Butiğe gitmelerinden kısa bir süre sonra Emilia , Bay Beppy’i bir muhbir olarak değil gerçek bir ‘koruma’ olarak düşünmeye başladı. Birden bire bir yabancı ziyarete geldi. Üstüne üstlük bir adamdı.
Son bir kaç yıldır kırmızı tuğlalı eve gelen insanları parmaklarıyla sayabiliyordu. Yılda iki kez gelen vargi tahsildarı, uzak bir şehirde yaşayan üvey annesinin bir akrabası ve Emilia’nın en yakın arkadaşı Haley. Bu yüzden aniden garip bir adamın ortaya çıkması ile endişelenmeleri doğaldı. Ayrıca Charlotte bahçede oynarken onu ağaca bağlayan veletlerde tam olarak böyle görünüyorlardı. Havlayan Cesur ve Beppy evin önünü kapatmasaydı, Emilia daha fazla korkabilirdi.
Neyse ki Bay Beppy engel olduğu adamla hoş bir şekilde el sıkışmıştı. Emilia ancak o zaman kapıyı rahatlıkla açabildi.
“Merhaba Genç Leydim. Ben Genç Efendi Meyer’in yardımcısı Grozhang Ture.”
Grozhang şapaksını çıkardı ve oldukça saygılı bir şekilde selam verdi. Emilia da nezaketle karşılık verdi.
“Merhaba Bay Ture. Memnun oldum.”
40larında görünüyordu. uzun ve zayıf adam her yerde görülebilecek sıradan bir yüze sahipti fakat çökük gözleri bir şekilde keskindi.
Gözlerini kırpıştırarak ona bakan Emilia misafir olduğunu anlayınca bir adım geri çekildi.
“...İçeri gelmek ister misiniz?” “Hayır. Genç Efendi’nin mesajını ilettikten sonra geri dönmeliyim.”
Hadius birisiyle haber mi gönderiyordu? Her zaman çat kapı gelen adama ne oldu?
“Birkaç gün önce Meyer ailesi adına Kontes Lüen’e resmi bir talebte bulunuldu. Genç efendi , Genç Leydinin nişanlısı olarak düzenlenecek baloya katılmak için izin istedi.”
Sessizce dinlerken birden garip hissetti.
“Kontes memnuniyetle kabul edeceğini söyleyerek bir davetiye gönderdi.” “Ah, demek öyle..”
Neden bu kadar garip hissettiğini anlayamadı ve sonra Meyer ailesinin akşam yemeğine katıldığı zamanı hatırladı.
O zamanlar köşkün uşağı ve mabeyincisi hep böyle konuşurdu. Son derece aristokratik bir şekilde iletişim kurarlardı. Basitçe söyelenecek şeyleri uzun bir cümleyle söylerlerdi.
Emilia adam bakarken garip hissetti. ‘genç Efendi’nin sözleri’ Grozhang’ın ağzından aktarılmaya devam etti.
“Genç efendi, Genç Leydi için de bir istekte bulundu. Balo için hazırlamanız gereken bir şey varsa, istediğiniz zaman kendisi ile iletişime geçmenizi istiyor. Ayrıca size tüm kalbiyle yardım etmeye hazır olduğunu söyledi.”
Hadius, ona bir elbise ve aksesuar alacağını bir kere daha söylüyordu. Garip bir şekilde pişmanlık hissetti.
Mütevazı kıyafetlerine rağmen herkesin ona bakması fikrini değiştirmiş miydi? Ya da belki onun anlamsız kibarlığına kendi kendine çok fazla anlam yüklüyordu.
“O gerçekten cömert bir adam. Genç efendinin cömertliğinden derinden etkilendim. Ama artık nişanlıma mali açıdan ihtiyaç duymadan bağımsız olmanın keyfini çıkarıyorum. O yüzden lütfen ona endişelenmesine gerek olmadığını söyleyin.”
Emilia bilerek aristokrat diliyle cevap verdi. Grozhang biraz şaşırmış görünüyordu daha sonra başını salladı.
“Son olarak, eğer mümkünse yarın Nowak’a gelmenizi istedi.” “Yarın mı...?” “Evet. Eğer önceden sözünüz varsa yarından sonraki gün. Eğer o gün de olmazsa mümkün olan en kısa zaman içerisinde ziyaret etmenizi istiyor.”
Hadius görüşmek istiyor. Ve çabucak. Kalbi yeniden çarptı.
Emilia içinde yükselen şeyin hayal kırıklığı olduğunu fark edince şok oldu.
Hayır, yapamazsın.
Emilia titreyen ellerini birbirine kenetledi ve kararını verdi. Şu andan itibaren hadius ile yapacağı her şey ‘rol icabı’ olacak. Majestelerinin emrine uymak ve kamuoyunu sakinleştirmek için. Boşluğa bakarken , gözlerini sert bir bakış sardı.
“Yarın uygun. Ne zaman ve nerde?” “Öğleden sonra beşte. Genç efendi’nin özel mülkünde. Biz size bir araba göndereceğiz.” “gerek yok, artık bir arabam var. Bay Beppy ile gelebilirim.”
Grozhang hafifçe gülümsedi.
“Hayır. Genç efendi, Genç Leydinin onun arabası ile gelmesini istiyor. Dahası, Genç Leydi Genç efendi ile birlikte iken Beppy’nin evi korumasını istiyor. Eğer mümkünse.”
Korumak mı? Yine bu tuhaf söz.
Emilia’nın bakışları Cesur’u besleyen Bay Beppy’e takıldı ve sonra önündeki adam döndü.
“Son zamanlarda Zelkova ormanında çingenelerin ve dilencilerin dolaştığına dair söylentiler var. Mümkünse Her zaman Bay Beppy Dilson’u yanınızda bulundurun ve eğer yabancı birilerini görürseniz onlardan uzak durun.”
Çingeneler ve dilenciler hiç duymadığı söylentilerdi ama Emilia gülümsemeye çalıştı.
“Evet. Endişeniz için teşekkürler.” “O zaman artık gidiyorum. Güle güle.Genç Leydi.”
Ancak kapıyı kapatırken fark etti. Bu adamn onu ‘Genç Leydi’ diye çağırmasının nedenini.
Bu da rol olsa gerek. Halka Meyer ailesinin nişanlısına uygun şekilde davrandığının bir göstergesiydi.
Yaptığı şeyi bıraktı ve çamaşırı yerine koydu. Eve girdi ellerini yıkadı ve çıkmak için hazırlandı. Tek yapması gereken çantasını, eskimiş eldivenlerini ve şapkasını almaktı.
Eldivenler burada. Ama başlık nerede?
Dolabı kurcalarken arkasından bir ses geldi.
“Şapkayı arıyorsun, değil mi? Burada. Üzerine bir de broş koydum.”
Charlotte idi. Çatı katı merdivenlerinde bir elinde şapkayı tutarak oturuyordu.
Psişik güçlerini yine kullanmıştı.
Emilia gülerken düşündü. Sık sık bunun hakkında Mitch ile konuşurdu. Charlotte’nin psişik güçleri varmış gibi görünüyordu. göremese de Charlotte bir şeyin tam yerini hatırlıyordu ve sesş, kokuyu ve dokunuu şaşırtıcı derecede iyi aırt edebiliyordu.
“Teşekkürler Charlotte. Geri döneceğim.”
Emilia güldü ve başlığı bağladı. Charlotte tekrar konuşurken evden çıkmak üzereydi.
“Bilirsin. Sana bir sır vermeli miyim?” “Bir sır mı?”
Dönüp baktığında Charlotte’nin odaklanmamış gözleri tuhaf bir şekilde parlıyordu.
“Nedir?” “Ne kadar düşünürsem düşüneyim. Bence Hadius senden hoşlanıyor.”
Ne?
“Gen efendi Meyer.”
Bu çocuk neden yine böyle konuşuyor? O gün ona gerçeği açıkça anlattığını düşünüyordu.
Emilia içini çekti ve konuştu.
“Hayır. Öyle bir şey değil. Charlotte. Genç efendi bunu benden hoşlandığı için yapmıyor. Sadece endişeli.” “Endişeli mi?” “Kolayca ayrılmayacağımdan korkuyor.”
Şaşırdığı için ağzını kapatamayan Charlotte çok geçmeden başını inatla salladı.
“Hayor. Ablam yanılıyor. Genç efendi Meyer senden hoşlanıyor. Bunu senden hoşlandığı için yapıyor.” ÇN: kız haklı. Dağılın.
Emilia yine iç çekti. Bir çocuğun siyasi çıkarları anlamasını beklemek zaten mantıksızlık. Emilia biraz daha basit yoldan anlatmaya çalıştı.
“Genç Efendi Meyer bana arabayı verdiğinde öyle demişti. Nişanı bozmak istediğini söyledi, yani caymamam için bunu yapıyor.” Charlotte’nin yüzü yavaş yavaş asıldı. Yine de inatçıydı.
“Söylediklerine inanmıyorum. Benim psişik güçlerimi bilirsin. Dünyadaki her yaratığın en az bir özel gücü vardır. Değil mi? Ve ben korkunç tek gözlü canavarım. Bazen insanların kalblerini açıkça görürüm. Kalp doğrudan benimle konuşur!”
Charlotte, kendisine tekrar canavar dediğini görünce bir an için üzüldü.
“Hayır Charlotte. Gerçekten öyle değil. Bu o kişiyle ayrılık hakkında konuşmak için buluşuyorum.” “Ayrılmakla ne alakası var?” “Ne?” “Ayrılırsanız, bu onun senden hoşlanmadığı anlamına mı geliyor?”
Böyle sarsıcı sözler söyledikten sonra Charlotte çatıya çıktı. Emilia kapı kolunu tutuyordu, kapıyı açamadı ve uzun bir süre kalp atışının sesini dinledi.
Zar zor sakinleşen kalbi, evden çıkarken yine ters yüz oldu. Onu fark eden Hadius’un arabacısı aniden ayaklarına halı sermeye başladı.
“Genç leydiyi selamlarım. Hava temiz ve açık.”
Ayaklarının dibinde duran halıya şaşkınlıkla bkarken. Yavaşça bir adım attı. Eski ayakkabılarının ucu lüks kadife kumaşa her bastığında tarif edilmez bir ruh hali içerisine giriyordu. Arabaya bindiğinde bu tuhaf his doruğa ulaştı.
Hadius her zaman buna mı biniyordu? Yoğun bir sis gibi nemli, tanıdık bir vücut kokusu bütün bedenini sırılsıklam yaptı. Emilia tuhaf titremesinden kurtulamayarak oturdu.
Araba özenle ilerledi ve Nowak2ın sembolü olan Riviera’nın nehir kıyısına ulaştı. Her yıl gittiği yol olduğu için aşinaydı ama bir noktada araba aniden döndü.
Biraz yabancı olan sokağa bakan Emilia, Grozhang’ın dün söylediği ‘Genç efendinin özel mülkü’ sözünü hatırladı.
Gideceği yer yemekli partilerin düzenlendiği ev değildi. Genç efendinin özel konutu ; başka bir deyişle Hadius’un evi idi. Araba küçük bir bahçesi olan üç katlı bir konağın önünde durdu. Dışı ve içi Meyer ailesininkinden pek farklı değildi. ama kapılar açıldığı anda her şey değişti.
“Buradasınız. Genç Leydim.”
Hizmetçiler, Emilia’nın ortaya çıkması ile birlikte Kızıl Deniz’in ikiye ayrılması gibi ayrıldılar. Tam oratsından geçen kır saçlı bir beyefendi idi.
“Merhaba Genç Leydim. Sizinle tanışmak bir şeref. Ben Tobias Molton Basilion Evi’nin kahyası.”
Onu kibarca selamlayan Tobias’a bakarken bir kez daha doğruladı. Dünkü yardımcı da bugünkü kahya da ona Emilia değil ‘Genç Leydi Emilia’ muamelesi yapıyordu. Açıkça ona aristokrat bir ailenin hanımefendisi gibi davranıyorlardı. Bunun numara olduğunu bilmesine rağmen garip hissediyordu.
Tobias, kafası karıştığı için onu doğru dürüst selamlayamayan Emila’yı oturma odasına götürdü. Kapı nefes almasına fırsat vermeden açıldı.
Hadius, Basilion adını verdiği görkemli konağın girişine bakamadan hemen önce göründü. Emilia aniden ortaya çıkan nişanlısının önünde yine dondo kaldı.
“Merhaba.”
Harika bir frak giymişti. Siyah takım elbiseli ve krem rengi papyonlu adam bir yıldız gibi parlıyordu. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra.
“Merhaba. Genç efendi.”
Emilia cevap vermeyi başarmıştı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
