İlmek anlatıyor.
Gece boyunca çok çalışmıştım. Eve doğru gidiyordum. İşler arttığından beri daha fazla çalışmam gerekiyordu. Öyle yorgundum ki kolumu kaldıracak halim kalmamıştı. Ama Çiğdem için her şeye değerdi. O beni sevecekse her şeyi yapmaya hazırdım.

O henüz farketmemişti ama onu çok seviyordum. Yani onu sevdiğimi biliyordu ama kardeş gibi sevdiğimi düşünüyor sanırım. Şimdilik bu bana yetiyor çünkü dünyada kimseyi sevemeyen şu kızın sevdiği tek varlıktım, herkese güvenini kaybetmiş bu güzelliğin güvenini kazanabilmiştim. Bu bana yeter.

Bana sanki aşıkmış gibi bakıyor. Ama konuşurken şöyle demişti bir keresinde " İnsanlar bir başkasını nasıl bu kadar sevebiliyor anlamıyorum" sonra biraz durup "aşk denen şeyi hiç anlamıyorum, ben kimseyi sevemiyorum" dedi. Vereceği cevaptan korktuğum için "beni de mi?" diyemedim. Tesellilerim de var tabi ; mesela bir tek beni görünce gülümsüyor. O halini bir görseniz, hep somurtan o kız beni görünce gözleri parlıyor. Sanki tek beklediği benmişim gibi. Hatta istediği tek şey benmişim gibi. Bu görüşmeye gelen diğer aşık kızların deli gibi seviyorum demesinden bile daha büyük bir sevgi bana göre.


Eve vardığımda yatağa yığılır gibi yattım. En büyük tesellim de bu işte. Aynı yatakta yatıyoruz. Aaaa çok tatlı. Gözlerinin altında mor halkalar var. O da en az benim kadar yoruluyor ama az kaldı. Ah gözlerim kapanıyor çok yorgunum. Oysa onu biraz daha izlemek istiyordum.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum Çiğdem uyandı ben uyku ile uyanıklık arasında onun yataktan kalktığını hissettim. Ah keşke biraz daha birlikte olabilsek. Onu yolcu etmek istiyorum ama gözlerimi açamadım. Yanımda olduğunu hissediyordum. Hiç bir şey söylemiyor. Sonra alnıma bir şey değdi. Islak sıcak bir şey. "İyi ki varsın" diye fısıldadı Çiğdem. Sonra hızlıca çıkıp gitti.

Gözlerimi açtım. Nasıl ya o şimdi beni... beni... beni öptü mü? Nasıl yaaa.... alnımdan yanaklarıma doğru bir sıcaklık yayılıyor. Ordan da tüm vücuduma. Bedenim yanıyor. Yatakta doğruldum. Bunun rüya olmadığına emindim çünkü ben rüya görmezdim. Aynada kendimi gördüm. Yüzüm kıpkırmızıydı. Geri yattım ama uyumam mümkün değildi. Çiğdem'in yanına da gidemezdim. Ahh hala inanamıyorum. Kalbim biraz sussa uyuyabilirdim belki .