Mirabelle ertesi gün uyanır uyanmaz ilk yaptığı şey kurtarıcısını sormak oldu.

M-“Abla, oyuncak ayıma benzeyen adam nerede?”

E-“...Ne?”

M-“ Koyu saçlı adamdan bahsediyorum. Onu dün görmedin mi?”

Elena Kuhn’u tanımıyormuş numarası yaptı. Kız kardeşine yapabileceği bir açıklama yoktu. Dün gece geç saatlerde odasında yabancı bir adamın beklediğini söylemek şöyle dursun Veliaht prens tarafından ona tahsis edilen bir adam olduğunu  açıklayamazdı.

E-“Kimden bahsettiğini bilmiyorum.”

Mirabelle’nin yüzünde hayal kırıklığı belirdi. Zaten oldukça hasta görünüyordu  bir de bunun üzerine somurtkan bir ifade eklenince Elena suçluluk hissetmekten kendini alamadı.

E-“Neden böyle birini arıyorsun?”

M-“..”

E-“Sana yardım ettiği için ona teşekkür mü etmek istiyorsun?”

M-“...Ona gitmemesini söyledim ama o gitti.”

Mirabelle etrafındaki ceketi kavradı. Acıdan kurtulana kadar neye benzediğini hatırlayamamıştı. Mirabbelle aniden bilincini kaybedene kadar onunla olan birkaç kelimelik muhabbetini hatırladı.

K-“Ben oyuncak ayı değilim.” ÇN: ay bu ne be çok datlu

Aniden oyuncak ayı olup olmadığı sorulsa herkes utanırdı, ama o garip bir sakinlikle cevap verdi. Mirabelle o durumda olmasaydı kıkırdayabilirdi.

Adamın mavi-siyah saçları inanılmaz derecede oyuncak ayısına benziyordu. Halk arasında yaygın bir renk değildi. belki de ateş yüzünden ayısının canlanacağını düşünecek kadar çaresizdi.

K-“Beni bırak lütfen. Başka birini çağırmam gerek.”

M-“Sorun değil... sadece burada kal lütfen. Doktor gelse de faydası olmayacak.”

K-“Bir doktorun muayene etmesi gerek.”

Kuhn Mirabelle’nin elinden birkaç kez kurtulmayı denedi ama her seferinde Mirabelle ceketini daha sıkı tuttu. Yalnız kalmak istememişti. Acı çekerken yalnız kalmaktan nefret ediyordu.

Kuhn kendini Mirabelle’nin elinde kolayca kurtarabilirdi ama ne yapması gerektiği konusunda kendisiyle tartışıyor gibiydi. Kuhn Mirabelle’ye oldukça soğuk bakıyordu ama bu   Mirabelle’nin  sık sık aldığı   acıma ve  hüzün dolu bakışlarla  kıyaslandığında nedense bu daha rahatlatıcıydı.

M-“ Beni... yalnız bırakma.”

K-“...”

M-“Hasta olduğumda .... yalnız kalmaktan nefret ederim.”

K-“...”

M-“Biraz daha kalırsan iyi olur... bu yüzden burada kal...”

Hissettiği her acı ölüm acısı gibiydi. O anda öldüğünde yalnız kalmak istemediği düşünüyordu.

Fakat adam ona daha önce kimsenin vermediği bir cevap vermişti.

K-“...Genç bayan,  dünya da hepimiz yalnızız.” ÇN: kıyamam ben sana ya

Bölüm resmi burada, nihayet Kuhn .

Bunlar Mirabelle’ni hatırladığı son sözlerdi. Uyandığında bunların rüya olup olmadığını merak etmişti. Oyuncak ayısına benzeyen bir adam cidden gerçeküstü idi.
Bununla beraber elinde tuttuğu ceket bir rüyadan değildi. ondan ayrılmamasını istemişti ama sözlerinin hiçbir etkisi olmamıştı. Küçük bir acı hissetti.

-*-

Markiz Selby’nin evi.

Helen getirilen kadına kaşlarını çattı. Blaiseler tarafından kovulan bu kadının sokaklarda zor zamanlar geçirdiğini duymuştu ama bu kadar kirli olmasını beklemiyordu.

H-“Böyle görüneceğini bilseydim onu önce yıkatırdım.”

Helen hızla parfüm kokulu bir mendil çıkardı ve burnunu kapattı,  yerde secdeye kapanan kadının önünde gösterişli bir şekilde durdu.

H-“Adın Sophie mı?”

S-“Evet, evet Leydim. Ben Blaise Evinde çalışan Sophie’yım.”

H-“Ama kovuldun?”

S-“Ah,  şey..”

Sophie’nin sesi kesildi. Ceza olarak Blaise evinden atılmıştı, Elena’nın onu öldürmek için gelmesinden korktuğu için hiçbir şey söylemeye cesaret edemedi.



nihayet Kuhn'umuzun resmi geldi. hayırlı uğurlu olsun. olaylar karışıyor. bakalım Elena ne yapacak.

Sophie’nin  korkudan sustuğunu gören Helen cebinden bir şey çıkarıp attı. Altın sikkelerin yerde çınlaması yüksek sesle yankılandı ve Sophie şaşkınlıkla başını kaldırıp Helen’e baktı. Helen, Sophie’nın kirli yüzünü görünce yüzünü buruşturdu.

H-“ Nasıl  yaptığına bağlı olarak ödülün bu olacak.  Şimdi sorduğum her şeyi ayrıntılı olarak cevaplamanı istiyorum. Neden aniden Blaise evinden kovuldun?”

S-“Ben- ben evden atıldım çünkü Elena’nın her gece erkeklerle buluşmak için evden dışarı çıktığını öğrendim. Ağzımı kapalı tutmak için beni evden kovdu.”

Sophie’nin içerlemiş öfkesinin farkına varan Helen’in dudaklarında acımasızca bir gülümseme belirdi. Söylentileri biraz biliyordu ama Sophie’yı bulması gerekiyordu, olayın tanığı oydu. Aksi takdirde bir hizmetçiye bu kadar büyük bir meblağ ödemezdi.

H-“Bana her şeyi daha sonra anlatır mısın?”

S-“Ah her şeyi. Hayatımı kurtardınız.”

H-“Ho Ho ho. Dört gözle bekliyorum.” ÇN: içine noel baba kaçmış

 Helen kafasında Elena’dan intikamını nasıl alacağını çoktan hesaplamıştı. Elena onu tuzlu çay olayında utandırmaya nasıl cüret ederdi? Elena Helen’in yaşadığı aşağılanmanın bedelini mümkün olan en acı şekilde ödeyecekti.

H-“Ayağa kalk. Bana Elena hakkında bildiğin her şeyi anlatmak için yeterince zaman olduğunu zannetmiyorum.”