##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

“Ne kadar eksik bir kılavuz!”
Mel, Dördüncü Ev’den aldığı eşyaların içindeki kılavuzu incelerken hayıflanıyordu. Diğer elindeyse, dedesinin bıraktığı kitap vardı.
“Yerini sadece benim bildiğim bitkileri geçtim, Simya Bölümü’nün istediklerinin yarısı bile yazmıyor!”
Sabah kaybettiği zamanı telafi etmek ister gibi bir daldan diğerine konan Mel, gölge gibiydi. Bir görünüyor, bir kayboluyordu. Geceleri küçük hortumlarla yaptığı antrenmanların da hareket kabiliyeti üzerinde etkisi büyüktü.
Mel her zaman hızlıydı, doğadayken rahatça yol alıyordu ama yeni enstrümanı olan kıvraklığa sahip değildi. İş öyle bir hal almıştı ki bazı bitkileri koşarken toplamayı başarıyordu.
“Bu bahçedeki işim bitti!”
İri yarı genç çocuk, henüz uzun saatleri olmasına rağmen çıkışa yöneldi. Bahçeyi terk ettiğinde hava henüz kararıyordu, teriyle ıslanmış sırtını güneşe çevirerek yürümeye devam etti.
İstikameti, evinin tam tersi yöndeki dükkânların olduğu sekizgene doğruydu. Yol kısa değildi ve Mel bugün koşmak istiyormuş gibi durmuyordu. Güneş ve Ay yer değiştirdikten birkaç saat sonra meydana giriş yaptığında, dikkatini dağıtmadan bir noktaya kilitlendi.
Yolu şaşırması mümkün değildi. Kesif sidik kokusunu takip etmesi, adresi bulması için yeterliydi.
“Merhaba!”
Mel kapıyı ittirip içeri girdiğinde, harfler tuttuğu nefesiyle beraber hızla ağzından fırladılar.
“Vay, dükkânımızın şeref konuğu gelmiş!”
İri Moe lastik top misali sekerek kapıya kadar geldi, ne kadar kenar köşe varsa çarpmayı başarıyordu.
“Sakin ol dostum!”
“Nasıl sakin olurum. Dünkü ziyaretinden sonra babama haber yolladım ve bana çok ilginç bir cevap gönderdi!”
Moe kocaman gülüyordu. Ağzının içinde ne kadar diş ,varsa adeta beni say diye bağırıyordu.
“İyi yapmışsın. Ne diyor baban!”
“Ne yapıp edip seninle iş yapmayı başaracakmışım. Yoksa…!”
Moe’ nin gülümsemesi yerini kikirdemeye bırakırken, cümlesi yarım kaldı.
“Yoksa!”
Mel son söylediği sözü tekrarlayıp devam etmesini istiyordu.
“Yoksa şahsen gelip kafamı gözümü kırarmış!”
Moe gülüyordu ama söyledikleri hiç de eğlenceli değildi. Mel genç adamın ayarlarının bozulduğunu anladı, babasının baskısıyla başa çıkmak için devreleri yakmaya başlamıştı.
“Tam zamanımda geldim desene. Satmanı istediğim birkaç bitki var!”
Çantasını tezgâhın üzerine koyan Mel, içinden üç bitki çıkardı. İkisi kökleriyle beraberken, diğerinin ucunda kocaman bir çiçek vardı.
“Hadi canım. Nereden buldun bunları?”
Moe’ nin gözleri neredeyse göbeği kadar büyüdü, çekmecesinden çıkardığı büyüteçle bitkileri incelemeye başladı.
“Dağ Gölgesi, Sazlık Dikeni ve Kar Kamışı. Otuz Dördüncü bahçeden elde edilen sipariş bitkileri!”
Dükkânın yeri ve içindeki düzenin söylediğinin aksine, İri Moe keskin bir göze sahipti.
“Simyacılar tanesi için yüz gümüş ödüyor. Ben sana yarı fiyatına vereceğim!”
Dükkân sahibi gözündeki büyüteçle beraber Mel’e döndü. İri yarı genç çocuğun yüzü, olduğundan da kocaman görünüyordu.
“Şaka yapma bana!”
Moe birkaç saniye baktıktan sonra gülerek tezgâhın diğer tarafına geçti. Mel’in teklifiyle şaşırsa da ciddi olamayacak kadar uçuk olduğunu anlamıştı.
“Gayet ciddiyim, üç tanesi için yüz elli gümüş istiyorum!”
Moe bir bitkilere, bir Mel’e bakıyordu. Tombul gerdanı sağa sola sallanırken, zorlukla konuşmaya çalıştı.
“Neden? Neden, bunu yapıyorsun?”
Moe tüccardı, bakış açısına göre bu ticaretin hiçbir anlamı yoktu ama hareketin bir nedeni olmalıydı.
“Baban, en zor anımda yardımıma yetişti. Manevi olarak hakkını ödeyemem belki ama maddi olarak ödemeyi istiyorum!”
İri Joe’ ye akademiye gelmek için Ruh Teknesi aradıklarını ve babasının nasıl yardım ettiğini anlattığında, tezgâhın arkasındaki genç adamın göğsü kabardı.
“Tam babamdan beklenecek bir hareket!”
Mel ağzını açıp tek kelime edemedi, baba oğulun ilişkisinin dalgalanmasına yetişmek mümkün değildi.
“Mel, biz de sizin gibi asil soya mensup insanlar değiliz. Babam, çırak olarak girdiği asilin yanında işi öğrenip, bugün olduğu yere gelmiş biri. En önemli özelliği; kimle, nerede  ve nasıl ilişki kuracağını bilmesidir!”
“Seninle nasıl tanıştı?”
Şişman genç tezgâhın altından çıkardığı gümüşleri masanın üzerine koyarken, bitkileri itinayla ahşap kutulara aldı.
“Arkadaşım Edgan’ın dövüş müsabakaları sırasında tanıştık. Nalt, yüz yıllık rekoru kırdığımı bağıra çağıra anlatırken bize çıkıştı. Yaptığımız gürültüden rahatsız olmuş bir hali vardı ama iki dakika geçmeden ellerini ovuşturarak yanıma yanaştı.
“Önceki tavrından eser yoktu, yıllardır tanışıyormuşuz gibi cana yakın davranıyordu!”
İri Moe gülmeye başladı, tombul göbeğini zapt etmek için bir eli yetersiz kalıyordu.
“Babamda hiç omurga yoktur. Biraz önce gırtlak gırtlağa girdiği biriyle, iki dakika sonra kan kardeşi olabilir. Kazancı bu hareketi yapması için yeterli olmaya görsün; altından girer, üstünden çıkar, işi bağlar!”
Dükkân sahibi babası hakkında atıp tutarken gülmeye devam etti ama nedendir bilinmez, üç beş nefes sonra gözlerini kocaman açarak Mel’e yakınlaştı.
“Sen az önce, yüz senelik rekoru kırdım mı dedin?”
Babasına o kadar dalmıştı ki karşılıklı konuştukları genç çocuğun ne söylediğine dikkat etmeyi ihmal ediyordu.
“Evet, On Tomurcuklu Hayalet Orkide’ nin bütün çiçeklerini açtırdım!”
Şişman Moe şöyle bir sallandı. İki adım geri, üç adım ileri atıp, neredeyse tezgâhı yıkıyordu.
“Çiçekler sende mi?”
“Evet bende!”
Mel’in cevabıyla beraber Moe’ nin yanı başında bitmesi bir oldu, genç adam babasından aşağı kalır değildi.
“Ne diyorum Mel, hazır ticarete başlamışken onları da bana satsana!”
Boynunu sola büküp, dudaklarını kulaklarına kadar gerdirdi. Sanırım bu halinin sempatik olduğunu düşünüyordu.
“Satarım satmasına ama bir şartım var?”
Moe ciddileşti, iş konuşulmaya başladığında havası hemen değişiyordu.
“Seni dinliyorum, anlaşamayacağımız bir durumun olması mümkün değil!”