Öncelikle neredeyim ve nasıl geri dönebilirim?

Yavaşça yataktan uzaklaştı ve önce etrafına baktı. Hiçbir eşyayı daha önce görmemişti. Tavana iple tipsiz bir top asılıydı. Dandik parlak bir sarı ışık yayıyordu.

Sonra başka yerlere baktı.
Oda boş ve sessiz.

Kapıya ilerledi ve açtı. Ses geliyordu ?
Sese yöneldi.

"Oha!"

Kutu! İnsanları kutuya hapsetmişler!
"Bu nasıl bir büyü böyle?" İlgiyle elini televizyonun önünde salladı. "Beni fark edemiyorlar"

Bu büyüyü öğrenmeli ve düşmanları hapsetmeliydi hahaha!
Televizyondaki kadın çok geveze çıkmıştı. Sus demesine rağmen hiçbir etkisi yoktu. Tehdit dahi işe yaramıyordu!

Sinirle yumruk yaptığı elini yüzüne çaktı!

-çatt!

"Ayy, Sen deli misin Ajin!" İçeri aniden koşan kızı görünce önce dondu. Sonra yüzünde yavaşça uğursuz bir gülümseme yükseliyordu...

Ellerini yumruk yapıp tehditkar bir biçimde ilerledi. Ne yapacaktı? Elbette sorgulama! Şu mahkumlara yapılan türden!!

***


1 saat sonra...

"Bir dakika bir dakika... sen bana modern zaman denilen bir yerde olduğumu mu söylüyorsun?"
Ağlamaklı kız akan burnunu çekerek acı bir şekilde başını salladı.

"Yani şu da büyü değil?" Televizyonu hayal kırıklığına uğramış bir biçimde işaret etti.

Kız korkarak tekrar başını salladı.

"Hmm" çenesini okşayarak kıza baktı. Yüzünde o uğursuz gülümseme tekrar oluşurken "Sen!" dedi.

Kız irkildi.

"Bundan böyle çırağımsın"
Kız:...

***


Banyodaydı. Aynaya bakarken tuhaf hissediyordu.

O bir kızdı.

Birden aklına annesinin cinsiyetini saklaması üzerine yaptığı şeyler gelmişti. Ömrünü bir erkek olarak geçirdi.
***


O...

Hayalinin ünlü olmak, hobisinin rol yapmak olduğu bir kızdı. Rol yapmayı ve farklı kişilikleri deneyimlemeyi seviyordu. Özellikle çocuk iken anne ve babasına ufak yalanlar söylerken onu saran garip bir heyecan duygusu mevcuttu.

 Adrenalin...

Farklı bir bakış açısı.

Farklı dünyaları deneyimlemek gibi, hoş ve güzel.

Hayalinin peşinden koşmak adına inatla çabaladı. Lâkin bu ortam kirli oyunların ve entrikaların olduğu bir yerdi. Bir kız içinse zorluk katlanarak artıyordu.

Yine de pes etmek istemiyordu.

Bu nedenle kendine en büyük meydanı okudu!

Bir kadın olarak hedefi, en iyi erkek oyuncu ödülünü almak!

Amacı, tüm dünyayı kandırmak!
Yukarıdaki yazılar günlüğünde yazıyordu. Doğru, bu onun bir başka parçası.

Bir zamanlar fark etmemişti. Bir ruhu eksikti ve burada yaşıyordu. Burada yaşayan ruhu açıkça ikisiydi. Siyah ve kırmızı.

Bu iki tehlikeli his birlikte neler yapmazdı?

Ama...

Önceki hayatında çıkardığı olaylar bu siyah, yani çekirdek olmadan da imkansızdı. Yani bir başka açıklaması olmalıydı...

Her neyse!

Şimdi açıklanamaz bir şekilde garip bir dünyadaydı. Büyü için mana, yani enerji yok denecek kadar azdı ve bu şekilde geri dönemezdi.

Bir başka yol bulmalıydı.
Ve yavaşça...

Rol yapmanın, ünlü olmanın ve yalan söylemenin büyüsüne olan katkısını keşfetti.

Bu dünyadaki hayallerinin peşinden koşmaya karar verdi!

Zor oldu.

Burada sinirini bozan kişileri öldüremiyordu.

Alışma süreci zorlayıcı oldu.

Lâkin takıntısı bunu başarmasına sebep oldu.

O sene 'En iyi erkek aktör' ödülünü aldı.
Başardı.

Tüm dünyayı kandırdı.
Ölene kadar kimse cinsiyetini bilmeyecekti.

***


Sıkıldığı zamanlarda ilgisini çeken internete yöneliyordu.

Şu çırağının tavsiyesiyle yeni bir romana başlama kararı kıldı.



1 saat sonra...

Huajin:...

"S*ktir s*ktir s*ktir!" Bu yazar nerede oturuyor?!"

Bu neydi ?

Bu nasıl roman böyle?

Niye Lian Feng ana karakter de o sadece bir kötü karakter?!

Doğru...

Dünyasının bir roman olduğunu öğrenmek onu sarsmadı, bir yan karakter olmak onu sarsmıştı.

Ve kendisi bir paçavra gibi kenara fırlatıldı?!

"Aaah!"
 
Doğru, o gece haberlere çıktı. Ulusal aktör cinayet işledi.

Gidip yazara şu reenkarnasyoncuların çok sevdiği 'Truck-kun' ile çarptı.

Elbette otobüsün ön tarafına büyü cennetiyle geçit açarak onu kendi dünyasına yolladı. Ahahah!
Ama yaptıktan sonra aklına hapiste geldi.

"S*ktir..."

Tüm büyü gücünü yazara harcadı.

Huajin:...

Yazar:...

***


Demir parmaklıkların ardı sessizdi. Ona 10 yaşına kadar kaldığı yeri anımsatıyordu. Orası da bu yer kadar huzurluydu.

"Burası ceza yeri mi ?" Bedava yemek, yatacak ve kalacak bir yer.

Tembel bir insan sırf burada kalmak için suç işler.

Bu dünya bu şekilde suçları azaltacağına emin miydi ? Buradaki insanları hiç anlayamadı.
Burada geçireceği uzun yıllar ona düşünmedi için pek çok süre vermişti.

 Roman hakkında...

***


İlk hayatında, aynen romandaki şeyler yaşandı.

Ana karakter ezeli düşmanı Lian Feng. Onu öldürdükten sonra hayatta kalacak ve aşkıyla tanışacaktı.

Ama hayır, o kadar güçlüydü ki yazarın o pısırık ana karakter için yazdığı senaryoyu bile çökertti ahaha!
Bununla da kalmadı, o aptal yazara kendi ilacını tattırdı!

Öyleyse...

Niye hala üzgün?

Göz çevresi kızardı ve yaşlar ardı ardına akıyordu.

O dünyada onu seven tek bir kişi vardı.
Anlamadı, anlamadığı gibi aşağılık kompleksiyle ona çok kötü davrandı.

Doğru, yazar haklıydı.

O bir kötü karakter.

Kötü olmaya zorlanmadı. Kullanıldı ama bu yolu o seçti.

Doğru, o herkesin gözünde bir aşağılık, romanlarda kısır, okuyucuların gözünde hep 'şerefsiz' olarak damgalanan biri oldu.

Hareketlerini, tavırlarını o seçti. Bu yıkım yolunu o seçti. Açıklaması yoktu, gerçekten o, sebepsiz yere intikamını masumlardan çıkaran bir ahmak oldu.
Davranışlarını bir de başka birinin gözünden okumak onu sarsmıştı. Mantıksızdı.

Hainden daha beter, önüne gelene saldıran akıl sağlığı kaybetmiş bir manyak.

Sessizlik ilk defa bu kadar boğucu geliyordu.

Pişman mıydı ?
Evet.

Hayır.

Aslında bilmiyor.

Annesini öldürdü. Ama onu ölümden beter hale getiren onlardı.

Krallığı yıktı, ama kraliyet ailesinden nefret etti.

Ama...

Peki ya o adam ?

Ona ailes sevgisini veren ve onu yürekten destekleyen bir tek oydu.

 Anlayamıyordu.

Ne kadar gaddar davrandığını şimdi fark ediyordu.

O öldükten sonra.

Ölümüne bile kayıtsızlıkla baktı.

 Umursamadı. Şimdi kendisi öldü...

Acı veriyor.
-Devam Edecek-