##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

“Mel, daha yürüyecek miyiz?”
İkilinin birkaç adım gerisinde kalan Marvina, ellerini beline koyarak konuştu. Yanaklarını şişirmesine bakılırsa, biraz şımarıyordu.
“Çocukluk etmeyi bırak, küçük tavşan!”
Edgan kardeşinin haline gülerken, iki kulak gibi topladığı saçlarına atıfta bulunarak genç kıza takıldı.
“Abi, kaç kere söyleyeceğim? Bana öyle seslenme!”
Marvina, ayağını yere vurup kafasını diğer yöne çevirdi, abisine tavır alıyordu.
“Neredeyse geldik Marvina. Bak, şu ev bana verilen ev!”
Gidecekleri yerin parmakla gösterilecek kadar yakın olduğunu öğrenince genç kıza can geldi, hızlı adımlarla ikilinin önüne geçip neredeyse koşmaya başladı.
“Yavaş ol, küçük tavşan!”
Edgan hınzırlık yapmaya devam ederken, genç kız en az on adım önlerine geçti ve her an mesafeyi arttırarak ilerliyordu. Marvina çekingen biri değildi, bahçe kapısını açarak içeri dalarken hiç ses çıkarma gereği duymadı.
“Ahhhhhhhhhhh!”
Bir nefes sonra tiz bir çığlık duyuldu, genç kız kapıdan girer girmez ortalığı ayağa kaldırıyordu.
“Marvina!”
Edgan haykırışı duydu ve şimşek gibi öne fırladı. Mel hemen arkasındaydı ama uzun saçlı gence yetişemiyordu. Rüzgâr sanki Edgan’ı engellemiyor, aksine arkasından ittiriyordu.
“Kardeşim!”
Genç çocuk kapıdan girdiğinde, kız kardeşini yerde baygın halde buldu. Başında duran yüzü çilli, saçlarının önleri yamuk kesilmiş başka bir genç çocuk, donuk gözlerle ona bakıyordu.
“Nalt!”
Edgan’ın arkasından içeri dalan Mel, Marvina’nın yanındaki kişiyi tanıdı ama yüzündeki ifadeye bakılırsa ne olduğu hakkında zerre fikri yoktu.
“Neler oluyor burada?”
Edgan ’da ondan farklı değildi. Mel’in aksine o, durumu anlamak için hemen soru sormaya başladı.
“Ben, ben bir şey yapmadım! Yemin ederim, ben, ben, ben …!”
Derken gerginliğe dayanamayan Nalt’ da genç kızın yanına devrildi, evin içinden fırlayan dokuz kişiyi çok ilginç bir manzara bekliyordu.
Kahramanları Mel ve yanındaki yakışıklı gencin ayaklarının dibinde, iki kişi yatıyordu. Biri çok iyi bildikleri Nalt, diğeriyse şık kıyafetler içindeki güzel kızdı.
“Edgan, sen Marvina’yı al. Ben Nalt’ı taşıyacağım!”
İçeri girdiklerinde, Mel arkadaşına kız kardeşini evdeki tek yatağa sahip odaya götürmesini işaret etti. Kendisi de dövüş antrenmanı için ayrılan odada kalan diğerlerinin yanına geçti.
“Nalt, hey Nalt!”
“Uyan!”
Etrafını saran dokuz kişiyle beraber Nalt’ı uyandırmaya çalışan Mel, beş dakikalık uğraş sonucu amacına ulaştı. Gözlerini kırparak kendine gelen çilli çocuk, korku içinde etrafına bakındıktan sonra ağlamaya başladı.
“Ben bir şey yapmadım. Kapıdan girdi, beni gördüğü gibi çığlık atıp bayıldı!”
“Sana inanıyorum Nalt. Sakinleş dostum, her şey yolunda!”
Mel, gülsün mü ağlasın mı bilemiyordu. Biraz daha bekledi, Nalt iyice kendisini toparlayınca peşindekilerle beraber evin yatak odasına giriş yaptı.
“Ah, Marvina uyanmışsın!”
Bugün, kapılardan geçenlerin hepsi şaşırmadan edemiyordu. Marvina ve Nalt ile başlayan etki, Mel’i de rüzgârına katarak ilerliyordu.
“Mel, misafirinin olduğunu bilmiyorduk. Keşke baştan söyleseydin!”
Edgan, gayet kibar bir tonda konuştu ama cümlesinin sonuna göz kırpması eklemeden duramadı. Mel kıpkırmızı kesildi, belli ki iki kardeşi bu odaya yönlendirirken Kristin’ in varlığını tamamen unutmuştu.
Yatağın başucundaki Edgan’ın güleç suratı, içindeki iki kızın tuhaf hali ve arkasındaki dokuz kişiden gelen bakışlar, iri yarı gencin terden sırılsıklam olmasını sağladı.
“Hanımefendi, iyi misiniz?”
Nalt, yine tam zamanında yetişti. Mel’in içine doğru büküldüğü anlarda, öne çıkarak konuyu değiştirdi. Marvina, konuşan kişiye dikkatle bakmaya başladı, yorganı boynuna kadar çekmişti.
“Kapıda karşıma çıkan sen miydin? Işıkta o kadar da korkutucu değilmişsin!”
Edgan hafifçe öksürdü, kardeşi patavatsızlık yapmaya başlıyordu.
“Mel, ben olanları Marvina’ dan öğrendim. Arkadaşının bir suçu yok, bizimkinin her zamanki halleri!”
Abisi onca insan içinde kendisine yüklenince, Marvina ağzını kapalı tutamadı.
“Haksızlık ediyorsun abi! Şu saçlara bakar mısın?”
Genç kız konuşunca herkes Nalt’a doğru döndü, kızarma sırası çilli çocuktaydı.
“Kapıyı açtığım gibi karşımda bu vardı. İlk görüşte, tuhaf bir vahşi yaratık sandım!”
Genç kız sözlerini tamamlar tamamlamaz, ortamdaki kasvetli havaya inat bir kahkaha tufanı koptu, Nalt ve Marvina hariç herkes gülüyordu. Hikâye trajikomikti, yapılacak en mantıklı eylem sinirleri boşaltacak bir kahkahaydı.
Tam duracak gibi oluyorlardı ama birbirlerine bakınca yeniden devam etmekten başka çareleri kalmıyordu. Hatırı kalır bir zaman sonra sustuklarında birçoğu karnını tutuyordu.
“Bu sana ders olsun, küçük tavşan! İnsanların evine habersiz dalarsan, karşına ne çıkacağını bilemezsin!”
Edgan, kardeşinin saçlarını okşayarak nasihat ettikten sonra bakışlarını Kristin’e çevirdi.
“Mel, bizi misafirinle tanıştırmayacak mısın?”
İri yarı genç çocuk, yatakta dinlenen Kristin’e baktı. Genç kızın kafasıyla onaylamasının ardından merak edilenleri anlatmaya başladı.
Genç kızla nasıl tanıştıklarını, uçurumdan kurtarmasını anlattı ama bazı detayları kendisine sakladı. Kayaları delen pençelerinden bahsetmedi, aynı Kristin’ in kaldığı evdeki durumundan bahsetmediği gibi. Konuştukları ve geçirdikleri uzun gün iki gence kaldı, diğerleri sadece yüzeysel bilgilerle yetinmeliydi.
“Demek öyle! Diyecek bir söz bulamıyorum. Sizi kaderin bir araya getirdiği, o kadar belli ki!”
Edgan, Mel’e takılmak istediğinden mi yoksa iki genci birbirine yakıştırdığından mı bilinmez, sürekli suyu yoluna koymak istermiş gibi konuşuyordu. Kardeşinin ona yönelen bakışları bu eylemi kesmesini isterken bile dozu düşürmeden Mel ve Kristin’ in arasını yapmaya çalışıyordu.
“Marvina, daha ne kadar yatmayı düşünüyorsun?”
Abisi kolundan tutunca, genç kız yorganı gözlerine kadar çekti. Yataktaki asıl hastanın kim olduğu hiç belli değildi.
“Lütfen, kardeşiniz kötü bir olay geçirdi, onu zorlamayın! Yatak, ikimiz içinde yeterli büyüklükte.”
Kristin, cılız ama hoş bir tınıya sahip sesiyle ricacı olunca Edgan üstelemedi, kızın gerçekten bir rahatsızlığa sahip olduğu her halinden belliydi.
“Marvina, bir şey rica edebilir miyim?”
Mel, saçlarını tepeden iki topuzla tutturmuş kızın odadan çıkmayacağını görünce, ondan yardım istemeye karar verdi.
“Kristin’ in bandajlarının değişmesi gerekiyor. Simya öğrencisisin, benim ot birleşimlerimi sen tatbik eder misin?”
Marvina, kafasını hafifçe sallayarak cevap verdi. Mel, koynundan çıkardığı şişeyi yatağın başucuna koydu ve diğerleriyle beraber odayı terk etti.
İki arkadaşını evine davet ettiği gece, beklenmedik olaylara gebe oluyordu. Ayakları, onu diğerlerinin peşinden dövüş antrenmanı için yapılan odaya sürükledi.
“Vay, vay, vay! Bitki Bölümü Dâhisinin evinde, neler neler varmış?”
Edgan, sağ omuzuna düşen atkuyruğunu elinin tersiyle sırtına atarak konuştu ve odanın içindeki kızların kafaları hafif sola doğru yattı.
Arkadaşını dinleyen Mel cevap vermedi, bakışlarını odanın içinde geziniyordu. Silahlar bir köşeye, kuklalar diğer köşeye atılmış, geniş odanın zemini yataklar tarafından işgal edilmişti.
“Mel, temiz hava alalım mı? Ne dersin?”
Edgan arkadaşına seslendi ve yanıt beklemeden odayı terk edip, bahçeye açılan kapıya yöneldi. Diğerleri geceyi geçirecekleri yerde kalırken, Mel peşi sıra dışarı çıkıyordu.
“Edgan, biliyorum imkânların sınırlı. Antrenman salonu kullan demek isterdim ama görüyorsun, diğerleri orayı yatmak için kullanıyorlar!”
Maviler içindeki yakışıklı genç, Mel’i baştan ayağa bir kez süzdü ve ardından bahçedeki tek ağacın altına oturdu.
“Sen o konuyu dert etme. Onlar ne yaparlarsa yapsınlar, benim gelişimimi ne durdurabilir ne de yavaşlatabilirler. Zamanın hükmü dışında, buna kimsenin kudreti yetmez!”