"Saçmalık! Neden İmparatoriçe bir cariye için nedime bulmak zorunda?"

Durumu duyan nedimeler öfkeyle bağırdı. Yüksek tansiyondan muzdarip Kontes Eliza, Vikontes Verdi onu yelpazeleyip yatıştırıcı bir sesle konuşurken elleriyle boynunun arkasını ovuşturdu.

"Çok şükür Laura burada değil. Atılgan bir geç hanım. Uygun bir davranış sergileyebilirdi."

Hareketsizce oturup hiçbir şey söylemeyince nedimeler bana gergin bir bakış attılar.

"Ne yapacaksınız Majesteleri?"

"Gerçekten ona bir nedime bulacak mısınız?"

"İmparator'un sekreterleri birini ararken kimse ileri adım atmadı."

İç çektim.

"Keşke hayır diyebilseydim... Ama bana doğrudan kendisi emir verdi."

Tüm nedimelerin öfkeden gözleri dolsa da başka uygun bir yol yoktu. Yine iç çektim.Bir nedime genellikle hizmet ettiği soylu kadınınkine benzer veya daha düşük bir statüye sahip olurdu, ancak Rashta bir soylu bile değildi. Bu durumda, düşük seviye veya düşmüş soylulardan birini bulmak uygun olabilirdi... Ama onların çoğu saraya giremediğinden bu bir sorun olurdu. Kontes Eliza'ya dönmeden önce bir an daha düşündüm.

"Araştırmaya yakınımızdan başlamalıyız, yani lütfen başkentteki genç leydilere ve kadınlara birer davetiye gönderin."

"Evet Majesteleri."

***

"Bütün soylu kadınlarla bir çay partisi mi?"

Rashta bakışlarını çevirdi.

"Emin misin?"

Cherily, ona haberi veren hizmetçi, “Dedim ya!” diye cevap verdi.

"İmparatoriçe düzenliyor. Ne kadar büyük olduğunu hayal bile edemezsiniz. Başkentin tüm hanımları saatler boyu sarayda toplanıyor. Davetiyeler dün gönderildi."

"...Rashta ne olacak?"

"Ah! Soylu olmasanız bile Bayan Rashta, hala İmparator Majestelerinin hamiyetinden birisisiniz… Bu gerçekten çok ayıp."

Rashta’nın suratı asıldı ve omuzları düştü.

"Ben de öyle düşünmüştüm. Saray gün boyu gürültülü gibiydi…"

"İmparatoriçe adil davranmıyor. Yılbaşı sebebiyle ziyafeti es geçmişti ama şimdi de Bayan Rashta'yı dışlayarak bir parti veriyor."

Çay partileri ve ziyafetler konukların ve beklentilerin büyüklüğü açısından farklılık gösterirdi, ancak bunu bilmeyen Cherily ve Rashta için bir parti bir partiydi ve Rashta'nın davet edilmemesi haksızlıktı.

Rashta ayak parmaklarını zemine bastırdı ve kendini gerisin geri yatağına bıraktı.

"Herkes Rashta'dan nefret ediyor olmalı..."

"İmparatoriçe sadece İmparator sizi sevdiği için kıskanıyor."

"Neden siz de giyinip saraya gitmiyorsunuz?"

"Ama Rashta davet edilmedi...?"

"İmparatoriçe burada yaşayan tek kişi mi? Burası Rashta’nın da evi."

İki hizmetçi sırayla bir plan düşünmeye başladı, ancak Rashta başını iki yana salladı ve örtüleri üzerine çekti.

"Hayır. Beni istemiyorlar."

Hizmetçilerin gözleri içtenlikle doldu.

"Zavallı Bayan Rashta..."

***

Sadece soylu kadınlar davet edilmesine rağmen, yüksek veya düşük sınıflı kadınlar katıldıkça konukların sayısı beklentilerimi aştı. Sosyetede nadiren boy gösterdikleri için bazılarının isimlerini veya yüzlerini bile bilmiyordum.

Herkesin etrafta dolaşıp yiyebileceği puding, jöle ve çikolatalar bahçeye yayılmıştı. Başta, herkes bir çay partisinde açık büfe düzeni gördüğü için biraz şaşırmış gibi görünmüştü, ancak az bir zaman sonra hepsi gülüyor ve eğlenerek kendi aralarında konuşuyorlardı.

Zamanı gelince herkesin dikkati bana vermesini istedim.

"Majesteleri İmparator, benden cariyesi Bayan Rashta'ya bir nedime temin etmemi istedi. Yılbaşından önce bulunması gerektiğinden çok uzakta arayamam. Bayan Rashta'ya eşlik etmek isteyecek tanıdığınız biri var mı?"

Doğrudan “Aranızdan kim Bayan Rashta’nın nedimesi olmak istiyor?” diye sormadım. Standartlar normalden daha düşük olmasına rağmen, başkentte yaşayanların pozisyonları gereği hala belli bir miktar gururu vardı. Başkent soyluları şehirli soylulardan daha yüksek olmasa da halktan bir cariyenin altında yer almak isteyecek kimse yoktu ve bu yüzden sözlerimi dikkatli seçtim.

Konuşmamı bitirdim ve birinin öne çıkmasını bekledim. Kadınlar ve genç leydiler birbiriyle bakışıp başlarını salladı, yahut omuz silktiler. Havayı sessizlik bürüdü. Rahatsız edici bir bekleyişten sonra Laura'nın en iyi arkadaşı Leydi Alischute ihtiyatla konuştu.

"M-Majesteleri. Bu günlerce konuşuldu ama… Lütfen söyleyeceğim şeyi İmparator'a söylemeyin. Söylememelisiniz."

"Konuşabilirsin, Leydi Alischute."

"Kaçak bir köle olduğu söylentisi dolaşmıyor muydu? Sıradan halktan biri olsaydı bile birileri ona hizmet etmek isteyebilirdi, ama söylentiler doğruysa… Herkes isteksiz."

Diğer leydiler, kendileri de bir iki söz söyleyerek başlarını salladılar.

"Eğer birisi kaçak bir köleye nedimelik yaparsa kimseye bakacak yüzü kalmaz Majesteleri."

"Pozisyon için uygun biri olsaydı bile bu söylentiden sonra dışlanırdı."

"Nedime olmak bir onur değil, hakaret ve ceza."

Dedikodu sosyetede geniş ölçüde yayılmış gibi görünüyordu. Soylu kadınlar bana “Söylentiler doğru mu Majesteleri?” diye sormadan önce tereddüt ettiler.

Onlara Sovieshu’nun cevabını aktardım. O, Sovieshu tarafından kazayla yaralanan halktan biriydi.

Akşam olunca, bütün leydiler evlerine ve ben de saraya döndüm. Bu gece Sovieshu ile akşam yemeği yiyecektim ve onu Rashta'ya bir nedime bulamadığıma dair bilgilendirmem iyi olacaktı.

Şaşırtıcı bir şekilde yemek masasında yiyecek yoktu. Sovieshu çoktan oturmuştu. Rahatsız olarak boş masaya baktım ve Sovieshu benimle sakin bir sesle konuşmaya başladı.

"İmparatoriçe'nin tüm leydileri çağırıp saatlerce atıştırdığını duydum. Tok olduğunu düşünerek bu akşam masayı kurdurmadım."

"...Evet, doğru."

"Rashta'yla birlikte yiyebilirim, yani endişelenme."

“…”

"Rashta’nın nedimesinden ne haber? Bir tane buldun mu?"

"Tüm kadınları ve genç bayanları çağırdım ama hiçbiri hizmet etmeyi arz etmedi, Majesteleri."

Sovieshu kaşlarını çattı.

"Hepsi bu mu?"

"Evet."

"Bir sebebi olmalı."

"Sorun para değil."

"Bu ne anlama geliyor."

Rashta'nın kaçak bir köle olduğu söylentilerinden behsetseydim diğer soylu kadınların güvenine ihanet etmiş olurdum. Leydi Alischute benden bunu sır olarak saklamamı istemişti ve bu yüzden tek kelime dahi etmedim.

"Bu sadece benim varsayımım ama Yeni Yıl hazırlıkları devam ederken şimdilik kimsenin başka biriyle ilgilenmek istediğini düşünmüyorum. Bu iki kat meşgul ederdi."

Sovieshu bir an düşündükten sonra yarı şakacı bir sesle konuştu.

"İmparatoriçe soylu kadınları çağırdığında garip bir şey mi söyledi?"

Neşeliymiş gibi davranmasına rağmen ses tonunda keskin bir tını vardı.

"Tabii ki hayır. Cariyeniz hakkında hiçbir şey bilmiyorum ama garip bir şey söylemedim."

"İnsanlar hiçbir şey bilmemelerine rağmen konuşurlar."

"Bu doğru. Ama bazıları da bizzat işitmeden veya herhangi bir şey görmeden eşlerinden şüphe ediyor…"

Sözlerimdeki imayla Sovieshu'nun yüzünde bir suçluluk duygusu belirdi. Sessizce bakıştık.

"Madem öyle diyorsun senden şüphelenmeyeceğim."

İlk geri çekilen Sovieshu'ydu.

"Ben de senden şüphelenmeyeceğim."

Ben de geri çekildim ve Sovieshu gülümseyerek bana güven verici bir şekilde baktı.

"Sadece soruyordum, gücenme."

Çoktan güçenmiştim ama İmparator ile açıkça savaşsaydım kaybederdim. Kırılmış gururumu gizledim ama mide bulantım bütün vücuduma yayıldı.

Ona mekanik bir şekilde gülümsedim ve oturduğum yerden kalktım.

***
Beş gün bekledikten sonra gelen bölümün Rashta zırvalıklarıyla dolu olması üzücü biliyorum:/ Ve teşekkür eden herkesten rica ederim, seviliyorsunuz🙈 Bölüm resmi yorumlardadır.