikten sonra aklına gelen her şeyi ona anlatmıştı.
Jinshi bir divana uzanmış, başka bir diyardan gelen mis kokulu bir çayı yudumlarken zarif görünüyordu. Tatlı bir aroması vardı; karışım limon ve bal içeriyordu.
"Anlıyorum. Evet elbette."
"Gerçekten, efendim."
Maomao, son zamanlarda muhteşem hadım eskisinden biraz daha az ışıltılı göründüğü için aynı derecede mutluydu, ama ona ses tonu biraz gevezelik kazanmış gibi geldi. Belki de sesindeki tatlılık kaybolmuştu ve genç bir adam, neredeyse bir çocuk izlenimi veriyordu. Maomao ondan ne istediğini bilmiyordu ama o her zaman ve her zaman sıradan bir eczacıdan başka bir şey değildi. Casusluk oynamakla hiç ilgilenmiyordu.
"O zaman başka bir soru deneyelim. Varsayımsal olarak, eğer özel bir yolla dışarıdaki taraflarla iletişim kuran biri varsa, bu kim olurdu dersin?"
Yine dolambaçlı sorgulama ile. Keşke ne demek istediğini söyleseydi. Maomao kanıt olmadan konuşmaktan hoşlanmazdı. Ona her zaman varsayımlara dayalı çalışmaması öğretilmişti. Şimdi gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi. Kendini biraz sakinleştiremezse, büyüleyici genç adama dümdüz bir kurbağaymış gibi bakabilirdi. Gaoshun, her zamanki gibi, gözleriyle sessizce kendini dizginlemeye çalışıyordu.
"Bu tamamen bir olasılık, ama böyle biri olsaydı, bence bu belki de baş nedime Leydi Fonmin olurdu."
"Kanıtın var mı?"
"Sol koluna sargı bezi sarılmıştı. Bir kez değiştirirken içeri girdim ve bazı yanıklar gördüm.
Maomao daha önce çeşitli kimyasallarla emprenye edilmiş yazı şeritleriyle ilgili bir olayla uğraşmıştı. O zamanlar kimyasalların bir anlamı varsa, bir tür şifreyi temsil ediyor olabileceklerini düşünmüştü ama bunu kendine saklamıştı. Yazı şeritlerini tutan kıyafetin yanmış olduğu gerçeğine dayanarak, kıyafeti bir kez giyen kişinin kolunda yanık olduğunu hayal etmek için kısa bir adımdı. Jinshi'nin bu olasılığı araştırdığından emindi. Muhtemelen onu Maomao'yu gözleri ve kulakları yapmaya iten şey buydu.
Maomao, oldukça dürüst bir şekilde, sakin baş nedimenin böyle bir şeyi deneyecek tipte biri gibi görünmediğini düşündü, ancak bunun yalnızca kendi öznel görüşü olduğunu kabul etmesi gerekiyordu. Ve olaylara nesnel olarak bakmak gerekiyordu, yoksa gerçeğe asla ulaşılamazdı.
“Mmm. Geçme notları senin için.” Jinshi aniden gözlerinin masanın üzerindeki küçük bir kavanoza düşmesine izin verdi. Sonra Maomao'ya baktı ve o nektarlı gülümseme belirdi. Hemen arkasında uğursuz bir şey görebileceğinden emindi. Maomao tüylerinin diken diken olduğunu hissetti. Bunun gidişatı hiç hoşuna gitmemişti.
Jinshi kavanozu aldı ve ona doğru geldi. "Böylesine zeki bir kızı ödüllendirmek gerek."
"İstemiyorum."
"Evet istersin!
“Ödül olmadan oldukça mutluyum. Başkasına verin.” Maomao, onu caydırmak için Jinshi'ye en soldurucu bakışını dikti, ama Jinshi gözünü bile kırpmadı. Geçen gün duygularını incittiği için bu küçük bir ceza mıydı? Ne yazık ki ikisi için de Maomao, Jinshi'nin neden bu kadar üzgün olduğuna dair hiçbir fikri yoktu.
Hadım yaklaştı. Maomao yarım adım geriledi ve kendini duvara yapışmış halde buldu. Yardım için Gaoshun'a baktı ama suskun yardımcı pencerenin yanında oturmuş boş boş gökyüzünde uçan kuşları izliyordu. Pozun açıkça yapay olan doğası onu son derece nahoş gösteriyordu.
""Daha sonra ona bunu ödeteceğim.""
Hâlâ herkesi eritebilecek bir gülümsemeye sahip olan Jinshi, parmaklarını kavanoza soktu. Bal damlatarak ortaya çıktılar. Maomao, bu küçük şakanın çok ileri gittiğini hissetti.
"Tatlı şeyleri sevmez misin?"
"Baharatlı yiyecekleri tercih ederim."
"Ama tatlıları da yiyebilirsin, değil mi?"
Jinshi, boyun eğme belirtisi göstermedi; parmakları Maomao'nun ağzına doğru yaklaştı. Her zaman böyle davranıyor olmalı, diye düşündü. Ama güzellik sana her istediğini yapma izni vermezdi.
Hadım, Maomao'nun delici bakışlarını kendinden geçmiş bir ifadeyle inceliyordu.
""Doğru... Onun o tiplerden biri olduğunu unutmuşum."" Sanki küçük, kahverengi bir fareymiş gibi ona ezici bir bakış atmaya çalıştı ama bu, istediği etkinin tam tersini yaratıyordu.
Bunu bir emir olarak alıp balı ağzına doldurmasına izin mi vermeliydi? Yoksa kaçmanın bir yolunu bularak gururundan geriye kalanları kurtarmaya mı çalışmalıydı?
En azından kurtboğan balı olsa bununla yaşayabilirdim, diye düşündü. Zehirli bir çiçekten elde edilen bal, en azından zehirli olma erdemine sahip olacaktı.
Aniden, Maomao'nun zihninde bir şeyler bir araya geldi. Bir an durup bu düşüncenin iplerini koparmak istedi ama sapık elini ağzına sokmak üzereyken hiçbir şey düşünemiyordu. Parmaklar dudaklarına değecekken bir ses duydu.
"Hizmetçime ne yapıyorsun öyle?" Orada duran ve çok hoşnutsuz görünen Eş Gyokuyou'ydu. Yanında Honyan vardı, başı ellerinin arasındaydı.
Bölüm 28: Bal (2.Kısım)
"Jinshi-sama'nın şakasının biraz fazla ileri gittiğini kabul ediyorum ama sadece birazcık haylazdı. Onu affedemez misin?” Gaoshun, Maomao'yu Eş Rishu'nun yaşadığı Elmas Köşkü'nü gösteriyordu. Ustası, söz konusu olay nedeniyle Yeşim Köşk'te çoktan azarlanmıştı.
"Çok iyi. Bir dahaki sefere balı Gaoshun-sama yalarsa benim için bir sorun kalmaz."
"Y-Yala..." Gaoshun çelişkili görünüyordu. Eğilimleri oldukça mütevazı görünüyordu ve başka bir adamın, Jinshi'nin bile elinden hiçbir şey yalamaya eğilimi olamazdı.
"Demek istediğimi anlıyorsanız, bu kadar yeter." Maomao, dudaklarını büzdü, hızlı bir tırısla ilerledi.
Adam pişmanlık duymayan bir sapıktı. Böyle iğrenç bir kişilik için çok güzel bir yüze sahipti. Maomao, sayısız kişiyi aynı numarayla tuzağa düşürdüğünden emindi. Utanmaz, onun için tek kelime buydu. Eğer o kadar önemli biri olmasaydı, onun bacaklarının arasına tekme atmayı ciddi ciddi düşünmüştü. Yine de orada olmayan bir şeyi tekmeleyemeyeceği gerçeği onu biraz rahatlattı.
Sonunda, uğurlu nantian bambularıyla dikilmiş yepyeni bir bina olan Elmas Köşkü'ne vardılar.
Eş Rishu onları kiraz pembesi bir kıyafetle karşıladı, saçlarını çiçek süslemelerle süslenmiş bir saç tokasıyla geride tuttu. Maomao, kız gibi bir takımın ona bahçe partisinden gelen ayrıntılı kalkıştan daha çok yakıştığını düşündü.
Eş Gyokuyou işin içine girdikten sonra Maomao, kendisini rahatsız eden bir şeyi kapatmak umuduyla Eş Rishu'dan bir görüşme talep etmişti.
Rishu, Jinshi'nin yanlarında olmadığını görünce hayal kırıklığını gizleme zahmetine girmedi. Onu suçlamak biraz zordu - en azından o güzel bir yüze sahipti.
"Benden ne istediğinizi sorabilir miyim?" Rishu bir divana uzanmış, ağzını tavus kuşu tüylerinden yapılmış katlanır bir yelpazenin arkasına saklamıştı. Diğer eşlerin otoritesinden ve varlığından yoksundu; aslında, neredeyse gergin görünüyordu. Hâlâ çok gençti. Evet, güzeldi - ona boşuna "sevimli prenses" demiyorlardı - ama henüz kadınsılığını kazanmamıştı. Gerçekten de, bir tavuk kadar cılız olan Maomao'dan bile daha yassıydı.
İki nedime, kayıtsızca eşinin arkasında durdu. Rishu ilk başta yabancı çilli kadına kızgınlıkla baktı, ama sonra daha yakından baktı ve Maomao'nun bahçe partisinde bekleyen kadınlardan biri olduğunu fark etti. Gözleri genişledi ve mizacı biraz düzelmiş gibiydi.
"Baldan hoşlanmıyorsunuz, değil mi hanımefendi?" Maomao'nun biraz hoş sözler söyleyerek veya boş gevezelikle başlaması daha iyi olurdu, ama bu yorucu olurdu, bu yüzden onlardan vazgeçti.
Rishu'nun gözleri daha da genişledi. "Nasıl bildin?"
"Yüzünüzden belliydi." Gözleri olan herkes görebilir, diye düşündü Maomao. Eş Rishu, giderek daha fazla şaşırmış görünüyordu. Maomao, okuması bu kadar kolay biriyle nadiren karşılaşmıştı. "Hiç bal yüzünden mideniz bulandı mı?" Eş Rishu daha da şaşırmış göründü. Maomao bunu evet olarak kabul etti. "Birinin kendine gıda zehirlenmesi yaşatan bir besine karşı isteksiz olması alışılmadık bir durum değil."
Rishu bu sefer başını salladı. "Neden hoşlanmadığımı hatırlamıyorum...O zamanlar sadece bir bebektim.” Bebekken, Rishu biraz bal yüzünden neredeyse ölüyordu. Artık yemek yemekte zorlanıyordu çünkü tüm hayatı boyunca bakıcıları ve nedimeleri ona bundan kaçınmasını söylemişlerdi.
"Dinle seni küçük sürtük," dedi bir kadın nahoş bir şekilde. "Buraya gelip Leydi Rishu'yu sorgulamaya nasıl cüret edersin?" *olm sen kızı zehirlemeye kalkan yelloz değil misin ya? Mao'ma nasıl sürtük dersin or****
Konuşacak kişi sensin, diye düşündü Maomao. Kadın çay partisindeydi; baldan nefret eden metresine yardım etmek için en ufak bir girişimde bulunmayanlardan biriydi. ""Şimdi onun arkadaşıymışsın gibi davranma.""
Nedimelerin basit bir hilesi varmış gibi görünüyordu: Ziyaretçilere kötü adamlar gibi davrandılar, Eş Rishu'yu savunuyormuş gibi davrandılar. Suçsuz genç kadın, çevresinde düşmanlar olduğuna inanmaya başladı. Görevlileri, kendilerinin - ve yalnızca kendilerinin - müttefiki olduklarına dair ona güvence verdiler ve böylece onu izole ettiler. O zaman eşin hanımlarına güvenmekten başka seçeneği yoktu. Bu bir kısır döngüydü. Ve eş, her şeyin hanımlarının kötü niyetinden kaynaklandığını anlamadığı sürece, kimse bunu anlayamazdı. Kadınlar bahçe partisinde kendilerine aşırı güvenme hatasına düşmüşlerdi.
"Jinshi-sama'nın emriyle buradayım. Benimle bir sorununuz varsa, bunu onunla kişisel olarak halletmenizi tavsiye ederim." Maomao, tabiri caizse kaplan tehdidini ödünç alacak ve aynı zamanda kadınlara düşünecekleri bir şey verecekti. En azından buna izin verilebilirdi.
Görevlilerin yüzleri yanıyordu ve Maomao en çok sapkın hadıma yaklaşmak için hangi bahaneyi kullanacaklarını düşünürken eğlenmişti.
"Bir şey daha," dedi Maomao, bakışlarını Rishu'ya çevirirken dikkatle ifadesiz kalarak. "Garnet Köşkü'nün baş nedimesiyle tanışıyor musunuz?"
Eşin şok olmuş bakışı, ihtiyacı olan tek cevaptı.
Maomao ona "Aramanızı istediğim bir şey var," demişti.
Arka sarayda hizmet veren bir hanımefendi olan Maomao'nun hizmet yerinden ayrılmasına prensip olarak izin verilmezdi. Ama bir şey keşfetmiş gibiydi - bu ne olabilir? Düşünce derinliği ve soğukkanlılığı sadece on yedi yaşındaki bir kızınkine benzemiyordu. Hatta bir kız çocuğunda böylesine mantıklı düşünme ve sorun çözme yeteneğinin utanç verici bir israf olduğu hissedilebilir. (Yine de belirli eğilimleri olan bazıları aynı fikirde olmayabilir.)
Kullanımı çok kolay bir piyon. Keşke basitçe yapsaydı. Belki bir ya da iki sembolik itirazla olsa da, onunla birlikte giderdi.
Kimle peki? İlk göründüğü kadar olgun olmayan Gaoshun'un efendisiyle tabii ki.
"Hata ettim," diye mırıldandı Gaoshun. Belki de bu şakada bu kadar ileri gitmeden efendisini durdurmalıydı. Ama ne yapardı? Jinshi'yi durduracaktı ve sonra... ne olacaktı?
Maomao'nun meşum bakışını hatırladığında, daha sonra onun için bir şeyler saklamış olabileceğinden endişelendi. Gaoshun saç çizgisine dokundu. Bu konuda endişelenmeye yeni başlamıştı.
⭘⬤⭘
Maomao, odasındaki yatağın üzerine oturmuş, bir kitabın sayfalarını çeviriyordu. Sıkışık alanda bir mangal ve ilaç yapmak için bir havan vardı, duvar boyunca bazı kuru otlar asılıydı. Bazı aletleri Gaoshun'dan aşırmıştı, diğerlerini de tıp bürosundan "ödünç almıştı".
"On altı yıl önce, ha..." İmparatorun küçük erkek kardeşinin doğduğu sıralarda.
Maomao, Gaoshun'un ona temin ettiği dikişli ciltli bir kitap tutuyordu. Arka saraydaki olayları kronikleştirdi.
Mevcut imparator, hala varisiyken tek bir çocuk doğurmuştu. Annesi, o zamanki prensin süt kardeşi, daha sonra Saf Eş olmuştu. Ancak çocuk sütten kesilmeden ölmüştü ve şehzade, babası ölüp İmparatorluk haremi yeniden kuruluncaya kadar başka çocuk doğurmamıştı.
Tüm prensliği boyunca sadece bir eşi vardı. Garip buldu. O azgın yaşlı adamı tanıdığı için, koca bir cariye kalabalığını yanına almasını beklerdi. Onun bir kadına on yıldan fazla sadık kaldığına neredeyse inanamıyordu. Sadece söylentilere ve dedikodulara güvenemeyeceğinizi göstermeye gitti. Kayıtları kendinizin kontrol etmesi en iyisidir.
""On altı yıl önce.""
""Bebekken ölen bir çocuk.""
""Ve...""
"Mahkeme doktoru Ruomen sürgüne gönderildi." Maomao bu ismi biliyordu. Üzerine çöken duygu, bazı parçaların yerine oturduğu duygusu kadar şaşırtıcı değildi. Bir bakıma, böyle bir şeyin olması gerektiğinden şüphelenmişti. Maomao, arka sarayın çevresinde yetişen çeşitli bitkileri sık sık kullandı. Doğal olarak orada değillerdi - her zaman birinin onları diktiğini varsaydı. Evinin çevresinde bir sürü bitki yetiştiren bir kişi tanıyordu.
“Sen ne yaptın ihtiyar...” Yaşlı bir kadın gibi topallayarak yürüyen babasını düşündü. Kendisi kadar yetenekli ve bilgili bir uygulayıcı, bir eğlence bölgesinde bitkin düşerek heba edilmişti.
Gerçekten de, Maomao'nun ilaçlardaki akıl hocası, dizinden bir kemiği eksik olan eski bir saray hadımıydı.
Bölüm 29: Bal (3.Kısım)
"Eş Gyokuyou'dan bir mektup mu dedin?"
"Evet. Şahsen teslim etmem söylendi.”
"Korkarım Leydi Aaduo şu anda çaya gidiyor..." Aaduo'nun tıknaz baş nedimesi Fonmin, Maomao'ya özür dilercesine baktı.
Maomao, taşıdığı küçük tahta kutuyu açtı. Normalde içinde bir parça kağıt olabilirdi, ama bunda içinde tek bir kırmızı çiçek borusu olan küçük bir kavanoz vardı. Ondan tanıdık, tatlı bir aroma yayıldı. Maomao, Fonmin'in yüzünü buruşturduğunu gördü; çiçeği tanımış olmalı.
Haklı mıydım? Maomao kavanozu bir kenara kaydırdı ve Fonmin'in gayet iyi bildiğinden şüphelendiği belirli kelimelerin bir listesinin yazılı olduğu bir kağıt parçasını ortaya çıkardı.
Keskin olanları severim, diye düşündü Maomao. İşleri çok daha hızlı hale getirir.
Yüzü gergin olan Fonmin, Maomao'yu Garnet Köşkü'ne götürdü.
Fonmin'in kişisel odaları, Honyan'ınkiyle hemen hemen aynı plana göre düzenlenmişti ama sahip olduğu her şey bir köşeye sıkıştırılmıştı. Her şeyi toplanmış gibi görünüyordu.
Evet. Bu doğru. Maomao ve Fonmin yuvarlak bir masanın karşısında karşı karşıya oturdular. Fonmin, sıcak zencefil çayı servis etti ve masanın üzerindeki bir kutuda sert ekmek çörekleri vardı. Üzerlerine meyve balları bulaşmıştı.
Fonmin'e "Şimdi, sorun nedir?"diye sordu. "Eğer bunun için buradaysan, temizliği bitirdik." Sesi nazikti ama şüpheliydi. Maomao'nun neden geldiğini biliyordu ama sohbeti başlatan o olmayacaktı.
"Ne zaman taşınacağınızı sorabilir miyim?" dedi Maomao, köşedeki eşyaları göstererek.
"Çok anlayışlısın." Fonmin'in sesi hemen soğudu.
"Bahar temizliği" sadece bir bahaneydi. İnsanlar yeni yılı resmi olarak selamlarken yeni eşinin yerinde olabilmesi için Aaduo'nun Garnet Köşkü'nden ayrılması gerekiyordu. Çocuk sahibi olamayan ya da doğuramayan eşlerin arka sarayda yeri yoktu, uzun yıllar İmparator'un arkadaşı olsalar bile. Aaduo'nun yaptığı gibi, mahkemede statülerini güvence altına alacak güçlü bir destekçileri yoksa daha da fazlası olabilirdi.
Bu noktaya kadar, Aaduo'nun hükümdarın süt kardeşi olması, kişinin kendi biyolojik ebeveyninden daha yakın bir bağ olması onu korumuştu. Belki de en azından doğurduğu prens yaşasaydı, başını dik tutabilirdi.
Onun hakkında bir tahminim var. Eş Aaduo, genç bir adamın yakışıklı güzelliğine sahipti; onda neredeyse hiç kadınsılık yoktu. Bir kadın hadım olabilseydi, Aaduo gibi görünebilirdi. Maomao bir varsayıma dayalı herhangi bir şey söylemekten nefret ederdi ama bu apaçık bir gerçek olduğunda, bazen yapabileceğiniz tek şey buydu.
"Eş Aaduo artık çocuk doğuramıyor, değil mi?"
Fonmin hiçbir şey söylemedi ama onun sessizliği bir onay gibiydi. Yüzü gittikçe sertleşti.
"Doğum sırasında bir şey oldu, değil mi?" Diye daha da dürttü.
"Bunun seninle bir ilgisi yok." Orta yaşlı kadın gözlerini kıstı. Maomao'nun daha önce tanıştığı ama derin bir düşmanlıkla yanıp tutuşan şefkatli, düşünceli kadına dair hiçbir ipucu taşımıyorlardı.
"Aslında öyle. Çünkü doğumdaki doktor benim üvey babamdı.” Maomao bu gerçeği soğukkanlılıkla aktardı. Fonmin ayağa kalktı.
Arka saraydaki sağlık personeli sürekli olarak yetersiz kalıyordu, öyle ki şu anda pozisyonu dolduran şarlatan bile işini elinde tutabiliyordu. Nedeni basitti: Bu eşsiz beceriye -iyi gelişmiş tıbbi bilgiye- sahip olan bir adamın hadım olmaya ihtiyacı yoktu. İşi sosyal açıdan beceriksiz yaşlı adamına dayatmak muhtemelen yeterince kolay olmuştu.
"Eş Aaduo'nun talihsizliği, çocuğunun doğumunun İmparatorluk küçük erkek kardeşininkiyle aynı zamana denk gelmesiydi." İkisini bu mahkemenin terazisinde tartın ve leydinizin doğumu açıkça daha az önemli kabul edilirdi.
Bebek zorlu doğumdan sağ çıktı ama Aaduo rahmini kaybetti. Sonra çocuk genç yaşta öldü. Bazıları, Aaduo'nun bebeğinin, Eş Rifa'nın prensini öldüren aynı zehirli yapı nedeniyle kaybolduğunu iddia etti, ancak Maomao farklı düşündü. Aaduo gibi genç bir prensin annesine, babasının saatindeki ölümcül yüz pudrasına asla izin verilmezdi.
"Olanlardan kendinizi mi sorumlu hissediyorsunuz Leydi Fonmin? Eş Aaduo doğumdan sonra rahatsızlandığında, onun yerine bebeğe bakanın siz olduğuna inanıyorum..."
"Pekala," dedi Fonmin yavaşça. "Her şeyi anladın, değil mi? Leydi Aaduo'ya yardım edemeyen değersiz şarlatanın kızı olmana rağmen."
"Evet. Öyle olsam bile." Tıpta suçlama, çaresiz bir omuz silkmeyle göz ardı edilemezdi: Babası başka bir şey söylemişti. "şarlatan" gibi suistimalleri hemen kabul ederdi. "Şu şarlatan metresinin içinde beyaz kurşun bulunan yüz pudrası kullanmasını engellediğini biliyorsun. Çocuğa bu kadar ölümcül bir şey vermeyecek kadar da zekiydin.” Maomao mektup kutusundaki küçük kavanozu açtı. İçinde bal parıldıyordu. Maomao kavanozdaki kırmızı çiçeği ağzına koydu.
Balın tatlılığını taşıyordu. Çiçeği kopardı, parmaklarıyla oynadı. “Zehirli bitkilerin pek çok çeşidi vardır. Örneğin kurtboğan ve açelya. Toksinler de onlardan yapılan bala taşınıyor.”
"Farkındayım."
"Öyle düşünüyordum." Bir arıcı ailesinden kesinlikle böyle şeyleri anlaması beklenebilirdi. Ve eğer bir toksin bir yetişkinde ciddi zehirlenmelere neden oluyorsa, bunun bir çocuğa ne yapacağını bir düşünün. "Ama balın yalnızca çocukları etkileyen zehir içerebileceğini fark etmemişsin."
Bu bir varsayım değildi. Gerçekti. Nadirdi, ancak bu tür bazı toksinler vardı - daha düşük direnç seviyeleriyle yalnızca çocuklar için zehirli olan maddeler.
"Tadına baktın ve iyiydin, yani onun da öyle olacağını düşündün. Yine de, büyümesine yardımcı olması için çocuğa verdiğiniz şeyler tam tersini yapıyor ve siz bunu asla bilmiyordunuz."
Ve sonra Aaduo'nun çocuğu öldü. Ölüm nedeni bilinmiyor.
Maomao'nun babası ve o dönemde başhekim olan Ruomen, doğum sırasındaki soruna ek olarak bu muazzam başarısızlıktan sorumlu tutuldu. Bunlar için sürgüne gönderildi ve ayrıca sakatlama ile cezalandırıldı: bir dizinin kemiklerini çıkardılar.
"Hanımınızın yani Eş Aaduo'nun öğrenmesi isteyeceğiniz en son şeydi." Metresinin sahip olabileceği tek çocuğun ölmesinin sebebinin Fonmin olduğunu keşfetmek... "Demek Eş Rishu'yu ortadan kaldırmaya çalıştın."
Önceki İmparatorun hükümdarlığı sırasında, Rishu görünüşe göre Aaduo'ya oldukça yakındı ve söylenene göre Aaduo ondan oldukça hoşlanmış gibi görünüyordu. Aaduo, İmparator'un ilişkilerini tamamlamaması umuduyla genç gelinin yanında kalmış olabilir miydi?
Ebeveynlerinden ayrılmış bir çocuk ve asla doğum yapamayan yetişkin bir kadın: Aralarında bir tür simbiyoz ortaya çıktı. Ama bir gün, Eş Aaduo aniden Rishu'yu kabul etmeyi bıraktı. Genç eş defalarca onu ziyarete geldi ama her seferinde Fonmin onu kovaladı. Sonra eski İmparator öldü ve Eş Rishu yemin etti.
"Eş Rishu sana söyledi, değil mi? Balın zehirli olabileceğini. Ve Rishu sık ziyaretlerine devam etseydi, sonunda gerçeğin Aaduo'ya iletilmesine izin verebilirdi. Aaduo, parçaları bir araya getirmek için ihtiyacı olan tek şey olabilecek kadar zekiydi. Fonmin bundan kaçınmak için çaresizdi.
Ancak İmparator'un ölümünden sonra, Rishu güvenli bir şekilde bir manastırdayken, Fonmin kızı bir daha asla göremeyeceğini düşünmüştü - kız arka sarayda yeniden ortaya çıkana kadar, hala yüksek bir eşti. Ve şimdi de Aaduo için bir tehdit. Yine de kız, annesi için can atan bir çocuk gibi, Aaduo'yu ziyarete geldiğini gösteriyordu. Rishu çok korunaklıydı. Çevresindeki dünyaya karşı çok kör. Böylece Fonmin ondan kurtulmaya karar verdi.
Maomao'nun karşısında, sakin ve ilgili şef hanımdan hiçbir iz yoktu. Fonmin'in bakışları buz kadar soğudu. "Ne istiyorsun?"
"Hiçbir şey," dedi Maomao, ensesinde bir karıncalanma hissetmesine rağmen. Daha önce çörekleri kesmek için kullandıkları bıçak, arkasındaki raftaydı. Bu sadece basit bir baltaydı, ama minyon Maomao'yu tehdit etmek için fazlasıyla yeterliydi. Fonmin'in kolayca ulaşabileceği bir yerdeydi.
"Herhangi bir şey," dedi Fonmin, neredeyse tatlı bir şekilde.
"Böyle bir teklifin anlamsız olduğunu çok iyi biliyorsunuz leydim."
Fonmin'in dudakları bunun üzerine boş boş kıvrıldı. Kibar bir gülümseme düzeyine bile yükselmemişti ama ifadenin derinlerinde bir şeyler vardı - ne olabilirdi?
Fonmin, yüzünde hala bir gülümsemenin fısıltısı olan Maomao'ya "Söyle... Senin için en önemli olan kişi için en çok neyin önemli olduğunu biliyor musun?" Diye sordu. Maomao başını salladı. En önemli şeyin ne olduğundan habersizdi. İster eşya, ister insan olsun.
Fonmin, "Ben aldım..." dedi. "Bir mücevherden çok değer verdiği çocuğu aldım." Fonmin, Aaduo'nun hizmetine girdiği andan itibaren, hayatında başka kimseye hizmet etmeyeceğini biliyordu. Eş, bir kadın için alışılmadık bir kararlılığa sahipti ve konuştuğunda varisin kendisiyle aynı bakışı taşıyabiliyordu ve Fonmin ona sonsuz saygı duyuyordu. Eş, tüm hayatını ailesinin ona söylediği gibi yaparak geçirmiş olan Fonmin'i bir şimşek gibi vurdu. Hikayeyi anlatırken gülümsedi.
“Leydi Aaduo o zamanlar bana bir şey söyledi. Oğlunun sadece cennetin iradesini takip ettiğini söyledi. Bu bizim için rahatsız edilecek bir şey değildi.” Bir çocuğun yedi yaşına kadar hayatta kalıp kalamayacağını bilmek imkansızdı. En ufak bir hastalık onları anında öldürebilir. "Yine de Leydi Aaduo'nun her gece ağladığını duyabiliyordum." Fonmin yavaşça yere baktı. Ağzından bir tür inilti kaçtı. Hareketsiz baş nedime gitmişti. Onun yerinde sadece pişmanlıktan harap olmuş bir kadın vardı.
Bu on altı yıl boyunca Aaduo Eşine hizmet ederken kendini nasıl hissetmiş olmalı? Bir eş veya partner düşünmeden kendini tamamen hanımına adamak mı? Maomao hayal bile edemiyordu. Ne Fonmin'in duyguları, ne de başka birine bu derece değer vermenin nasıl bir his olduğu. Bu yüzden gerçekten ne istediğini bilmiyordu.
Fonmin, Maomao'nun önermek üzere olduğu şeyi kabul edecek miydi? Hiç şüphe yok ki Jinshi, Maomao'nun son zamanlarda arşivlere olan ilgisinden haberdar olmuştu. Arka sarayı neredeyse yöneten hadımdan bir şey saklayabileceğini düşünmüyordu. Prenses Fuyou konusunda gerçeği kendine saklamayı başarmıştı ama bu kez onu yoldan çıkarabileceğini sanmıyordu.
Maomao da istemedi.
Maomao'nun söyleyeceklerini duyduğunda Jinshi, Fonmin'i tutuklatacaktı. Başka ne olursa olsun ya da onun adına kim itiraz ederse etsin, nihai cezadan kesinlikle kaçamayacaktı. Gerçek on altı yıl sonra ortaya çıkacaktı. Her şey harekete geçmişti ve Maomao burada ve şimdi ortadan kaybolsa bile, er ya da geç Fonmin ortaya çıkacaktı. Baş nedime bunu fark etmeyecek kadar akıllıydı.
Maomao'nun onun için yapabileceği tek bir şey vardı. Fonmin, cezasının hafifletilmesini veya Eş Aaduo'nun şefaatini umut edemezdi. Ancak iki nedeni bire indirilebilir. Motivasyonunu Aaduo Eşinden saklamaya devam edebilirdi.
Maomao onun ne kadar korkunç bir şey söylediğini biliyordu. Başka bir kadının ölmesini istemek anlamına geldiğini. Ama düşünebildiği tek şey buydu. Özel bir etkisi veya yetkisi olmayan genç bir kadının sunabileceği tek şey.
"Sonuç aynı olacak. Ama bunu kabul edebilirsen..."
Fonmin bunu kabul edebilseydi, Maomao onun ısrarla istediğini yapacaktı.
Çok yorgunum...
Maomao Yeşim Köşk'ündeki odasına döndü ve sert yatağına yığıldı. Giysileri terden sırılsıklam olmuştu, en yüksek gerilim anında döktüğü ter, korku kokuyordu. Banyo yapmak istedi.
En azından değişebileceğini düşünerek dış giysilerini çıkardı ve göğsünden karnına kadar sarılı büyük bir bez ortaya çıktı. Birkaç kat yağlı kağıdı yerinde tuttu.
"İhtiyacım olmadığına sevindim," dedi kendi kendine. Bıçaklanmak yine de canını yakabilirdi.
Maomao yağlı kağıdı çıkardı ve kendine yeni bir kıyafet buldu.
⭘⬤⭘
Jinshi, gerçeği yalnızca hayretle düşünebildi. Eş Rishu'nun zehirlenme girişiminin suçlunun intiharıyla sonuçlanacağını kim düşünebilirdi?
Jinshi, Yeşim Köşkü'nün oturma alanındaydı ve suskun bir nedimeye bu sonucu anlatıyordu. Eş Gyokuyou'yu zaten bilgilendirmişti.
"Ve böylece Fonmin kendi eliyle öldü," dedi.
"Hepimiz için iyi," diye yanıtladı nedime, özel bir duygu belirtisi göstermeden.
Jinshi dirseklerini masaya dayadı. Gaoshun itiraz etmek ister gibi göründü ama Jinshi onu görmezden geldi. "Bu konuda hiçbir şey bilmediğine emin misin?" dedi. Bazen bu genç hanımın bir şeylerin peşinde olduğuna dair kaçınılmaz bir duyguya kapılırdı.
"Sana bilmediğim şeyden neden bahsettiğini söyleyebilirim."
"Gaoshun'u kitap toplamakla oldukça meşgul ettiğinizi anladım."
"Evet. Korkarım hepsi bir hiç için.”
Sesi o kadar soğukkanlıydı ki neredeyse onunla dalga geçtiğini düşündü. Sonra tekrar, başka ne yeniydi? Geçen gün yaptığı şakadan dolayı biraz kin besliyor olabilirdi - biraz aşırıya kaçmıştı. Ama çoğunlukla, bu normal görünüyordu. Ona her zamanki pisliğe bakma bakışını atıyordu. Kendi başına bir saflık elde etmek için kabalığın ötesine geçti.
"Tahmin ettiğiniz gibi amaç, Eş Aaduo'nun dört leydi arasındaki yerini korumasına yardım etmekti."
"Böylece?" Maomao ona tam bir ilgisizlikle baktı.
"Eş Aaduo'nun gerçekten de yüksek eş olarak görevinden indirileceğini söylemek zorunda kaldığım için üzgünüm. Arka sarayı terk edecek ve Güney Sarayında yaşayacak."
"Zehirlenmeye teşebbüsün cezası mı?" diye sordu Maomao. Ah, kedi nihayet ip yumağına ilgi duymaya başlamıştı.
"Hayır, eylem çoktan kararlaştırıldı. Majestelerinin kararı.” İmparatorun Aaduo'ya olan uzun sevgisi, onun evine ve ailesine geri gönderilmek yerine bir İmparatorluk konutunda kalmasına izin vermiş olmalı.
Maomao'nun alışılmadık ilgi gösterisi, Jinshi'nin kendini kaptırmasına neden oldu. Ayağa kalktı ve ileri doğru bir adım attı, bunun üzerine kadın gerildi ve yarım adım geri çekildi. Yani haklıydı; onun küçük şakalarını tam olarak atlatamamıştı. Doğal olarak Gaoshun, ikisini de öfkeyle izledi.
Maomao'nun fazla gergin olması Jinshi'ye bir fayda sağlamayacaktı. Geri oturdu. Ufak hizmetçi kadın başını eğdi ve odadan çıkmak istedi ama sonra durdu. Trompet şeklindeki kırmızı çiçeklerden bir dal odayı süsledi.
Jinshi, "Honyan onları oraya daha önceden koymuştu," diye bilgilendirdi onu.
Maomao, "Gerçekten," dedi. “Ne harika bir çiçek böyle.” Çiçeklerden birini aldı, sapını kopardı ve ağzına koydu. Şaşkına dönen Jinshi yavaşça yaklaştı ve aynısını yaptı. "Tatlı."
"Öyle ama zehirli de.”
Gaoshun su almak için koşarken Jinshi sapı tükürdü ve ağzını kapattı.
Maomao, "Endişelenmeyin," dedi. "Sizi öldürmez."
Sonra garip kız, kendi tatlı gülümsemesini taşıyan dudaklarını yaladı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
