##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

“İri Joe mi dedin?”
“Evet, bana bir yardımda bulundu ve karşılık olarak akademideki dükkânıyla iş yapmamı istedi. Başında oğlunun durduğu dükkânını anlata anlata bitirememişti, sanırım yanlış yere geldik!”
Mel arkasını dönüp kapıya yöneldi, henüz bir adım atmamıştı ki şişman genç yolunu kapattı.
“Aradığınız yer burası. Lütfen, lütfen buradan buyurun!”
Mel’in koluna giren dükkân sahibi, üzerindeki birkaç eşyayı sağa sola savurduğu koltuğa onu oturttu. Biraz önceki umursamaz hali buhar olup uçmuştu, kraliyet ailesinden birini ağırlar gibi telaşlıydı.
“Sizler de buraya buyurun, lütfen!”
Edgan ve kardeşi Marvina’yı Mel’in karşısındaki ikili koltuğa oturtan şişman genç, eliyle koltuklara vurarak tozlarını almak isterken, içerisini darma duman etti.
“İşletmemiz Yıldız Çıkmazı, siz değerli konuklarını saygıyla selamlar.”
Gerdanı bir aşağı bir yukarı sallanırken hızla eğilen dükkân sahibi, bir nefes sonra kendisini tanıtmaya geçti.
“Adım Moe. Akademinin yerleşkesindeki büyük tüccar İri Joe’ nin, tek ve biricik oğluyum!”
Yeniden eğildi ve sırtını konuklara dönmeden tezgâhın arkasına geçti. Bu sırada belini masanın kenarına vursa da gık çıkarmadı, yüzüne yerleşmiş acı ifadesiyle beraber onları dinlemeye koyuldu.
“Tanıştığımıza memnun oldum Moe. Ben Mel, bunlarda arkadaşlarım Edgan ve Marvina!”
Şişman genç kafasını bir sağa bir sola hızla çevirmeye başladı, başı ve gözleri iki ayrı tarafa bakıyordu.
“Mel ve Edgan! Siz onlarsınız, kabul seremonisinde rakiplerini yenen dehalar!”
Sesi titredi, belli ki haberler kulağına kadar ulaşmıştı ama duydukları sadece bunlarla sınırlı değil gibiydi.
“Sizin için hayat zor olmalı, genç dostum!”
Bakışları Edgan’ın üzerindeyken konuştu. Daha fazla açıklama yapmasına gerek kalmadan, dükkânda bulunan herkes ne demek istediğini anlıyordu.
“Sende mi?”
Marvina delici bakışlarını şişman gencin gözlerine yöneltince, abisi Edgan araya girdi.
“Sakin ol Marvina!”
Dükkân sahibi birkaç saniye şaşkınlıktan konuşamadı ama hemen ardından kahkahalarla gülmeye başladı.
“Siz, onu mu demek istediniz? Hay aptal kafam, boş boş konuştum yine!”
Şişman gencin tavrı ortamı anında yumuşattı, hareketlerinde doğal bir akışkanlık vardı.
“Benim gibi köşenin de köşesindeki bir işletme, İkinci Büyük’ ün torunu tarafından nasıl bilinebilir ki? Geleceğin Tüccarlar Kralı Moe, emrinizdedir!”
Şişman genç sözlerini tamamlayınca, bu kez dükkânın içindeki diğer üç kişi gülmeye başladılar. Genç adamın hayalleri, bulunduğu konumla hiç uyuşmuyordu. Tepki göstermeden sustu, her geçen saniye rengi kırmızılaşsa da sabırla müşterilerin gülmesinin sona ermesini bekledi.
“Moe, bana uygun kıyafetlerin var mı?”
En sonunda küçük bir öksürükle memnuniyetsizliği belli etmek zorunda kaldı ve Mel durumun farkına vararak ticareti başlattı. Moe, çevik bir hareketle iri yarı genç çocuğun yanına gelip onu ayağa kaldırdı. Nereden çıkardığını kimsenin göremediği mezurasıyla birkaç ölçü aldı ve hızla tezgâhın arkasına doğru koştu.
Beş nefes sonra geri geldiğinde, iki kolunda ondan fazla kıyafet taşıyordu. Mel’in yüzü gülmeye başladı.
“Hepsini alıyorum!”
Moe ileri bir adım attı ve duyduğu sözlerden sonra durdu.
“Denemeden mi?”
“Gerek yok, sana güveniyorum!”
Moe hafifçe başını eğdi, tezgâha yatırdığı kıyafetleri tek tek paketlemeye başladı. Üzerleri tozlanmış ürünleri itinayla temizliyor, dikkatli ve ustaca katlıyordu. Diğerleri gibi Edgan da kendisini dikkatle izliyordu, son kıyafete gelindiğinde ayağa kalkıp tezgâha yanaştı.
“Benim için kıyafetlerin var mı?”
“Abi, bana yok mu?”
Marvina daha fazla dayanamayıp tezgâha yanaştı, onun telaşlı hali Şişman Moe’ nin elinin ayağının dolanmasını sağladı.
“Olmaz olur mu küçük hanım? Yıldız Çıkmazı, sizin için en güzel kıyafetlerini sunacaktır!”
Son kıyafeti de paketlediği gibi koşarak içeri giren Moe, on nefes geçmeden kollarında onlarca kıyafetle geri döndü. Mezurasını eline alıp Edgan’ın ölçülerini aldıktan sonra ben biliyordum der gibi kafasını salladı ve sağ kolunda tuttuğu eşyaları gözler önüne serdi.
Hepsi parlak renklerden oluşan kıyafetlerin albenisi Mel’i yerinden kaldırdı, iki kardeşin yanına gelerek yakından bakmaya başladı. Üç arkadaş bir süre kumaşlarını ve kesimlerini incelediler, en sonunda Edgan hangilerini alacağını seçti.
“Mavi ve yeşil olanları alıyorum!”
Kararını verdiğinde Marvina ayağını yere vurdu, iki yanağının havayla dolu olmasına bakılırsa karar pek hoşuna gitmemişti.
“Abi, neden hep mavi veya yeşil giyiyorsun. Eskiden ne güzel, her renkten giyinirdin”
İlk soru karşısında gülümseyen Edgan’ın yüzü, diğer cümleyle beraber değişti. Bunu gören Marvina kafasını öne eğdi ve bakışlarını abisinden kaçırdı.
“Marvina, eski eskide kaldı!”
Kısa cevap üzerine Marvina’nın gözleri doldu, yapmaması gereken bir şeyi yapmış küçük çocuk gibi mahzun duruyordu.
“Şimdi senin sıran. Seç bakalım!”
Edgan, kendisi için tezgâha serilen kıyafetler kalkınca kardeşinin omuzuna sarılıp kafasını okşadı, genç kız o an gözlerindeki yaşlara aldırmadan gülmeye başladı.
“Küçük hanım, bunlar da sizin için özellikle seçtiğim kıyafetler!”
Tezgâhın üzerinde elliye yakın kıyafet belirdi. Her biri bambaşka desenlere ve kesime sahip kıyafetler göz alıcıydı ama bir eksik vardı.
“Ölçülerimi almayacak mısın?”
Mel ve abisinin geçtiği prosedürden geçmeyen genç kız merakla sordu. Cevap olarak kızaran bir suratla karşılaştı.
“Küçük hanım, ben o işi siz dükkâna girdiğiniz an hallettim!”
Bu kez kızarma sırası Marvina’ daydı. Edgan’ın yüzü asıldı, Mel gülmemek için kendisini zor tutuyordu. Kaotik ortamda Marvina’ da kıyafetlerini seçti ve paketler tezgâhın üzerindeki yerini aldı. Dükkân sahibi Şişman Moe görünmediği için yerinden ayrılıp ön tarafa çıktı.
“Değerli müşterilerim, paketlerinizi taşımanız için bir yardımcı çağırmamı ister misiniz?”
Sorusu üzerine ayağa kalkan Edgan paketlere doğru yürürken, istem dışı geriye bir adım atan Moe tezgâha çarptı.
“Gerek yok!”
Edgan elini uzattı ve paketler bir anda ortadan kayboldu. Mel ne olduğunu anladı ama dükkân sahibi heyecanla bağırdı.
“Alanlar arası yüzük!”
“Evet, abimin kazandığı ödüller içinde Alanlar arası yüzük de var!”
Marvina, dükkân sahibinin aksine ağır başlı durdu. Köylülerin şaşırdığı olayın, kendisinin günlük rutini olan bir asilzade gibiydi.
“Kıyafetlerin ücreti nedir?”
Edgan ürünleri aldı ama parasını henüz ödememişlerdi.
“Efendim, hepsi on gümüş tutuyor!”
Mel ileri fırlayacak gibi olduysa da yakışıklı genç masanın üzerine on bir gümüş para bıraktı. Hesap bu kez Edgan tarafından ödendi, tartışmaya açık bir konu değildi.
“Teşekkür ederim. Yıldız Çıkmazı, sizleri görmekten her zaman mutluluk duyacaktır!”
Önündeki göbeğine rağmen iki büklüm olan Moe, konukların çıkışa yöneldiğini görünce bir hışımla onlardan önce kapının kolunu yakaladı.
“Yeniden görüşmek üzere!”
Uğurlamasına devam eden genç, Edgan ve kardeşi Marvina çıkarken bir kez daha eğildi. Sıra Mel’e geldiğinde aynı hareketi tekrarlamak üzereydi ki iri yarı genç çocuk onu omuzlarından yakaladı.
“Merak etme, görüşeceğiz. Hem de düşündüğünden daha sık!”
Üçlü sidik kokan sokağı bitirip meydana açılan caddeye erişene kadar arkalarından bakan Şişman Moe, elindeki gümüşleri sıkı sıkıya kavrıyordu. Meydan ışıltısını kaybetmemişti ama insan sayısı belirgin şekilde azalmıştı.
“Edgan, paketlerimi alabilirim!”
Mel kıyafetlerini isteyince, Edgan onu baştan aşağı süzdü ve kafasını sallamaya başladı.
“Mel, bu ne acele? Yoksa bizi evine davet etmek istemiyor musun?”
Edgan’ın sözleri biter bitmez, Marvina kaldığı yerden devam etti.
“Hadi Mel, gidelim, gidelim. Özel bir ev nasıl oluyor çok merak ediyorum, lütfen, lütfen!”
Mel, ne diyeceğini bilemedi, başını aşağı sallayarak isteği onayladı. Üç genç meydandan ayrılıp Bitki Bölümü’ne doğru yol almaya başladılar, karanlık yavaşça gölgelerini yutuyordu.