##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

“Mel, en sonunda tek rakamlı bahçelere ulaşabildin!”
Tezgâhın üzerine koyduğu ellerine başını yaslayan adam gülüyordu, onun aksine yanındaki genç kızın dudakları aşağı sarkmıştı.
“En sonunda mı? Kırk birinci bahçeden dokuzuncuya bir senede ulaşan kaç kişi tanıyorsun Usta!”
Kristin patronuna tatlı sert çıkışınca Moe hemen söze girdi.
“Ne bileyim, imkânsızları o kadar kolayca başarıyor ki aklım karıştı benim de!”
Mel kahkahalarla gülüyordu. Yüzüne vuran güneş ışığı altındaki görüntüsü, bir sene önceki çekingen gençten tamamen farklıydı.
“Dükkâna ilk kez geldiğin günü hatırlıyor musun?”
“Nasıl unutabilirim. Sokağın kokusu, dükkânın dağınıklığı ve senin umursamaz tavırların!”
Mel bir solukta saydırdı, normal birinin yer yarılsa da içine girsem dediği anlarda Moe karnını tutarak gülüyordu.
“Gerçekten unutmamışın, fazlası var eksiği yok ama bak, çıkmaz sokak sayende ne hale geldi. Yerler bal dök yala, o kadar çok asil geliyor ki parfümlerinden dolayı kökü kokular barınamıyor. Şişman Moe’ nin yeri dedin mi parmakla gösteriliyoruz, çıkmaz sokaktaki dükkânların kiraları tamı tamına beş kat arttı!”
“Gerçekten mi? Neredeyse hepsinin sahibi sen olduğundan bu olay gerçekleşmiş olabilir mi?”
“Yani, sanki, belki..”
İki erkek birbirlerine takılırken Kristin’ in çıkışı sonrası susup kalacaklardı.
“Mel sen Dokuzuncu Bahçeye gitmiyor muydun? Usta, biz de açık arttırma için tezgâhı kuralım!”
Genç kız kolundan yakaladığı Mel’i kapıya sürükledi, bakışları da şişman adamın üzerindeydi.
“Korkarım, birkaç seneye dükkânı elimden alacak gibi görünüyorsun. Ben ne yaptım, ellerimle bir canavar yarattım!”
“Usta, kalbimi kırıyorsun!”
Parlak taşlarla süslü sokağa adımını atarken genç adamın son duydukları bunlardı, Şişman Moe’ nin dükkânında işler de moraller de yüksekti.
“Büyük gün bugün, bakalım dokuzuncu bahçe bana nasıl sürprizler sunacak!”
İstikametini, ilk on bahçeyi inceleyen Bitki Bilimcilere hizmet veren eve çeviren genç adam, meydanı hızla geçerken Moe’ nin açık arttırma yapacağı yerdeki kalabalığı gördü. Çıkmazın köşesi onun yeri olmuştu ve Mel’in getirdiği bitkiler burada satılıyordu.
İnsanların arasından sıyrılarak ilerledi Mel, tanınmamak için yeşil Bitki Bilimci cüppesinin kapüşonunu kapatarak yüzünü saklıyordu. Birinci Ev’in önüne gelince kapüşonu indirdi ve o an diğer evlerin sıralarında bekleyenlerin gözleri ona çevrildi.
“İnanamıyorum, daha birkaç ay önce burada sıraya giriyordu!”
“Şimdi Birinci Ev’e geçti, ne ilginç bir hız!”
İki arkadaş kafa kafaya sohbet ederken, arkalarındaki başka bir öğrenci söze girdi.
“İlginç hız derken? Bildiğin bir şey mi var?”
“Bildiğim bir şey yok ama size de tuhaf gelmiyor mu? Neredeyse hepimiz, iki belki üç yıldır İkinci Ev’deyiz ve biz Asil Ailelerin ümit vaat eden çocuklarıyız. Soruyorum, bu köylü sizce kendi başına mı başardı?”
Etraflarındaki birkaç kişi hariç ne konuştuklarını duyan yoktu, belli ki geçen sene sırada yaşanan olay henüz hafızalardan silinmemişti.
“Koskoca akademi senin düşündüğü düşünemeyecek mi sanıyorsun, özellikle Üstat Hanry’ nin öğrencisiyken. Işık hızında ilerlediği bir sene içinde, Üçüncü Ev’e geçer geçmez peşine adam taktılar, neredeyse her gün gözlem altındaydı!”
Fikir çatışması sürerken Mel Birinci Ev’e girdi, dedikodular ne dersin desin o artık en iyilerinin içindeydi.
“Merhaba, Dokuzuncu Bahçe için ekipmanlarımı almaya geldim!”
Büyük pencerelerde cam olmadığından, Birinci Ev’in içi diğerlerinden ferah hissettiriyordu ve önünde kuyruk yoktu. Mel niyetini söylediğinde, çantası ve taşıma halkası hazır bir şekilde onu bekliyordu.
“Hoş geldin Mel, ben de seni bekliyordum!”
Sarı saçları, evin içinde esen hafif rüzgârla sallanırken konuşan görevli, bir an sonra öne çıkıp Mel’in elini sıktı. Birinci Ev gerçekten özeldi, içeri girmeye hak kazananlar öğrenci bile olsalar, tam donanımlı bir Bitki Bilimci muamelesi görüyorlardı.
“Dokuzuncu Bahçe ve bundan sonrakilere hazırlanman için birkaç bilgi vermem gerekiyor!”
“Sizi dinliyorum, Kıdemli Bitki Bilimci Clarence!”
“Aferin, diğerleri ne derse desin başarının seni şımartmadığı görülüyor. Böyle devam et!”
Kırklı yaşlarında gösteren görevli Mel’i övünce, genç adamın yüzü kızardı. Bitki Bölümü’nün dâhisi olarak tanınsa da insanların ilgisi hâlâ onu utandırıyordu.
“Bu bahçeyle beraber bilinç sahibi bitkilerle karşılaşacaksın ama hemen korkma, Beşinci Bahçe’ye kadar saldırgan olanlara rast gelmen mümkün değil. Kaçıp saklanmak dışında yapabildikleri bir şey yok, gözünü dört açtığın müddetçe sorun yaşayacağını düşünmüyorum.
Bazı bitkiler direkt kullanılamadığı için taşıma halkasıyla taşıman gerekecek, halkanın içinde bir boşluk ve orada ölmemeleri için gerekli toprak mevcut. Alan, bir adıma bir adım büyüklüğünde, sakın başka bir şeyleri koymaya kalkma!”
Görevli Mel’i uyarırken, onun daha önce taşıma halkası görmediğini varsayıyordu. Eğer dedesinin mağarası ve depolama için kullandığı yüzüğü görse acaba ne yapardı?
“Anladım Kıdemli Clarence, dediğiniz gibi yapacağım!”
“Akıllı çocuk! Onuncu Bahçeyi bir haftada tamamlaman hepimizi şok etti, Dokuzuncuyu kaç günde bitireceksin merak içindeyiz!”
İkili bir süre daha konuştuktan sonra Mel yola koyuldu, Dokuzuncu Bahçe onu bekliyordu. Acelesi yoktu, hafif adımlarla, toprağı ezerek ilerledi. Derin nefesler alarak havayı ciğerine doldurdu,  yeni yeni çiçek açmış ağaçların yapraklarını okşadı, gün ışığı yaverlik ederken ıslıkla bir şarkı çalıyordu.
Yarım saat kadar süren yolculuk boyunca hayatın keyfini çıkardı, gençliğinin verdiği enerji göz kamaştırıcıydı. Sırtı ısınmış hatta biraz terli görünüyordu, yeşil cüppesini çıkararak omuzundan astığı çantasına koydu.
“Ne kadar yumuşak bir hava, bahçeye girdikten sonra biraz kestirsem iyi olacak!”